Για κακούργημα Βουρλούμης και Ιωαννίδης

...για απιστία σε βάρος του ΟΤΕ και των μετόχων του, που πλέον βαραίνει τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ, αφορά την υπόθεση των υπερτιμημένων συμβάσεων τεχνικής υποστήριξης (2003-2007) που ο κ. Βουρλούμης προσέφερε γενναιόδωρα στους εθνικούς προμηθευτές, Intracom και Siemens.

Ιστολογική Δεοντολογία: Υπέρ και Κατά (Ι)

Οσο κι αν θέλουμε να την αποφύγουμε η συζήτηση για την ανάγκη (ή όχι) σύναψης κανόνων δεοντολογίας έχει ανοίξει για τα καλά.

Τι λένε οι υπέρμαχοι της δεοντολογίας, άρα και των ρυθμίσεων που αυτή συνεπάγεται;

1. Αν οι bloggers δεν αυτορυθμιστούν θα τους «ρυθμίσει» με τη βία η εξουσία.
2. Αν δεν υπάρξουν ρυθμίσεις ο ιστοχώρος (ή «μπλογκόσφαιρα») θα μετατραπεί σε μια ζούγκλα ασύδοτων, αδέσποτων, αδιασταύρωτων πληροφοριών και μηνυμάτων. Η αρετή της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας την οποία διαθέτει εκ γενετής το Νέο Μέσο θα γυρίσει μπούμερανγκ και θα μετατραπεί σε εφιάλτη.
3. Αν δεν υπάρξει δεοντολογία ο ιστοχώρος θα γίνει άθυρμα στα νύχια εκείνων που με οικονομίστικους μηχανισμούς και μεθόδους «μάρκετινγκ» θα προσπαθήσουν να την χειραγωγήσουν για να την εκμεταλευτούν εμπορικά.
4. Μια ανέλεγκτη και ανεξέλεγκτη μπλογκόσφαιρα θα υποσκάψει την ίδια της την ύπαρξη, θα λοιδορείται συστηματικά από εκείνους που έχουν συμφέρον να την φιμώσουν, θα ισχυροποίηση την «έγκριτη» και «έγκυρη» παρουσία των Παλιών Μέσων.
5. Μια ανέλεγκτη και ανεξέλεγκτη με κακόβουλους «ανώνυμους» ιστολόγους μπορεί να θέσει σε κίνδυνο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν να κάνουν με την ελευθερία της έκφρασης, την προστασία των προσωπικών δεδομένων, την αξιοπρέπεια και την υπόληψη.

Τι λένε αυτοί που αντιμάχονται κάθε είδους σύναψη συμφωνιών και την τήρηση κανόνων δεοντολογίας;

1. Κάθε είδους συμφωνία και κάθε κανόνας δεοντολογίας μπορεί να μετατραπεί σε νόμο ο οποίος με τη σειρά του θα οδηγήσει σε μια εκτεταμένη μορφή λογοκρισίας (και αυτολογοκρισίας).

2. Εκ των πραγμάτων, κάθε ρύθμιση και δεοντολογικός κανόνας θα αποκλείει τη δυνατότητα ανωνυμίας (ή ψευδωνυμίας = Nicknames) η οποία διασφαλίζει σε πολλές περιπτώσεις την ελευθερία της έκφρασης, μειώνει τον κίνδυνο εντοπισμού (;;;) των χρηστών και διώξεών τους. Παράλληλα η δυνατότητα της ανωνυμίας και ψευδωνυμίας έχει καθιερωθεί από τα γεννοφάσκια του διαδικτύου και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υπάρξει οπισθοχώρηση σε αυτό.

3. Ο έλεγχος θα πρέπει να «ανατεθεί» σε κάποιους οι οποίοι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη παρακολούθησης των ρυθμίσεων και της δεοντολογίας. Ποιοι θα είναι αυτοί; Με ποιο κριτήριο θα επιλέγονται; Πως θα δεσμεύουν και τους υπόλοιπους χρήστες; Τι μας λέει ότι δεν θα ενεργούν με βάση άνωθεν εντολές και συμφέροντα;

4. Η τήρηση κανόνων δεοντολογίας θα πρέπει να σημαίνει και επιβολή κυρώσεων οιασδήποτε μορφής σε περίπτωση παραβίασής τους. Ποιοι θα τις επιβάλλουν; Τι είδους κυρώσεις θα είναι αυτές; Τι θα γίνεται σε περιπτώσεις ατομικής ή ομαδικής ανυπακοής;

5. Αυτές οι ρυθμίσεις και οι κανόνες θα αφορούν το σύνολο των ιστολόγων ή μόνο ένα μέρος τους (τα «δημοσιογραφικά» ιστολόγια των «πολιτών δημοσιογράφων); Και με τα υπόλοιπα τι γίνεται; Με τα προσωπικά ηλεκτρονικά ημερολόγια; Ή με εκείνα που δεν είναι αμιγώς «δημοσιογραφικά»;

6. Είναι νωρίς ακόμη. Ας αφήσουμε χίλια λουλούδια να ανθήσουν και αργότερα το ξανασυζητάμε!

Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμη επιχειρήματα και προβληματισμοί και από τις δύο πλευρές. Αναφέρω τα πιο ενδεικτικά… (προς συμπλήρωση)

Αδιαμεσολάβητη πληροφορία

Γιατί τα έντυπα μέσα ασχολούνται τόσο πολύ με τα blogs

…

Ιστολογική Δεοντολογία: Περί Λογοκρισίας – Μια χρήσιμη «συζήτηση»

Περί δεοντολογίας το θέμα εδώ και ημέρες. Και θα παραμείνει έτσι για καιρό αν όχι και για πάντα…

Να όμως που τα θέματα Δεοντολογίας (Ιστολογικής και όχι μόνο) συγχέονται όπως χιλιάδες πράγματα σ’ αυτόν τον απαίδευτο τόπο με θέματα Συμπεριφοράς. Ατομικής συμπεριφοράς, δηλαδή τρόπων! Η διαφορά τους απλή: Δεοντολογία είναι ένα σύνολο κανόνων Συμπεριφοράς που τα μέλη μιας ευρύτερης ομάδας ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ να έχουν. Συμπεριφορά είναι ο προσωπικός τρόπος του φέρεσθαι εντός κοινωνικού πλαισίου. Την Δεοντολογία την συμφωνείς αφού την έχεις αποδεχθεί, την Συμπεριφορά την μαθαίνεις από το περιβάλλον σου! Η Δεοντολογία σε δεσμεύει (για όσο καιρό θέλεις να είσαι εντός της ομάδας), την Συμπεριφορά είτε την έχεις είτε δεν την έχεις!

Όταν όμως κάποιος αγνοεί αυτά τα ΒΑΣΙΚΑ, είναι επόμενο να συγχέει τη ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ με το «κουμάντο» που έχει ο καθένας μας δικαίωμα να κάνει στον προσωπικό του χώρο, είτε αυτός είναι κλειστός (το σπίτι του, το γραφείο του, η ντουλάπα του) είτε έχει «παράθυρα» προς το Δημόσιο Χώρο (το ιστολόγιό του, η στήλη του, η σελίδα του, το περιοδικό του).

Κάποιοι «εκπρόσωποι» της αιωνίως ΑΓΡΑΜΜΑΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (η γνωστή «τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική» και ΜΟΝΟ κριτική) προφανώς δεν τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά!

Και ιδού το αποτέλεσμα στο βλέμμα του Νίκου Ξυδάκη και συγκεκριμένα στα σχόλια κάτω από το «Αrt Athina: Επ’ αυτοφώρω».

Ένα συνοθύλευμα αλληλοσυγκρουόμενων επιχειρημάτων με κορωνίδα την καταγγελία περί ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ! Αρες μάρες κουκουνάρες!

(Και η (επαναλαμβανόμενη) τρικυμία σε άδειο ή έστω μπερδεμένο κρανίο: λογοκρισία revisited και λογοκρισία re^2visited )

Πάλι καλά δηλαδή που Ν.Ξ. έχει ΚΕΦΙΑ και βάζει τα πράγματα στη θέση τους!

Ιστολογική Δεοντολογία: Περί Προσωπικών δεδομένων (Ι)

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

[...]

2.1.- ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Η προστασία των προσωπικών δεδομένων συναντάται στη διάταξη του άρθρου 9Α του ισχύοντος Συντάγματος σύμφωνα με την οποία :
«Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και
χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.»
Ο συνταγματικός νομοθέτης θέλησε να προστατεύσει τα πρόσωπα-φορείς του δικαιώματος, έναντι της επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων. Η προστασία που εισάγεται, αφορά όχι μόνον την επεξεργασία αλλά και την συλλογή προσωπικών δεδομένων.
Στον εκτελεστικό του Συντάγματος Ν.2472/1997 «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» (Φ.Ε.Κ. Α' 50), ορίζονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Αντικείμενο του νόμου Ν.2472/1997 είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής..
Για τους σκοπούς του νόμου Ν.2472/1997 νοούνται ως: α) "Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα", κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων Δεν λογίζονται ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα τα στατιστικής φύσεως συγκεντρωτικά στοιχεία, από τα οποία δεν μπορούν πλέον να προσδιορισθούν τα υποκείμενα των δεδομένων.
β)"Ευαίσθητα δεδομένα ", τα δεδομένα που αφορούν τη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο και συνδικαλιστική οργάνωση, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και την ερωτική ζωή, καθώς και τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων
γ)"Υποκείμενο των δεδομένων", το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί, δηλαδή μπορεί να προσδιορισθεί αμέσως ή εμμέσως, ιδίως βάσει αριθμού ταυτότητας ή βάσει ενός ή περισσότερων συγκεκριμένων στοιχείων του χαρακτηρίζουν την υπόσταση του από άποψη φυσική, βιολογική, ψυχική, οικονομική, πολιτιστική, πολιτική ή κοινωνική».
δ)"Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα" ("επεξεργασία"), κάθε εργασία ή σειρά εργασιών που πραγματοποιείται, από το Δημόσιο ή με ή χωρίς τη βοήθεια αυτοματοποιημένων μεθόδων και εφαρμόζονται σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως η συλλογή, η καταχώριση, η οργάνωση, η διατήρηση ή αποθήκευση, η τροποποίηση, η εξαγωγή, η χρήση, η διαβίβαση, η διάδοση ή κάθε άλλης μορφής διάθεση, η συσχέτιση ή ο συνδυασμός, η διασύνδεση, η δέσμευση (κλείδωμα), η διαγραφή, η καταστροφή.
ε)"Αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα" ("αρχείο"), σύνολο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, το οποία αποτελούν ή μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας, και το οποία τηρούνται είτε από το Δημόσιο ή από νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου ή ένωση προσώπων ή φυσικό πρόσωπο.
στ)."Υπεύθυνος επεξεργασίας", οποιοσδήποτε καθορίζει το σκοπό και τον τρόπο επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός. Όταν ο σκοπός και ο τρόπος της επεξεργασίας καθορίζονται με διατάξεις νόμου ή κανονιστικές διατάξεις εθνικού ή κοινοτικού δικαίου, ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή τα ειδικά κριτήρια βάσει των οποίων γίνεται η επιλογή του καθορίζονται αντίστοιχα από το εθνικό ή το κοινοτικό δίκαιο
ζ)"Τρίτος", κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία, ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, εκτός από το υποκείμενο των δεδομένων, τον υπεύθυνο το υποκείμενο των επεξεργασίας και τα πρόσωπα που είναι εξουσιοδοτημένα να επεξεργάζονται τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, εφόσον ενεργούν υπό την άμεση εποπτεία ή για λογαριασμό του υπεύθυνου επεξεργασίας.
η) "Αποδέκτης", το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, στον οποίο ανακοινώνονται ή μεταδίδονται τα δεδομένα, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για τρίτο ή όχι.
θ) "Συγκατάθεση" του υποκειμένου των δεδομένων, κάθε ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βουλήσεως, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρει επιγνώσει, και με την οποία, το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν. Η ενημέρωση αυτή περιλαμβάνει πληροφόρηση τουλάχιστον για το σκοπό της επεξεργασίας, τα δεδομένα ή τις κατηγορίες δεδομένων που αφορά η επεξεργασία, τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και το όνομα, την επωνυμία και τη διεύθυνση του υπεύθυνου επεξεργασίας και του τυχόν εκπροσώπου του. Η συγκατάθεση μπορεί να ανακληθεί οποτεδήποτε, χωρίς αναδρομικό αποτέλεσμα.
1. Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για να τύχουν νόμιμης επεξεργασίας πρέπει:
Να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία εν όψει των σκοπών αυτών
Προϋποθέσεις επεξεργασίας: 1. Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα επιτρέπεται μόνον όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει τη συγκατάθεση του. 2. Κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η επεξεργασία και χωρίς τη συγκατάθεση, όταν: Η επεξεργασία είναι αναγκαία για την εκπλήρωση υποχρεώσεως του υπεύθυνου επεξεργασίας, η οποία επιβάλλεται από το νόμο. Η επεξεργασία είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο τρίτος ή οι τρίτοι στους οποίους ανακοινώνονται τα δεδομένα και υπό τον όρο ότι τούτο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων των προσώπων στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτών».
Γνωστοποίηση. 1. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας υποχρεούται να γνωστοποιήσει εγγράφως στην Αρχή τη σύσταση και λειτουργία αρχείου ή την έναρξη της επεξεργασίας. 2. Με τη γνωστοποίηση της προηγούμενης παραγράφου ο υπεύθυνος επεξεργασίας πρέπει απαραιτήτως να δηλώνει Το ονοματεπώνυμο ή την επωνυμία ή τον τίτλο του και τη διεύθυνση του.
Απαλλαγή υποχρέωσης γνωστοποίησης και λήψης άδειας. 1. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας απαλλάσσεται από την υποχρέωση γνωστοποίησης του άρθρου 6 και από την υποχρέωση λήψης άδειας του άρθρου 7 του Ν.2472/1997 στις ακόλουθες περιπτώσεις: 1) Όταν η επεξεργασία πραγματοποιείται αποκλειστικά για σκοπούς που συνδέονται άμεσα με σχέση εργασίας ή έργου ή με παροχή υπηρεσιών στο δημόσιο τομέα και είναι αναγκαία για την εκπλήρωση υποχρέωσης που επιβάλλει ο νόμος ή για την εκτέλεση των υποχρεώσεων από τις παραπάνω σχέσεις και το υποκείμενο έχει προηγουμένως ενημερωθεί, 2) Εάν τα δεδομένα ανακοινώνονται σε τρίτους, το υποκείμενο ενημερώνεται για την ανακοίνωση πριν από αυτούς..
Η συγκέντρωση και επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους επέμβασης στην προσωπική σφαίρα και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου. Κάθε δραστηριότητα του σύγχρονου ανθρώπου γίνεται καθημερινά αντικείμενο επεξεργασίας και ανάλυσης γεγονός που χρήζει αντιμετώπισης και νομική κατοχύρωσης πράγμα που έγινε με τον ν. 2472/97 που αναλύεται ανωτέρω επιγραμματικά, η εφαρμογή του οποίου απαιτεί την τήρηση των ακόλουθων αρχών: [...]

[...]

6.- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Α.- Η προστασία των προσωπικών δεδομένων ανάγεται σε συνταγματικά προστατευόμενο ατομικό δικαίωμα, με το άρθρο 9Α Συντ. (πρβλ. και άρθρα 2 §1, 5 §1, 9 και 19 Συντ.).
Β.- Με το άρθρο 5Α § 1 Συντάγματος. το δικαίωμα πληροφόρησης-διαφάνειας συμπεριλήφθηκε στο Κεφάλαιο των Ατομικών Δικαιωμάτων. Η Αρχή της διαφάνειας συνδέεται με το δικαίωμα στην πληροφόρηση και εξειδικεύεται στη δυνατότητα των πολιτών να έχουν πρόσβαση στα έγραφα των διοικητικών οργάνων. Η Αρχή της διαφάνειας έχει στόχο τον ουσιαστικό έλεγχο της δράσης των δημοσίων αρχών, ενώ με το άρθρο 5 του ν. 2690/1999 (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) ορίζονται οι προϋποθέσεις πρόσβασης του πολίτη στα διοικητικά έγγραφα, που επιτρέπεται κατόπιν (γραπτής) αίτησης του ενδιαφερομένου και με τη συνδρομή «ευλόγου ενδιαφέροντος», προκειμένου περί δημοσίων εγγράφων ή «ειδικού εννόμου συμφέροντος», προκείμενου περί ιδιωτικών εγγράφων.
Γ.-Το δικαίωμα στην πληροφόρηση δεν συνεπάγεται και δικαίωμα στη δημοσιοποίηση της πληροφορίας ούτε ότι ο έλεγχος της διοικητικής δράσης έχει να κάνει με τη δημοσιοποίηση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Η ελευθερία στην έκφρασης και διάδοση των στοχασμών δεν μπορούν να υπερτερούν έναντι της προστασίας ευαίσθητων δεδομένων. Η απόλυτη αυτή θέση έχει από την Αρχή ερμηνευθεί ως μη εφαρμοζόμενη στα δημόσια πρόσωπα, με δικές μας έντονες επιφυλάξεις.
Δ.-Οι διατάξεις του ν 2472/1997,δεν εφαρμόζονται με αρκετές επιφυλάξεις, στις διαδικασίας ενώπιον των Δικαστηρίων και στην άσκηση των δικαιωμάτων ενώπιον της Δικαιοσύνης, όπως πχ στην ποινική διαδικασία και πχ δεν κατισχύουν της διατάξεως του άρθρου 241 Ποινικής Δικονομίας που καθιερώνει την αρχή της μυστικότητας της ανακρίσεως ,όπως και οι ρυθμίσεις για την λήψη αντιγράφων της ποινικής δικογραφίας (άρθρα 101,104,107,108 ΚΠΔ), δεν εφαρμόζεται όπου εφαρμόζονται διατάξεις περί δικηγορικού, ιατρικού απορρήτου.
Ε)Τα θέματα Ασφαλείας και δημοσίας τάξεως, όπως η χρήση βιομετρικών δεδομένων και καμερών παρακολούθησης, των γενετικών δεδομένων, είναι εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα που πρέπει να σταθμίζεται κάθε φορά το απειλούμενο αγαθό και δεν μπορούν τελικά να ανατρέπουν τον πυρήνα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
ζ) α.-Για να επιτραπεί η πρόσβαση τρίτου που έχει έννομο ενδιαφέρον, σε διοικητικά έγγραφα στα οποία περιλαμβάνονται προσωπικά δεδομένα, πρέπει να γίνεται εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και ταυτόχρονα του ν 2472/97, με παράλληλη εφαρμογή της ρήτρας στάθμισης. Πρέπει πάντοτε να γίνεται ιδιαίτερα προσεκτική εξέταση αν τα δεδομένα συνδέονται με την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή τρίτων ή τα ειδικά απόρρητα και αν είναι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα
β) Για τα ευαίσθητα δεδομένα πρέπει να ληφθεί άδεια της Αρχής
γ)Για τα λοιπά δεδομένα ,όπως και για τα ευαίσθητα πρέπει να ενημερωθεί το υποκείμενο , πριν ανακοινωθούν σε τρίτους.

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν είναι επιτρεπτή η αποκλειστική εφαρμογή είτε του άρθρου 5 του ΚΔΔιαδ, είτε των διατάξεων του αν 2472/1997, πράγμα που μας υποχρεώνει σε συνδυαστική εφαρμογή των διατάξεων, με παράλληλη εισαγωγή της ρήτρας στάθμισης ,στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ώστε να πληρούνται οι Συνταγματικές διατάξεις .

Online Journalism Blog

Journalism Hope

Is there Hope for Journalism? Yes, there is.

Blogs and journalism need each other

The transparency of blogging has contributed to news organizations becoming more accessible and interactive

This article appeared in the Fall 2003 edition of Harvard University's Nieman Reports. The article was accompanied by a sidebar, How blogging benefits media organizations.

By J.D. Lasica

Suggest to an old-school journalist that Weblogs have anything to do with journalism and you'll be met with howls of derision. Amateur bloggers typically have no editorial oversight, no training in the craft, and no respect for the news media's rules and standards. Does the free-for-all renegade publishing form known as blogging really have anything to do with journalism?

Well, yes. Consider:

• During the peace demonstrations in February, Lisa Rein took to the streets of San Francisco and Oakland, camcorder in hand, and taped video footage of the marchers and speakers, such as Rep. Barbara Lee, Harry Belafonte and antiwar activist Ron Kovic. She posted the video on her Weblog, complete with color commentary, providing much deeper coverage of the events than a viewer would get by watching the local news.

• At technology and media conferences, such as PopTech, South by Southwest and Digital Hollywood, bloggers in the audience have reported conference events in real time, posting photographs, speaker transcripts, and summaries and analysis of key points a full day before readers could see comparable stories in the daily newspaper.

• On July 16, 2003, blogger Andy Baio reported on the tragedy in which an elderly driver plowed through the Santa Monica Farmers Market just outside Baio's office window. He had been walking down that street 20 minutes before. Baio described "the dead and dying" lying in the street and relayed first-hand reports from office co-workers who were eyewitnesses. He also posted a map of the accident scene, laid out a detailed chronology of events, and pointed to media coverage and photographs of the bloody scene.

• On Super Bowl Sunday, a 22-year-old blogger in Los Angeles named Jessica braved the freezing cold to attend a televised outdoor concert by the British group Coldplay. She came home and blogged it, giving her take on the concert and reporting the band's play list. Like hundreds of others who watched the show and wanted to learn the names of the songs played, I turned to the Internet. I came up empty when I visited abc.com and coldplay.com. But hundreds of us found them (through Google) on Jessica's blog.

Jessica probably didn't know it, but she was committing a random act of journalism. And that's the real revolution here: In a world of micro-content delivered to niche audiences, more and more of the small tidbits of news that we encounter each day are being conveyed through personal media-chiefly Weblogs.

Weblogs as Participatory Journalism

Call it participatory journalism, or journalism from the edges. Simply put, it refers to individuals playing an active role in the process of collecting, reporting, sorting, analyzing and disseminating news and information-a task once reserved almost exclusively to the news media.

Weblogs are the most popular expression of this new media form. Blogs have exploded in popularity in the past year, fueled by greater access to bandwidth and low-cost, often free software. More than a half million people have taken up the tools of self-publishing to create personal journals on subjects as diverse as politics, microbiology and tropical fish.

"Blogs are in some ways a new form of journalism, open to anyone who can establish and maintain a Web site, and they have exploded in the past year," Walter Mossberg wrote in his Wall Street Journal technology column last March. "The good thing about them is that they introduce fresh voices into the national discourse on various topics, and help build communities of interest through their collections of links."

Mossberg's description of Weblogs as a new kind of journalism might trouble hidebound journalists. But it is a journalism of a different sort, one not tightly confined by the profession's traditions and values.

Mainstream news operations are businesses supported by advertising. As hierarchical organizations, they value smooth production workflows, profitability and rigorous editorial standards. Weblogs adhere to a different set of values. Bloggers value informal conversation, egalitarianism, subjective points of view and colorful writing over profits, central control, objectivity and filtered prose.

Clay Shirky, an adjunct professor at New York University who has consulted on the social and economic effects of Internet technologies, sees the difference between traditional media and Weblog communities this way: "The order of things in broadcast is 'filter, then publish.' The order in communities is 'publish, then filter.' If you go to a dinner party, you don't submit your potential comments to the hosts, so that they can tell you which ones are good enough to air before the group, but this is how broadcast works every day. Writers submit their stories in advance, to be edited or rejected before the public ever sees them. Participants in a community, by contrast, say what they have to say, and the good is sorted from the mediocre after the fact."

Creating a New Media Ecosystem

Many traditional journalists are dismissive of bloggers, describing them as self-interested or unskilled amateurs. Conversely, many bloggers look upon mainstream media as an arrogant, elitist club that puts its own version of self-interest and economic survival above the societal responsibility of a free press.

Shirky suggests the mainstream media fail to understand that despite a participant's lack of skill or journalistic training, the Internet itself acts as editing mechanism, with the difference that "editorial judgment is applied at the edges � after the fact, not in advance,"as he wrote on the Networks, Economics, and Culture mailing list in January.

Seen in this light, Weblogs should not be considered in isolation but as part of an emerging new media ecosystem-a network of ideas. No one should expect a complete, unvarnished encapsulation of a story or idea at any one Weblog. In such a community, bloggers discuss, dissect and extend the stories created by mainstream media. These communities also produce participatory journalism, grassroots reporting, annotative reporting, commentary and fact-checking, which the mainstream media feed upon, developing them as a pool of tips, sources and story ideas. The relationship is symbiotic.

Lisa Rein, who videotaped the peace marches, borrows television news segments and retransmits them on her Weblog. She regularly records "Meet the Press" and presidential candidates' appearances on C-SPAN, then uploads the video clips to her blog, a practice she says is permitted under fair use. She also attends technology and law conferences and videotapes the speakers, and transfers that footage as well. The tools have become so easy to use that Rein-literally, a one-woman personal broadcast network-has attracted an international following. She now uploads video to her blog several times a day.

"There are just so many interesting things happening in our lives that would make great programming," she told me. "The networks aren't interested unless it will attract millions of dollars in advertising revenues. Meanwhile, there are people and events all around us that are meaningful and that people would love to watch."

Managing editor Scott Rosenberg wrote in Salon last year: "Weblogs expand the media universe. They are a media life-form that is native to the Web, and they add something new to our mix, something valuable, something that couldn't have existed before the Web.

"It should be obvious that Weblogs aren't competing with the work of the professional journalism establishment, but rather complementing it. If the pros are criticized as being cautious, impersonal, corporate and herdlike, the bloggers are the opposite in, well, almost every respect: They're reckless, confessional, funky - and herdlike."

Journalism's Next Wave: A Future of Cross-Pollination

The emerging relationship between Weblogs and traditional journalism promises to be fitful and stormy. Earlier this year the Washington Post's Leslie Walker suggested that readers will never be able to rely on Weblogs for dependable news and information because bloggers don't cling to the same "established principles of fairness, accuracy and truth" that traditional journalists do. Bill Thompson, a visiting lecturer in the Journalism school at City University, London, wrote in Britain's Guardian: "Blogging is not journalism. Period."

Perhaps. But there's another possibility: that journalists need to move away from the notion that journalism is a mysterious craft practiced by only a select priesthood-a black art inaccessible to the masses. We forget the derivation of the word journalist: someone who keeps an account of day-to-day events.

Years ago I met Frank McCulloch, a legendary editor at the Sacramento Bee and Los Angeles Times and an ex-Marine who was Saigon bureau chief for Time magazine during the Vietnam War. An ink-stained member of the old guard, McCulloch believed that journalism was a simple thing. Find the right people. Ask the right questions. Write it up. "This ain't rocket science," he often said.

Exactly. Citizens are discovering how easy it can be to play reporter and publisher. To practice random acts of journalism, you don't need a big-league publication with a slick Web site behind you. All you need is a computer, an Internet connection, and an ability to perform some of the tricks of the trade: report what you observe, analyze events in a meaningful way, but most of all, just be fair and tell the truth, as you and your sources see it.

Bloggers can do that. Few bloggers fancy themselves journalists, but many acknowledge that their blogs take on some of the trappings of journalism: They take part in the editorial function of selecting newsworthy and interesting topics, they add analysis, insight and commentary, and occasionally they provide a first-person report about an event, a trend, a subject. Over time, bloggers build up a publishing track record, much as any news publication does when it starts out. Reputation filters - where bloggers gain the respect and confidence of readers based on their reputation for accuracy and relevance - and circles of trust in the blogosphere help weed out the charlatans and the credibility-impaired. If the blogs are trustworthy and have something valuable to contribute, people will return.

I'm constantly astounded at the breadth of knowledge displayed by bloggers on subjects as diverse as wireless networking, copyright infringement, sonnet poetry and much more, all written with a degree of grace and sophistication. Many readers have begun to turn to gifted amateurs or impassioned experts with a deep understanding of niche subjects, rather than to journalists who are generalists and cover topics a mile wide but an inch deep.

Now, is all blogging journalism? Not by a long shot. Nor is it likely that blogging will supplant traditional media or, as some have suggested, that blogging will drive news organizations out of business. When a major news event unfolds, a vast majority of readers will turn to traditional media sources for their news fix. But the story doesn't stop there. On almost any major story, the Weblog community adds depth, analysis, alternative perspectives, foreign views, and occasionally first-person accounts that contravene reports in the mainstream press.

We need, then, to stop looking at this as a binary, either-or choice. We need to move beyond the increasingly stale debate of whether blogging is or isn't journalism and celebrate Weblogs' place in the media ecosystem. Instead of looking at blogging and traditional journalism as rivals for readers' eyeballs, we should recognize that we're entering an era in which they complement each other, intersect with each other, play off one another. The transparency of blogging has contributed to news organizations becoming a bit more accessible and interactive, although newsrooms still have a long, long way to go.

Old Media may have something to offer the young turks of blogspace, too, in the trust department. Bloggers who dabble in the journalistic process would do well to study the ethics rules and conflict of interest policies of news organizations that have formulated a set of guidelines derived from decades of trial and error. The conventions of journalism - accuracy, credibility, trustworthiness and being straight up with your readers - are guideposts that any good blogger should engrave on her wall. More needs to be done to make this collaboration a deeper and more meaningful phenomenon.

"Journalists must invite their audience into the process by which they produce the news," Bill Kovach and Tom Rosenstiel write in their book "The Elements of Journalism." "This sort of approach is, in effect, the beginning of a new kind of connection between the journalist and the citizen. It is one in which individuals in the audience are given a chance to judge the principles by which the journalists do their work. The first step in that direction has to be developing a means of letting those who make up that market finally see how the sausage is make - how we do our work and what informs our decisions."

Many journalists who blog are doing just that - exposing the raw material of their stories-in-progress, asking readers for expert input, posting complete text of interviews alongside the published story, and writing follow-up stories based on outsiders' tips and suggestions. As for readers who blog, giving them a stake in the editorial process - by letting them provide meaningful feedback or suggesting story leads - increases loyalty and understanding and spurs them to share their positive experience with others.

The authors of a research study, "Interactive Features of Online Newspapers," sum it up this way: "Journalists today must choose. As gatekeepers they can transfer lots of information, or they can make users a smarter, more active and questioning audience for news events and issues."

Journalism is undergoing a quiet revolution, whether it knows it or not. Readers will always turn to traditional news sites as trusted, reliable sources of news and information -- that won't change. But the walls are cracking. The readers want to be a part of the news process.

We will always need a corps of trained journalists to ferret out important stories, to report from remote locations, to provide balance and context to the news. But beside big media journalism we are starting to see a mixture of commentary and analysis from the grass roots as ordinary people find their voices and contribute to the media mix. Blogs won't replace traditional news media, but they will supplement them in important ways.

What's ahead? Certainly a much larger role for amateurs in the news process. Weblogs are only one part of the puzzle. For instance, in late June 2003, NHK (the Japan Broadcasting Corp.) carried news of a serious highway accident. The scene was carried live via video from a bystander who was playing the role of journalist by shooting the action with his portable camera phone. Mobloggers - tech-savvy users who post photos, video and text to Weblogs from their mobile devices - just held their first convention in Tokyo. In Daytona Beach, Fla., a janitor created his own one-man TV station and occasionally Webcasts live news events.

All of this portends important changes as journalism expands its tent to include citizen participation. Ultimately, bloggers and the phenomenon of grassroots journalism have just as meaningful a role in the future of news on the Net as do the professionals.

J.D. Lasica, senior editor of the Online Journalism Review, publishes the weblog New Media Musings. He was an editor at the Sacramento Bee for 11 years. J.D. edited a white paper on participatory journalism called "We Media" (written by Shayne Bowman and Chris Willis), released by New Directions for News in August 2003, which greatly informed parts of this report for Nieman Reports.