Μικρόπολις - Κοινωνικός Χώρος για την Ελευθερία

---

Μικρόπολις - Κοινωνικός Χώρος για την Ελευθερία

Βενιζέλου & Β.Ηρακλείου 18, Θεσσαλονίκη

www.micropolis-socialspace.blogspot.com

Ένα κτίριο στη γωνία Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου 18 άνοιξε. Άνοιξε στην πόλη. Ένα κτίριο, μικρογραφία της πόλης που θέλουμε, ένας κοινωνικός χώρος για την ελευθερία που θέλουμε. Ήρθαμε εδώ άνθρωποι που είχαμε συναντηθεί και νωρίτερα, και άλλοι που βρεθήκαμε μετά. Για να συλλειτουργήσουμε έναν χώρο που να καλύπτει τις ανάγκες μας, αλλά και τις ανάγκες όσων δεν έχουν πρόσωπο και φωνή. Για να μιλήσουμε σε πρώτο πρόσωπο, ενικό και πληθυντικό συγχρόνως.

Για να φτιάξουμε στιγμές από το μέλλον

Όχι από το μέλλον έτσι αόριστα, ούτε από το μέλλον που μας προετοιμάζουν. Στιγμές από το μέλλον όπου οι άνθρωποι δεν θα λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα, αλλά με γνώμονα την κοινωνική αλληλεγγύη και προσφορά. Στιγμές και καταστάσεις ανθρώπων που καλύπτουν τις ανάγκες τους εκφράζοντας τη δημιουργικότητά τους και αναλαμβάνουν ευθύνες αυτοδεσμευόμενοι απέναντι στον κοινωνικό τους περίγυρο – καταστάσεις που θέλουν να διαγράψουν για πάντα τους καταναγκασμούς της πείνας, της βίας ή του αποκλεισμού. Αυτό θεωρούμε ότι υπηρετούν και οι δομές της αυτοδιαχείρισης, αυτόνομες και αντιιεραρχικές: την έμπρακτη αντίθεση στη μισαλλοδοξία, τον κοινοβουλευτισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τον πόλεμο, τη θρησκεία, την κυριαρχία, την εκμετάλλευση.

Για να δώσουμε χώρο στην ελευθερία

Στον κοινωνικό χώρο Μικρόπολις λειτουργούν (ή θα λειτουργήσουν) αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο / μπαρ / χώρος συναυλιών, παιδότοπος συνδιαχειριζόμενος από παιδιά, γονείς και παιδαγωγούς, αίθουσα υπολογιστών για την ελεύθερη πρόσβαση στο internet και τη διενέργεια μαθημάτων, αίθουσα εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη / αναγνωστήριο, ομάδα προβολών, συνεργατική τροφίμων…
Όλες αυτές οι λειτουργίες υπάρχουν χάρη στο ενδιαφέρον των ανθρώπων που μέχρι τώρα συμμετέχουμε, και είναι αφενός αντιεμπορευματικές, με την έννοια πως οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή αποσκοπεί αποκλειστικά στη συντήρηση και ανάπτυξη του χώρου και των δραστηριοτήτων του, και αφετέρου αντιιεραρχικές, καθώς όλα τα άτομα συμμετέχουν και συναποφασίζουν ισότιμα, χωρίς αρχηγούς, αναθέσεις και αντιπροσωπεύσεις. Η γενική συνέλευση του χώρου λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, είναι ανοιχτή (τόσο σε άτομα όσο και σε νέες ιδέες και πρωτοβουλίες δραστηριοτήτων) και διαχειριστική (αποφασίζει για την εσωτερική λειτουργία και τις εκδηλώσεις του χώρου). Δεν είναι ούτε θέλει να γίνει πολιτική ομάδα.

Για να πραγματώσουμε την άμεση δημοκρατία

Ο κοινωνικός χώρος Μικρόπολις συνδέεται άμεσα με την εξέγερση του Δεκέμβρη. Το έναυσμα για τη δημιουργία του δόθηκε μέσα στην κατειλημμένη τότε σχολή θεάτρου. Ο Δεκέμβρης δεν ήταν όσα έδειξαν οι τηλεοράσεις, ήταν πρωτίστως όσα είδαμε με τα μάτια μας και όσα μας έμειναν σαν βιώματα: από την οργή και τις βίαιες συγκρούσεις μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις, τη συνδιαχείριση και τη συνύπαρξη στους δημόσιους χώρους και τους χώρους του κινήματος. Ήταν η συμπύκνωση, και η υπέρβαση συγχρόνως, αγώνων δεκαετιών, κι αποτελεί παρακαταθήκη που θέλουμε να μας θυμίζει πάντα ότι η αξιοπρέπεια και η ζωή δεν έχουν ανάγκη από κανέναν πρωτοπόρο καθοδηγητή για να μπορούν να αντιπαλεύουν τον παρόντα θάνατο. Μέσα στην κατειλημμένη σχολή θεάτρου αναγνωρίσαμε πως πρέπει να μάθουμε να διαλεγόμαστε με σεβασμό στις διαφωνίες, και συνειδητοποιήσαμε πως με όλη τη διαφορετικότητά μας μπορούμε να συλλειτουργήσουμε και να ορίσουμε εμείς τη ζωή μας, χωρίς να χρειαζόμαστε κανέναν αρχηγό. Έτσι, έγινε πεποίθηση όλων μας πως το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι οι εκλογές, τα σκάνδαλα και η χρεοκοπημένη δημοκρατία, αλλά η Άμεση Δημοκρατία, η Αλληλεγγύη και η Ελευθερία. Η πραγμάτωση αυτών των αξιών, η διάχυσή τους έξω από τους προσφιλείς τους κύκλους, χαράζει και το «δρόμο» αυτού του κοινωνικού χώρου.

Για να κοινωνικοποιήσουμε την αντιεξουσία

Όσες και όσοι πήραμε την πρωτοβουλία και την ευθύνη για τη δημιουργία αυτού του χώρου φανταζόμαστε έναν κόσμο αλλιώτικο από τον σημερινό. Γνωρίζουμε όμως ότι δεν γεννηθήκαμε μέσα σε αυτόν. Κι έχουμε ακόμη την πικρή γνώση ότι ζούμε σε δίσεκτους καιρούς: Η κυριαρχία προσπαθεί να αντεπιτεθεί μετά τον Δεκέμβρη, να εντείνει τη συκοφαντία, τον έλεγχο και την καταστολή, να καλλιεργήσει τον ρατσισμό και την απαξίωση ανθρώπων που φτάνουν κυνηγημένοι ως εδώ, να περιστείλει το ανθρώπινο. Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες μιας γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης, που θέλουν να μετατρέψουν σε ευκαιρία για μεγαλύτερα κέρδη, ισχυρότερους διαχωρισμούς, ευκαιρία για επέκταση της ερήμου των νοημάτων.
Κατανοούμε ότι χρειάζεται να αλλάξουμε τον κόσμο αλλάζοντας τον εαυτό μας. Και δεν έχουμε τη μαγική συνταγή – μόνο τη θέληση. Και βλέποντας γύρω μας τη χρεωκοπία του απομονωμένου/ιδιωτικού ατόμου, βυθισμένου στον ανταγωνισμό, τα κέρδη του και τη μοναξιά του, επιλέγουμε να ζήσουμε και να δημιουργούμε συλλογικά, ως άτομα για τα οποία η συλλογικότητα ή η κοινωνία είναι προέκταση του εαυτού τους.

Κι εδώ περιμένουμε (με τα λόγια του Shelley) όσες και όσους έχουν ήδη ξεκινήσει

Για ν’ αντισταθούν στην Εξουσία, που μοιάζει παντοδύναμη·
Για ν’ αγαπήσουν και ν’ αντέξουν. Για να ελπίσουν ώσπου η Ελπίδα
να δημιουργήσει από το δικό της ναυάγιο αυτό που οραματίζεται.