Ο αντιασφαλιστικός δεκάλογος

Οι κυριότερες ανατροπές που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση είναι οι εξής:

1. Μείωση των επικουρικών συντάξεων που ποσοστιαία φτάνει μέχρι και το 40%.

2. Αύξηση του εργάσιμου βίου κατά 5 χρόνια (πάει στα 55), για τις εργαζόμενες με ανήλικα παιδιά. Δηλαδή, ουσιαστικά καταργείται το δικαίωμα των μανάδων ανηλίκων να συνταξιοδοτούνται με μειωμένη σύνταξη.

3. Αύξηση από 50 σε 100 των ελάχιστων ενσήμων που χρειάζονται για την εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

4. Αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 58 στα 60, για όσους συμπληρώνουν 35 χρόνια εργασίας.

5. Αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 55 στα 57, για όσους συμπληρώνουν 35 χρόνια εργασίας έχοντας εργαστεί στα ΒΑΕ τουλάχιστον 25 χρόνια.

6. Αύξηση της «ποινής», του ποσοστού μείωσης των συντάξεων ανά χρόνο, από 4,5% σε 6%, για όσους συνταξιοδοτούνται πρόωρα.

7. Αύξηση του ορίου ηλικίας και στις τρίτεκνες μητέρες από τα ειδικά ταμεία αφού εκτός από τα 20 χρόνια εργασίας πρέπει να έχουν συμπληρώσει και το 50ό έτος.

8. Για όσους συμπληρώνουν 37 χρόνια εργασίας και μέχρι σήμερα μπορούσαν να βγουν σε σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας, επιβάλλεται πλέον και όριο ηλικίας, τα 58 χρόνια.

9. Παρακράτηση του 10% από τους λεγόμενους κοινωνικούς πόρους των Ταμείων, για τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης των γενεών, που θα προσφέρεται μέσα από την «αξιοποίηση» (βλ. τζόγος) ως ένα καλό κομπόδεμα για το κεφάλαιο και θα καλύπτει τρύπες που ανοίγει η πολιτική που στηρίζει την εισφοροδιαφυγή και εισφοροαπαλλαγή.

10. Σαρωτικές συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις με μείωση παροχών, ειδικά στους κλάδους Υγείας.

βασικές ανατροπές που εμπεριέχονται στο νομοσχέδιο, κωδικοποιημένες σε έξι βασικές ενότητες.

1. ΑΥΞΗΣΗ ΟΡΙΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ

Στο στόχαστρο μπαίνουν:

• Ολοι οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ που μπήκαν στην παραγωγή μέχρι το 1992.
• Οι γυναίκες των Ταμείων Αυτοαπασχολουμένων.
• Οι ασφαλισμένοι των Ειδικών Ταμείων (πρώην ΔΕΚΟ και τράπεζες).
• Οι ασφαλισμένοι στα Ταμεία του Τύπου.
• Χειροτερεύει το καθεστώς συνταξιοδότησης στους ασφαλισμένους μετά το 1993 του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ και των ειδικών Ταμείων, που ακόμα και με 10.500 ένσημα με το 55ο έτος της ηλικίας δε στοιχειοθετούν δικαίωμα σύνταξης.

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά το δικαίωμα συνταξιοδότησης λόγω 35ετίας για τους μέχρι 31/12/1992 ασφαλισμένους επέρχονται οι εξής ανατροπές:

• Στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, με 10.500 μέρες ασφάλισης (35ετία) από το 58ο έτος ηλικίας συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες έχουμε αύξηση στο 60ό έτος. Η αύξηση γίνεται με προσθήκη ενός εξαμήνου για κάθε έτος μετά το 2013.
• Στα ειδικά Ταμεία (τράπεζες - πρώην ΔΕΚΟ) από τη συμπλήρωση του 58ου έτους προβλέπεται αύξηση στο 60ό έτος με την προσθήκη ενός εξαμήνου για κάθε έτος από το 2013.
• Για τα Ταμεία Αυτοαπασχολουμένων - μετά και τις νέες ενοποιήσεις - αύξηση στις γυναίκες κατά δύο χρόνια, στο 60ό έτος από το 58ο με την προσθήκη ενός εξαμήνου για κάθε έτος από το 2013.
• Για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ με 10.500 μέρες ασφάλισης εκ των οποίων τα 7.500 ένσημα σε Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, το όριο ηλικίας αυξάνεται από το 55ο έτος στο 57ο έτος για πλήρη σύνταξη και για μειωμένη από το 53ο στο 55ο έτος, με την προσθήκη ενός εξαμήνου για κάθε έτος με έναρξη της αύξησης το 2013. Για την τελευταία κατηγορία εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που είναι σε Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), το μέτρο αυτό συνιστά χτύπημα στο καθεστώς των ΒΑΕ, πριν ακόμα γίνει ο αποχαρακτηρισμός του επαγγέλματος.
• Για τις γυναίκες ασφαλισμένες στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ με 10.000 μέρες ασφάλισης και δικαίωμα συνταξιοδότησης στο 57ο έτος επέρχεται αύξηση τριών χρόνων. Η συνταξιοδότηση θα γίνεται στο 60ό έτος, με προσθήκη ενός εξαμήνου για κάθε έτος από το 2013.
• Για την 37ετία (11.100 μέρες ασφάλισης) χωρίς όριο ηλικίας τίθεται όριο ηλικίας το 58ο έτος αρχής γενομένης από το 2013.
• Παράλληλα, επεκτείνεται η «εθελούσια» παράταση του εργάσιμου βίου μέχρι τα 68 χρόνια (από 67 που ίσχυε με το νόμο Ρέππα), με αύξηση της σύνταξης κατά 3,3% ανά έτος, για τους μετά το 1993 ασφαλισμένους με 35 χρόνια ασφάλισης σε όλα τα Ταμεία. Για τους πριν το 1993 ασφαλισμένους του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ που συνταξιοδοτούνται στα 60 έτη με 35 χρόνια διαρκούς εργασίας, προβλέπεται αύξηση μέχρι και 3 χρόνια («εθελούσια» παράταση) με αύξηση της σύνταξης κατά 3,3% ανά έτος.

2. ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Με το νομοσχέδιο:

• Αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τις μητέρες με ανήλικο παιδί ασφαλισμένες στο ΙΚΑ, καταργείται σταδιακά το μειωμένο όριο ηλικίας στο 50ό έτος.
• Για τις ασφαλισμένες με ανήλικο σε Ταμεία Αυτοαπασχολούμενων, ειδικά Ταμεία και σε Ταμεία Τύπου, αυξάνεται το όριο ηλικίας από το 50ό στο 55ο έτος.
• Για τις μετά το 1993 ασφαλισμένες μητέρες οι οποίες έχουν 3-5 παιδιά το κατώτερο όριο και σε αυτές καθορίζεται στο 55ο έτος.

Αναλυτικά, για τις μητέρες με ανήλικα, επέρχονται οι εξής ανατροπές:

• Για το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, οι μητέρες με ανήλικο οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να συνταξιοδοτούνται με μειωμένη σύνταξη στο 50ό έτος της ηλικίας τους με 5.500 ημέρες ασφάλισης, χάνουν αυτή τη δυνατότητα. Από το 2010 προστίθεται ένα επιπλέον έτος για κάθε χρόνο και μέχρι τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους.
• Στα Ειδικά Ταμεία μισθωτών, ενώ είχαν δυνατότητα συνταξιοδότησης με 25 έτη ασφάλισης (7.500 ένσημα) στο 50ό έτος, αυξάνεται σταδιακά μέχρι το 55ο έτος. Η αύξηση αρχίζει το 2013 με την προσθήκη ενός χρόνου για κάθε έτος.
• Στο ΤΣΠΕΑΘ (δημοσιογράφων) αντί για 15 χρόνια ασφάλισης και το 50ό έτος ηλικίας επιβάλλεται αύξηση του συντάξιμου χρόνου στα 20 χρόνια. Η αύξηση γίνεται από το 2013. Ταυτόχρονα, επέρχεται αύξηση (διπλή δηλαδή) και στο όριο ηλικίας, αφού πρέπει να συμπληρώνεται το 55ο έτος.
• Στο ΤΣΕΥΠ Αθήνας από τα 20 έτη ασφάλισης και το 50ό έτος, το όριο ηλικίας αυξάνεται στο 55ο έτος (από το 2013), που αποτελεί και το γενικό όριο πλέον όλων των Ταμείων του κλάδου. Το ίδιο θεσπίζεται και για το ΤΣΕΥΠ Θεσσαλονίκης.
• Για το ΤΑΙΣΥΤ παραμένει το ισχύον καθεστώς (20 έτη ασφάλισης και 55ο έτος).
• Για το ΤΑΤΤΑ καταργείται το δικαίωμα στη μειωμένη σύνταξη στο 50ό έτος της ηλικίας με 5.500 ημέρες ασφάλισης, με την προσθήκη ενός έτους από το 2010 και μέχρι το 55ο. Ταυτόχρονα, αυξάνεται ο συντάξιμος χρόνος κατά 150 ημέρες ασφάλισης και μέχρι τη συμπλήρωση 6.000 ημερών ασφάλισης.
• Στα Ταμεία αυτοαπασχολούμενων και ειδικότερα στο Ταμείο Νομικών και ΤΑΝΠΥ, που οι μητέρες με ανήλικο μπορούν να συνταξιοδοτηθούν στο 50ό έτος επέρχεται σταδιακή αύξηση στο 55ο έτος με την προσθήκη ενός έτους από το 2013.
• Στα Ειδικά Ταμεία Μισθωτών για τις τρίτεκνες μητέρες, από τα 20 έτη ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας επιβάλλεται παράλληλα και όριο, το 50ό έτος, από το 2013 αλλά ανεξάρτητα από την ανηλικότητα των παιδιών, ενώ το δικαίωμα αυτό το διατηρούν και οι πατέρες χήροι ή διαζευγμένοι εφόσον έχουν την επιμέλεια των ανήλικων ή ανίκανων παιδιών.
• Μετά απ' αυτά, η αύξηση κατά 6 μήνες της άδειας μητρότητας και η αύξηση κατά ένα έτος του πλασματικού χρόνου για τις εργαζόμενες μητέρες, μόνο πρόκληση και κοροϊδία μπορούν να χαρακτηριστούν.

3. ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ - «ΠΡΟΩΡΕΣ»

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου:

• Καμία επικουρική σύνταξη με 35 έτη ασφάλισης και 10.500 ημέρες εργασίας δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% των συντάξιμων αποδοχών.
• Η μείωση θα αρχίσει το 2013 και εντός μιας οχταετίας θα πρέπει να φτάσει στο 20% με ισόποσες ετήσιες μειώσεις. Σε ορισμένα Ταμεία, η μείωση της σύνταξης θα ξεπεράσει το 40% (π.χ. ΤΑΔΚΥ - μείωση 37%, ΤΕΑΠΟΚΑ - μείωση 43%).
• Η «ποινή» για κάθε έτος πρόωρης αποχώρησης από την εργασία, αφού έχει θεμελιωθεί δικαίωμα και υπάρχουν οι ηλικιακές προϋποθέσεις, αυξάνεται από το 4,5% στο 6% για κάθε έτος επί του ποσού της σύνταξης. Στην πενταετία, η μείωση στις πρόωρες συντάξεις θα ανέρχεται στο 30%, γεγονός που επί της ουσίας καθιστά απαγορευτική τη συνταξιοδότηση πριν τα τυπικά όρια.
• Η ποινή για κάθε «πρόωρη» αποχώρηση, που φτάνει στο 30% της σύνταξης, αρχίζει από την 1/1/2009. Η διάταξη αυτή επί της ουσίας ακυρώνει και το δικαίωμα των μητέρων με ανήλικο παιδί να φύγουν χωρίς επιπτώσεις με μειωμένη σύνταξη πριν το 2013, αφού για κάθε χρόνο «πρόωρης» συνταξιοδότησης θα επιβαρύνονται με μείωση 6% στη σύνταξή τους.

4. ΑΥΞΗΣΗ ΟΡΙΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΕΝΣΗΜΩΝ ΓΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

Το νομοσχέδιο προβλέπει:

• Για να έχει κάποιος κάλυψη στην Υγεία πρέπει να έχει στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ τουλάχιστον 100 ένσημα, από 50 που είναι σήμερα.
• Για τους οικοδόμους τα ένσημα ασφάλισης αυξάνονται από 40 σε 80.
• Για τις παροχές σε χρήμα θα απαιτούνται 120 ημερομίσθια, από 100 που είναι σήμερα, και για τους οικοδόμους 100 ένσημα, από 80 που ισχύει σήμερα.
• Η ανατροπή αυτή αρχίζει να εφαρμόζεται από την 1/1/2009 και είναι σίγουρο ότι θα έχει σαν αποτέλεσμα να αφήσει χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους στο ΙΚΑ και τις οικογένειές τους.

5. ΕΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΑΜΕΙΩΝ

Η ενοποίηση των Ταμείων προβλέπει τη σύμπτυξη των 133 υπαρχόντων φορέων ασφάλισης σε 5 Κύριας, 6 Επικουρικής και 2 Πρόνοιας. Συγκεκριμένα:

Φορείς κύριας ασφάλισης

• ΙΚΑ - ΕΤΑΜ
• ΟΑΕΕ
• Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (ΕΤΑΑ - νέος φορέας)
• Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ - ΜΜΕ, νέος φορέας)
• ΟΓΑ

Φορείς επικουρικής ασφάλισης

• Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (ΕΤΕΑΜ)
• Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα (ΤΕΑΙΤ, νέος φορέας)
• Ταμείο Ασφάλισης Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΤΑΥΤΕΚΩ, νέος φορέας)
• Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ)
• Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Απασχολουμένων στα Σώματα Ασφαλείας (ΤΕΑΠΑΣΑ, νέος φορέας)
• Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΤ)

Φορείς Πρόνοιας

• Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ)
• Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα (ΤΑΠΙΤ, νέος φορέας)

Φορείς Υγείας

• Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ)

Μετά την ένταξη στο ΙΚΑ, μόνο οι μέχρι τώρα ασφαλισμένοι στα επιμέρους Ταμεία διατηρούν τα ισχύοντα δικαιώματα, αν και αυτά ακόμα σε πολλές περιπτώσεις, μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα, θα τεθούν υπό αμφισβήτηση. Για όσους ασφαλιστούν μετά την ένταξη των φορέων στο ΙΚΑ, θα ισχύει η νομοθεσία του τελευταίου. Από την 1/1/2013, κάθε 3 χρόνια και για μια 10ετία, ξεκινάει η εξίσωση των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών με τις αντίστοιχες του ΙΚΑ.

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι θα είναι οι πρώτοι που θα δουν τις παροχές σε είδος να μειώνονται με την ένταξή τους στο ΙΚΑ, καθώς αυτές θα εξισωθούν με των άλλων ασφαλισμένων στο Ταμείο. Πέραν όλων των άλλων, η «ενοποίηση» εξυπηρετεί και τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για την ενθυλάκωση πόρων από τα λεγόμενα «υγιή» Ταμεία για να καλυφθούν ελλείμματα άλλων, αλλά και με την πρόθεση, μέσα από αυτή τη σαλαμοποίηση, να προβεί σε πετσόκομμα παροχών.

6. ΝΕΟ ΚΟΜΠΟΔΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το νομοσχέδιο προβλέπει και τη σύσταση του λεγόμενου «Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών», το οποίο θα σημάνει την παραπέρα αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων και την πριμοδότηση του κεφαλαίου με ένα ακόμα γερό κομπόδεμα προς αξιοποίηση. Το Ασφαλιστικό Κεφάλαιο προορίζεται δήθεν να χρηματοδοτήσει το σύστημα από το 2019 και η χρηματοδότησή του θα γίνεται από:

• Την παρακράτηση του 10% των λεγόμενων «κοινωνικών πόρων».
• Την παρακράτηση του 4% από τον ΦΠΑ.
• Το 10% από την ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ.

Συγκέντρωση υπογραφών για Γενική Συνέλευση

Στην μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της 12ης Δεκεμβρίου ξεκίνησε νέος γύρος συλλογής υπογραφών για την πραγματοποίηση έκτακτης γενικής συνέλευσης της ΕΣΗΕΑ. Οι έως τώρα συγκεντρωμένες περίπου 500 υπογραφές από τις συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, δεν συγκίνησαν τη Τσλαπατο-Σομπολική οριακή πλειοψηφία των 6 του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Το Καταστατικό προβλέπει τη σύγκλιση έκτακτης γενικής συνέλευσης αν αυτό ζητηθεί από το 1/3 των τακτικών μελών που έχουν πληρώσει τις συνδρομές τους προς την Ένωση (άρθρο 26, παρ. 2). Εκτιμάται ότι αν συγκεντρωθούν πάνω από 1700 υπογραφές, η πλειοψηφία του Δ.Σ. θα υποχρεωθεί να συγκαλέσει τη Γενική Συνέλευση που τόσο φοβάται και με τόση επιμονή αποφεύγει. Για το λόγο αυτό ας προσπαθήσουμε όλοι να συγκεντρώσουμε όσες περισσότερες υπογραφές μπορούμε.

Το κείμενο έχει ως εξής:

"Εμείς τα μέλη της ΕΣΗΕΑ που υπογράφουμε κάτω απ' αυτό το κείμενο, ζητάμε σύμφωνα με το καταστατικό της Ενωσης:

Να συγκληθεί αμέσως ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ της ΕΣΗΕΑ με θέματα:

* Την κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων του κλάδου, για να αποκρουστεί η κυβερνητική επίθεση στο ασφαλιστικό
* Τη διαμόρφωση εναλλακτικής πρότασης για ένα Ενιαίο Ταμείο Τύπου όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ (δημοσιογράφων, διοικητικών, τεχνικών), όπως έχει αποφασιστεί στο 3ο και 4ο συνέδριο της ΠΟΕΣΥ και
* Τη συγκρότηση Συνδικάτου Τύπου"

13-12-2007

Απ’ την κλιμάκωση στον κατήφορο

Πλειοψηφία Τσαλαπάτη – Σόμπολου: Πέρα βρέχει!

Αθήνα, 5/12/2007

Μια βδομάδα πριν από τη γενική απεργία των συνδικάτων για την απόκρουση των κυβερνητικών σχεδίων κατά της κοινωνικής ασφάλισης, το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ (ακριβέστερα η πλειοψηφία των 6 συμβούλων των κυρίων Τσαλαπάτη – Σόμπολου) προχώρησε με ανακοίνωσή της -φωτοκόπια των θέσεων της παράταξης Τσαλαπάτη- σε ανοιχτή επίθεση εναντίον των συνεργαζόμενων Ενώσεων αλλά και εναντίον όσων μελών της Ενωσης ζητούν κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και θέτουν το αίτημα αντεπίθεσης για τη δημιουργία Ενιαίου Ταμείου για όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Το αίτημα αυτό, που αποτελεί απόφαση του 3ου και του 4ου συνεδρίου της ΠΟΕΣΥ, η «συγκυβέρνηση των 6» το απορρίπτει με τον συκοφαντικό ισχυρισμό ότι «είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης»!

Ποιοι όμως «αλείφουν βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης»;

1. Η πλειοψηφία των 6 παρά την πρωτοφανή επιτυχία της απεργίας και της διαδήλωσης της 27ης Νοεμβρίου, αρνήθηκε να προχωρήσει σε πρόγραμμα νέων απεργιακών κινητοποιήσεων, πριν ή μετά τις 12 Δεκέμβρη που θα πραγματοποιηθεί η γενική απεργία. Η αναζήτηση «εσωτερικού εχθρού» και η επίθεση εναντίον των Ενώσεων του Διασωματειακού του Τύπου και ΜΜΕ διασπά την ενότητα του κλάδου που είναι αναγκαία ιδιαίτερα σήμερα, περίοδο αγώνων για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα. Ολες οι συνεργαζόμενες Ενώσεις απεργούν με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Η πλειοψηφία των 6, υπονομεύοντας τη διασωματειακή ενότητα αφήνει τις κινητοποιήσεις των δημοσιογράφων «ανάδελφες», χωρίς καθαρούς στόχους και συνεπώς με μειωμένη αποτελεσματικότητα.

2. Η «συγκυβέρνηση» των Τσαλαπάτη - Σόμπολου αρνείται την άμεση σύγκληση γενικής συνέλευσης της ΕΣΗΕΑ παρά το ότι το ζητούν ενυπόγραφα πολλές εκατοντάδες μέλη της ΕΣΗΕΑ και όλες οι συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς που έχουν πραγματοποιηθεί έως τώρα.

3. Η ιταμή επίθεση των 6 με τη σφραγίδα του Δ.Σ. της Ενωσης στρέφεται εναντίον των 11 συνεργαζόμενων σωματείων, αλλά και των συναδέλφων που με αποφάσεις των συνελεύσεων στους επι μέρους χώρους ζητούν ανένδοτη αγωνιστική στάση και έντονη προβολή του αιτήματος αντεπίθεσης για Ενιαίο Ταμείο και το Συνδικάτο Τύπου. Τέτοιες αποφάσεις, που, κατά την γνώμη των 6, … «υπονομεύουν την ενότητα του κλάδου», έχουν εκδώσει οι συνελεύσεις των δημοσιογράφων στα εξής Μέσα Ενημέρωσης: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, ΕΘΝΟΣ, ΒΡΑΔΥΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΑΥΓΗ, ΣΚΑΪ, ΚΕΡΔΟΣ, ΞΕΝΙΟΣ

Ποιος λοιπόν αλείφει βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης; Η κλιμάκωση που δήθεν εξήγγειλε η πλειοψηφία των 6|, αναφέρεται σε 3ωρες στάσεις εργασίας χωρίς να προσδιορίζεται πότε και πού θα γίνουν, και «άλλες ευέλικτες μορφές κινητοποίησης» όπως καθιστική διαμαρτυρία, αποστολή SMS, επιλογή γραφείων συμβούλων (εδώ φαίνεται ότι υπάρχει και ψωμί και βούτυρο!) κ.ά.

Με την τακτική της αυτή η πλειοψηφία των 6 αρνείται να αξιοποιήσει τη δυναμική της απεργίας της 27ης Νοεμβρίου και της διασωματειακής συνεργασίας. Παραπέμπει στο αόριστο μέλλον τις «κινητοποιήσεις μέχρι τέλους», όταν η κυβέρνηση επισπεύδει την προώθηση του ασφαλιστικού. Τελικά η συγκυβέρνηση των 6 σηκώνει «λευκή σημαία» απέναντι στην κυβέρνηση.

Θα τους αφήσουμε;

· ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Σ’ ΟΣΟΥΣ… ΑΛΕΙΦΟΥΝ ΒΟΥΤΥΡΟ ΣΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ

· ΝΑ ΣΥΓΚΛΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙ ΤΟ ΜΕΙΚΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΊ ΑΜΕΣΩΣ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΙΜΑΚΩΘΟΥΝ ΕΝΩΤΙΚΑ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

· ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ (12/12/2007)

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ – ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ

5-12-2007

ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Αθήνα, 19/11/2007

Ένα ευφάνταστο σχέδιο υπονόμευσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο της Ενημέρωσης ανακοίνωσε σήμερα στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ο υπουργός Απασχόλησης Βασ. Μαγγίνας. Το σχέδιο αυτό όλος ο δημοσιογραφικός κόσμος και τα σωματεία του έχει ζωτικό συμφέρον να το απορρίψει.

Το κυβερνητικό σχέδιο:
•Προβλέπει τη δημιουργία «ενιαίου Ταμείου Επιστημόνων» που περιλαμβάνει γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους στον Τύπο και στα ΜΜΕ (πλην των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ…).

•Πρώτος στόχος του σχεδίου είναι να βάλει χέρι στα αποθεματικά των Ταμείων. Τα αποθεματικά θα ενοποιηθούν, λέει, σε έναν «λογαριασμό» που θα χρησιμοποιηθεί προφανώς για να …επιδοτηθούν οι χρηματοπιστωτικές «φούσκες» του παρόντος και του μέλλοντος. Από αυτόν τον «λογαριασμό» κατάσχεται το 10% (όλων των αποθεματικών!) για να χρηματοδοτούνται οι υποχρεώσεις του κράτους προς τα Ταμεία.

Δημιουργώντας αυτό το νέο ασφαλιστικό «κέλυφος», η κυβέρνηση δρομολογεί δύο διαδικασίες υποβάθμισης ασφαλιστικών δικαιωμάτων:

•Επεκτείνει τις δυσμενείς ρυθμίσεις για τους ασφαλισμένους μετά το 1993 και σε όσους ασφαλίστηκαν μετά το 1983.

•«Ενιαιοποιεί» σε μια περίοδο 5 – 7 ετών προς τα κάτω το ασφαλιστικό καθεστώς όλων των επαγγελμάτων που εντάσσονται στο νέο Ταμείο.

Επίσης ο κ. Μαγγίνας:
•Απειλεί στο άμεσο μέλλον και τον ΕΔΟΕΑΠ, και
•Θέτει σε αμφισβήτηση την 37ετία χωρίς όριο ηλικίας και την 35ετία με τα σημερινά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Είναι εντυπωσιακό ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο μέτρο (ούτε καν περιορισμού) της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροκλοπής που γιγαντώνεται και στον κλάδο των ΜΜΕ. Η πρόταση Μαγγίνα πρέπει να απορριφθεί αμέσως ως αντεργατική και αντιασφαλιστική. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του. Οι δημοσιογράφοι στις 12 Δεκεμβρίου πρέπει να απεργήσουν μαζί με όλο το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Και αυτό να είναι μόνο η αρχή: ο κλάδος πρέπει να μπει σε παρατεταμένο αγώνα για να υπερασπιστεί και να βελτιώσει τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων μας.

Η κυβερνητική επίθεση στο ασφαλιστικό είναι γενική και παρατεταμένη και συνοδεύει την επίσης παρατεταμένη επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, πάντοτε υπέρ της εργοδοσίας. Η «ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ – ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ» έχει υποστηρίξει και επιμένει και σήμερα ότι ο μόνος δρόμος αποτελεσματικής παρέμβασης είναι η ασφαλιστική ενοποίηση των εργαζομένων στον Τύπο και στα ΜΜΕ όλης της χώρας (δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί) σε ένα ισχυρό και υγιές Ταμείο (αριθμητικά και οικονομικά), το οποίο επίσης αποτελεί προϋπόθεση για τη συνδικαλιστική ενοποίηση, για το συνδικάτο Τύπου.

Είναι η ώρα του αγώνα και των σοβαρών αποφάσεων. Πρώτο βήμα η απεργία για να αποσυρθεί το κυβερνητικό σχέδιο.

19-11-2007

(Πλήρες κείμενο...)

27/11: ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ στην 24ωρη προειδοποιητική ΑΠΕΡΓΙΑ της Τρίτης 27/11 και στη ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ (Ακαδημίας 20, στην ΕΣΗΕΑ) στις 11:00 το πρωί

Για να απαντήσουμε στην επίθεση της κυβέρνησης σταασφαλιστικά δικαιώματά μας.

Για να διατρανώσουμε την απόφασή μας να παλέψουμε μαζί με το σύνολο του εργατικού κινήματος ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό που απειλεί το εισόδημα, τις κοινωνικές παροχές, τις εργασιακές σχέσεις και τις συντάξεις μας.

Για να αποδείξουμε ότι στον κλάδο των εργαζομένων στην Ενημέρωση οι δημοσιογράφοι, οι τεχνικοί και οι διοικητικοί μπορούν ΜΑΖΙ να ανατρέψουν τις αντιμεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Καραμανλή.

Ο αγώνας στα χέρια των δημοσιογράφων και όλων των εργαζομένων στην Ενημέρωση

ΣΤΙΣ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

«ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ - ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ»

22-11-2007

(Πλήρες κείμενο...)

Απεργία Δημοσιογράφων και Bloggers

Με αφορμή την απεργία των δημοσιογράφων η «Λοκαντιέρα» ανοίγει ένα σημαντικό θέμα: αυτό της συμμετοχής και των blogger!

Το σκεπτικό της είναι το εξής:

«Οι Ενώσεις Συντακτών καλούντους δημοσιογράφους να συμμετάσχουν στην Απεργία της 27ης Νοεμβρίου - που αφορά μόνον στους ανθρώπους του Τύπου - και τη μεγάλη Γενική Απεργία της 12ης Δεκεμβρίου.

Οφείλουμε να συμμετέχουμε και να δώσουμε το παρών σε κάθε σχετική κινητοποίηση, καθώς, πέρα από όσα ήδη έχουν χαθεί, σήμερα απειλούνται και τα θεμελιωδέστερα των δικαιωμάτων μας από ένα κράτος που παρανομεί. Ένα κράτος που κακοποιεί και ληστεύει τους ίδιους του τους πολίτες.

Στις απεργίες του Τύπου οι Ενώσεις Συντακτών δεν καλούν σε συμμετοχή μόνον τα μέλη τους αλλά και όλους όσοι δημοσιο/γραφουν.Στις απεργίες του Τύπου είθισται να υπάρχει ενημέρωση μόνον για θέματα που αφορούν τις απεργίες αυτές καθ’ αυτές. Καμμία άλλη ενημέρωση δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή. Κάθε άλλη “ενημέρωση” αποτελεί ξεκάθαρη απεργοσπαστική κίνηση.

Το πλαίσιο αυτό παραμένει το ίδιο και σήμερα. Μόνο που τώρα οφείλει να περιλαμβάνει και όλα τα νέα Μέσα που έχουν και ενημερωτικό χαρακτήρα ή μπορούν να αποκτήσουν τέτοιο χαρακτήρα.

Για αυτούς τους λόγους, η προσωπική μου άποψη είναι ότι κατά τις ημέρες των απεργιών - γενικών και του Τύπου- οφείλει να υπάρξει αντίστοιχη ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των μπλογκς.

Να μην ανέβει σε κανένα μπλογκ κείμενο με ενημερωτικό χαρακτήρα, πλην των κειμένων που θα ενημερώνουν για τις ίδιες τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τα δρώμενα και τα αποτελέσματα.

Το θέμα δεν αφορά γενικόλογα ζητήματα και θεωρητικές συζητήσεις περί του αν οι μπλόγγερς δημοσιογραφούν ή οι δημοσιογραφοι μπλογγαρουν. Το ζήτημα αφορά την εργατική αλληλεγγύη και την κοινή άμυνα όλων μας απέναντι σε όσα μας ετοιμάζουν.»

(http://www.locandiera.gr/2007/11/21/strike/)

Το θέμα είναι μεγάλο. Η θέση η δική μου είναι ότι ο κάθε blogger θα πρέπει να πράξει κατά συνείδηση και ελπίζω ότι αυτή να του υπαγορεύσει «σιγή ασυρμάτου», εάν πάλι δεν το κάνει δεν θα κακοκαρδιστώ ούτε θα κατηγορήσω κάποιον. Αυτό αφορά όλους τους blogger εκτός φυσικά από τους blogger οι οποίοι είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ! Αυτοί ΟΦΕΙΛΟΥΝ να σταματήσουν κάθε είδους ενημέρωση για όσο θα διαρκεί η απεργία εκτός βέβαια από «θέματα που αφορούν τις απεργίες αυτές καθ’ αυτές. Καμμία άλλη ενημέρωση δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή. Κάθε άλλη “ενημέρωση” αποτελεί ξεκάθαρη απεργοσπαστική κίνηση.»

Παραιτήθηκαν ο πρόεδρος και τα μέλη της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων

Διαμαρτυρία για τις κάμερες

Eurokinissi

O παραιτηθείς πρόεδρος της Αρχής Δ.Γουργουράκης

Αθήνα Τελευταία ενημέρωση 19:00

Την παραίτησή τους υπέβαλαν στον πρόεδρο της Βουλής ο προέδρος και τα μέλη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι τέθηκαν σε λειτουργία οι κάμερες στη διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου, χωρίς την έγκριση της Αρχής. Από την πλευρά του, ο υπουργός Δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης δήλωσε ότι έκανε δεκτές τις παραιτήσεις, σημειώνοντας: «Ωστόσο, δεν συμμερίζομαι τους λόγους της παραιτήσεώς τους». Ο κ. Χατζηγάκης τόνισε: «Οι Ανεξάρτητες Αρχές δεν βρίσκονται υπεράνω του Συντάγματος και των λοιπών συντεταγμένων λειτουργιών του κράτους, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η Δικαστική» και τάχθηκε υπέρ της γνωμοδότησης Σανιδά, υποστηρίζοντας ότι συμπληρώνει την απόφαση της Αρχής. «Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η γνωμοδότηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, η οποία άλλωστε δεν έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση της Αρχής αλλά την συμπληρώνει, έχει ως σκοπό τον εντοπισμό των δραστών ενδεχόμενων εγκληματικών πράξεων κατά τη διάρκεια δημόσιων συναθροίσεων και ως εκ τούτου την τήρηση της νομιμότητας στο πλαίσιο του κράτους δικαίου. »Σε κάθε δε περίπτωση, όπως με διαβεβαίωσαν οι εντεταλμένοι για την τήρηση της νομιμότητας Εισαγγελείς, δεν έλαβε χώρα ούτε συλλογή ούτε επεξεργασία οιουδήποτε στοιχείου που εμπεριέχει προσωπικά δεδομένα» επισημαίνει ο υπουργός Δικαιοσύνης. Είναι ευθύνη του πρωθυπουργού αυτά που συνέβησαν, τονίζει το ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Ραγκούσης, δήλωσε: «Ο πρωθυπουργός, οι αρμόδιοι υπουργοί και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, πέτυχαν αυτό που επιδίωκαν, να απαξιώσουν και να απονευρώσουν μια συνταγματικά κατοχυρωμένη Ανεξάρτητη Αρχή. Με τη στάση τους, και μάλιστα ανήμερα της 34ης Επετείου της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, επέφεραν καίριο πλήγμα στο κράτος δικαίου και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παράλληλα αποκάλυψαν, ενθαρρύνοντας πρωτοβουλίες που παραβιάζουν το Σύνταγμα, πώς εννοούν στην πραγματικότητα την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. »Καταγγέλλουμε στον ελληνικό Λαό όσα πρωτοφανή συνέβησαν και δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε με όλα τα μέσα για την αποκατάσταση και υπεράσπιση της συνταγματικής νομιμότητας. Είναι καιρός η Δικαιοσύνη να σεβαστεί τις Ανεξάρτητες Αρχές και να παύσει να αμφισβητεί τη συνταγματική αποστολή τους. Είναι καιρός η κυβέρνηση Καραμανλή να συνειδητοποιήσει ότι οφείλει να σέβεται τη συνταγματική νομιμότητα και να μην παίζει εν ού παικτοίς. »Η ευθύνη του πρωθυπουργού είναι τεράστια. Το ΠΑΣΟΚ, θα ζητήσει τον καταλογισμό ευθυνών προς πάσα κατεύθυνση» επισήμανε. Σε έντονο ύφος η ανακοίνωση του ΚΚΕ, που επισημαίνει πως «αποδεικνύεται ότι είναι αδύνατο να υπάρξει ουσιαστικός δημοκρατικός έλεγχος των κρατικών μηχανισμών καταστολής και παρακολούθησης, που διαμορφώνουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της με στόχο το λαϊκό κίνημα». Στην ανακοίνωση επισημαίνεται: «Η νέα αποκάλυψη για την παρακολούθηση μέσω των καμερών της πορείας του Πολυτεχνείου, που συνοδεύτηκε με την παραίτηση καταγγελία του προέδρου και μελών της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, καταδεικνύει πόσο υπόλογοι έναντι του λαού είναι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ισχυρίστηκαν ότι η εγκατάσταση και η λειτουργία των καμερών γίνεται αποκλειστικά για τη διαχείριση της κυκλοφορίας». Το ΚΚΕ καλεί σε «αποφασιστική πάλη για την κατάργηση όλων των καμεροχαφιέδων». Ευθύνες στην κυβέρνηση για κατάφωρη προσβολή της Αρχής αποδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Συνασπισμού, Φώτης Κουβέλης, σημείωσε: «Η παραίτηση του Προέδρου και των μελών της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αποτελεί οφειλόμενη εκ μέρους τους πράξη διαμαρτυρίας για την κατάφωρη προσβολή της αρχής. »Η κυβέρνηση έχει τεράστια πολιτική ευθύνη. Δεν πρόκειται για ένα δευτερεύον ζήτημα, αλλά αφορά στη λειτουργία θεσμοθετημένων από το Σύνταγμα Αρχών και της Δικαιοσύνης. Αφορά στις ελευθερίες των πολιτών. Η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει αυτές τις πολιτικές ευθύνες» τόνισε. Υπενθυμίζεται ότι πρόεδρος της Αρχής ήταν ο Δημήτριος Γουργουράκης ε.τ. Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου με αναπληρωτή πρόεδρο τον Χρ.Παληοκώστα τέως αρεοπαγίτη. Τις παριτήσεις τους υπέβαλαν επίσης ο Φίλιππος Δωρής, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Νίκος Φραγκάκης, δικηγόρος, η Γραμματή Πάντζιου, αναπληρωματικό μέλος της Αρχής και καθηγήτρια ΤΕΙ Αθηνών, ο Χρήστος Πολίτης, αναπληρωματικό μέλους και δικηγόρος. Προ ημερών η Αρχή είχε εκδόσει σκληρή ανακοίωνση αναφορικά με την πρόσφατη γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργου Σανιδά για τις κάμερες τονίζοντας ότι μέχρι να αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας για την προσφυγή του υπουργού Δημόσιας Τάξης η μόνη αρχή αρμόδια για τον τρόπο χρήσης των καμερών είναι η ίδια. Χαρακτήρισε επίσης ισχυρή και δεσμευτική την απόφαση της «πραγματικά ανεξάρτητη και συνταγματικά προστατευόμενη» Αρχής και υποστήριξε ότι «η γνωμοδότηση του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, ως προς τις απόψεις και σκέψεις της, στα προσωπικά δεδομένα» επιδέχεται και άλλες προσεγγίσεις. Ο ορισμός του νέου Προέδρου και των μελών της Αρχής θα λάβει χώρα σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ Η Αρχή Προσωπικών Δεδομένων δεν αναγνωρίζει στον Γ.Σανιδά αρμοδιότητα για τις κάμερες Ο υπ. Δικαιοσύνης για τις παραιτήσεις προέδρου και μελών της Αρχής ... - Nαυτεμπορικη from Google News Greece DayNews.gr Ο υπ. Δικαιοσύνης για τις παραιτήσεις προέδρου και μελών της Αρχής ... Nαυτεμπορικη - Πριν από 1 ώρα Η γνωμοδότηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου δεν έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αλλά τη συμπληρώνει και έχει ως σκοπό τον εντοπισμό των δραστών ενδεχόμενων εγκληματικών πράξεων κατά τη διάρκεια ... (Ξένη δημοσίευση)-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ- ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ - Για ... Αθηναικο Πρακτορείο Ειδήσεων Παραιτήθηκαν ο πρόεδρος και τα μέλη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων ... In.gr Ελεύθερος Τύπος - Αθηναικο Πρακτορείο Ειδήσεων

Bloggs, κινήματα και πολιτική

Δύο παρεμβάσεις στο θέμα που θέτει ο Μανώλης Ανδριωτάκης (Γιατί οι blogger δε συνιστούν (ακόμα) κίνημα):

1.
Μανώλη
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Σύνθετα και απροσδιόριστα τα κάνει το αρχικό σου ερώτημα, το οποίο κατά τη γνώμη μου, δεν υφίσταται: «Γιατί οι blogger δε συνιστούν κίνημα;».
Ερώτημα τόσο ανύπαρκτο όσο και τα: «Γιατί όσοι χρησιμοποιούν τηλέφωνο δεν συνιστούν κίνημα», «γιατί όσοι πίνουν νερό από το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης δεν συνιστούν κίνημα». «γιατί όσοι πίνουν φραπέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης δεν συνιστούν κίνημα».
Οι bloggers είναι πρώτα απ’ όλα χρήστες μιας συγκεκριμένης τεχνολογίας ή και πιο γενικά ακόμη, χρήστες ενός κοινού, δημόσιου αγαθού. Οσο μάλιστα αυξάνεται ο αριθμός τους, όσο περισσότεροι άνθρωποι από όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα και ηλικίες χρησιμοποιούν αυτό το αγαθό τόσο παύουν να συνιστούν ομάδα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αρα και με «κινηματικά» χαρακτηριστικά (αν υποτεθεί ότι αυτά κάποτε υπήρξαν ή μπορούσαν να υπάρξουν!).
Ως χρήστες και μάλιστα μιας υπηρεσίας η οποία (προς το παρόν; Για πάντα;) παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ και η οποία δεν απαιτεί (σχεδόν) κανενός είδους δέσμευση ή σύμβαση από τον χρήστη, δεν διαθέτουν και καμιά δυνατότητα πίεσης. (Π.χ. να απειλήσουν ότι θα διακόψουν τη χρήση της, ότι θα αυτονομηθούν με δικές τους υπηρεσίες, ότι θα απεργήσουν κλπ κλπ)
Είναι λοιπόν ένα σύνολο απλών χρηστών και τίποτα παραπάνω!
Τίνος πράγματος;
Ενός Μέσου Επικοινωνίας! (Προσοχή! Όχι ιδιοκτήτες του Μέσου! Χρήστες του!)
Όπως το σταθερό ή το κινητό τηλέφωνο! (Μόνο που αυτά δεν είναι Δωρεάν!)
Ενός Μέσου Επικοινωνίας το οποίο είναι αμφίδρομο, επιτρέπει δηλαδή στον χρήστη να είναι ΚΑΙ πομπός ΚΑΙ δέκτης.
Το ίδιο το Μέσο, αν και τεχνικά επιβάλλει έναν συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας, δεν υποδεικνύει το περιεχόμενο του κάθε blog. Το ίδιο το Μέσο έχει ένα συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης: την παραγωγή περιεχομένου. Οιουδήποτε περιεχομένου (πολιτικού, καλλιτεχνικού, σοβαρού, ανόητου, καθημερινού, φιλοσοφικού κλπ), αρκεί να είναι περιεχόμενο, πράγμα εντελώς απαραίτητο για την επιβίωση και εξάπλωση των τεχνολογιών του Internet σε όσο το δυνατόν πλατύτερες μάζες.
Η τεχνολογία των blog γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δημιουργήθηκε και όχι φυσικά για να βοηθήσει την ανάγκη για ελεύθερη έκφραση. Οι bloggers δεν είναι τίποτα παραπάνω από άμισθοι «εργάτες» της τεράστιας βιομηχανίας των Νέων Μέσων και Τεχνολογιών. Η ελεύθερη έκφρασή τους δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ελάχιστη ανταμοιβή για το ότι επιτελούν –ασυνείδητα οι περισσότεροι- αυτόν τον ρόλο. (Φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Οι χρήστες των MySpace, YouTube, FaceBook κλπ κάνουν ακριβώς το ίδιο!)
Εδώ το πράγμα –τεχνικά τουλάχιστον- θα τελείωνε!
Ούτε κινήματα ούτε τσουβαλιάσματα (τύπου Αλαβάνου ή Βενιζέλου) ούτε μελλοντικές προοπτικές…
Και θα τελείωνε αν δεν παρέμενε το θέμα του περιεχόμενου αλλά και του προσδιορισμού του Μέσου: τα blogs όπως και πολλές από τις υπηρεσίες του internet ΔΕΝ είναι Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πρόκειται για Διαδραστικά (Πομπός+Δέκτης) Μέσα Ατομικής/Συλλογικής Εκφρασης και Ενημέρωσης. Κάποια μπορεί να διατηρήσουν τον Ατομικό χαρακτήρα έκφρασης, κάποια μπορεί να αποτελέσουν προσπάθειες συλλογικής έκφρασης, κανένα όμως δεν μπορεί να απευθυνθεί σε ένα Μαζικό ακροατήριο, άρα κανένα δεν μπορεί να έχει μαζική επιρροή και ουσιαστική παρέμβαση στα κοινωνικά δρώμενα…
Απογοητευτικό;
ΚΑΘΟΛΟΥ!
Ισα-ίσα! Τα blogs αντί να μετατραπούν σε Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, εκείνο που μπορούν –στην καλύτερη, φυσικά, περίπτωση- να γίνουν είναι πολλά πεδία ζημώσεων. Μπορούν ακόμη να γίνουν μεγεθυντές κάποιων τάσεων, όχι όμως τόσο ώστε να τις επιβάλλουν (αφού για κάθε είδους μεγέθυνση και προβολή θα υπάρχει πάντα κάποιος που θα ασκεί κριτική ή ακόμη και θα υπονομεύει αυτή την τάση). Μπορούν να γίνουν επιταχυντές ρευμάτων σκέψης και δράσης καθώς και εργαλεία οργάνωσης και συντονισμού κοινών δράσεων.
Τα blogs –όπως και καμιά τεχνολογία ή μέσο- δεν είναι ικανά να παράγουν περιεχόμενο (σκέψεις, ιδέες, πολιτικές). Η παραγωγή περιεχομένου προϋποθέτει τον ανθρώπινο παράγοντα…
Ισχύει δηλαδή το «πανάρχαιο»: «ότι σε ένα οποιοδήποτε πληροφοριακό σύστημα σκουπίδια βάζεις, σκουπίδια βγάζεις».
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι σε καμιά περίπτωση –κι ας λένε ότι θέλουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ- αν και πότε οι blogger θα συσταθούν σε κίνημα. Το ερώτημα είναι πότε και με ποιόν τρόπο τα κινήματα θα χρησιμοποιήσουν ουσιαστικά αυτές τις τεχνολογίες.
Και έχουν ήδη αρχίσει να το κάνουν!
ANemos

2.

Μανώλη
Λες: « Κατ΄ αρχήν δεν έθεσα ερώτημα.». Το ερώτημα τίθεται και από τον τίτλο του ποστ σου και από πολλούς, κυρίως στα «παραδοσιακά» Μέσα.
Λες επίσης: «Η γνώμη μου είναι ότι δεν συνίσταται κίνημα στη βάση διαμαρτυριών και μόνο.»
Όχι, δεν συνίσταται. Πολλά κινήματα όμως έχουν ξεκινήσει στη βάση διαμαρτυριών.
Όμως γιατί να υποτιμήσουμε το θέμα της διαμαρτυρίας. Και πολύ περισσότερο γιατί απαιτούμε οι διαμαρτυρόμενοι να έχουν πάντοτε συγκεκριμένα αιτήματα, προτάσεις και λύσεις. Αν συνέβαινε αυτό, τότε δεν θα έπρεπε να βγουν να φωνάξουν κάποιοι «Κάτω η Χούντα» εάν δεν είχαν να προτείνουν και έναν συγκεκριμένο τρόπο δημοκρατικής διακυβέρνησης. Για να το πω και αλλιώς: η διαμαρτυρία ενώνει πολύ πιο εύκολα από ότι ένα συγκεκριμένο αίτημα… (Αυτό βέβαια την καθιστά πολλές φορές μάταιη, δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα διαμαρτυρηθείς επειδή δεν έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις εκ θεμελίων τον κόσμο.)
«Το επιχείρημα περί χρηστών τηλεφώνου το αντέκρουσα στην προηγούμενη ανάρτηση. Η δημόσια διάσταση των μπλογκ καθιστά το Μέσο ριζικά διαφορετικό απ’ όλα τα προηγούμενα, γι’ αυτό κι αδυνατούμε να συλλάβουμε τις μείζονες προεκτάσεις του σε πεδία όπως π.χ. η ψυχολογία». Εγραφες: «Η αναλογία του ‘50 και του τηλεφώνου είναι άτοπη. Εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα Μέσο, που επιτρέπει στον καθένα να έχει ένα τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό, κι εκδοτικό συγκρότημα.»
Να μου επιτρέψεις να μην βρίσκω διόλου άτοπη την αναλογία. Η εφεύρεση του τηλεφώνου και η χρήση του είχε ριζοσπαστικές συνέπειες για τα άτομα και τις κοινωνίες, τόσο σε πρακτικό όσο και σε φαντασιακό επίπεδο. Οι δυνατότητες οι οποίες ανοίχτηκαν ήσαν «άπειρες» σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση. Το τηλέφωνο επηρέασε την οικονομία και το εμπόριο, την παιδεία, τον λόγο, τις τέχνες, την ίδια τη δημοσιογραφία. Τα πάντα!
Οσο για τον ρόλο του στην πολιτική; Μην το συζητάμε! «Γουότεργκέϊτ», ελληνική χούντα («μην τα λέμε αυτά από το τηλέφωνο»), κοριοί επί Δεξιάς αλλά και ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο…
Μήπως να πούμε και για τον ρόλο των κινητών τηλεφώνων; Πρόδηλος και εξίσου ριζοσπαστικός! Όταν μάλιστα ενοποιεί και τις τεχνολογίες του Internet, ακόμη μεγαλύτερος.
Τα παραπάνω αφορούν και τα επόμενα που λες: «Επανέρχομαι στους χρήστες του τηλεφώνου για να σου πω ότι πολύ απλά η ευθύνη στη χρήση του τηλεφώνου είναι πολύ περιορισμένη».
Περιορισμένη; Τότε γιατί παρακολουθούνται συστηματικά;

Και σίγουρα δεν έχει μόνο αυτή την διάσταση:
«Βέβαια μπορείς να ζητήσεις την παρακολούθηση του τηλεφώνου σου και την άρση του απορρήτου των τηλεπεκοινωνιών αν θεωρείς ότι κάποιος σε απειλεί ή σε ενοχλεί συστηματικά.»
Λες: «Βέβαια θα ήταν ακραία η σύναψη οργάνων των χρηστών, ακριβώς γιατί δεν υφίσταται η απεύθυνση στη δημόσια σφαίρα. Στο τηλέφωνο είσαι εσύ κι άλλος ένας, ή το πολύ δυό τρεις. Στα ιστολόγια δυνητικά είναι οι πάντες.»
Δυνητικά! Δεν είναι όμως! Και όσο οι πομποί(-bloggers) αυξάνονται τόσο σε λιγότερους απευθύνονται.
Ένα κανάλι (τηλεόρασης, ραδιοφώνου) = όλοι οι τηλεθεατές, ακροατές.
Πολλά κανάλια = τεμαχισμένο κοινό
100 blog = πολλοί επισκέπτες για το καθένα
1.000.000 blog = ελάχιστοι επισκέπτες για το καθένα
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η ένωση κεκέδων είναι ουσιαστικά ηλίθια. Αφού τα σχετικά βίντεο είναι ζήτημα αν θα τα δουν 100 άνθρωποι το καθένα! («Πρόσφατα, μια οργάνωση για τα δικαιώματα των κεκέδων (ναι καλά διάβασες) στη Μεγάλη Βρετανία διαμαρτυρήθηκε έντονα στο YouTube γιατί εμφανίζονται δεκάδες βίντεο που προσβάλουν ανθρώπους με το συγκεκριμένο πρόβλημα».)
«Το αγαθό βέβαια δεν είναι δημόσιο, μιας και το πληρώνεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το αίτημα για δωρεάν Διαδίκτυο π.χ. θα μπορούσε να είναι όντως ένα πολύ ωραίο αίτημα για την ελληνική μπλογκόσφαιρα, αλλά το έχει θέσει , απ’ ότι γνωρίζω με μικρή ένταση, μόνο κάποιο μέρος του ΠΑΣΟΚ.»
Και πολύ καλά κάνουν!
Δωρεάν Διαδίκτυο θα σήμαινε νεκρό Διαδίκτυο!
«Εν πάση περιπτώσει, η διαφωνία μας έγκειται στο εξής. Εσύ για παράδειγμα υποστηρίζεις ότι ένας υπάρχον σχηματισμός, μια συλλογικότητα, ένα όργανο, οι ομοφυλόφιλοι ή οι Αλβανοί, ή οι κυνηγοί, θα χρησιμοποιήσουν τα μπλογκ ως όργανα επικοινωνίας και προπαγάνδας, προκειμένου να πείσουν ή να κάνουν λόμπιινγκ. Είμαι σίγουρος ότι δεν αναφέρεσαι στους κυνηγούς, αλλά σε δίκαια κινήματα και σχηματισμούς, που θα διατυπώσουν καίρια και υγιή πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα.»
Ναι, διαφωνούμε ριζικά! Και μάλιστα αναφέρομαι και στους υπόλοιπους. Ποιος θα τους το απαγορεύσει; Και γιατί να τους απαγορεύσει; Και τι θα πει «υγιή» πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα; Μακριά από μένα (όμως ΠΟΛΥ μακριά) όσοι νομίζουν ότι μπορούν να το παίξουν ιερατείο το οποίο θα κρίνει την υγεία και το δίκαιο των αιτημάτων. Αυτό μόνο η κοινωνίας ως συλλογικότητα μπορεί και πρέπει να το κάνει…
Λες: «Ωστόσο, στο Μέσο επιφυλάσσεις κατά τη γνώμη μου μια παραδοσιακή και «κατεστημένη» χρήση, που το θέλει να είναι περισσότερο εργαλείο του μάρκετινγκ και της «επικοινωνίας», παρά ένα διαλεκτικό Μέσο, που μπορεί να βοηθήσει σε πραγματικές ζυμώσεις, αν και μερικές αράδες παραπάνω λες ότι οι τελευταίες ευνοούνται. Ίσως εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Πρέπει να επιλέξουμε: θέλουμε ένα εντυπωσιοθηρικό εργαλείο για πρόσκαιρα αποτελέσματα ή ένα Μέσο που θα επιβεβαιώσει τη δυναμική του, βοηθώντας τους πολίτες να μπουν στην πολιτική, στην κοινωνία, στη ζωή;»
Η αντίφαση δεν είναι στην επιλογή, ο καθένας μπορεί να θέλει ο,τι από τα δύο προτιμά ή και τα δύο! Η αντίφαση είναι στο «θέλουμε». Ποιοι «θέλουμε»; Θέλουμε εμείς οι δύο το ίδιο πράγμα; Θέλω εγώ και ο τάδε blogger τα ίδια; Προς Θεού!
Δεν υπάρχει κοινή συνιστάμενη σε όλα τα ζητήματα. Κι ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Κοινές συνισταμένες θα υπάρχουν μόνο σε επιμέρους θέματα και για όσο διάστημα και σε όση έκταση συμφωνούν οι περισσότεροι. Από εκεί και πέρα ο καθείς και τα όπλα του, ο καθένας και ο δρόμος του…
«Η δική μου άποψη είναι ότι τα ιστολόγια δίνουν μια ιστορική ευκαιρία αυτό να γίνει σε μηδενική βάση. Να δημιουργηθούν δηλαδή συλλογικότητες και συμμαχίες στη βάση διαλόγου που θα έχει γίνει μέσα σε εικονικούς χώρους, οι οποίοι βέβαια στη συνέχεια θα γίνονται και απτοί.»
Από την πλευρά μου δεν νομίζω και δεν ελπίζω σε καμιά ιστορική ευκαιρία των ιστολόγιων (Είδες; Επιτέλους με βρίσκεις απαισιόδοξο) εάν η ίδια η κοινωνία και οι δυνάμεις της δεν δώσουν ευκαιρίες στον εαυτό τους.

ANemos

3.

Θέτεις πολλά ζητήματα μαζί και σε ακολουθώ:

1.
Αλί και τρισαλί αν περιμένουμε από μια τεχνολογία (τα ιστολόγια) να αδράξουν την ιστορική ευκαιρία. Αυτό μου θυμίζει τον τεχνολογικό (και τάχα πολιτικό) ανταγωνισμό των πάλαι ποτέ υπερδυνάμεων για το ποια θα πατήσει πρώτη το πόδι της στη Σελήνη…
Τις ιστορικές ευκαιρίες τις αδράχνουν οι κοινωνίες (πιο συγκεκριμένα: οι κοινωνικές τάξεις). Βεβαίως οι τεχνολογικές εξελίξεις (αλλά όχι από μόνες τους) δημιουργούν νέες κοινωνικές τάξεις, ανάγκες και ιδέες (Το εμπόριο, την αστική τάξη. Οι ατμομηχανές, την εργατική τάξη κοκ) όμως εδώ δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμη για ένα τέτοιο φαινόμενο. Ισως επειδή το internet δεν συνιστά μια αυτοτελή εξέλιξη…

2.
Αν «αποτύχουν (τα ιστολόγια), θα σημαίνει ότι η κοινωνία, οι πολίτες δε μπορούν, ή δε θέλουν, ή αδυνατούν πια να αδράξουν τις ευκαιρίες». Νομίζω ότι τους παρα-δίδεις αξία. Δηλαδή, αν ξεπεραστούν ως τεχνολογική πλατφόρμα (όπως είναι πολύ πιθανό), την χάσαμε την επανάσταση; Τι λες σύντροφε;

3.
Λες: «Θεωρώ ότι η πολυδιάσπαση φερ’ ειπείν της αριστεράς είναι μια παθογένεια που θα μπορούσε να «θεραπευτεί», εάν η γνήσια δημοκρατία εισχωρούσε στα σχήματα, εάν το άνοιγμα στην κοινωνία γινόταν ειλικρινές». Αυτές είναι οι αιτίες της παθογένειας της Αριστεράς; Και θα τα λύσει μέσα από τα ιστολόγια;
Αλλά και πάλι μιλάμε με όρους υγείας;
Γιατί είναι «παθογένεια»;
Τι θα πει «γνήσια δημοκρατία»;
Αυτές οι (ιδεολογικές) «καθαρότητες» μας φάγανε!

3.
«Εάν για παράδειγμα μας έλεγαν δέκα, είκοσι, τριάντα blogger ελάτε να συζητήσουμε πάνω σε συγκεκριμένη ατζέντα (στην οργάνωση της οποίας βέβαια θα είχαμε κι εμείς συμμετοχή) θα αρνιόμασταν με το σύνηθες για την Ελλάδα επιχείρημα «όχι, γιατί δε γίνεται τίποτα» ή θα προσπαθούσαμε να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας σε κάτι τόσο αβέβαιο, όσο και το μέλλον;»
Όχι! Θα αρνιόμουν με το επιχείρημα: «δεν εκπροσωπώ κανέναν, δεν δεσμεύω κανέναν και δεν δεσμεύομαι από κανέναν». Και θα συμπλήρωνα (από μέσα μου): «…παρά μόνο σε ένα πλαίσιο μιας στρατηγικής σύγκρουσης και ανατροπής». Αρνούμενος τη δημιουργία μια «φωτισμένης πρωτοπορίας»!

Να δημοσιοποιηθούν ΤΩΡΑ όλα τα στοιχεία για το ομόλογο του ΤΣΠΕΑΘ

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΣΠΕΑΘ - ΜΙΖΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΟ

Δήλωση του Δ. Τρίμη, μέλος του ΔΣ (και πρώην γ.γ.) της ΕΣΗΕΑ

Αθήνα, 5 Σεπτεμβρίου 2007

Οι σημερινές συγκεκριμένες και αδιάψευστες αποκαλύψεις της εφημερίδας «Εθνος» για το σκάνδαλο της αγοράς του κρυφού ομολόγου των 130.000.000 ευρώ του ΤΣΠΕΑΘ, εκθέτουν όλους όσοι επιχειρούν συστηματικά τους τελευταίους μήνες να το συγκαλύψουν.

Η κυβέρνηση και ειδικά το επιτελείο του κ. Αλογοσκούφη, η ηγεσία του Υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι λεγόμενοι από τον ίδιο τον κ. Αλογοσκούφη «άπληστοι χρηματιστές» και οι «ανίδεες διοικήσεις» των ασφαλιστικών ταμείων, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αποφύγουν τις προφανείς ποινικές, πολιτικές και ηθικές τους ευθύνες.

Η ΕΣΗΕΑ από την πρώτη στιγμή γνωρίζει ότι πρόκειται για σκάνδαλο μείζονος πολιτικής σημασίας, είχε ζητήσει την παραίτηση του διορισμένου από την κυβέρνηση προέδρου του ΤΣΠΕΑΘ κ. Καπράνου. Η ΕΣΗΕΑ ήταν και είναι στη διάθεση των αρμοδίων ελεγκτικών και δικαστικών αρχών, και σήμερα καλεί για άλλη μία φορά την Αρχή Καταπολέμησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες στην οποία προεδρεύει ο κ. Ζορμπάς, καθώς και τη Δικαιοσύνη να πράξουν στο ακέραιο και το ταχύτερο το χρέος τους.

Η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να σταματήσει, οι πολιτικές που διαλύουν το ασφαλιστικό σύστημα, και το όποιο "κράτος πρόνοιας" έχει απομείνει, πρέπει να καταψηφιστούν στις επικείμενες εθνικές εκλογές, και αυτοί που ενθυλάκωσαν μίζες από τα χρήματα των ασφαλισμένων πρέπει επιτέλους να τιμωρηθούν.

Δημήτρης Τρίμης, μέλος Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

5-9-2007 Σχετικά άρθρα Προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς ερευνά ο Γ.Ζορμπάς για το ομόλογο του ΤΣΠΕΑΘ (5/9/2007) Ομοιότητες με εκείνο της JP Morgan παρουσιάζει το ομόλογο που κατέληξε στο ΤΣΠΕΑΘ (19/5/2007) Η Proton Bank υπέβαλε πρόταση για την αγορά του ομολόγου που πωλήθηκε στο ΤΣΠΕΑΘ (16/5/2007) Απώλειες 23 εκατ. ευρώ για το ΤΣΠΕΑΘ από την αγορά δομημένου ομολόγου (10/5/2007) «Καπέλο» 36 εκατ. ευρώ στο δομημένο ομόλογο του ΤΣΠΕΑΘ, αποκάλυψη για το ΤΑΞΥ (27/4/2007) Επαχθείς όροι στη σύμβαση για την αγορά δομημένου ομολόγου από το ΤΣΠΕΑΘ (25/4/2007) Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ζητεί την παραίτηση του προέδρου του ΤΣΠΕΑΘ για τα ομόλογα (11/4/2007) Δεύτερο «κρυφό» ομόλογο, ύψους 130 εκατ. ευρώ, με αγοραστή το ΤΣΠΕΑΘ (30/3/2007) Σχετικοί δικτυακοί τόποι ΕΣΗΕΑ

(Πλήρες κείμενο...)

Ειδήσεις από τους πολίτες στο Διαδίκτυο;

Εξαιρετικό ποστ στο "Μετά την εφημερίδα".

Περί Κοινοτισμού

Αρθρα:

«Κοινοτισμός»: το αμερικανικό υποκατάστατο του σοσιαλισμού;

Σύγχρονη δημοκρατία και ανοιχτή κοινωνία

Λευκός Πύργος - Ο κοινοτισμός στη Δανία σήμερα

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ | Τεύχος 4: Άνοιξη 2000

Μαθήματα:

Τμήμα Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου - Φάκελος Μαθήματος

Ειδικά Θέματα στην Ιστορία της Πολιτικής Σκέψης

:: Ορισμοί και Θεωρίες ( λεξικό - θεωρία - ορισμός ...

Περιοδικά

Αντίβαρο - Των Ελλήνων οι κοινότητες

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ | Τεύχος 4: Άνοιξη 2000

Άρδην

Οικολογική Επιθεώρηση - φύση, περιβάλλον, πολιτική οικολογία

Βιβλία

Κατάλογος Λεμόνι - Βιβλίο Ο ελληνικός κοινοτισμός και η η νεοελληνική κοινοτική παράδοση

Goitia_gnosis

Ekdoseis Piotita

Forum

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση; [Archive] - Forums.gr

10 λόγοι για τους οποίους δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσει η διαφήμιση στα blogs

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να προσελκύσει διαφήμιση ένα μέσο (και συγκεκριμένα τα μπλογκς) ;

1. Να έχει υψηλή επισκεψιμότητα! Γιατί να διαφημιστεί κάποιος σε ένα μπλογκ που το διαβάζει ο μπλόγκερ, μια ξαδέλφη του κι ένας συμμαθητής από το δημοτικό; Και ποιος θα μετράει αυτή την επισκεψιμότητα; Η AGB;
2. Να είναι δημοφιλές! Δηλαδή να αρέσει! Ξέρετε πολλά μπλογκ που σας αρέσουν από την αρχή ως το τέλος; Που κάποτε σας άρεσαν και τώρα δεν σας αρέσουν πλέον; Που τα διαβάζετε ΧΩΡΙΣ να σας αρέσουν
3. Να έχει ένα συνεπές προφίλ που να ταιριάζει στα διαφημιζόμενα προϊόντα ή υπηρεσίες. Σήμερα ένα μπλογκ μπορεί να δίνει έμφαση στην πολιτική, αύριο στη λογοτεχνία, μεθαύριο στη σάτιρα και αντί για μεθαύριο στην πορνογραφία. Κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι διαφημιζόμενοι δεν θα βρεθούν προ απροόπτου…
4. Να έχουν συνέπεια ως προς το περιεχόμενό τους. Δηλαδή να μην «πάσχουν» από την ασυνέπεια (πολλές φορές και την μανιοκατάθλιψη) του δημιουργού τους. Σήμερα μπορεί να γράψει αυτά, αύριο τα άλλα. Σήμερα μπορεί να «συγκεντρώνει» το Α’ κοινό, αύριο το Β’ και μεθαύριο το Γ’. Η διαφήμιση προϋποθέτει σταθερό περιεχόμενο (άρα και σταθερό κοινό) για αρκετή διάρκεια χρόνου.
5. Να έχουν συνέπεια ως προς την ενημέρωσή τους (άλλη μια δημιουργική «ασθένεια»). Ενας μπλόγκερ μπορεί να γράφει καθημερινά, δεκάδες ποστ επί ένα μήνα, να ξαναγράψει μετά από ένα δίμηνο, να επανέλθει, να το κλείσει, να το ξανανοίξει. Κι όμως να εξακολουθεί να είναι ανάμεσα στα πιο δημοφιλή…
6. Να έχει χρονική διάρκεια. Να μην το κλείσει δηλαδή αύριο επειδή έτσι «του τη βάρεσε» ή επειδή …πέθανε!
7. Να υπάρχει δυνατότητα νόμιμης συναλλαγής με τον μπλόγκερ αλλά και του μπλόγκερ με την εφορία και τις αρχές. Το βρίσκεται εύκολο; Για έναν μπλόγκερ είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνει νόμιμη συναλλαγή πουλώντας διαφήμιση (Θα κάνει έναρξη επιτηδεύματος; Θα κόβει αποδείξεις; Θα επιστρέφει ΦΠΑ; Θα πρέπει να χρεώνει αγγελιόσημο;)
8. Να είναι ξεκάθαρο το ιδιοκτησιακό καθεστώς ενός μπλογκ. Σε ποιόν ανήκει ένα μπλογκ άρα και τα δικαιώματα χρήσης του για εμπορικούς σκοπούς; Στον ίδιο, στην «πλατφόρμα» (blogger.com, wordpress, pathfinder) που τον φιλοξενεί;
9. Η «πλατφόρμα» να μην επιτρέπεται να βάζει τις δικές της διαφημίσεις «πάνω» στο μπλογκ.
10. Να γίνουν αποδεκτές ρήτρες (=πρόστιμα) σε περίπτωση που βλάπτονται τα συμφέροντα του διαφημιζόμενου από τα περιεχόμενα (και τα σχόλια!) του μπλογκ.

Νομίζει κανείς στα σοβαρά ότι υπάρχει σήμερα έστω κι ΕΝΑ μπλογκ που να τηρεί όλες αυτές τις προϋποθέσεις;

Ή ότι θα υπάρξει αύριο;

Ή και να υπάρξει ένα αύριο, ότι μεθαύριο θα τις πληρούν όλοι;

Γι αυτούς (και για άλλους 1200 λόγους) δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να προχωρήσει η διαφήμιση στα μπλογκς. Όχι γιατί δεν θα το θέλουν κάποιοι μπλόγκερ αλλά γιατί κανένας διαφημιστείς δεν πρόκειται να πετάξει τα χρήματα του πελάτη του στα «σκουπίδια».

Και μια ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ διόρθωση: τα μπλογκς ΔΕΝ συνιστούν ΕΝΑ Μέσο, όπως έγραψα στην αρχή. Όλα μαζί συνιστούν έναν χαοτικό και ανεξέλεγκτο ΤΟΠΟ πραγματικά ΑΣΥΜΒΑΤΟ (δηλαδή ΑΧΡΗΣΤΟ) για δομημένα συστήματα επικοινωνίας, τα οποία στηρίζονται (αν μη τι άλλο) σε μετρήσιμα μεγέθη για να λειτουργήσουν, όπως είναι αυτό της διαφήμισης…

Οπότε όσοι ανησυχούν για το μέλλον των μπλογκς σε σχέση με τη διαφήμιση ας πάψουν να ανησυχούν. Κι όσοι περιμένουν ότι θα βγάλουν φράγκα από το μπλογκ τους καλύτερα να ψάξουν για καμιά πιο σίγουρη δουλίτσα.

Η ιστορία των μπλογκ κινδυνεύει από πολλά πράγματα στα οποία όμως δεν συγκαταλέγεται η διαφήμιση. Ούτε τώρα ούτε μετά από 200 χρόνια!

...

• Η πέμπτη εξουσία στα ιστολόγια

...

Να δεχτώ διαφήμιση στο blog μου ή όχι;

Με αφορμή ένα ποστ της Ψιλικατζούς (AD(EVIL)S)…

Και πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν μισώ τη διαφήμιση. Γενικώς δεν μισώ οτιδήποτε έχει σχέση με την επικοινωνία και τη δημιουργικότητα. Μπορεί να διαφωνώ με τρόπους και τακτικές, μπορεί να μου γυρίζουν τα άντερα οι χοντράδες, τα ψέματα και η κακογουστιά ορισμένων διαφημίσεων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τις μισώ. Στο κάτω κάτω η διαφήμιση αποτελεί έναν από του θεμέλιους λίθους του πολιτισμού εντός του οποίου ζω (άρα και αναγνωρίζω αφού δεν έχω καταφύγει στις κορυφές των βουνών ή των δέντρων). Δεν μπορεί να μισείς κάτι το οποίο (έστω) ανέχεσαι!

Σε έναν μαζικό πολιτισμό όπως είναι ο δικός μας, η διαφήμιση δεν αποτελεί απλώς ένα κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας («από το χωράφι και την πρώτη ύλη μέχρι τον καταναλωτή»), συμβάλλει σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό για την ίδια την επιβίωση του πολιτισμού: δημιουργεί και επιβάλει πρότυπα υποκαθιστώντας την προφορική παράδοση που υπήρχε σε παλαιότερους πολιτισμούς. Η παραγωγή (όπως και η απόρριψη) προτύπων από μόνη της δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι απαραίτητη για μια μαζική κοινωνία. Εξασφαλίζει τη συνεκτικότητά της.

Εχει πολλά καλά η διαφήμιση και ένα από αυτά είναι η παραγωγή προτύπων αλλά και η σύγκρουση με παλαιότερα πρότυπα, άχρηστα για την κοινωνική και ατομική επιβίωση. Ένα άλλο «καλό» είναι ότι «χρηματοδοτεί» μια σειρά πολύ χρήσιμων δραστηριοτήτων και κυρίως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Χωρίς διαφήμιση δεν θα υπήρχαν σήμερα ούτε εφημερίδες (εκτός ίσως από τον Ριζοσπάστη) ούτε περιοδικά, ούτε ραδιόφωνα ούτε τηλεοράσεις. Η κοινωνία μας θα ζούσε υπό το καθεστώς «σιγής ασυρμάτου», δεν θα ενημερωνόταν από τίποτα κι από κανέναν. Γιατί είναι αυτή η ίδια κοινωνία που εδώ και χρόνια αρνείται να καταβάλει το αντίτιμο για της ενημέρωση της, να αγοράσει π.χ. εφημερίδες (οι οποίες έτσι θα εξασφάλιζαν την επιβίωσή τους). Η ίδια η κοινωνία επέλεξε να πληρώνει τα περιοδικά που εκδίδονται, όχι άμεσα αλλά καταβάλλοντας υψηλότερο αντίτιμο για τα προϊόντα τα οποία αγοράζει στα σούπερ-μάρκετ. Το ίδιο ισχύει για την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα. Τα θέλουμε δωρεάν – Τα χρηματοδοτεί η διαφήμιση – Τα πληρώνουμε έμμεσα. Αυτό επιλέξαμε, αυτό συμβαίνει. Και αυτό τίποτα δεν έμοιαζε μέχρι σήμερα ικανό να το αλλάξει.

Χωρίς διαφήμιση τα αγαθά τα οποία καταναλώνουμε μπορεί να ήταν 20, 30, 40% πιο φθηνά αλλά α) δεν θα τα μαθαίναμε παρά μόνο όταν θα τα βλέπαμε στα ράφια και β) δεν θα μαθαίναμε και τίποτα άλλο (π.χ. πόσες χιλιάδες στρέμματα κάηκαν σήμερα ή τι δήλωσε ο Γιακουμάτος). Επίσης δεν θα υπήρχε κινηματογράφος, τηλεοπτικά σίριαλ και ντοκιμαντέρ. Κι αυτό είναι το λιγότερο –που δεν είναι!

Χωρίς τη διαφήμιση δεν θα υπήρχαν ούτε ερευνητές ούτε συγγραφείς ούτε μουσικοί ούτε ηθοποιοί ούτε μουσικοί παραγωγοί όπως π.χ. ο Γρηγόρης Ψαριανός που τα «χώνει» στις διαφημίσεις. Εκτός αν ήσαν διατεθειμένοι να δουλεύουν τζάμπα (και σε ποιο Μέσο αφού ούτε αυτά θα υπήρχαν; Στο σταθμό του Πολυτεχνείου;). Όπως σωστά γράφει σήμερα ο Μίμης Ανδρουλάκης στα ΝΕΑ: «Ξέχνα τη δημιουργία και την καινοτομία δίχως ανταμοιβή, υλική ή ηθική. Τίποτα δημιουργικό δεν γίνεται δίχως τα κίνητρα του εισοδήματος και του κέρδους ή,τουλάχιστον, της εκτίμησης και της δημόσιας αναγνώρισης. Γιατί να ξοδεύω το χρήμα μου και τον χρόνο μου στην έρευνα και τη δημιουργία, αν δεν έχω κανένα ιδιαίτερο δικαίωμα στους καρπούς της; Γιατί να προμηθεύω με ιδέες, καινοτομίες και τεχνικές τούς ανταγωνιστές της επιχείρησής μου; Τίποτα δεν κερδίζεται δωρεάν στη ζωή! Η γνώση απαιτεί κόπο». Για να συμπληρώσει οξυδερκέστατα: «Αυτό που μοιράζεται δωρεάν, αυτό που παράγουν οι χρήστες δημιουργεί ένα νέο χώρο για τους διαφημιστές, μια νέα ανεξάντλητη πηγή κέρδους. Η Google είναι το πρότυπο. Το ΜySpace το αγόρασε ο Μέρντοχ για $580 εκατομμύρια και το Facebook το κυνηγούν η Υahoo, η Google και η Μicrosoft. Το Linux,το ελεύθερο λογισμικό ανοιχτού κώδικα, δημιουργεί ένα νέο πεδίο για εμπορικές χρήσεις. Μην έχεις ενοχές με την εμπορευματοποίηση.».
Καμιά ενοχή για τη διαφήμιση, αυτόν που διαφημίζεται αλλά κι αυτόν που διαφημίζει. Για το καλό του το κάνει κι ο ένας και ο άλλος. Και φυσικά για το δικό μας καλό!

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΕΝΟΣ;

Φυσικά ο διαφημιζόμενος έχει κάθε δικαίωμα να επιλέγει το ΠΟΥ και το πώς θα διαφημιστεί (θεωρητικά και εκείνος που διαθέτει το χώρο του έχει το δικαίωμα να επιλέγει ΠΟΙΟΝ θα διαφημίζει αλλά το πόσο αυτό μπορεί να γίνει πράξη είναι κάτι που θα το συζητήσουμε στη συνέχεια). Και πρώτα από όλα, ο διαφημιζόμενος θέλει να διαφημιστεί εκεί που θα τον διαβάσουν, θα τον δουν, θα τον ακούσουν τα περισσότερα μάτια και αυτιά. Χαζός είναι να πάει να βάλει διαφήμιση εκεί που δεν περνάει ψυχή; Θα πάει στις εφημερίδες και τα περιοδικά μα τη μεγαλύτερη κυκλοφορία, τα κανάλια με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση, τα ραδιόφωνα με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα. Λογικό; Λογικότατο! (Οσο και κοινότοπο αλλά αν παραλείψεις να το αναφέρεις μπορεί να χάσεις το δάσος και να κολλήσεις μπροστά στον κορμό ενός δέντρου…).

Από την πλευρά τους, τα Μέσα που χρειάζονται το ζεστό χρήμα των διαφημιζόμενων κάνουν ο,τι μπορούν για να αυξήσουν την αναγνωσιμότητα, την τηλεθέαση και την ακροαματικότητα για να γίνουν όσο γίνεται πιο ελκυστικοί. Κι αυτό λογικό!
(Εδώ ένα σωρό μπλόγκερς που ΔΕΝ έχουν διαφήμιση «πλακώνονται» για την πρωτιά και τα περισσότερα χιτς, αυτοί που είναι ολόκληρες βιομηχανίες και περιμένουν χρήμα δεν θα το έκαναν;)

Επίσης ο διαφημιζόμενος έχει κάθε δικαίωμα να επιλέγει το κοινό στο οποίο θέλει να απευθυνθεί. Λογικό αφού όταν πουλάς αυτοκίνητα δεν θέλεις να διαφημιστείς στο «Τιραμόλα», όταν πουλάς σέξι εσώρουχα δεν έχει νόημα να διαφημιστείς στην Αυγή ή στην Εποχή, όταν πουλάς ακουστικά βαρηκοΐας δεν θέλεις να διαφημιστείς στο Δίφωνο.
Δεν ταιριάζουν όλες οι διαφημίσεις σε όλα τα Μέσα…

Εκτός βέβαια αν τα κάποια Μέσα έχουν ΠΟΛΥ μεγάλη ανάγκη από τα χρήματα των συγκεκριμένων διαφημίσεων. Οπότε μπορούν να προσαρμόσουν την φιλοσοφία τους, το περιεχόμενό τους, το κοινό τους στις ανάγκες των συγκεκριμένων διαφημίσεων. Δεν είναι κακό! Είναι;

Τρίτον: στον διαφημιζόμενο δεν αρέσει καθόλου να του «θάβεις» το προϊόν, την υπηρεσία, τις δραστηριότητες σε διπλανά άρθρα. Ε, και εδώ που τα λέμε σε ποιόν π.χ. εργοστασιάρχη εμφιαλωμένων νερών που δίνει τα ωραία του λεφτουδάκια στο έντυπό σου θα του άρεσε μια έρευνα για τα μικρόβια που έχουν βρεθεί στα εμφιαλωμένα νερά. Μαλάκας είναι; Δεν είναι!!!

ΤΑ «ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑΚΙΑ»

Εδώ εμφανίζονται λοιπόν και κάποια προβληματάκια σε σχέση με τη διαφήμιση. Μικρά, ασήμαντα αλλά προβληματάκια που θέλουν κάποια ελάχιστη σκέψη για να επιλυθούν ή να εξηγηθούν.
Επειδή αυτά τα «προβληματάκια» έχουν εντοπιστεί και πολύσυζητηθεί για τα παραδοσιακά Μέσα, ας πάρουμε ένα σχετικά παρθένο μέσο: τα μπλογκς…
Ας υποθέσουμε ότι οι διαφημιστικές δείχνουν ένα αναπάντεχο ενδιαφέρον να ρίξουν διαφημίσεις στα μπλογκς. Πως θα το κάνουν; Τυχαία; Θα δώσουν σε όλους από λίγα; Θα δίνουν διαφημίσεις όπου τους καπνίσει; Ή μήπως θα δίνουν διαφημίσεις στα μπλογκς που αρέσουν στα μέλη του Διοικητικού τους Συμβουλίου;
Όχι βέβαια… Θα κάνουν κάτι πολύ πιο απλό και λογικό. Θα μοιράσουν τη διαφήμιση σε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, σε αυτά που είναι πιο δημοφιλή. Λογικό; Λογικότατο, μην τα ξαναλέμε…
Θα πάνε λοιπόν στο blogs.sync.gr, π.χ. (ή σε οποιοδήποτε άλλον μετρητή επισκέψεων, δημοφιλίας κτλ) και θα πάρουν το TOP100. Ανάλογα με το μπάτζετ θα μοιράσουν τις διαφημίσεις στους 10, στους 20, στους 30 πρώτους. Π.χ. σήμερα που μιλάμε στους:
· 1. malpractice (1127)
· 2. Για την Αμαλία (307)
· 3. doncat (209)
· 4. vrypan|net|weblog (208)
· 5. X-PSILIKATZOY (199)
· 6. ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ (179)
· 7. Αστέρης Μασούρας (169)
· 8. taparaponasas stoMIXER (164)
· 9. Gravity and the Wind (156)
· 10. Λαπουτα (155)
· 11. NYLON (150)
· 12. Αμπελοφιλοσοφίες (149)
· 13. kaltsovrako (147)
· 14. Ελεύθερος Σκοπευ... (146)
· 15. ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ (146)
· 16. ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (145)
· 17. digital-era (144)
· 18. Greek University Reform Forum (143)
· 19. Απαξιωση: Φτάνει ... (140)
· 20. Λευκός θόρυβος (136)
Μέχρι εδώ ΟΛΑ καλά!
Καλά κάνουν και τα δίνουν και ΠΟΛΥ καλά θα κάνουν να τα πάρουν οι συγκεκριμένοι. Οι περισσότεροι μάλιστα τα αξίζουν και με το παραπάνω. Σε καλή μεριά!
Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι ούτε τα φράγκα ούτε ότι θα τα πάρουν οι συγκεκριμένοι (οι μισοί και πλέον εκ των οποίων μου είναι ιδιαιτέρως αγαπητοί). Το πρόβλημα ίσως προκύψει με τους υπόλοιπους 80 της λίστας (ή έστω με κάποιους από αυτούς που πιθανώς έχουν ανάγκη χρημάτων) ή με κάποιους από τους 14.980 μέχρι στιγμής Ελληνες μπλόγκερ, με τους 150.000 αύριο μεθαύριο. Αυτοί δηλαδή τι; Στο πηγάδι κατούρησαν;
Όχι βέβαια! Μπορούν να πάρουν και αυτοί! Εύκολα! Αρκεί να τηρούν κάποιες προϋποθέσεις, ας πούμε να πλασαριστούν στην πρώτη εικοσάδα!
Πως;
Το παιχνίδι της τηλεθέασης και της AGB το ξέρουμε πλέον. Μπορούμε (;) να το προσαρμόσουμε στα καθ’ ημάς!
Ας πάρουμε όμως τα ρητορικά ερωτήματα της Κωνσταντίνας:
«Τι ακριβώς πρόβλημα έχετε με τα blogs που βάζουν διαφημίσεις;»
Κανένα απολύτως πρόβλημα! Αρκεί να μην κάνουν τα ΠΑΝΤΑ για να προσελκύσουν επισκέψεις άρα και διαφημίσεις! Και όταν λέμε τα πάντα, ξέρουμε τι σημαίνει τα πάντα. «Αίμα, σπέρμα, στέμμα» ήταν η πανάρχαια συνταγή για τον Τύπο και δουλεύει ακόμη. Γιατί να μη δουλέψει για τα μπλογκς;
Αλλά και πάλι… Σιγά το αυγά! Το πολύ πολύ να πάψουμε να τους διαβάζουμε. Θα έλθουν άλλοι…
Αν υπάρχει ειδικός χώρος γι΄αυτές και η διαφήμιση γίνεται ανοιχτά και όχι «ύπουλα», γιατί είναι λάθος κάποιος που έχει ανάγκη, να βγάζει χρήματα από το blog του;
Ουδέν λάθος! Μια χαρά!
Μόνο που να, μερικές φορές οι διαφημιστές πιστεύουν (κι έχουν δίκιο) ότι η έμμεση προβολή, μια καλή κουβέντα, μια παρουσίαση λειτουργεί καλύτερα από μια άμεση διαφήμιση, ένα μπάνερ, ένα ποπ-απ. Και γι αυτό προσφέρουν και κανένα φράγκο παραπάνω…
Αν ο διπλανός σας έχει οικονομικό πρόβλημα αλλά ταυτόχρονα έχει ένα πολύ καλό blog, για ποιόν ακριβώς λόγο να αρνηθεί τις διαφημίσεις;
Ανόητος θα είναι! Καποιανού χαρίζαν γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια. Τι λέμε τώρα;
Τώρα βέβαια αν η διαφήμιση ήταν για «γραμμές 090» ή για «ον-λάϊν προβλέψεις» κι εσύ λέγεσαι π.χ. ANemos, ε, έχεις ένα προβληματάκι! Τόσο δα!
Για να μην τον κράξετε; Για να μην χάσει την αξιοπιστία του;
Επαθε τίποτα το MEGA και τα άλλα κανάλια από τις διαφημίσεις;
Τα κράζουμε, τα κράζουμε, όλο αυτά βλέπουμε. Το ίδιο θα συμβεί και με το μπλογκς. Μεγάλες πολιτικές εφημερίδες και Free-papers δουλεύουν με «γραμμές 090», έπαθα κάτι; Τίποτα δεν έπαθαν!
Και τώρα οι δύο τελευταίες ερωτήσεις: Μα, πόσο κακό θα κάνει στην αξιοπιστία του blog μου αν χρησιμοποιώ άβα και όχι π.χ. ρολί; Και τί σημαίνει δηλαδή ότι εμπιστεύεστε αυτά που γράφουμε και θα χάσετε την εμπιστοσύνη σας;
Και πάλι οι απαντήσεις είναι αρνητικές. Η Ψιλικατζού δεν θα χάσει ποτέ ούτε την αξιοπιστία ούτε την εμπιστοσύνη ούτε και την αγάπη μας. Είμαι σίγουρος και το λέω ειλικρινά.
Μερικές εκατοντάδες όμως άλλα μπλογκς κινδυνεύουν, πάνω στην μάχη για μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, να τα χάσουν όλα. Μερικά δεν θα τα αποκτήσουν ποτέ. Θα δημιουργηθούν μόνο και μόνο για να έχουν διαφημίσεις. Μπορεί να είναι μπλογκ σε στυλ Εσπρέσσο, μπορεί να είναι μπλογκ-παπαράτσι, μπορεί να είναι μπλογκ-«Λιακόπουλος», μπορεί, μπορεί, μπορεί… Μπορεί στο τέλος όλη η μπλογκόσφαιρα να γίνει μια ζούγκλα, ένα σαφάρι για διαφημίσεις.
Και πάλι όμως κάποιος θα πει: Ε, και; Τι έγινε; Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Αν είναι να έλθει το κακό, θε να ‘ρθει. (Αποκλείεται να προσπεράσει!). Αλλωστε «σε ένα – δύο χρόνια, παίζει να μην υπάρχει blog χωρίς διαφήμιση, απλά είμαστε οι πρώτοι και χρειάζεται να φάμε ένα κάποιο κύμα ηλιθιότητας πριν κάποιοι καταλάβουν ότι δεν είναι αμαρτία να πληρώνεσαι».
Ας απενοχοποιηθούμε λοιπόν!

Μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς; (Ρητορικό ερώτημα!)

Υ.Γ. Δεν ανέφερα μια σειρά από άλλα προβληματάκια, όπως π.χ. το θέμα της Κρατικής Διαφήμισης, του «διαφημιστικού πακέτου», του τρόπου συναλλαγής, των συμβολαίων κτλ κτλ.

Ανωνυμία: ευλογία και κατάρα για το Διαδίκτυο

[...]

Το πλεονέκτημα της ελευθερίας αντισταθμίζεται από τον κίνδυνο αντί να γίνει η μπλογκόσφαιρα ένας καινούργιος, επαναστατικός δημόσιος χώρος, να μετατραπεί σε ένα αποπνικτικό, κλειστοφοβικό περιβάλλον, που να προσελκύει μόνο εκείνο το είδος της αρσενικής επιθετικότητας που θέλει πάντα να «σκοράρει» και να βγάζει νοκ-άουτ όλους τους υπόλοιπους. Η μεγάλη δημοκρατική ευκαιρία κινδυνεύει να χαθεί.

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως το πρόβλημα βρίσκεται στην ανωνυμία μέσα στο Διαδίκτυο. Οι άνθρωποι συνήθως δεν αποκαλούν ο ένας τον άλλο ναζιστή σε δημόσιες συζητήσεις ή σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, γιατί η ταυτότητά τους είναι γνωστή. Αν όμως αποκαλείσαι Μπαγκς Μπάνι μπορείς να βρίζεις όποιον σου αρέσει. Αν σημαίνει κάτι η δημοκρατία, σημαίνει υπευθυνότητα – και αυτό θα έπρεπε να περιλαμβάνει την υπευθυνότητα για τα λόγια που ξεστομίζεις.

[...]

Ελληνική μπλογκόσφαιρα: τρία λάθη, μια αδυναμία και πολλές ευκαιρίες…

Περί ανωνυμίας και λογοκρισίας διευκρινίσεις (Β’ ΜΕΡΟΣ: Ψευδωνυμία)

(Είναι φανερό ότι στις συζητήσεις περί «ανωνυμίας», «ψευδωνυμίας», «λογοκρισίας», «ρυθμίσεων», «αυτορυθμίσεων» και «δεοντολογίας» στα ιστολόγια, πολλές φορές επικρατεί η πλήρης σύγχυση. Λογικό, ως ένα σημείο, αν σκεφτεί κανείς ότι αφ’ ενός το φαινόμενο είναι πολύ καινούργιο και αφ’ ετέρου διότι ΟΥΤΕ και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν τουλάχιστον οι όροι όσο γίνεται περισσότερο).

Α’ Μέρος: Τι εννοούμε όταν λέμε Ανωνυμία στα ιστολόγια;

Β’ Μέρος: Τι εννοούμε όταν λέμε Ψευδωνυμία στα ιστολόγια;

1. Ψευδωνυμία: η χρήση ψευδωνύμου (nick name)
2. ψευδώνυμο το [psevδónimo] O41 : το πλαστό όνομα με το οποίο εμφανίζεται κάποιος (συγγραφέας, καλλιτέχνης, επαναστάτης κτλ.), όταν θέλει να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα: Kαλλιτεχνικό / λογοτεχνικό / φιλολογικό / επαναστατικό / συνωμοτικό ~. Eξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με ~. Ποιος κρύβεται πίσω από το ~ «Eύβουλος»; Tο «Oδυσσέας Eλύτης» είναι ~ του Oδυσσέα Aλεπουδέλη. [λόγ. < γαλλ. pseudonyme < αρχ. επίθ. ψευδώνυμος] Λεξικό Τριανταφυλλίδη
3. Σε εκείνους που κατά παράδοση πλέον χρησιμοποιούν ΠΛΑΣΤΟ ΟΝΟΜΑ (συγγραφέας, καλλιτέχνης, επαναστάτης κτλ.), συγκαταλέγεται και ο Ιστολόγος.
4. Η χρήση ΠΛΑΣΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ / ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως ΠΛΑΣΤΟΠΡΟΣΩΠΙΑ πράγμα το οποίο συνιστά αδίκημα. Ο ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ οφείλει να αποκαλύπτει το πραγματικό όνομα εάν του ζητηθεί από ελεγκτικές αρχές. Επίσης δεν μπορεί να υπογράφει επίσημα έγγραφα με το ψευδώνυμό του. Πράξεις ή δηλώσεις που έχουν υπογραφεί με ψευδώνυμο είναι ΑΚΥΡΕΣ.
5. Όμως… Τα πνευματικά δικαιώματα που απορρέουν από έργο το οποίο υπογράφεται με ψευδώνυμο ισχύουν πλήρως για τον φέροντα το ψευδώνυμο (αρκεί να μπορεί να το αποδείξει).
6. Η παράδοση της χρήσης ΠΛΑΣΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ / ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ στο διαδίκτυο είναι μια ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ και όχι ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ή ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Τα λεγόμενα nick names εμφανίστηκαν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με το διαδίκτυο (ακριβέστερα: με την πρώτη διασύνδεση υπολογιστή με υπολογιστή) από τους πληροφορικάριους της εποχής. Από εκεί πέρασαν στις email διευθύνσεις, αργότερα στα chat-rooms και στα for a και έφτασαν μέχρι και στα ιστολόγια (blogs).
7. Οι «ιδιοκτήτες» ενός ιστολογίου μπορεί να είναι είτε ΕΠΩΝΥΜΟΙ (με το αληθινό τους, δηλαδή, ονοματεπώνυμο) είτε ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΙ. Τεχνικά δεν υπάρχει η δυνατότητα να είναι ΑΝΩΝΥΜΟΙ καθώς τους ζητείται απαραιτήτως ένα ΟΝΟΜΑ (αληθινό ή ψευδές) για να δημιουργήσουν ένα ιστολόγιο.
8. Ενας χρήστης του διαδικτύου μπορεί να έχει ΕΝΑ ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ. Αντίστοιχα μπορεί να έχει ένα ή περισσότερα ιστολόγια με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ψευδώνυμα.
9. Ο χρήστης μπορεί ΚΑΙ να δημοσιεύει ΠΟΣΤ στο ιστολόγιο του αλλά ΚΑΙ να σχολιάζει κάτω από ΠΟΣΤ τρίτων με ένα ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ψευδώνυμα.
10. Ακραία χρήση ΨΕΥΔΩΝΥΜΩΝ (και μάλιστα πολλαπλών) για παρενόχληση, εξύβριση, απειλή τρίτου προσώπου ονομάζεται: trolling.
11. Δεν υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη για τη δίωξη του trolling στο διαδίκτυο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι παράνομες πράξεις που τελούνται με την «κάλυψη» ενός ψευδωνύμου δεν διώκονται!!!
12. Οι ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ δεν ταυτίζονται με τα λεγόμενα ΤΡΟΛ. Ενας «ανώνυμος» ΔΕΝ είναι πάντοτε ΤΡΟΛ και ένα ΤΡΟΛ δεν είναι πάντοτε «ανώνυμο» (συνήθως είναι ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ή έχει ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ).
13. Χονδρικά οι ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΙ ιστολόγοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
1. Σε εκείνους που δεν κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα, είναι δηλαδή γνωστοί και με το πραγματικό τους όνομα ή το πρόσωπο. Εχουν δηλαδή άμεσα ή έμμεσα γνωστοποιήσει το σύνολο της υπόστασής τους.
2. Σε εκείνους που δημιουργούν μια Persona ή οποία είναι διαφορετική από την πραγματική τους ταυτότητα και προσωπικότητα.
14. Πέρα από τις δύο παραπάνω κατηγορίες υπάρχουν και οι:
1. Χρήστες με πολλαπλά ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ, άλλα σταθερά και άλλα ευκαιριακά.
2. Οι ευκαιριακοί ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΙ που υιοθετούν ένα ΠΛΑΣΤΟ ΟΝΟΜΑ όταν π.χ. θέλουν να εμπλακούν σε ένα flame-war.
3. Οσοι μετέρχονται ΠΛΑΣΤΟΠΡΟΣΩΠΙΑΣ. Υιοθετούν δηλαδή το ΟΝΟΜΑ (ή το ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ) ενός ΥΠΑΡΚΤΟΥ προσώπου για το βλάψουν.
4. Εκείνοι που χρησιμοποιούν το ΙΔΙΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ στα ιστολόγια ΚΑΙ σε άλλους τομείς της ζωής τους (π.χ. στη συγγραφή, τη δημοσιογραφία, τις τέχνες)
15. Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ (όπως και η ανωνυμία) υποστηρίζεται ως ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ που παρέχεται σε ΚΑΘΕ χρήστη που θέλει να δημιουργήσει ένα ιστολόγιο ή να σχολιάσει σε ένα άλλο ιστολόγιο (τουλάχιστον από τις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες δημιουργίας ιστολογίων).
16. Ο «ιδιοκτήτης» ενός ιστολογίου ΔΕΝ ΕΧΕΙ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ να ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ. (Αντίθετα, μπορεί να ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ τα ΑΝΩΝΥΜΑ σχόλια).. Μπορεί όμως να αποκλείει χρήστες που προέρχονται/έχουν συγκεκριμένη IP.
17. Ο «ιδιοκτήτης» ενός ιστολογίου ΕΧΕΙ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (άρα ΚΑΙ το δικαίωμα) να ΕΠΙΛΕΓΕΙ ποια ΣΧΟΛΙΑ θα δημοσιευτούν είτε αυτά είναι ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε και επώνυμα. Τεχνικά και νομικά δεν υπάρχει θέμα ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ ή ΟΧΙ αυτού του δικαιώματος.
18. Η Κατάχρηση του δικαιώματος επιλογής δημοσίευσης σχολίων είναι καθάρα ΗΘΙΚΟ ή ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ζήτημα.
19. Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ προστατεύεται από τους ΝΟΜΟΥΣ (διεθνείς και εθνικούς) χωρίς όμως να επιβάλλεται. (εφόσον ΔΕΝ χρησιμοποιείται για εγκληματικούς σκοπούς).
20. Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ δεν «προστατεύει» τον χρήστη (από τον νόμο) σε περιπτώσεις παραβίασης των νόμων (π.χ. περί συκοφαντικής δυσφήμισης).
21. Κι όμως (όπως και ανωνυμία): ΤΕΧΝΙΚΑ η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ ΔΕΝ υφίσταται. Τα πάντα καταγράφονται, το λιγότερο σε έναν διακομιστή (server) και είναι σχετικά απλό να βρεθεί η πραγματική ταυτότητα ενός χρήστη.

Η αλήθεια για το βίντεο με τα βασανιστήρια (και μερικές ακόμη σκέψεις)…

…είναι πιο εφιαλτική από ότι νομίζουν οι κυβερνώντες.

Τι λένε εδώ και δύο μέρες ο Πολύδωρας, οι ανώνυμες πηγές της κυβέρνησης, οι σχολιαστές των παραθύρων και οι τηλεπαρουσιαστές;

Ότι το βιντεάκι «ανέβηκε από τους αναρχικούς» και από το «indymedia».

Ο υπουργός μάλιστα αναρωτιέται δημόσια –ΕΝΩ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ- για το «τάϊμινγκ» της δημοσίευσης του βίντεο και του τι εξυπηρετεί…

Η υποκρισία στο απόγειό της ή μήπως τρέμουν την πραγματικότητα;

Γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά τις δυνατότητές τους.

Ποια είναι η αλήθεια;

Το βίντεο δεν βγήκε στο YouTube ούτε από τους αναρχικούς ούτε από τους κυβερνο-δημοσιογράφους ούτε από κάποιο κομματικό επιτελείο ούτε από κάποια οργάνωση ούτε από όποιον μπορούν να φανταστούν αν στύψουν το ανύπαρκτο μυαλό τους.

Το βίντεο ανέβηκε στο YouTube από έναν απλό ιστολόγο που το βρήκε εντελώς τυχαία και το ιστολόγιο του οποίου ουδεμία σχέση όχι μόνο με "αναρχικούς" αλλά ούτε καν με πολιτικά και κοινωνικά θέματα.

(Η φάπα πάει σύννεφο...)

Κι από εκεί και πέρα άρχισε να σχηματίζεται η χιονοστιβάδα που έφτασε μέχρι τον πρωθυπουργό.

Το γεγονός αυτό δεν υποβαθμίζει την υπόθεση!

Κάθε άλλο!

Πολύ θα βόλευε τους κρατούντες και τους τηλεδημοσιογράφους όλη η ιστορία να ξεκίνησε από έναν «χώρο».

Οι «χώροι» είναι πάντοτε ελέγξιμοι!

Αλλά κι αν ακόμη δεν είναι τους φορτώνεις μια πρόθεση και ξεμπερδεύεις!

Δυστυχώς γι αυτούς τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Η πληροφορία έχει πλέον απελευθερωθεί και από τους «χώρους» και από τις «προθέσεις» κάποιων.

Μεταφέρεται εντελώς ανεξέλεγκτα, μπορεί να εμφανιστεί από το «πουθενά» και από τον καθένα.

Το φαινόμενο (το οποίο ξεκίνησε με τη φοβερή σκηνή του ξυλοδαρμού ενός έγχρωμου από αστυνομικούς σε αυτικινητόδρομο του Λος Αντζελες και ήταν η πρώτη φορά που ένας πολίτης με ερασιτεχνική κάμερα τράβηξε κάτι τέτοιο στο δρόμο) φτάνει γιγαντωμένο στις μέρες μας. Και θα γιγαντωθεί ακόμη περισσότερο.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχουν εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες βίντεο κρατικής αυθαιρεσίες αλλά και σκηνών ιδιωτικής βίας στα κινητά πολλών Ελλήνων που είτε είχαν άμεση συμμετοχή είτε «τραβούσαν» χωρίς να έχουν γίνει αντιληπτοί.

Μόνο τις τελευταίες μέρες έχω δει αρκετά από αυτά. Μερικά είναι πραγματικά αποτρόπαια. Είναι θέμα χρόνου να βγουν στον αέρα. Ηδη όμως κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι.

Εχω δει βίντεο που έχουν τραβηχτεί σε αστυνομικά τμήματα, σε τουαλέτες, σε σχολεία, σε πανεπιστημιακές σχολές, σε καφετέριες, σε στρατιωτικές μονάδες. Από «αθώες» τσόντες μέχρι βαρύτατες κακοποιήσεις σεξουαλικές και όχι μόνο.

Οποιος πιστέψει ότι αυτό έχει ΜΟΝΟ τα θετικά μιας ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ των Πολιτών πλανάται οικτρά! Η χυδαιότητα περισσεύει! Για να σκηνοθετηθεί και να γυριστεί ένα τέτοιο βιντεάκι κάποιοι βιώνουν την κόλαση!

Οποιος πιστέψει ότι ΜΟΝΟ οι ατασθαλίες της κάθε εξουσίας εμφανίζονται εκεί μέσα, επίσης πλανάται! Υπάρχει πλούσιο υλικό κλειδαρότρυπας!

Οποιος πιστέψει ότι μπορεί να αναχαιτίσει ή να καταστείλει το φαινόμενο κοιμάται ύπνο βαθύ!

Και θα πρέπει να πούμε ότι αν διαμαρτυρόμαστε (και δικαίως!) για τις 100, 200, 1000 κάμερες που μας παρακολουθούν εκεί έξω, θα πρέπει να την ίδια στιγμή να ξέρουμε ότι 2.000.000 κινητά και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές (μια απίστευτη υπεροπλία) μπορούν να κάνουν το ίδιο. Και για το καλό και για το κακό!

Ταυτόχρονα, η «σκηνοθεσία» ψεύτικων βίντεο είναι εφικτή σχεδόν από τον καθένα! Τα «μέσα» για να στηθεί ένα ψεύτικο βιντεάκι υπάρχουν σχεδόν σε κάθε υπολογιστή και στο μυαλό πολλών ανθρώπων.

Το ίδιο μέσο που μπορεί να αποκαλύψει την κατάφορη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως αυτό στο Α.Τ. της Ομόνοιας), μπορεί και να καταστρέψει έναν άνθρωπο που συνελήφθη σε μια ιδιωτική του στιγμή. Το ίδιο το μέσο μπορεί να γίνει αιτία για εγκληματικές πράξεις (βιντεοσκόπιση σκληρού πορνό με πραγματικά θύματα).

Που καταλήγουμε;

Στην τεράστια ανάγκη για πιο Ενεργούς Πολίτες! Για ανθρώπους που θα μπορούν να ξεχωρίζουν την κακή από την καλή χρήση.

Ακόμη δεν έχουμε δει ούτε τα χειρότερα ούτε και τα καλύτερα…

Και τα δύο ΚΑΝ δεν τα υποπτευόμαστε σήμερα!

...

...

Το βίντεο κυκλοφορούσε ένα χρόνο από κινητό σε κινητό

Ο Kabamaru Igano γράφει σχετικά:

Για να μην παρεξηγούμαι...

Από τότε που ανέβασα το εγλκηματικό βίντεο στο Youtube έχει ξεσπάσει μια θύελλα αντιδράσεων και πολλά λέγονται και για μένα, αλλά και ότι έχω κάποια σχέση με το θέμα...
Για όσους λοιπόν δεν γνωρίζουν σας δείχνω το μήνυμα που άφησα στο Indymedia προς αποφυγή παρεξηγήσεων...

**************************
Φτάνει το ρεζιλίκι!!!
από Kabamaru Igano (youtube: hitthat1983) 8:56μμ, Κυριακή 17 Ιουνίου 2007

Καλησπέρα σε όλους... Άφησα και χθές ένα μήνυμα αλλά δεν το προσέξατε...

Θέλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου, οτί δεν επικρωτώ την πράξη των αστυνομικών αλλά την καταδικάζω. Γιατι όταν βλέπεις μια τέτοια βαρβαρότητα απέναντι σε ανθρώπους και όταν επίσης παιδάκια ηλικίας 14 χρονών το βλέπουν στα κινητά τους και διασκεδάζουν, τότε σου γυρνάνε τα έντερα... Έτσι θα μεγαλώσουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας; Βλέποντας τέτοιες αισχρές πράξεις βασανισμών; Φανταστήτε τι έχουν να κάνουν αυτά τα παιδιά σε αλλοδαπούς συμμαθητές τους ή αν αύριο μεθαύριο μεγαλώσουν και γίνουν εκπρώσοποι του νόμου.
Επίσης αν πρέπει να τιμωρηθούν οι 2 "δράστες" για κλοπή, υπάρχει το δικαστήριο και στην συνέχεια η φυλακή. Γι'αυτό ονομαζεται και σωφρονιστικό ίρδυμα. Δεν έχει δικαίωμα κανείς, ότι και αν έκαναν και όποιας εθνικότητας και αν είναι, να τους βασανίσει έτσι...

Γι'αυτό ανέβασα το βίντεο στο Youtube, αμέσως μόλις έπεσε στα χέρια μου.

Θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω πως η χρονική στιγμή της προβολής του βίντεο δεν έχει καμία σχέση με τον ξυλοδαρμο του αστυνομικού των ΜΑΤ.

Θα ήθελα να προωθηθεί αυτό το μύνημα ακόμα πιο πάνω για να καταλάβουν, οι πολιτικοί μας, αλλά και ο απλός λαός οτί δεν έχω καμία σκοπιμότητα, ούτε όφελος από όλα αυτά... Απλά να σταματήσει αυτή η απανθρωπιά σε αυτή τη χώρα...

LINK: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=719730

...

Δημοσιογράφοι όλου του κόσμου, μεταλλαχθείτε!

Ιστορία δεν σημαίνει νεκροφιλία

Ο Αντώνης Λιάκος εξηγεί γιατί ο ιστορικός, αν πρέπει να είναι ανατόμος χρειάζεται λεπτά εργαλεία ανάλυσης και όχι τον μπαλτά του χασάπη

- Ο ιστορικός πρέπει να είναι ψυχρός ανατόμος και αποστασιοποιημένος;

«Αν συμφωνήσουμε ότι πρέπει να είναι ανατόμος σημαίνει ότι χρειάζεται λεπτά εργαλεία ανάλυσης και όχι τον μπαλτά του χασάπη. Αυτό το τονίζω γιατί πολλές από τις συζητήσεις που αφορούν το παρελθόν χρησιμοποιούν χοντροκομμένες κατηγορίες και εργαλεία τα οποία απλώς αναπαράγουν διχοστασίες του παρελθόντος και δεν οδηγούν σε καινούργιες συνθετικές ερμηνείες. Π.χ., η συζήτηση που διεξάγεται στη χώρα μας για την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Εξυπακούεται ότι ο ιστορικός πρέπει να βάλει τα πάθη του στην άκρη και να είναι νηφάλιος, αλλά το συναίσθημα είναι σύμφυτο με την ιστορική διαδικασία σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο από όσο νομίζουμε. Η διαδικασία της εξιστόρησης περιέχει την αίσθηση της απώλειας, της αποξένωσης και της συμφιλίωσης με το αντικείμενο της μελέτης-επιθυμίας. Πρόκειται και πάλι για μια κοινωνική διαδικασία στην οποία εγγράφεται ο/η ιστορικός ως άτομο. Γι' αυτό και η αναφορά στο παράδειγμα της ψυχανάλυσης και στη διαδικασία του πένθους και της επεξεργασίας στο βιβλίο».

[...]

- Πώς συνδυάζεται αυτή η ας την πούμε επικοινωνιακή έκρηξη της Ιστορίας με την άρνηση της Ιστορίας σε μια σειρά δημόσιες εκδηλώσεις των τελευταίων χρόνων (Μακεδονία, ταυτότητες, εθνικοί μύθοι κτλ.);

«Στο μυαλό όσων πρωτοστάτησαν στις εκδηλώσεις αυτές πρόκειται όχι για άρνηση αλλά για κατάφαση Ιστορίας. Οι κρίσεις αυτές έχουν κοινό ιστορικό υπόβαθρο ότι "η Ιστορία μας κινδυνεύει". Αλλά δεν πρόκειται για Ιστορία. Τα φαντάσματα του παρελθόντος μάς τυραννούν όταν δεν τα ιστορικοποιούμε. Οι μνημονικές κρίσεις ανακύπτουν γιατί είμαστε δέσμιοι ιστορικών αντιλήψεων άλλων εποχών. Δεν μπορείς να βλέπεις τα σημερινά Βαλκάνια με την ιστορία της εποχής των Βαλκανικών Πολέμων, όταν ο Σπυρίδων Λάμπρος έλεγε ότι η πένα του ήταν και λόγχη του στρατιώτη. Οι ιστορικές ψευδαισθήσεις, οι ανικανοποίητες μνήμες, είναι μέρος του αναδυόμενου ενδιαφέροντος για το παρελθόν. Δεν αρκεί κανείς να αναμασάει αποσπάσματα από αρχαίους συγγραφείς ή να επαναλαμβάνει γεγονότα αν δεν μπορεί να τα κατανοήσει, αν δεν καταλαβαίνει τις διαδικασίες της ιστορικοποίησης. Δυστυχώς από την εκπαίδευσή μας, και από την πανεπιστημιακή ακόμη, λείπει ο αναστοχασμός πάνω στην Ιστορία».

- Γιατί έχουμε ανάγκη να ζούμε με ιστορικές ψευδαισθήσεις;

«Και στην προσωπική μας ζωή δεν αφηνόμαστε σε κάποιες ψευδαισθήσεις; Διαφορετικά ο κόσμος θα ήταν δύσκολα υποφερτός. Υπάρχει ένα δημοτικό τραγούδι που λέει "αλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και λυπούμαι". Η Ιστορία, όπως και η προσωπική μας ιστορία, δεν είναι περιβόλι με ρόδα. Η ψευδαίσθηση έχει πολλές μορφές: αμνησία, αποσιώπηση, απώθηση αλλά και υπεραναπλήρωση με μυθικές εκδοχές της Ιστορίας. Συμπαθητικές βέβαια οι ψευδαισθήσεις όταν ρεμβάζουμε στα αρχαία ερείπια, επικίνδυνες όμως όταν γίνονται όργανο πολιτικής, εξωτερικής ή εκπαιδευτικής, πολιτισμικής κτλ. Ο Σεφέρης έχει αναλύσει πολύ καλά τη νεοελληνική περίπτωση στο ποίημα που λέει ότι ξύπνησα με ένα μαρμάρινο άγαλμα στα χέρια που δεν ξέρω τι να το κάνω, καθώς με τραβάει στο όνειρο ενώ προσπαθώ να βγω από αυτό».

- Η αντιπαράθεση για το βιβλίο της Ιστορίας Στ´ δημοτικού μήπως οδηγήσει σε μια «εκπαιδευτική ιστορία», σε έναν «ιστορικό κανόνα» φτιαγμένο ειδικά για την εκπαίδευση, του τύπου «τι λέμε και τι δεν λέμε στα παιδιά»; Πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο ή όχι;

«Η σχολική ιστορία είναι μια επίσημη ιστορία και λίγη σχέση έχει με τις ιστορικές σπουδές όπως αυτές καλλιεργούνται στην ιστορική κοινότητα, στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα. Τα παιδιά βρίσκουν το μάθημα εξαιρετικά βαρετό. Είναι δύσκολο να ανοίξει ένας δρόμος να διδαχθούν την Ιστορία διαφορετικά και απόδειξη ο ορυμαγδός που ξεσηκώθηκε για το εγχειρίδιο της Στ' δημοτικού μόλις ξέφυγε δειλά δειλά από την πεπατημένη. Ποιος θα τολμήσει κάτι διαφορετικό, κάτι ενδιαφέρον και ρηξικέλευθο με την τρομοκρατία που ασκήθηκε; Τι λέμε και τι δεν λέμε στα παιδιά είναι ασφαλώς πρόβλημα. To ζήτημα είναι πώς θα τους δημιουργήσουμε ιστορική συνείδηση, πώς θα κινητοποιήσουμε το ενδιαφέρον τους για την Ιστορία, πώς θα τα μάθουμε να σκέπτονται ιστορικά. Οχι πώς θα αποστηθίζουν το εθνικό πιστεύω. Αν αποσυρθεί το εγχειρίδιο, η μόνη που θα επωφεληθεί θα είναι η ακραία πολιτική και θρησκευτική Δεξιά και η δημαγωγική ασχετοσύνη».

- Την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές, λες σε κάποιο σημείο του βιβλίου. Αλλά και οι ηττημένοι εκδικούνται. Ποιο είναι το μέσο της εκδίκησής τους;

«Η ιστορική γραφή και η μνημειοποίηση του παρελθόντος υπήρξε στοιχείο της κρατικής συνέχειας. Αν η αλήθεια όμως διαθέτει συμβολική δύναμη, γίνεται και αντικείμενο διεκδίκησης ανάμεσα σε εξουσία και αντιεξουσία. Η Ιστορία είναι ένα πεδίο όπου μάχονται για δεύτερη φορά, συμβολικά, οι νικητές με τους ηττημένους. Ο Ηρόδοτος έγραψε από την πλευρά των νικητών, ο Θουκυδίδης όμως από την πλευρά των ηττημένων. Αν οι νικητές ενδιαφέρονται να καταγράψουν και να μνημειοποιήσουν τη νίκη τους, οι νικημένοι ενδιαφέρονται για τις αιτίες της ήττας τους. Δεν τους ενδιαφέρει μόνο το τι έγινε αλλά και το γιατί. Βλέπουν περισσότερες διαστάσεις και έχουν πιο σύνθετο λόγο. Η ανανέωση του προβληματισμού της Ιστορίας προέρχεται από την ιστορία των ηττημένων. Η σύγχρονη εποχή κατέγραψε την επάνοδο των ηττημένων, των κρυμμένων, του απωθημένου σε πολλά πεδία. Η καταγραφή της μνήμης, η προφορική ιστορία, η ιστορία "από τα κάτω", η ιστορία του κύκλου της ζωής, ήταν μερικές από τις μορφές που πήρε αυτή η ιστορία. Αλλωστε μεταβλήθηκε και η σύνθεση του πληθυσμού των ιστορικών. Κάποτε οι ιστορικοί ήταν άνδρες, λευκοί και πλούσιοι. Σήμερα ο ερευνητικός πληθυσμός των ιστορητών μοιάζει στα έμφυλα, κοινωνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά του ολοένα και περισσότερο με τον πληθυσμό των ιστορουμένων. Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο τον τρόπο με τον οποίο το παρελθόν γίνεται Ιστορία».