Το ότι ο καπιταλισμός είναι ένα βαθύτατα ανήθικο σύστημα δεν είναι για όλους αυτονόητο, εδικά για εκείνους που πιστεύουν ότι η ανηθικότητά του μπορεί να μετριαστεί από τα υποτιθέμενα «αυτορυθμιστικά» και «αντικρατικιστικά» χαρακτηριστικά του. Χαρακτηριστικά τα οποία, όπως διατείνονται, μπορούν μέσα από την απρόσκοπτη εφαρμογή του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης, εντέλει, αποκαθιστούν την κοινωνική ισορροπία και τη δικαιοσύνη. Όμως η ανηθικότητα του καπιταλισμού δεν θα πρέπει να μετριέται εκεί που συγκρούεται με τους μηχανισμούς ελέγχου. Η πραγματική της διάσταση φαίνεται εκεί ακριβώς που το σύστημα λειτουργεί ανεμπόδιστα, εκεί που το πεδίο δράσης του είναι πράγματι ελεύθερο. Ας πάρει κανείς για παράδειγμα τις ολοένα αυξανόμενες περιπτώσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων –πιο πρόσφατη αυτή του «Ράδιο Κορασίδης»- που δεν καταβάλουν μισθούς πέντε και έξι μηνών στους εργαζόμενους οι οποίοι προσφέρουν κανονικά, όλο αυτό το διάστημα, την εργασία τους. Τι πιο ανήθικο στο εργασιακό τομέα από αυτό; Μήπως οι απολύσεις; Όχι βέβαια. Οι απολύσεις μπορούν να δικαιολογηθούν ακόμη και με την απλή λογική: «Δεν πάει καλά το μαγαζί, το κλείνουμε, το μικραίνουμε, το συμμαζεύουμε, δεν έχουμε χρήματα να πληρώσουμε, άμε στο καλό κι αν πάνε καλά τα πράγματα πάλι εδώ είμαστε…». Ακόμη και το «βρήκα άλλους με πιο φτηνά μεροκάματα στη Βουλγαρία» έχει μια λογική –αν δεν ήταν βαθύτατα ανήθικο ως προς τον τόπο σου και τους συμπολίτες σου. Όπως και να έχει, οι απολύσεις μπορούν να «νομιμοποιηθούν» εντός του ίδιου του συστήματος, των αρχών και της λογικής του. Η κατακράτηση μισθών δεν μπορεί! Ο μισθός δεν είναι μέρισμα που αν πάνε καλά οι μετοχές στο δίνω κι αν δεν πάνε δεν το παίρνεις. Οι εργαζόμενοι π.χ. στο «Ράδιο Κορασίδης» δεν είναι συνεταίροι του Κορασίδη που μπορεί να τους πει «δεν είχαμε κέρδη, δεν πληρώνεστε». Κι όμως, ο κάθε «Κορασίδης» θεωρεί αυτό ακριβώς: ότι είναι συνέταιρος με τους εργαζόμενους. Στη χασούρα φυσικά, για τα κέρδη ούτε λόγος. Δεν έχει καν την εντιμότητα, το σθένος, τον τσαμπουκά –αν θέλετε- να απολύσει. Κατακρατά χρήματα που εφόσον παρέχεται εργασία ΔΕΝ του ανήκουν. Δηλαδή κλέβει. Επί της ουσίας μάλιστα επιδιώκει κάτι ακόμη πιο ανήθικο: την οικειοθελή παραίτηση των εργαζόμενων όταν αυτοί εξαντληθούν οικονομικά. Παραίτηση που φυσικά θα τον γλιτώσει κι από τις όποιες οφειλόμενες αποζημίωσης.
Όχι, δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα που αποδεικνύει την ανηθικότητα της «ελεύθερης αγοράς». Είναι όμως από τα πιο κραυγαλέα…
8 σχόλια:
[i]Το ότι ο καπιταλισμός είναι ένα βαθύτατα ανήθικο σύστημα δεν είναι για όλους αυτονόητο, εδικά για εκείνους που πιστεύουν ότι η ανηθικότητά του μπορεί να μετριαστεί από τα υποτιθέμενα «αυτορυθμιστικά» και «αντικρατικιστικά» χαρακτηριστικά του.[/i]
...κι από εκείνους που θεωρούν ότι η ηθική είναι καμουφλαρισμένος φασισμός.
Ωραία ο Κορασίδης είναι ανήθικος... Όμως, οι εργαζόμενοι αφού δεν πληρώθηκαν ένα μήνα, δύο μήνες, άντε τρεις μήνες γιατί επιμένουν να δουλεύουν στον πέμπτο μήνα τζάμπα και δεν σηκώνονται να φύγουν όλοι ώστε να το κλείσουν αυτοί το μαγαζί; Ηλίθιοι είναι; Όχι βέβαια. Βρέθηκα (όχι μόνο μία φορά) κι εγώ στη θέση τους και ξέρω από πρώτο χέρι ότι όταν η επιχείρηση δεν πάει καλά, προτιμάς να είναι ανοιχτή η επιχείρηση κι ας μην πληρώνει. Γιατί πολύ απλά το να σου χρωστάνε είναι κάτι, "κάποτε θα τα πάρω τα λεφτά έστω κι αργά" λες, και αυτό είναι προτιμότερο από την ανεργία. Αρα το ότι μένει ανοιχτό το μαγαζί δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της ανηθικότητας του εργοδότη, αλλά είναι και της θέλησης των εργαζομένων. Ειδικά για μία τέτοια επιχείρηση που υπάρχει η ελπίδα ότι κάποιος θα την εξαγοράσει.
Αν "η ηθική είναι καμουφλαρισμένος φασισμός" τότε η ανηθικότητα τις είναι; Η πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού;
Δεν διαφωνούμε!
@Argos. Τέσσερις μήνες απλήρωτος ή υπο-πληρωμένος (sic). Μα για ποια αποζημίωση ελπίζουν όταν δεν παίρνουν καν τον μισθό... Αυτοί πάλι που δουλεύουν 12 μήνες απλήρωτοι... τί να πω! Μάλλον ενισχύουν την ανηθικότητα του εργοδότη.
"Μα για ποια αποζημίωση ελπίζουν όταν δεν παίρνουν καν τον μισθό..."
αταίριαστε, μάλλον έχεις πλήρη άγνοια τουλάχιστον των νόμων. Η παραίτηση απο τη δουλειά σου σημαίνει πλήρη παραίτηση απο κάθε δικαίωμά σου και η αποζημίωση είναι νόμιμο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Επίσης -θα έπρεπε να ξέρεις- οτι το δικαίωμα στην εργασία είναι απο τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που είναι αποδεκτά -υποτίθεται- απο όλες τις χώρες του κόσμου...
Μήπως θέλεις να πεις κάτι άλλο;
Μα και βέβαια ξέρω ότι χάνουν το δικαίωμα της αποζημίωσης. Εννοώ ότι όταν βλέπουν ότι δεν πληρώνονται μήνες επί μηνών μάλλον δεν θα πρέπει να τρέφουν και μεγάλες ελπίδες ότι θα πάρουν και αποζημίωση κάποτε... Αν θέλουν και μπορούν να είναι ρεαλιστές.
Και φυσικά το δικαίωμα στην εργασία είναι βασικό, αλλά εδώ μιλάμε για τζάμπα εργασία ουσιαστικά.
Αδερφια γεια σας !
Τυχαια μπηκα στη σελιδα (μου την εβγαλε το Google) και διαβασα τους προβληματισμους ολων μας για την σημερινη κοινωνια.
Αν και δοξα τω Θεω δεν εχω βρεθει στη δυσαρεστη θεση να μην πληρωνομαι το μισθο μου,να με κυνηγουν υποχρεωσεις,εξοδα και τα συναφη θα ηθελα να πω πως ο καθε "Κορασιδης" μπορει να μην εχει να πληρωσει τους υπαλληλους του,αλλα εχει να κυκλοφοραει με τζιπαρες εκατομμυριων,να μενει σε πολυτελεις βιλλες,να τρωει σε πανακριβα εστιατοριο (κι ας τα χρεωνει σαν "εξοδα παραστασεως"),να πηγαινει ν'ακουει Βανδη,Πλουταρχο (κανοντας τον "χουβαρντα bon viveur" ),να κανει ταξειδια αναψυχης σε εξωτικα μερη κτλ με τα λεφτουλια του κοσμακη που δεν θα εχει να πληρωσει τη δοση για το δανειο και την καρτα του κινδυνευοντας να τα χασει ολα σε πληστηριασμους.
Να μην ξεχναμε τις οφειλες προς το ΙΚΑ,ΔΕΗ,ΟΤΕ κτλ των..."κυριων" αυτων που τους συντηρουν οι εκαστοτε κυβερνησεις και καλα για να υπαρχουν δουλειες...
Κατα τη δικη μου γνωμη αυτοι οι...κυριοι ΘΕΛΟΥΝ ΚΡΕΜΑΣΜΑ στο Συνταγμα προς παραδειγματισμο (για να το σκεφτουν πολυ καλα οι επομενοι που θα τολμησουν "να παρουν" τις επιχειρησεις τους και να τις πανε στα Ανατολικα μπλοκα...Και μεχρι να "ξυπνησουν" κι αυτοι και να ζητησουν αξιοπρεπεις μισθους και ασφαλιση,εχει ο Θεος....) αφου πρωτα δεσμευτει πρωτα η περιουσια τους για να τακτοποιηθουν τα χρεη τους προς παντες οργανισμους και εργαζομενους.
Είναι δύσκολο να σας περιγράψω και την ψυχολογία των υπαλλήλων της Κορασίδης. Σαν υπάλληλος και εγώ αυτής της εταιρείας, πιστεύω ότι όσοι έπρεπε να φύγου φύγανε. Όσοι μείναμε, μείναμε γιατί αυτό ήταν το δεύτερο σπίτι μας. Οι περισσότεροι ήμασταν πολλά χρόνια στην εταιρεία αυτή και είχαμε μεγαλώσει μέσα σε αυτή.
Δεν ξεχάσαμε ότι και στισ καλές εποχές, ο Κορασίδης ανταπέδωσε ισάξια τις "παχιές αγελάδες" και ήταν πάντα κοντά στους υπαλλήλους, όπως θα ήταν ο κάθε πατέρας.
Όσοι λοιπόν μείναμε απλήρωτοι, το κάναμε μόνο και μόνο γιατί ξέραμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήθελε την στήριξή μας, όπως μας στήριζε και αυτός παλαιότερα.
Και πιστεύω σήμερα που μιλάμε, ο κόπος μας και η υπομονή, δεν πήγανε χαμένα. Όχι μόνο μας έδωσε μέχρι τελευταίας δεκάρας όλα τα χρήματα που μας χρωστούσε, αλλά ξεκινάμε με νέο κουράγιο για να πάει το πλοίο πάλι στο μακρύ ταξίδι του.
Εύκολα κατηγορούμε και "κράζουμε" αλλά ας βλέπουμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος.
Ο Κορασίδης είναι ένας οικογενειάρχης και στο σπίτι του αλλά και στην επιχείρησή του.
Η νέα κατάσταση έχει σκοπό το αντίθετο. Απολύει με τον τρόπο του και μάλιστα χωρίς αποζημιώσεις. Και η "νέα κατάσταση" δεν είναι ο Κορασίδης φυσικά. Οι νέοι ιδιοκτήτες, χρησιμοποιούν την καταράκοση των ηθών των υπαλλήλων που μας κάνουν έναν-΄εναν να θέλουμε να φύγουμε. Ειρωνία δεν είναι? Όταν δεν πληρωνόμασταν, όλοι μαζί σαν ένα σώμα παλεύαμε να το σώσουμε. Και τώρα που το σώσαμε ο νέος πρόεδρος, κάνει τα αδύνατα δυνατά να ξεφορτωθεί τους σωτήρες....
Κρίμα!!!!
Δημοσίευση σχολίου