Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται να μελετήσει το περίφημο σουηδικό μοντέλο. Και επειδή έχω κάνει για πολλά χρόνια μετανάστης στη Σουηδία, σκέφτηκα πως ίσως θα είχε ενδιαφέρον για τους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ να ακούσουν και μια εμπειρία κάποιου που μετράει δεκαετίες σ' αυτή τη χώρα. Αυτό που με παρακινεί να γράψω αυτές τις γραμμές, είναι οι μεγάλες ανακρίβειες που γράφονται στον ελληνικό Τύπο, ακόμα και από σοβαρούς συναδέλφους -ανακρίβειες που είναι σχεδόν πάντα ίδιες και αυτό σημαίνει ίδια πηγή πληροφοριών. Και αν αυτή η πηγή είναι το γραφείο Τύπου της σουηδικής πρεσβείας, τότε πρέπει να του αποδώσουμε την ίδια αξιοπιστία που είχαν παλιότερα τα γραφεία Τύπου των πρεσβειών τού πρώην ανατολικού μπλοκ. Και για να αρχίσουμε ας πιάσουμε το θέμα-ταμπού, που αποκρύπτει η προπαγάνδα των Σοσιαλδημοκρατών, που, με ελάχιστα διαστήματα στην αντιπολίτευση, βρίσκονταν στην εξουσία από το 1932. Σήμερα βρίσκονται στην αντιπολίτευση. (Είναι το μακροβιότερο κόμμα στην εξουσία στον κόσμο και ξεπερνάει ακόμα και τις δικτατορίες). Αυτό το υποδειγματικό κράτος πρόνοιας και ευημερίας που δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε μία προϋπόθεση: τη συνεργασία με τους ναζί. Η Σουηδία παρέμεινε πιστός σύμμαχος του Χίτλερ σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Και άλλαξε στρατόπεδο σε μια νύχτα, την ίδια μέρα που το Βερολίνο έπεσε στα χέρια του Κόκκινου Στρατού.
Σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, όλη η βιομηχανία της Σουηδίας δούλευε για την πολεμική μηχανή του Χίτλερ, που τον τροφοδοτούσε συνεχώς με το περίφημο σουηδικό ατσάλι για τα κανόνια και τα τανκς του Γ' Ράιχ. Και ενώ όλη η Ευρώπη βγαίνει κυριολεκτικά διαλυμένη από τον πόλεμο, με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και με σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, η Σουηδία είναι πάμπλουτη. Δεν έχει κανέναν νεκρό στο χώμα της και δεν έχει σπάσει ούτε ένα κεραμίδι (οι σύμμαχοι τη βομβάρδισαν δύο φορές, αλλά όχι σε κατοικημένες περιοχές). Θρήνησε, βέβαια, και αυτή νεκρούς. Ηταν το περίφημο άριο εκστρατευτικό σώμα Σουηδών εθελοντών που πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο. Ακόμα και σήμερα αυτό το θέμα δεν έχει ερευνηθεί και τα ερωτήματα είναι πολλά: Ποιος το οργάνωσε; Ποιος το χρηματοδότησε; Είχε στελεχωθεί από αξιωματικούς του σουηδικού στρατού; Ηταν μια κίνηση καλής θέλησης της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης προς τους ναζί; Επομένως μια προϋπόθεση του σουηδικού μοντέλου είναι η συνεργασία με τους ναζί.
Το 1938 οι Σοσιαλδημοκράτες που ήταν κυβέρνηση, υπογράφουν με τον αντίστοιχο ΣΕΒ συμφωνία και εξασφαλίζουν στους εργοδότες κοινωνική ειρήνη. Ολοι θα δουλεύουν χωρίς απεργίες και χάσιμο εργατο-ωρών. Η παραγωγή έπρεπε να είναι στο φουλ, γιατί οι ανάγκες της χιτλερικής αγοράς ήταν μεγάλες και προς αυτήν ήταν κυρίως οι εξαγωγές. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν πως το '38 οι Σοσιαλδημοκράτες άλλαξαν στρατόπεδο. Αλλοι το τοποθετούν με τη δολοφονία του Ούλοφ Πάλμε, το 1986. Το σχέδιο του Πάλμε ήταν να αγοραστούν όλες οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες και να τις διαχειρίζονται τα συνδικάτα. Τα συνδικάτα (LO) ελέγχονται σχεδόν 100% από τους Σοσιαλδημοκράτες και η περιουσία τους είναι τεράστια (τράπεζες, ξενοδοχεία, σούπερ μάρκετ, οικοδομικές επιχειρήσεις, ασφάλειες κ.λπ.). Επομένως το σχέδιο του Πάλμε ήταν ρεαλιστικό. Με τη δολοφονία του, το σχέδιο αποσύρθηκε και ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός έγινε η επίσημη πολιτική των Σοσιαλιστών που καταστρέφουν συστηματικά ό,τι έχει μείνει από το σουηδικό μοντέλο. Να σημειώσουμε πως η Δεξιά ή το Κέντρο, όταν βρέθηκαν στην εξουσία, ουδέποτε τόλμησαν να το θίξουν.
Μετά την απελευθέρωση η Σουηδία γίνεται «βάση» των ΗΠΑ για τον ψυχρό πόλεμο εναντίον της ΕΣΣΔ. Οι βαλτικές χώρες, από παράδοση ναζιστικές, «εργαλειοποιούνται» μέσω Σουηδίας στην υπηρεσία των ΗΠΑ. Η χώρα επισήμως είναι ουδέτερη. Και με τα σύγχρονα μέσα της προπαγάνδας και την υψηλή κατανάλωση, εξαγοράζει όχι μόνο τους Σουηδούς, αλλά και τους μετανάστες, που τους αφομοιώνει ταχύτατα. Η κρατική τηλεόραση από το '45 και μετά ελέγχεται έμμεσα από τις μυστικές υπηρεσίες. Τουλάχιστον 4 διευθυντικά στελέχη προέρχονταν από αυτές. Αυτό αποκάλυψε μια ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα από την ίδια την τηλεόραση. Φακέλωναν κανονικά τους αριστερούς δημοσιογράφους, τους ομοφυλόφιλους, τους πότες και τους χασικλήδες. Και αυτό τουλάχιστον μέχρι το '80. Οι φάκελοι τώρα έχουν ανοιχτεί μέχρι το '69. Ενας Ελληνας δημοσιογράφος που δούλευε στην τηλεόραση, ο Μαθιός Γιαμαλάκης, μου έδειξε το φάκελό του. Ηταν ακριβώς σαν αυτούς της χούντας. Αυτό είναι μοντέλο προς εισαγωγή;
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/01/2007
