Παρασκευή, Αυγούστου 25, 2006

Εφημερίδες στα περίπτερα και δωρεάν έντυπα

Και μία έμμεση πλην σαφής –η πρώτη μάλιστα!- επίθεση στα δωρεάν έντυπα που θα ανοίξει μεγάλη συζήτηση!!!
...



Ο κοινωνικός ρόλος του εφήμερου έντυπου λόγου


Για τις κυκλοφορίες των εφημερίδων



ΤΑ ΝΕΑ , 25/08/2006

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω μια ημερήσια τοπική εφημερίδα και, ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτω, προσπαθώ να διαβάζω και μια ημερήσια αθηναϊκή. Στο διαδίκτυο αμφότερες. Πρόσφατα στην πόλη που ζω κυκλοφορεί και ημερήσια τοπική δωρεάν, αλλά η μισή είναι αθλητικά - ποδόσφαιρικά δηλαδή - και η υπόλοιπη κάπως...προχειροφτιαγμένη και ακαλαίσθητη,χωρίς τίποτα διαφορετικό από τις υπόλοιπες τοπικές. Όποτε βρίσκομαι Αθήνα, διαβάζω την Athens Voice έτσι και βρεθεί μπροστά μου σε κάποιο καφέ ή την κρατάω για το τρένο. Αν υπάρχουν άλλα δωρεάν έντυπα δεν γνωρίζω.

Εξετάζοντας τη δική μου συμπεριφορά, αλλά και των γύρω μου, βλέπω ότι το δωρεάν έντυπο το αντιμετωπίζουν κάπως...ελαφρά του τύπου:" είναι τζάμπα, είναι μπροστά μου, ας τη χαζέψω όσο περιμένω την παρέα μου να έρθει για καφέ" Δεν γνωρίζω δηλαδή κανέναν, μέχρι στιγμής πάντα, που να ψάχνει να βρει οπωσδήποτε το φύλλο της ημέρας ή να έχει αντικαταστήσει την αγαπημένη του εφημερίδα με τη δωρεάν.

Η εξοικονόμηση του ευρώ για κάποιους μπορεί να είναι σημαντική, ειδικά όταν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο το οποίο επιπλέον του προσφέρει τη δυνατότητα να ενημερωθεί κι από άλλες πηγές.

Το δωρεάν έντυπο αν κάνει κάποια "ζημιά" στον τύπο είναι ότι ίσως "πονηρεύει" τον αναγνώστη που κάλλιστα μπορεί να σκεφτεί "ορίστε, υπάρχει τρόπος να είναι και φθηνότερη και τζάμπα η εφημερίδα, αλλά ο εκδότης μου ζητάει λεφτά για να πληρώνει την τάδε φίρμα που γράφει στο έντυπό του ή για να πλουτίσει ο ίδιος" (ένα απλοϊκό παράδειγμα, έτσι??)

Στο πρώτο ερώτημα (ποιόν και τί εξυπηρετεί η δωρεάν διανομή) νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή. Το δωρεάν έντυπο μπορεί να μη διαβάζεται, αλλά κυκλοφορεί - σύμφωνα με τα στοιχεία του κου Κρεμμύδα - επομένως μαζί του κυκλοφορούν και οι διαφημίσεις που σίγουρα περιλαμβάνονται στις σελίδες του.

Τίθεται κι ένα δεύτερο ερώτημα, αυτό του ελέγχου της πληροφορίας, του περιεχομένου δηλαδή. Ε, αυτό μου φαίνεται κάπως αστείο την εποχή του ίντερνετ. Αν κατάλαβα καλά - αν όχι, ξεστραβώστε με - , ο αρθρογράφος δείχνει να ανησυχεί μήπως στο όλο και ευρύτερο αναγνωστικό κοινό των δωρεάν εντύπως κυκλοφορούν "ύποπτες" ή "επικίνδυνες" ιδέες και τάσεις. Το ίδιο όμως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και για τα επί πληρωμή έντυπα που χάριζαν παλιότερα από πετσέτες θαλάσσης μέχρι σπίτια.