Οι νέοι δεσπότες του κόσμου ζητούν εν λευκώ εξουσιοδότηση

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Στην Ευρώπη των 15, ο αριθμός των «φτωχών», από 38 εκατομμύρια ανθρώπων το 1975, είχε ανέλθει σε 68 εκατομμύρια το 2001. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Βρυξελλών, πηγές της φτώχειας σήμερα είναι όχι μόνον η ανεργία, που ακατάπαυστα διογκώνεται, αλλά ακόμη περισσότερο η ευκαιριακή και προσωρινή εργασία, που λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Φτωχοί σήμερα είναι όχι μόνον οι άνεργοι, αλλά και όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι. Ομως, οι εκτιμήσεις παρασιωπούν ότι η αποδιάρθρωση των αγορών εργασίας και το κουρέλιασμα των εργασιακών σχέσεων με την επέκταση της προσωρινότητος και της ανασφάλειας των εργαζομένων δεν αποτελούν «ατυχήματα» της εποχής μας που επέπεσαν από άλλο πλανήτη, αλλά συνειδητούς στόχους της οικονομικής πολιτικής όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Ολο το άρθρο στην "Ε" 29/4/05

Πόλεμος στη Φτώχεια

«8 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν κάθε χρόνο «επειδή είναι τόσο φτωχοί, που δεν μπορούν να μείνουν ζωντανοί. Χθες πέθαναν περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι εξ αιτίας απελπιστικής φτώχειας.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ που έχει κηρυχθεί από την Αμερική κατά της τρομοκρατίας, έχει κάνει να ξεχαστούν οι πραγματικές αιτίες που προκαλούν την παγκόσμια αδικία της φτώχειας και που κάνουν τους ανθρώπους να φτάνουν στα άκρα. Τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια που θα ξοδέψουν οι ΗΠΑ φέτος μόνο για τον στρατιωτικό τους εξοπλισμό, δεν πρόκειται ποτέ να φέρουν πραγματική ειρήνη στον κόσμο. Το ένα τριακοστό μόλις αυτής της απίστευτης σπατάλης αν έδινε η Αμερική στις «χώρες της απόλυτης φτώχειας», είναι βέβαιο ότι θα είχαμε λιγότερο απελπισμένους και οργισμένους ανθρώπους. Και, ιδού, αμέσως, μια ασφαλέστερη μέθοδος καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Το τέλος της φτώχειας μπορεί να γίνει μόνο με συλλογικό συντονισμό και δράση αποφασιστική. Γνωρίζουμε καλά τι λείπει από τις πάμφτωχες χώρες του κόσμου. Σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι, ηλεκτρική ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικά δίκτυα (ώστε να είναι προσβάσιμες), καλλιεργήσιμο χώμα, καθαρό νερό και στοιχειώδης υγιεινή. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά, λέει, χρειάζεται «ένας διακανονισμός πολιτικής ευθύνης, ώστε να καθοριστούν αμέσως οι προτεραιότητες και να αρχίσει αμέσως η δουλειά.

Ενα σύστημα «πολιτικού υδραυλικού» δεν θα στέκεται μόνο στη διάγνωση της βλάβης, αλλά θα τη διορθώνει κιόλας επί τόπου. Υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, πρέπει να φτιαχτεί ένα καινούργιο οργανόγραμμα, στο οποίο οι άνθρωποι που θα επιλεγούν (κυρίως με επιστημονικά κριτήρια) θα συντάξουν νέα σχέδια βοήθειας προς τις φτωχές χώρες, συστήματα υλοποίησης αυτών των σχεδίων, αποτελεσματικούς μηχανισμούς χρηματοδότησης και, το σημαντικότερο, αμοιβαία ανάληψη ευθυνών από κάθε εμπλεκόμενο μέρος.

Εκείνο που σίγουρα όμως δεν κάνει καλό σ' αυτήν την υπόθεση, είναι να θυμόμαστε το πρόβλημα σε θρησκευτικές επετείους ή την παγκόσμια μέρα της φτώχειας, να στάζει το δάκρυ μας πάνω στη φωτογραφία ενός παιδιού που πεθαίνει από φτώχεια και να λέμε «να του στείλω ένα κουτί γάλα, ένα πλεκτό πουλόβερ, πέντε σεντς και μια ασπιρίνη, μπας και το σώσω».

ΤΖΕΦΡΙ ΣΑΚΣ (Jeffrey Sachs), 50, Αμερικανός οικονομολόγος και συγγραφέας, ειδικός σύμβουλος του γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για θέματα οικονομικής ανάπτυξης των φτωχότερων χωρών του κόσμου και διευθυντής του «Ιδρύματος της Γης»

Τι απομένει από τον Μαρξ

από τον Θανάση Γιαλκέτση

Στις 4 και 5 του περασμένου Μάρτη έγινε στο Τορίνο ένα θεωρητικό συμπόσιο με θέμα «Ο μαρξισμός σήμερα». Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα της εισήγησης του ιστορικού Μάσιμο Σαλβαντόρι σε αυτό το συμπόσιο.

Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού που οικοδομήθηκε με επίσημη εκκλησία τον μαρξισμό, ποιον απολογισμό είναι ακόμα δυνατό να αντλήσουμε από την κληρονομιά του Μαρξ;

ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΙΔΕΩΝ

Eλεύθερα και Ανοικτά projects

Μια συζήτηση ανοίγει με αφορμή μια συζήτηση που έκλεισε (τον πρώτο της κύκλο)...

Οργανώνοντας “ελεύθερα” ή “ανοικτά” projects

Θέατρο και νομαδικός τρόπος σκέψης

Παραθέτω ολόκληρο το άρθρο, διότι το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, μπορείτε όμως να το δείτε και απ' ευθείας απο την πηγή!

* Ο νομαδισμός είναι σήμερα κυρίαρχος χάρη στα ταξίδια επικοινωνίας μέσα από το Διαδίκτυο


ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
Μέσα από πρακτικές που πιστοποιούν μια ριζοσπαστική συμπεριφορά απέναντι στην τέχνη και στην κοινωνία επιχειρούν διάφορες ομάδες και καλλιτέχνες να κάνουν σήμερα θέατρο. Αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι ένας νομαδικός τρόπος σκέψης αφού οι εκφραστικές αναζητήσεις και οι προτάσεις τους δεν έχουν έναν τόπο ως σταθερή βάση αλλά είναι διαδικασίες καθ' οδόν, εργασίες που παράγονται τμηματικά και σταδιακά στη διάρκεια μιας μετακίνησης από το ένα μέρος στο άλλο. H μετακίνηση αυτή είναι ένα ταξίδι που δίνει στους καλλιτέχνες τη δυνατότητα να συναντώνται με πρόσωπα και δεδομένα από άλλους πολιτισμούς, να αλλάζουν τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς, να πραγματοποιούν νέους συνδυασμούς και ομαδοποιήσεις ακόμη και πάνω σε μια βάση εξαιρετικά εφήμερη.
Σε αυτόν τον ιδιάζοντα τρόπο παραγωγής οδηγήθηκαν οι καλλιτέχνες από την ανάγκη να αντιμετωπίσουν οικονομικές δυσκολίες βρίσκοντας στα διαφορετικά μέρη ποικίλες πηγές χρηματοδότησης, από τη διάθεση επίσης να εξασφαλίσουν για τα διαβήματά τους περισσότερο χρόνο έρευνας έξω από το στενό πλαίσιο των συνηθισμένων χρονικών διαγραμμάτων. Μια τέτοια τάση σημαίνει και την πρόθεσή τους για μεγαλύτερη ανεξαρτητοποίηση από κεντρικούς θεατρικούς θεσμούς και από την κρατική κηδεμονία.
Ο ομαδικός τρόπος σκέψης παρατηρείται σε μια εποχή κατά την οποία η μετανάστευση, οι μετακινήσεις ομάδων και πληθυσμών είναι ένα μείζον κοινωνικό και πολιτιστικό ζήτημα με τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, στους πολιτισμούς της Ευρώπης, αλλά και στο πώς οι καλλιτέχνες αντιλαμβάνονται τον ρόλο του χρόνου και του τόπου στη θεατρική δουλειά τους. Οι άνθρωποι του θεάτρου επιζητούν ειδικές εμπειρίες στις οποίες βαραίνει ο τοπικός παράγοντας ψάχνοντας για αντίβαρο στο παγκόσμιο σε καινούργιους τόπους, όπου οι ίδιοι μπορούν να συνυπάρξουν αλλιώς με τους θεατές, το κοινό, τους συμμετέχοντες. H απομάκρυνση από τους οικείους τόπους και χώρους, από τον οίκο με τη μεταφορική έννοια του όρου, είναι μια άλλου τύπου μετανάστευση, μια κατάσταση εξορίας που σηματοδοτεί την ετεροτοπία, την απώλεια της σταθερής τοπικής αναφοράς, την αμφισβήτηση του οίκου ως οικείου χώρου. Τα διάφορα θεατρικά εγχειρήματα είναι σήμερα υβριδικά, ρευστά, διεσπαρμένα. Συχνά αποτελούν παρεμβάσεις που αποβλέπουν στον δυναμικό διάλογο με τους κατοίκους μιας περιοχής, που εφάπτονται με άλλες πρακτικές του κοινωνικού βίου, ενώ βρίσκονται κάτω από την επίδραση των ανθρωπολογικών ιδεών καθώς αξιοποιούν μορφές από καθημερινές τελετουργίες, εντοπίζουν ίχνη σχετικά με τις συλλογικές ταυτότητες και τις κοινότητες ή αναδεικνύουν πολιτικές βγαλμένες από τη σύγκρουση του εθνολογικού παράγοντα με τον τεχνολογικό.
Ο νομαδισμός είναι εξάλλου σήμερα κυρίαρχος χάρη στα ταξίδια επικοινωνίας μέσα από το Διαδίκτυο. Ο χώρος εμφανίζεται εντελώς διευρυμένος, τα όριά του έχουν χαθεί καθώς το Internet επιτρέπει την περιήγηση προς παντού, ενώ υπαγορεύει στον χρήστη με το on line μια σκέψη και κατάσταση νομάδα. Μηνύματα νομαδισμού έρχονται από πολλές πλευρές: από την κοινωνική ζωή, την πολιτική σκέψη, τα ταξίδια, τις τέχνες και την πολιτιστική δράση, τις επιστήμες, τη θεωρία. Οι μετακινήσεις και οι μεταναστεύσεις, ενώ εκφράζουν μια περιέργεια για το αλλότριο και επιβεβαιώνουν την ανάγκη για ετερογένεια και διεθνικότητα, προκαλούν παράλληλα μιαν αποσταθεροποίηση της παλιάς διαλεκτικής ανάμεσα στο άτομο και στην κοινωνία, στο υποκείμενο και στο κράτος. Υπάρχει μια απορία γύρω από τις έννοιες της παράστασης και αναπαράστασης καθώς προτάσσονται το παραθεατρικό έναντι του θεατρικού, η δεξιοτεχνία έναντι του καλλιτεχνικού έργου, η αληθινή και απρόβλεπτη στιγμή της περφόρμανς έναντι του θεατρικού λόγου σχετικά με την αλήθεια των πραγμάτων. Αυτή η απορία συμβαδίζει με μια νευρικότητα της τέχνης, ακριβέστερα με μια νευρική ενέργεια την ώρα που τα σύνορα των τεχνών και άλλων πρακτικών βρίσκονται σε συνεχή μετακίνηση, που επικρατούν το αεικίνητο, η αστάθεια, οι τάσεις φυγής, η έλξη των ανακαλύψεων. Αλλά και ο θεατής δεν μένει ανεπηρέαστος μπροστά στην απορία και στη νευρικότητα αυτού του τύπου. Χάνει το αίσθημα της βεβαιότητας ότι είναι μέλος ενός συγκεκριμένου ακροατηρίου και κοινού, χάνει επίσης τη βεβαιότητα για το τι μπορεί να περιμένει από τη θεατρική πράξη, την υλική υπόσταση της παράστασης, τη φύση της θεατρικής επικοινωνίας.
Από το 1980 διαθέτουμε ένα εγχειρίδιο νομαδολογίας: τα Mille Plateaux των Ζυλ Ντελέζ και Φελίξ Γκαταρί με έναν παραγωγικό στοχασμό επάνω στο συλλογικό σώμα του κράτους και στο σώμα των νομάδων, πάνω στις μεγάλες παγκόσμιες μηχανές και στους τοπικούς μηχανισμούς, τις μειονότητες και μιαν άλλη αντίληψη εδαφικότητας. Από εκείνη τη νομαδική σκέψη που κατά τους συγγραφείς του βιβλίου ξετυλισσόταν «σε έναν περίγυρο χωρίς ορίζοντα, σαν σε χώρο λείο, στέπα, έρημο ή θάλασσα» και που ερχόταν σε αντίθεση με τη σκέψη οργανισμών οι οποίοι ακολουθούσαν ένα μοντέλο παρόμοιο με την οργανική εξουσία του κράτους, μπορούμε να φανταστούμε τη γέφυρα προς τη σημερινή περιοδεύουσα θεατρική σκέψη με τη συνεχή ροή της και το πέρασμα των ορίων.

ΤΟ ΒΗΜΑ , 17-04-2005

Πάμε;

Ενα ταξίδι ξεκινάει σύντομα!
Το "καραβάκι" φτιάχνεται, η θάλασσα είναι τρικυμιώδης, οι άνεμοι ούριοι, οι πρώτοι ναύτες αποφασισμένοι. Ανοίγουμε του χάρτες. Ράβουμε τα πανιά. Δοκιμάζουμε την τιμονιέρα. Επιθεωρούμε τα αμπάρια…
Θα ήθελα πολύ να είναι συνταξιδιώτες μου οι:


Crazy Monkey
sundaydate
the 6 million dollar story
Ονειρος
planet hellug
WHAT DOES YOUR SOUL LOOK LIKE
zpiderland
Ελευθερία Τσιάρτα
Ιστολόγιον
ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ
Lida's Weblog
dystropoppygus
XOIROVOSKOS
academia nervosa
varometro.νετ
Damsel in Stress
b r e a t h e
ΚΟΥΡΟΥΝΑ
Hardcore Arena
The Reality Tape
l'esprit de l'escalier
vita moderna
Τα εις εαυτόν
Digital Ville
digital-era.org
dogblogger's blog
MarketingPro
Ο Αρκούδος
Τεκμηρίωση.
Elias Koutsoupias
EVA blog
Θοδωρής Γούτας
news4news©
Old Boy
theIdeasFarm
Το Παρελθόν είναι μια Ξένη Χώρα
To blog or not to blog?
Φιλοσοφία
NickTheCreek
days with rain and questions
A Kontrario
olyf
AΡΙΘΜΟΔΕΙΚΤΗΣ
nootropia
accidental kitty
Κaragos is bloggin'
The Blue-and-White Icehouse
prwteinh
As Sugar Dissolves It Spreads Happiness
ΜΠΛΙΑΧ
ΚΑΙΛΟΙΠΑΛΟΓΙΟΝ
days with rain and questions
Glossed by affection
me and mostly libre software

Περισσότερες πληροφορίες: Free-e-paper

ΦΥΣΙΚΑ η ΛΙΣΤΑ είναι ανοιχτή!
Αλλά και όσοι απο τους παραπάνω δεν θελήσουν να έλθουν τώρα, θα τους βρούμε στα επόμενα λιμάνια...

Κολεκτίβες #4 Αυτοδιεύθυνση

Τα όρια και ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας της αυτοδιεύθυνσης

Κολεκτίβες #3 Ισπανία - Βιολογικά προϊόντα

Συνέχεια απο την πλευρά της διατροφής και των βιολογικών προϊόντων:

"...Ενώ, στην Ισπανία δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστρέφουν στη γη, καταλαμβάνουν μεγάλα εγκαταλελειμμένα αγροκτήματα, οργανώνονται σε κολεκτίβες και παράγουν με οικολογικό τρόπο προϊόντα υψηλής ποιότητας, στην Ελλάδα μόνον το 1% της αγροτικής παραγωγής προέρχεται από οικολογικές και βιολογικές καλλιέργειες".

(Απόσπασμα απο το άρθρο Διατροφή ή δια-στροφή; - Περιοδικό "Στάση" - Αυτόνομη Αριστερή Συσπείρωση Χαλανδρίου - http://www.epohi.gr/food_social_162003.htm)

Κολεκτίβες #2 Lowbap

Ας συνεχίσουμε με μουσική και μάλιστα απο εδώ, στην Ελλάδα:

Lowbap.com

http://www.lowbap.com

Κολεκτίβες #1 Origami

Ας ξεκινήσουμε απο τη Μουσική:

Μic: Η Origami Republika φαίνεται να είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κολεκτίβες καλλιτεχνών παγκοσμίως - μπορείς να μας πεις περισσότερα για αυτήν;
Jon: Θα συμφωνήσω μαζί σου, η υπόθεση Origami είναι μια απίστευτη ενότητα που έφερνε μαζί πειραματικούς μουσικούς πολύ πριν το internet κάνει κάτι τέτοιο εύκολο. Νομίζω πως τώρα υπάρχουν πάνω από 200 μέλη, ή "φορείς" όπως τους λέμε. Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο άρθρο για να εξηγήσω την ιστορία και τη νοοτροπία της Origami - θα παραπέμψω όσους ενδιαφέρονται στο site kunst.no/origami

Απο συνέντευξη των Pale Horse and Rider στο MiC (http://www.mic.gr/interview.asp?id=25859)

Sun slams open source bible

COMPUTER FIRM Sun Microsystems has slammed the bible of the Open Source movement the General Public License as economic imperialism.

άρθρο στο the inquirer

TRiSTERO …για την κοινωνική και ατομική αυτονομία

Το να συγκρουστούμε, να ανατρέψουμε το υπάρχονκαθώς και να χτίσουμε την αρχή της διαδρομής τουκαινούριου είναι σίγουρα το ζητούμενο τουεπαναστατικού προτάγματος. Αυτή όμως η σύγκρουση δε μπορεί να επιτευχθεί αν δε μπορούμε να διαυγάσουμε αυτό που κάπως αδέξια ονομάζουμε πραγματικότητα. Όχι φυσικά με εξαντλητικό και απόλυτο τρόπο -άλλωστε η ιδέα της απόλυτης κατοχής της αλήθειας ως επαναστατικής προϋπόθεσης ανήκει στο φασισμόκαι το σταλινισμό-αλλά φωτίζοντας διαδοχικές όψεις του υπάρχοντος, συμπεριλαμβανομένων των εαυτώνμας, με μια διαλεκτική που θα συνδέει αλλά δεθα παγιώνει. Εντοπίζοντας τις αυταπάτες καθώς και τους λόγους που τις γεννούν. Διαλύοντας τις σημασιοδοτήσεις της κυρίαρχης ιδεολογίας πάνωστις ανθρώπινες δραστηριότητες.Αυτό όμως είναι ένα πρόταγμα χωρίς πέρας, πρόταγμα που απαιτεί να μπορούμε να φανταστούμε κάτι άλλο από αυτό που υπάρχειγια να μπορούμε να θέλουμε κάτι άλλο και συγχρόνως να θέλουμε άλλο πράγμα από αυτό που υπάρχει για να ελευθερώσουμε τη φαντασία μας.

TRiSTERO … για την κοινωνική και ατομική αυτονομία