Σάββατο, Νοεμβρίου 26, 2005
Προωθημένα κρατητήρια στα νέα υπόγεια της αμερικανικής πρεσβείας
Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005
Ο χαρακτηρισμός ΛΗΣΤΕΣ τους πέφτει λίγος...
"Αλλά εκτός από ΛΗΣΤΕΣ υπάρχουν και ψεύτες εκεί έξω, όπως παρατήρησε ο Αρκούδος.Μου αρέσει πολύ αυτός ο τρόπος έκφρασης. Να μπορείς μια φορά να τους πεις ΛΗΣΤΕΣ στα μούτρα τους. Είσαστε ΛΗΣΤΕΣ ρε!!! Και σα να μη σας έφτανε είσαστε και ΦΑΤΑΟΥΛΕΣ, είσαστε και ΛΑΜΟΓΙΑ!!!Ουφ... για σήμερα ξέδωσα... ".
O δε Αρκούδος γράφει:
"Δεν τελείωσε ακόμα τίποτα, αδέλφια...
Η κυβέρνηση την κάνει γυριστή:
Αδυναμία παρέμβασης στον ΟΤΕ και την ΕΕΤΤ για το Internet, δηλώνει η κυβέρνηση.
Το άρθρο από το news.in.gr
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει οτι θα την φάμε την αύξηση, και μας το λένε light.
"Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είναι ιδιωτική εταιρεία."
Ρωτάω: - Γιατί είναι ιδιωτική μία εταιρεία αφού έχει μονοπώλιο; Που ξαναακούστηκε αυτό;
Αν θέλει να κερδίσει, ας κερδίσει από τις υπηρεσίες που δεν είναι μονοπωλιακές.
Αλλιώς είναι παράνομο έστω και ένα λεπτό κέρδους.
- Γιατί τότε είπατε ψέματα ότι θα μειώσετε τις συνδέσεις internet;
Οι χρήστες ADSL.gr τόσο καιρό παλεύουν για σωστή τιμολογιακή πολιτική.
Θυμίζω:Το Κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας
Oυσιαστική μείωση του κόστους πρόσβασης στο Internet. Πλήρη απαλλαγή από το κόστος πρόσβασης για τους σπουδαστές της Tριτοβάθμιας Eκπαίδευσης.
Ουσιαστική μείωση.
Μέχρι να γίνει αυτό, θα θεωρήσω οτι μου είπατε ψέματα για να κερδίσετε την ψήφο μου.
- Αν όλες (και κατα 'κεί πάμε) όλες οι εταιρείες δημοσίου συμφέροντος γίνουν ιδιωτικές, τι σκατά σας χρειαζόμαστε εσάς;
Νταβατζιλίκι;Το θέμα δεν σταματάει εδώ.
Στο γνωστό ληστές του Ιστολογιου, μέχρι να ανακοινωθούν ουσιαστικές μειώσεις, θα απαντήσω με το:ψεύτες.."
Κι έτσι δημιουργούμε μια Google Bomb να έχουν να την χαίρονται! Οι ΛΗΣΤΕΣ !
ΧΟΥΝΤΑ είναι και θα ΠΕΣΟΥΝ!
Γενικευμένη «κατακραυγή» για την παρουσία ένοπλων αστυνομικών σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
ΑΥΤΟΣ είναι φιλελευθερισμός της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
Κι αυτός είναι -εδώ και χρόνια!- ο φιλελεύθερος υμνητής της Χούντας: H Λένα Παμέλα ζει;
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: "Συνέβη τα πρώτα και πιο άγρια χρόνια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών. Ο τότε υπουργός Εσωτερικών Παττακός, μετά την εκστρατεία που εξαπέλυσε - ορθώς - κατά εκείνων των και τότε και σήμερα αντικοινωνικών και ανάγωγων στοιχείων που πετάνε τις γόπες των αναμένων τσιγάρων τους έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου τους, ευαισθητοποιήθηκε και για κάτι πολύ σημαντικότερο. Απαγόρευσε στα κέντρα διασκεδάσεως να εκπέμπουν τη μουσική τους μετά τις 12 τα μεσάνυχτα με ένταση που να εμποδίζει τους περίοικους να κοιμηθούν.
...".
Η ΧΟΥΝΤΑ είναι ΕΔΩ!!!
...
Μπλόκο στην τρομοκράτηση
Πέμπτη, Νοεμβρίου 24, 2005
Με αφορμή τη σημερινή απεργία στα ΜΜΕ… II
Τι δεκδικούν οι δημοσιογράφοι. Τι από όσα διεκδικούν είναι δίκαια και λογικά. Τι είναι ξεπερασμένο, τι παράλογο και απαράδεκτο.
Οι δημοσιογράφοι λοιπόν διεκδικούν:
1. Τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
>>>Δεν διαφωνώ με το πρώτο. Πείτε μου όμως τι ΜΕΤΡΑ έχουμε πάρει ΕΜΕΙΣ, ρε σεις συνάδελφοι για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία;
>Μειώσαμε τις συμμετοχές μας στα τοπικά πρωταθλήματα πασιέτζας και «ναρκαλιευτή»;
>Ανοίξαμε κανένα βιβλίο, μια ξένη εφημερίδα, ένα ξένο περιοδικό; Κάναμε μισό σεμινάριο; Πήγαμε για μια μετεκπαίδευση κάπου; Ξεστραβωθήκαμε;
>Μάθαμε να γράφουμε και να μιλάμε Ελληνικά; (Τουλάχιστον;)
>Αφήσαμε καμιά θέση κενή για να μπει ένας άνεργος συνάδελφος; Όταν είσαι ΚΑΙ στην εφημερίδα ΚΑΙ στην ΕΡΤ και στο ΣΚΑΪ και στο τάδε Γραφείο Τύπου και σε μια διαφημιστική και σε εταιρεία δημοσκοπήσεων και γράφεις και σε άλλα 37 περιοδικά, ΤΙ ΣΚΑΤΑ θέσεις εργασίας αφήνεις ελεύθερες;
2. Την άμεση καταβολή δεδουλευμένων που οφείλονται στους εργαζόμενους και την άμεση εξόφληση των χρεών των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά Ταμεία.
>>> Εδώ προφανώς δεν διαφωνούμε και δεν το συζητάμε καν! Ας τους πάρει ο διάολος τον πατέρα! Μαζί σας!
3. Την εφαρμογή και πιστή τήρηση των ΣΣΕ και την από κοινού διεκδίκηση νέων, με στόχο:
α) την αύξηση του εισοδήματος ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές πραγματικές ανάγκες.
>>>Αυτό το αίτημα ΠΟΤΕ μου δεν το έχω καταλάβει όταν διατυπώνεται μαζικά για ιδιωτικές επιχειρήσεις! Αν σου δίνουν ψίχουλα, σύντροφε, στην τάδε εφημερίδα ΜΗΝ ΠΑΣ! Ή σήκω και ΦΥΓΕ! Ή πήγαινε μόνος σου ή όλοι οσοι δουλεύετε στη συγκεκριμένη φυλλάδα και ζητήστε τα! Ή κάψτε το τό μαγαζί!
β) τη διασφάλιση των θεσμικών κατακτήσεων και τη διεκδίκηση όσων ακόμα απαιτούνται για τη λειτουργία και την ποιότητα της ενημέρωσης:
- Την κατάργηση της «φασόν» εργασίας (χωρίς ασφάλιση, με χαμηλές αμοιβές και αναξιόπιστες συνθήκες εργασίας) και την καταπολέμηση της «freelance» εργασίας (το διευρυνόμενο, δηλαδή, φαινόμενο των εργαζομένων με ΔΠΥ) που σημαίνει εργασία-δουλεία χωρίς ασφαλιστικά και συντακτικά δικαιώματα.
>>>Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟ!
-Την άμεση επίλυση του θέματος των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, ειδικά στην ΕΡΤ, τη διεκδίκηση συμβάσεων αορίστου χρόνου για όλους και την ενίσχυση της σταθερής και πλήρους απασχόλησης.
>>>Τι λέτε μωρέ που θα δεχτώ αορίστου για τη Δρούζα και την Φλέσσα! Πάτε καλά; Σταθερή απασχόληση στη Δημοσιογραφία; Είστε για τα σίδερα;
-Την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών στην εργασία, στην ασφάλιση και στο ύψος των συντάξεων.
>>>Συμφωνούμε φυσικά! Αλλά όχι μόνο για τους δημοσιογράφους, για όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες όποια δουλειά κι αν κάνουν!
4. Την ανάληψη επί τέλους από την κυβέρνηση των ευθυνών της και την άμεση ενεργοποίηση των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών και του ΕΣΡ, στην κατεύθυνση εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας και του ελέγχου της ασυδοσίας των εργοδοτών.
α. Τη θέσπιση μέτρων απόλυτης διαφάνειας στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ. Ειδικότερα, την επεξεργασία και καθιέρωση νέου θεσμικού πλαισίου για όλα τα ΜΜΕ που θα διασφαλίζει την διαφάνεια της ιδιοκτησίας, την δημοκρατική ενημέρωση, την ποιότητα της ψυχαγωγίας, τις θέσεις εργασίας, την καταβολή των δεδουλευμένων και των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων.
>>>ΝΑΙ!
β. Τη νομοθετική κατοχύρωση των θέσεων εργασίας και των ειδικοτήτων όλων των εργαζομένων σε όλα τα ΜΜΕ.
>>>ΝΑΙ!
Αλλά με ανάλογα μέτρα και έλεγχο άδειας εξάσκησης επαγγέλματος από τις Ενώσεις μας! Όχι ο κάθε τρεχαγύρευε να γίνεται δημοσιογράφος!
γ. Τη θέσπιση εγγυήσεων λειτουργίας των ΜΜΕ ως προς τις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων και των ασφαλιστικών τους Ταμείων. Συγκεκριμένα για τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, η αδειοδότησή τους από το ΕΣΡ και η λειτουργία τους να εξαρτάται απόλυτα από την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους έναντι των εργαζομένων και των Ταμείων τους.
>>>Ναι!
δ. Την υποχρέωση των ΜΜΕ να προσκομίζουν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, απόδειξη καταβολής Αγγελιοσήμου και βεβαίωση των σωματείων Τύπου ή του ΣΕΠΕ όσον αφορά την εκπλήρωση των συμβατικών τους υποχρεώσεων προς τους εργαζόμενους, προκειμένου να μετέχουν στην κρατική διαφήμιση και στις υποχρεωτικές δημοσιεύσεις (διακηρύξεις – πλειστηριασμοί -ανακοινώσεις και ισολογισμοί).
>>>ΝΑΙ!
5. Την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και τη διασφάλιση των πόρων των ασφαλιστικών μας Ταμείων, προς την κατεύθυνση της ίσης μεταχείρισης στην Κοινωνική Ασφάλιση όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
α. Τη θεσμοθέτηση της σύνδεσης των αυξήσεων στις συντάξεις με εκείνη των μισθών, την άμεση αναπροσαρμογή του ύψους των συντάξεων και τον καθορισμό της κατώτατης σύνταξης στο 80% του βασικού μισθού εργασίας.
>>>ΝΑΙ!
β. Την αναγνώριση του χρόνου στρατιωτικής θητείας στο χρόνο θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
>>>Άλλο ένα αίτημα που δεν το χωράει ο νους μου!
6. Την κατάργηση των νόμων που οδηγούν στη φίμωση και τρομοκράτηση του δημοσιογράφου και στη χειραγώγηση της ενημέρωσης.
>>>ΝΑΙ!
7. Την κατάργηση των νομοθετικών διατάξεων που ενισχύουν την ευελιξία των εργασιακών σχέσεων.
>>>Του συγκεκριμένου νόμου, ΝΑΙ!
8. Την απόσυρση του νόμου για την κατάργηση του 8ώρου (μέσω της διαβόητης «συνολικής διευθέτησης») και για τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών.
>>>Ε, δεν πάτε καθόλου καλά! Πότε, όσους αιώνες υπάρχει δημοσιογραφία καθίσαμε με το ρολογάκι στο χέρι; Πόσοι από εμάς έχουν δουλέψει κάτω από 10 και 12 και 14 ώρες την ημέρα;
>>>Δηλαδή αν δεν «βγει» το θέμα σε 8 ώρες πάμε σπίτι μας και κοιμόμαστε; Αν σκάσει ένα αεροπλάνο πάνω στη Βουλή, κάποιοι θα πουν «έχω συμπληρώσει 8ωρο, δεν πάω;». Τι λέτε ορέ;
25 χρόνια δεν θυμάμαι ΕΝΑΝ σοβαρό δημοσιογράφο να δουλεύει 8ωρο!
Γι αυτό δεν είναι που ΔΕΝ γίναμε τραπεζικοί υπάλληλοι;
9. Την πλήρη διασφάλιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων μας:
α. Την άμεση παύση της ποινικής δίωξης των μελών του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ και κάθε άλλης μορφής ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης.
>>>ΝΑΙ!
β. Την ελεύθερη πρόσβαση των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των Ενώσεών μας στους χώρους εργασίας και τον έλεγχο της τήρησης των ΣΣΕ και της εργατικής νομοθεσίας.
>>>ΝΑΙ!
Τα Συνεργαζόμενα Σωματεία στο χώρο του Τύπου και ΜΜΕ θα συνεχίσουν με ενωτικό πνεύμα την αγωνιστική τους πορεία για τη διεκδίκηση των ΣΣΕ του 2006 με στόχο την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του κλάδου, ώστε να ανατραπεί η παραπάνω περιγραφόμενη ζοφερή κατάσταση στα ΜΜΕ.
>>>ΝΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ!
ΕΧΟΥΜΕ (ΕΧΕΤΕ) αφήσει, όμως, πολλά πράγματα απ’ έξω από τη συζήτηση μας και πιθανώς από τις διεκδικήσεις μας:
1. Έναν νέο, σύγχρονο κώδικα δεοντολογίας…
2. Το θέμα των ουσιαστικών προσόντων και προϋποθέσεων για να γίνεις δημοσιογράφος (ακόμα και το μόντελινγκ έχει, διάολε, κάποιες προδιαγραφές).
3. Το ΑΝΟΙΓΜΑ των κλειστών κλάμπ των Ενώσεων σε όλους όσους έχουν αποδεδειγμένα συνεχόμενη 5ετή θητεία σε ένα Μέσο! Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα να αποδειχθεί. (Όπως και αναστολή ιδιότητας σε όποιον παραμένει εκτός Μέσου για μια 5ετία! Για να είμαστε δίκαιοι και λογικοί! Θέλεις παλικάρι μου να γίνεις κυβερνητικός εκπρόσωπος; Να γίνεις! Δεν θα πληρώνουμε και τις εισφορές σου όμως!)
4. Κατοχύρωση του Freelancing και της τηλε-εργασίας! Με κάλυψη από τα ΔΙΚΑ μας ασφαλιστικά ταμεία! Και όχι από το ΤΕΒΕ, τον …ΟΓΑ και το ΙΚΑ!
5. Το θέμα του καπελώματος της δουλειάς μας από το marketing. Κάποτε τις εφημερίδες και τα περιοδικά τα έστηναν δημοσιογράφοι. Τώρα τα στήνουν απόφοιτοι του Ντιρί και τα έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!
6. Να κατοχυρωθεί ότι ο Διευθυντής ενός μέσου θα πρέπει να έχει την ιδιότητα του δημοσιογράφου και όχι να είναι από καρδιοχειρούργος μέχρι πρώην μάνατζερ βιομηχανίας αναψυκτικών.
7. Το θέμα της διαρκούς –υποχρεωτικής!- εκπαίδευσης των δημοσιογράφων.
8. Φορολογικά κίνητρα έτσι ώστε να αποκτήσει τα εργαλεία της δουλειάς του και να μπορεί να ανταποκρίνεται στις τεχνολογικές και όχι μόνο απαιτήσεις της δουλειάς του.
9. Επανακαθορισμός της έννοιας του Μέσου Ενημέρωσης. Να προστεθούν και τα Νέα Μέσα, άμεσα!
10. Ο κώδικας δεοντολογίας, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις, η ελευθερία του λόγου, που ισχύουν (λέμε τώρα!) στα Παλιά Μέσα να ισχύσουν και να κατοχυρωθούν και στα Νέα.
11. Και τέλος: δεν επανακαθορίζουμε ΠΟΙΟΣ/Α είναι πράγματι Δημοσιογράφος και ποιος είναι δημοσιοπαπάρας που κάνει αντιποίηση επαγγέλματος;
Με αφορμή τη σημερινή απεργία στα ΜΜΕ…
Με αφορμή τη σημερινή απεργία στα ΜΜΕ…
Σ’ ό,τι έχω καταπιαστεί τα τελευταία χρόνια, -σε εφημερίδες, περιοδικά, free-zines, ραδιόφωνα- η ίδια ιστορία: ψάχνω να βρω δημοσιογράφους να μου βγάζουν θέματα και δεν βρίσκω. Αντίθετα έρχονται δεκάδες παιδιά που μου προτείνουν εκατοντάδες συνεντεύξεις από χιλιάδες πρόσωπα. Αλλοι τόσοι μου προτείνουν τόσα και πολύ περισσότερα για τα λεγόμενα «πολιτιστικά». Να μου γράφουν ατζέντες, παρουσιάσεις, παρασκήνια, κουτσομπολιά, κριτικές (μη χέσω!) για συναυλίες, παραστάσεις, εκθέσεις, φεστιβάλ και οτιδήποτε εμπίπτει στην ελαφριά, βαριά, κατηγορίας μύγας, κατηγορία φτερού, κατηγορίας αβγού κουλτούρα. Ακούγεται ευγενές. Δεν είναι! Είναι η αφόρητη ευκολία του παίρνω ένα δελτίο τύπου, άντε και κανένα τηλέφωνο και βγάζω «θέμα» από τα πρεζόνια της δημοσιότητας για τα πρεζόνια του κουτσομπολιού. Σε αυτήν μάλιστα την ευκολία προστίθεται μια άλλη, χειρότερη: τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, για τις ίδιες και τις ίδιες δραστηριότητες, για τις ίδιες και τις ίδιες παραστάσεις και συναυλίες καρμπόν η μία με την άλλη, για τις αρπαχτές τους ανά την Ελλάδα που τις βαφτίζουν περιοδεία ή συμμετοχή σε φεστιβάλ. Αηδίες δηλαδή. Σπανίως νέα πρόσωπα, σπανιότερα κάτι που να έχει πραγματικό ενδιαφέρον να το διαβάσεις ή να πας να το δεις. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, βλέπεις ότι από τους δεκάδες προτείνοντες τέτοια θέματα ελάχιστοι πάνε να τα παρακολουθήσουν. Είτε τα διαβάζουν από αλλού είτε τους τα «σφυράνε» άλλοι είτε έχουν απ’ ευθείας επαφή με τον καλλιτέχνη που τους ειδοποιεί για την επερχόμενη μαλακία που πρόκειται να κάνει λειτουργώντας ατύπως ως γραφείο τύπου του κάθε Νταλαροτσαλίκη. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε: περιοδικά πολτός, πολιτιστικές σελίδες εφημερίδων χωρίς ουσία και νόημα, ένα ντόπιο γκαού σταρ-σίστεμ (μη χέσω!) με λάδι πολύ και τηγανίτα τίποτα, μια χιλιομασημένη γκρίζα τσιχλόφουσκα. Μια δημοσιογραφία του copy-paste, του κώλου!
Κοντά σ’ αυτούς –συνηθέστερα δε σε ΑΥΤΕΣ- έρχονται οι «ιντερνετάκηδες». Νέοι αλλά και πιο παλιοί πλέον δημοσιογράφοι που πληκτρολογούν με το ένα δάχτυλο και θεωρούν πως ο,τι βρίσκουν στο ίντερνετ αποτελεί ρεπορτάζ επειδή του κάνουν μια μετάφραση και μια ψιλοδιασκευούλα με μια χαριτομενιά. Και στο πλασάρουν για «διεθνή». Χωρίς καν να το φιλτράρουν. Χωρίς να –όχι να το πάρουν ως αφορμή και να βγούν στο δρόμο, στην αληθινή ζωή να το ψάξουν- αλλά έστω να σηκώσουν το ρημάδι τους να πάρουν ένα τηλέφωνο, να στείλουν ένα e-mail μπας και βγάλουν κάτι περισσότερο. Το copy-paste αντικαθιστά την έρευνα. Και δεν λέω να μην γράψεις πέντε-δέκα μικρά που ξεδιάλεξες από τα ποτάμια της πληροφορίας. Να τα γράψεις. Αλλά ένωσέ τα. Βρες μια λογική, μια ιδέα, κάνε να έχουν και μια δεύτερη ανάγνωση όλα μαζί. Σιγά μην κάτσει να το κάνει. Όπως τα βρίσκει έτσι στα φέρνει να τα δημοσιεύσεις. Χύμα και αχτένιστα. Αρες μάρες κουκουνάρες. Μισός κόκκος χρυσού με σαρανταπέντε κιλά ποταμίσια άμμο.
Εχω πάρει κείμενα σε Word που είχαν επάνω μέχρι και το table από την ιστοσελίδα. Εχω πάρει πέντε λέξεις στη σειρά, τις έχω ρίξει στο Google και έχω βρει ολόκληρο το κομμάτι που μου έφερε ο «δημοσιογράφος» ως πρωτότυπο, μέσα σε ένα portal. Χωρίς να έχει αλλάξει ούτε κόμμα.
Με τα αθλητικά, λίγο πολύ, τα ίδια… (Αν και πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι ανάμεσα στους αθλητικογράφους βρίσκεις από τις καλύτερες πένες).
Με τα οικονομικά τα ίδια και χειρότερα… Οι δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια οργιάζουν!
Με τα «κοινωνικά θέματα» και το «ελεύθερο ρεπορτάζ» δεν στο συζητώ. Διότι δεν υπάρχει πλέον. Είδος, όχι απλά προς εξαφάνιση αλλά παντελώς εξαφανισμένο. Εκτός βέβαια αν κάποιοι θεωρούν ότι ρεπορτάζ είναι να βγαίνεις στην βροχή όταν βρέχει και να ρωτάς τον κόσμο τι θα κάνει με την βροχή ενόσω βρέχεσαι κι εσύ κι ο φωτογράφος ή ο κάμεραμάν. Ή να πας σε ένα ατύχημα τρεις ώρες μετά τους γερανούς και τα ασθενοφόρα. Ή στέκεσαι στα διόδια και ρωτάς τους ταλαίπωρους εκδρομείς αν τους ταλαιπωρεί η κίνηση του τριημέρου. Ή να πας να χαζεύεις τρεις σοβάδες που έπεσαν πέρσι τον Απρίλιο σε ένα σχολείο. Ή βέβαια να παριστάνεις τον υπάλληλο τυροκομείου με κρυφή κάμερα στην μπουτονιέρα (αν και αυτά δεν τα κάνουν δημοσιογράφοι αλλά κάποιοι ακόμη πιο τυχάρπαστοι άσχετοι που προσλαμβάνονται ως δημοσιογραφο-ασφαλίτες).
Όπως είναι επόμενο τα περισσότερα από δαύτα τα «πουλιά» χάνονται μετά από λίγο καιρό. Εγκαταλείπουν το σπορ ή θάβονται μέσα σε κάποια άθλια γραφεία σύνταξης ή στην χειρότερη περίπτωση γίνονται «Μάκηδες».
Γιατί ο Μάκης και κάθε «Μάκης» δεν είναι η αιτία των δεινών μας. Είναι το αποτέλεσμα της αγραμματοσύνης μας. Κι όλοι όσοι από μας βγαίνουν από τα ρούχα τους με τα «τηλεδικεία», λούζονται αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν. Τον δημοσιογράφο-φρανκενστάϊν που τώρα θα τους πάρει και θα τους σηκώσει βυθίζοντας τον δημόσιο λόγο και την δημοσιογραφική έρευνα στη βαθύτερη ανυποληψία.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος!
Ορδές από «μάκηδες» κατακλύζουν τα Μέσα. Κι έρχονται και άλλες ακόμη πιο «ικανές». Δείτε τα κοριτσάκια και αγοράκια-πιράνχας στις «μακοθεμο-ομάδες» και σε περιοδικά τύπου Free!
Μα θα μου πεις «δεν είναι θέμα να αποκαλύπτεις τα χαλασμένα που τρώμε, έστω και με κρυφή κάμερα;».
Ε, όχι λοιπόν! Δεν είναι!
Το θέμα το έχει καλύψει πλήρως, εδώ και 40 χρόνια, ο «Μπακαλόγατος» με τον Κώστα –Ζίκο- Χατζηχρήστο!
Αν ο καταναλωτής είναι τόσο μαλάκας πλέον που να νομίζει ότι τρώει «και του πουλιού το γάλα» δεν θα του αλλάξεις τα μυαλά αν του δείξεις ότι βγάζουν τη γλίτσα με το σύρμα για τα πιάτα.
Δεν είναι δημοσιογραφικό θέμα. Είναι νομικό θέμα! Είναι θέμα καταναλωτικών οργανώσεων! Επαγγελματικών φορέων!
Το να υποκαθιστάς όλους αυτούς είναι μπούρδα. Και πάντως δεν είναι θέμα ΕΤΣΙ όπως γίνεται. Ένα ελεεινό σόου είναι!
Αυτά είναι τα χάλια μας –και άλλα πολλά βέβαια. Αυτή είναι η δημοσιογραφία που υπερασπιζόμαστε. Η δημοσιογραφία που ούτε επάγγελμα είναι ούτε φυσικά και λειτούργημα. Παρά ένα άθλιο επιτήδευμα. Οπου ο καθένας δηλώνει «δημοσιογράφος» στην εφορία, στις Ενώσεις, στον διευθυντή ενός Μέσου και γίνεται. Χωρίς να ξέρει μισή ξένη γλώσσα όταν θα έπρεπε να ξέρει να μιλά και να γράφει τουλάχιστον δύο, χωρίς να έχει ανοίξει μισό βιβλίο, χωρίς να ξέρει από υπολογιστές, διαδίκτυο, βάσεις δεδομένων. Χωρίς να έχει εκπαιδευτεί σε αυτό. Χωρίς καν να έχει τη στοιχειώδη περιέργεια για τον κόσμο γύρω του, για τα φανερά και τα κρυμμένα.
Κι όμως ούτε λέξη γι αυτά. Μόνο κάποια αιτήματα, δίκαια μεν αν τα πιάσεις ένα ένα ξεχωριστά, αλλά καμιά κουβέντα επι της ουσίας.
Δείγμα αυτού του εξοργιστικού αναχρονισμού του κλάδου μας το περίφημο αίτημα «να καταπολεμηθεί το φαινόμενο των freelancers». Μεγαλύτερη μαλακία δεν έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Το επόμενο αίτημα θα είναι να καταργηθούν και οι υπολογιστές και να γυρίσουμε στο χειρόγραφο.
Και δεν υπάρχει στοιχειωδώς το μυαλό σε δημοσιογράφους και εκδότες να κάτσουν να συζητήσουν για Μέσα με 10-20 εσωτερικούς συντάκτες και 100, 200, 500 συνεργάτες είτε αποκλειστικούς είτε freelancers που ούτε πολυδάπανες φυσικές θέσεις εργασίας να πιάνουν ούτε να χρειάζεται να δίνουν καθημερινά το παρόν σε αυτά τα μέσα. Και καλύτερες εφημερίδες θα είχαμε και καλύτερες συνθήκες δουλειάς και καλύτερα αμειβόμενους δημοσιογράφους. Διότι ένα μέρος από τις δαπάνες που είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν οι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να πάνε για καλύτερες αμοιβές.
Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί να σηκώνει περισσότερη συζήτηση όλο αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να είχε αρχίσει εδώ και δύο δεκαετίες περίπου.
Όχι!
Κάτω οι freelancers! Ζήτω η μισθωτή σκλαβιά στις γαλέρες των μεγαλοεκδοτών! Ζήτω η δημοσιογραφία υπαλληλίκι! Η δημοσιογραφία του γραφείου! Η δημοσιογραφία της ηλεκτρονικής πασιέτζας μέχρι τελικής πτώσης.
Αυτοί που θα έπρεπε από την ίδια τη φύση της δουλειάς τους να είναι οι Πρωτοπόροι Νομάδες του 21ου αιώνα, επιζητούν την πιο άθλια σταθερότητα. Αυτή που σκοτώνει την ενημέρωση που είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τους (αλλά και κάβλα τους, υποτίθεται) και ΔΙΚΑΙΩΜΑ όλων των πολιτών!
Απεργώ μαζί σας!
Αλλά είστε βαθιά νυχτωμένοι, αγαπητοί συνάδελφοι!
...
Εδώ η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ
Κι εδώ ένα σχετικό άρθρο του Κλάουντιο Μάγκρις: Η ευθύνη του τύπου
Βαθιά νυχτωμένοι!
Τετάρτη, Νοεμβρίου 23, 2005
Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2005
STOP Credit Month
STOP
Credit Now!
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2006
Μήνας Χωρίς Κάρτες
---------------------------
Τον Ιανουάριο δεν πληρώνουμε ΤΙΠΟΤΑ με πιστωτική κάρτα.
Τον Ιανουάριο δεν παίρνουμε ούτε ένα καταναλωτικό δάνειο
Μπορούμε να το κάνουμε!
ΟΛΟΙ!
Μια ΑΝΟΙΧΤΗ εκστρατεία!
Θα ακολουθήσουν και άλλες!
---------------------------
Μπορείς κι εσύ να συμμετέχεις.
Πρόσθεσε στο blog/site σου τον παρακάτω κώδικα.
Ανάμεσα στα tag
πρόσθεσε,
a#stop {position: fixed;right: 0;top: 0;display: block;height: 80px;width: 80px;background: url(http://static.flickr.com/29/63866966_7db8f317b8_o.png) right top no-repeat;text-indent: -999em;text-decoration: none;}
και μέσα στο πρόσθεσε,
Stop Credit Month
για να βάλεις το banner του Stop Credit Month!
....
Stop Credit Card Month - January 2006 » Calle Drama!...
...
...
# Πότε; πΟΤΕ! ΟΛΑ
Μαθήματα Δημοκρατίας » Ο ΑΡΚΟΥΔΟΣ ΠΟΥ ΞΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
Με μία λέξη... » ΤA EIΣ ΕΑΥΤΟΝ
o OTE μας δουλεύει ...και πάλι » κοτσάνι
Πάλι μας κλέβει ο ΟΤΕ... » Ελεύθερο Λογισμικό και Linux στην Ελλάδα
Ο Ο(υτε) Τ(ηλεπικοινωνίες) Ε(χουμε) επιμένει... » The Postnuclear Icehouse
Λεφτεριά στο σύντροφο ΟΤΕ » NickTheCreek
ΤιπΟΤΕνιοι… » Introspection
Ποιανού είναι, τελικά, αυτό το Internet; Δικό μας, δικό μας!!! » θοδωρής γούτας
Ληστές » ~mperedim/weblog
Αντιδράσεων συνέχεια για τα τιμολόγια του ΟΤΕ » θοδωρής γούτας
ΟΤΕΝΕΤ: Από το πρωί με κατεβασμένα τα ρολά! » θοδωρής γούτας
Σπέρνεις αυξήσεις θερίζεις τα ΕΠΑΚόλουθα » ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ
Ο ΟΤΕ "έφαγε πόρτα" από την ΕΕΤΤ. » The voyager…
ακριβαίνει λέει το internet » L'aventura
ΟΤΕ » evaX (evris voulariba aggeliki and the X factor) - to boldy log what no man has ever logged
Φθηνό Διαδίκτυο Τώρα! » στης Βουλής τα έδρανα
[1] Αστέρης Μασούρας - ΟΤΕ: Ως εδώ και μη παρέκει[2] Ιστολόγιον - Σπέρνεις αυξήσεις θερίζεις τα ΕΠΑΚόλουθα [3] Αρκούδος - ΕκβιασμόςΚαι οι e-ληστές…
Τετάρτη, Νοεμβρίου 16, 2005
Αυξήσεις στη χρέωση για πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω ΕΠΑΚ
OTE: Ως εδώ και μη παρέκει @ OneirosΠότε; πΟΤΕ! @ Crazymonkey
upd. Φθηνό και γρήγορο Ίντερνετ για όλους
Γιώργος Παπανδρέου, στα «NΕΑ»
Κοινός στόχος όλων σήμερα έπρεπε να είναι φθηνό, γρήγορο Διαδίκτυο, ΤΩΡΑ και ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Για να αποφύγουμε το ψηφιακό χάσμα. Για να αντιμετωπίσουμε τον ψηφιακό αναλφαβητισμό. H χρήση του Διαδικτύου στη χώρα μας είναι ακόμα χαμηλή, αν και υπήρξε μια διαρκής ανοδική πορεία. Δυστυχώς, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, σημειώνει για πρώτη φορά μείωση τόσο σε ό,τι αφορά την προσωπική χρήση όσο και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Οι σημαντικές αυξήσεις που ανακοίνωσε ο ΟΤΕ στο κόστος σύνδεσης στο Διαδίκτυο είναι απαράδεκτες και οι δικαιολογίες της κυβέρνησης χωρίς βάση. Είναι μια απόφαση που δεν συνάδει σε καμιά περίπτωση με οποιαδήποτε «Ψηφιακή στρατηγική». Είναι μια απόφαση που πρέπει να ανακληθεί.
H κυβέρνηση το μόνο που έχει να επιδείξει είναι η αδράνειά της επί 18 μήνες, και διάφορες εξαγγελίες, χωρίς περιεχόμενο και μελέτη, σχετικά με το φθηνό φοιτητικό ευρυζωνικό Internet. Γίναμε το τελευταίο διάστημα μάρτυρες συμφωνιών που ανακαλούνται, υπουργείων που δεν συμφωνούν, συμφερόντων εταιρειών που πρέπει να εξυπηρετηθούν.
Το θέμα του γρήγορου Internet και της Ευρυζωνικότητας αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση αποσπασματικά και χωρίς όραμα. Είναι σαν να μην αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τη σημασία τους, όχι μόνο για τη νέα γενιά, αλλά για την οικονομία, την επιχειρηματικότητα, για τη χώρα. Την ώρα που πρέπει να τρέξουμε να καλύψουμε την απόσταση, πηγαίνουμε πίσω. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει την ευθύνη. Δικές του ήταν οι εξαγγελίες και οι δεσμεύσεις.
H χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του Διαδικτύου ισοδυναμεί όλο και περισσότερο με τη γνώση γραφής και ανάγνωσης. Αλλά η κυβέρνηση ούτε αυτό το καταλαβαίνει. Αλλιώς, δεν θα απέρριπτε με τόση ευκολία την πρόταση του N. Νεγκρεπόντε για το φτηνό κομπιούτερ για όλους, το κομπιούτερ των 100 δολαρίων, για το οποίο δήλωσαν ήδη το ενδιαφέρον τους 150 κυβερνήσεις, όχι, όμως, και η ελληνική κυβέρνηση.
Σήμερα το γρήγορο Internet και η Ευρυζωνικότητα πρέπει να αντιμετωπισθούν σαν Δημόσιο Αγαθό. Αυτό θα ήταν ένας στόχος με όραμα και με σημαντικά πλεονεκτήματα για όλη την Εκπαίδευση και την Κοινωνία.
Πιστεύω ότι, σήμερα, είναι απολύτως εφικτό το να μιλάμε για:
1. Παροχή, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, φθηνού, γρήγορου ADSL σε τιμές αντίστοιχες του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
2. Παροχή, για τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος που έχουν παιδιά στο εκπαιδευτικό σύστημα, φθηνού, γρήγορου ADSL στο σπίτι στην τελική τιμή των 10 ευρώ, μέσα από την αξιοποίηση των ευρυζωνικών υποδομών στις οποίες έχουν επενδύσει στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας η χώρα μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ σημαντικούς πόρους.
3. Παράλληλα θα πρέπει σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια, τα TEI, το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο και τους φορείς της Αυτοδιοίκησης να χρηματοδοτηθεί και να προωθηθεί ένα πρόγραμμα μαζικού ψηφιακού αναλφαβητισμού σε κάθε δήμο για τις κατηγορίες του πληθυσμού που δυσκολεύονται να αποκτήσουν πρόσβαση και εξοικείωση με την πληροφορική και το Διαδίκτυο. Να απαντήσουμε στο ψηφιακό χάσμα με την ψηφιακή αλληλεγγύη.
Τρίτη, Νοεμβρίου 15, 2005
Δευτέρα, Νοεμβρίου 14, 2005
Copy Paste: Ράπισμα από τη Γαλλία
Ήταν θέμα χρόνου και αφορμής, λένε, για να ξεσπάσει η εξέγερση και ο κοινωνικός πόλεμος ανάμεσα στους παρίες και σε μια κοινωνική και πολιτική τάξη που τη βιώνουν ως άρνηση της αξιοπρέπειάς τους και στιγματισμό της ύπαρξής τους. Το ότι αυτό συνέβη στη ρεπουμπλικανική και «κοινωνική» Γαλλία και όχι σε κάποιο προπύργιο του νεοφιλελευθερισμού δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Εδώ και πολλά χρόνια, η διάλυση κοινωνικών και πολιτικών συμβολαίων, η διάβρωση της Δημοκρατίας από τον καπιταλιστικό υπερδυναμισμό, η κρίση της εγγράμματης κουλτούρας που γονιμοποίησε ιδεολογίες και ουτοπίες επεκτείνονται παντού και δεν γνωρίζουν σύνορα. Τα όποια ηθικά και θεσμικά αντίβαρα στις τάσεις ανομίας που συνοδεύουν την επίταση των «εκσυγχρονισμών» δεν στηθήκαν ικανά να συγκρατήσουν στοιχειωδώς ανθεκτικούς κοινωνικούς δεσμούς. Έτσι, ακόμα και σε μια κοινωνία με ισχυρές εφεδρείες πολιτικοποίησης και οργανωτικούς ιστούς, σε μια χώρα που διατηρεί αποθέματα συλλογικής δράσης με περιεχόμενο, αποκαλύπτεται το βάθος μιας κρίσης με πολλαπλές όψεις: κοινωνικές αλλά και ανθρωπολογικές, υλικές και ηθικές συγχρόνως.
Όσοι πάντως έσπευσαν να μιλήσουν για έλλειμμα πολυπολιτισμικότητας και να ενοχοποιήσουν το «γαλλικό μοντέλο» και τον πολιτικό του εθνικισμό, μάλλον διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Γιατί αυτό που βλέπουμε σήμερα στις γαλλικές πόλεις είναι προϊόν των ανεκπλήρωτων και τραυματισμένων υποσχέσεων μιας κοινωνικής και λαϊκής Republique και όχι συνέπεια κάποιου, υποθετικώς ενιαίου και υπερβατικού, ‘γαλλικού μοντέλου’. Αυτό που βλέπουμε είναι καρπός μιας ελιτίστικης, αλαζονικής και επιρρεπούς στο φιλελεύθερο μάνατζμεντ πολιτικής αντίληψης, μιας άποψης που θέλει, εδώ και χρόνια, να τελειώνει με τη «γαλλική εξαίρεση» και να προσεγγίσει, επιτέλους, την αμερικανική εμπειρία. Και η ειρωνεία είναι ότι η αμερικανική εμπειρία ( το όραμα του Σαρκοζί αλλά και μιας μερίδας της φιλελεύθερης αριστερής διανόησης) ήλθε από εκεί που δεν το περίμεναν οι ελίτ: ήλθε από τα κάτω, από το γκέτο και τις πόλεις του μπετόν που περιβάλλουν τη μητρόπολη.
Τα χαρακτηριστικά της εξέγερσης φανερώνουν, πράγματι, μια τεράστια απόσταση από τον παραδοσιακό γαλλικό «κώδικα αναταραχής» όπως τον αποκαλούσε ο Τοκβίλ. Ένας καταστροφισμός και μια συλλογική ενέργεια χωρίς πλαίσιο και ορίζοντες προσδοκιών. Μια εξέγερση χωρίς κείμενα – εκτός από τις συνεννοήσεις του ίντερνετ-, χωρίς αφίσες και συνθήματα, χωρίς συνελεύσεις, πορείες, εκπροσώπους ή ‘γραφεία τύπου’. Μια εξέγερση χωρίς πολιτική, χωρίς καν ιδεολογική πρόφαση.
Δεν είναι τυχαίο που αυτές τις νύχτες δεν καίγονται τόσο σύμβολα του πλούτου ή της δομικής ισχύος του «συστήματος» αλλά οι πόροι της ίδιας της συνοικιακής ζωής, το σχολείο, ο παιδικός σταθμός, το αυτοκίνητο ή το μαγαζί του γείτονα. Η βία στράφηκε κυρίως κατά των όσων συμβολίζουν την καθημερινότητα, το άμεσο οπτικό περιβάλλον μιας γενιάς που ζει και η ίδια την αμεσότητα των επιθυμιών της, την απόσχιση από την ιστορία. Ακόμα και το αντι-αστυνομικό μένος δεν φαίνεται εδώ να εκφράζει την επίθεση σε έναν «κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους» αλλά μια βεντέτα με εκείνους που μπλέκονται στην ίδια καθημαγμένη επικράτεια, στο ίδιο δίκτυο της αλληλο-επιτήρησης και της αμοιβαίας πρόκλησης. Εξ ου και η απουσία ελπίδας και η παντελής έλλειψη ουτοπικών στοιχείων σε αυτή τη νέα σκηνή της μητροπολιτικής εχθρότητας. Ως εάν στον κυνισμό και στην αποστασία των ελίτ ανταποκρίθηκε το αντι-όραμα του πλήθους και η δική του απόσχιση από τα νεκρά συμβόλαια. Και το ερώτημα για την αριστερά παραμένει σκληρό και αδυσώπητο: πότε θα ανασυσταθεί ένας λαός εκεί που σήμερα προβάλλει η αυτοκαταστροφή των «αθλίων» και η αυτοσυντήρηση των δημαγωγών;
Οταν ο Καπιταλισμός γίνεται εντελώς χυδαίος #001 (Boycott Sony !)
On Friday, the world's second-biggest record label pledged to temporarily stop making CDs that leave computers vulnerable to security breaches. This is a step in the right direction, but it does not go nearly far enough toward correcting a serious ethical lapse. In fact, it is proof positive that Sony is unworthy of our trust or our business.
A lot has been written about this issue already. But a lot more needs to be said to ensure Sony gets the message: This kind of behavior can never be tolerated. It may be unrealistic to think many will heed this call, but someone’s got to say it: Boycott Sony. Boycott them until they come clean and recall all the infected CDs. Boycott them until they distribute a removal program. Boycott them until they promise never do anything like this again.
...
Μποϋκοτάρετε την Sony. » vrypannetweblog
Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2005
Some Kind of 'Manly'
If you are dead to all sense of morality, let us still reason on the famous common ground of practicality. Torture. Does. Not. Work.
I can't get over this feeling of unreality, that I am actually sitting here writing about our country having a gulag of secret prisons in which it tortures people.
I have loved America all my life, even though I have often disagreed with the government. But this seems to me so preposterous, so monstrous. My mind is a little bent and my heart is a little broken this morning.
Maybe I should try to get a grip -- after all, it's just this one administration that I had more cause than most to realize was full of inadequate people going in. And even at that, it seems to be mostly Vice President Cheney. And after all, we were badly frightened by 9-11, which was a horrible event. "Only" nine senators voted against the prohibition of "cruel, inhuman or degrading treatment or punishment of persons under custody or control the United States."
Nine out of 100. Should we be proud? Should we cry?
"We do not torture," said our pitifully inarticulate president, straining through emphasis and repetition to erase the obvious.
A string of prisons in Eastern Europe in which suspects are held and tortured indefinitely, without trial, without lawyers, without the right to confront their accusers, without knowing the evidence or the charges against them, if any. Forever. It's "One Day in the Life of Ivan Denisovich." Another secret prison in the midst of a military camp on an island run by an infamous dictator. Prisoner without a name, cell without a number.
Who are we? What have we become? The shining city on a hill, the beacon and bastion of refuge and freedom, a country born amidst the most magnificent ideals of freedom and justice, the greatest political heritage ever given to any people anywhere.
I am baffled by these "arguments:" But we're talking about really awful people, cries the harassed press secretary. People like X and Y and Z (after a time, one forgets all the names of the No. 2's after bin Laden we have captured). The SS and the Gestapo and the KVD weren't all that nice, either.
Then I hear the familiar tinniness of the fake machismo I know so well from George W. Bush and all the other frat boys who never went to Vietnam and never got over the guilt.
"Sometimes you gotta play rough," said Dick Cheney. No shit, Dick? Now why don't you tell that to John McCain?
I have known George W. Bush since we were both in high school -- we have dozens of mutual friends. I have written two books about him and so have interviewed many dozens more who know him well in one way or another. Spare me the tough talk. He didn't play football -- he was a cheerleader.
"He is really competitive," said one friend. "You wouldn't believe how tough he is on a tennis court!" Just cut the macho crap -- I don't want to hear it.
If you are dead to all sense of morality (please let me not go off on the stinking sanctimony of this crowd), let us still reason together on the famous American common ground of practicality. Torture. Does. Not. Work.
Torture does not work. Ask the United States military. Ask the Israelis.
There seems to be some fantastic scenario floating around -- if Osama bin Laden had an atomic bomb hidden in a locker at Grand Central Station, and it was due to go off in 12 hours, and we had him in prison … I seem to have missed some important television program on this theme. I am told it was fiction, but it must have been really scary -- it certainly seems to have unbalanced the minds of some of our fellow citizens.
Torture does not work. It is not productive. It does not yield important, timely information. That is in the movies. This is reality. I grew up with all this pathetic Texas tough: Everybody here knows you can't make an omelet without breaking eggs; and this ain't beanbag; and I'll knock your jaw so far back, you'll scratch your throat with your front teeth; and I'm gonna cloud up and rain all over you; and I'm gonna open me a can of whup-ass …
And that'll show 'em, won't it? Take some miserable human being alone and helpless in a cell, completely under your control, and torture him. Boy, that is some kind of manly, ain't it?
"The CIA is holding an unknown number of prisoners in secret detention centers abroad. In violation of the Geneva Conventions, it has refused to register those detainees with the International Red Cross or to allow visits by its inspectors. Its prisoners have 'disappeared,' like the victims of some dictatorships." -- The Washington Post.
Why did we bother to beat the Soviet Union if we were just going to become it? Shame. Shame. Shame.
Molly Ivins writes about politics, Texas and other bizarre happenings.
France's challenge: create more bad jobs
9/11/05
τσκ τσκ τσκ!
Βάλθηκαν να μας τρελάνουν (εμάς τους νεοφιλελεύθερους αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι!)
Σάββατο, Νοεμβρίου 12, 2005
Οι δύο όχθες...
...ξεκίνησε μια συζήτηση την οποία "ανεβάζω" εδώ για να ανοίξει ακόμη περισσότερο:
Σχετικό όμως -απολύτως!- είναι και το προηγούμενο post:
Υψηλή συγκέντρωση των κερδών και εμείς οι μαλάκες!
Υψηλή συγκέντρωση των κερδών και εμείς οι μαλάκες!
Και βέβαια: +3,7% το ΑΕΠ, -1,6% οι επενδύσεις
Οπότε: Παζαρεύουν τιτλοποίηση με φόρους 850 εκατ. ευρώ
Αρα: Φορολογικό κραχ αντί προσαρμογής
Μεγάλη η κρίση της οικονομίας μας (μαλάκα Ελληνα!)!
Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2005
Πέμπτη, Νοεμβρίου 10, 2005
Oλες οι αυθεντικές κοινωνικές επαναστάσεις εμφανίζουν κοινά χαρακτηριστικά
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 1997
Τετάρτη, Νοεμβρίου 09, 2005
Εγκληματίες Πολέμου
US Troops used "Poison Gas" in Fallujah documentary claims Questions and Observations
US Broadcast Exclusive - "Fallujah: The Hidden Massacre" on the US ...uruknet.info, Italy
Με βόμβες φωσφόρου οι Αμερικανοί κατέκαψαν τους άμαχους της Φαλούτζα
Τους έκαιγαν με φωσφόρο...
Ο «νόμιμος» λευκός φωσφόρος
Απεργίες/απάντηση στη νεοφιλελεύθερη λέλαπα
Απεργούν δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, ΑΔΕΔΥ, γιατροί και εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, αεροελεγκτές
Καυτό τριήμερο
Τέλος αντοχής - τέλος ανοχής
Και οι πανεπιστημιακοί
Κατεβάζουν ρολά
Με 40 πυρετό
Καμία πτήση
Αναβρασμός στην Ακτοφυλακή
Νεκρώνει το δημόσιο αύριο
Το καζάνι που βράζει, θα ξανασκάσει...
Η ανισότητα, η κοινωνική αδικία, η αθλιότητα, η ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς, η απορρύθμιση της εργασίας και η κατάργηση θεσμών που εγγυώνταν μια ελάχιστη κοινωνική συνοχή και που έδιναν στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στους απόκληρους δυνατότητες πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, βρίσκονται πίσω από την (κοινωνική) έκρηξη των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς στο Παρίσι.
...
Τρίτη, Νοεμβρίου 08, 2005
Ο Γαλλικός Νοέμβρης: Χρονικό
Μια ακόμη Νύχτα φωτιάς Updated#014
Εξαπλώνεται η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ στη Γαλλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη Updated#012
Σκέψεις Ημέρας: #1789
2005 French Riots - Blogs, Photos, Links: ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ ΠΑΝΤΟΥ!
Blogs για την Ευρωπαϊκή ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ
Κι ήθελε ακόμη
Εξαπλώνεται η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ στη Γαλλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη Updated#011
Ξεκίνησαν!
Copy Paste: στρατηγήματα
Η αξία της σύγκρουσης
Εξαπλώνεται η Φωτιά στη Γαλλία Updated#009
Δευτέρα, Νοεμβρίου 07, 2005
2005 French Riots - Blogs, Photos, Links
No Pasaran!
Sketchy Thoughts
Faeriebell's Blog (Translating French blogs and media)
Little Green Footballs
The Belmont Club
Glenn Reynolds
The Brussels Journal
The Daily Demarche
UNCoRRELATED
Peatalk
Michelle Malkin
T. Longren
Jihad Watch
Austin Bay Blog
Captain's Quarters
Outside the Beltway
Daily Pundit
Stalker (French)
Blog Searches:
Technorati - French Riots Paris Jacques Chirac
Google - French Riots Paris Jacques Chirac
Eyewitness Accounts:
Clichy-sous-bois riots: youth accuse the police
Bellum civile ou Civil War in Paris, par Francis Moury
Zero tolerance in Clichy-sous-bois
November 4 : an eyewitness account
Paris Rioting : A Digest of Francophone Blogs
Eyewitness account by Antoine Germa
Photographs:
Yahoo! and News photos of the riot
Reuters' map of the riot's starting point
Pictures from the BBC
Related:
Wikipedia - 2005 French Riots Islam in France
Indymedia - Paris (French) UK
BBC News - France's Islamic Heartland
"The Barbarians at the Gates of Paris" Theodore Dalrymple, City Journal, Autumn 2002
"The Fatherland Betrayed by The Republic" by Jean Raspail in Le Figaro magazine (France, June 17, 2004)
"Paris is Burning: Racism and Repression Explode in Week of Uprisings" (indymedia.org)
Tags:
gada.be - Islam France Paris Europe Riots Sarkozy
Technorati - Islam France Paris Europe Riots Sarkozy
Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2005
Παρασκευή, Νοεμβρίου 04, 2005
Τετάρτη, Νοεμβρίου 02, 2005
Κλεινει λεει ο Best...
(Η μόνη διαφωνία είναι πως η ιστορία του Flash είναι η ίδια ακριβώς περίπτωση πιο έξυπνα στημένη...)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:
Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης
Κατακραυγή για το φίμωτρο
Νίπτει τας χείρας ο Ρουσόπουλος
Ψαριανός: Ιδιότυπη δικτατορία
Ο Γρηγόρης Ψαριανός από την πλευρά του επισήμανε:
«Ολες οι αποφάσεις των εκτάκτων στρατοδικείων της χούντας είναι δεκτές, ζούμε σε μία ευνομούμενη ιδιότυπη δικτατορία όπου προφανώς απαγορεύεται η διατύπωση γνώμης και η ελεύθερη έκφραση.Επίσης απαγορεύονται λέξεις όπως "τραγόπαπας", "παπαριές", "μαλάκας" κι ένα σωρό ακόμα. Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό γιατί δεν μας έχει κοινοποιηθεί η λίστα των λέξεων και το σκεπτικό της απόφασης. Διότι τέτοιο σκεπτικό πώς να το κοινοποιήσεις; Είναι ντροπή. Επίσης, θα πρέπει να ανακοινωθούν οι ώρες που ακούνε ραδιόφωνο παιδιά και άλλοι "ανυποψίαστοι" ακροατές, ώστε να φροντίζει κάποιος να απομακρύνονται από το ραδιόφωνο. Πρόκειται για μία κωμικοτραγική, πρωτοφανή απόφαση που πιθανολογώ ότι είναι καθ' υπαγόρευση και σε ένα πλαίσιο ενορχηστρωμένης επίθεσης κατά της ελευθερίας».
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ!
Update: Έγραψαν επίσης: The Reality Tape, aspripetraxexaspri, Κουρούνα,
NickTheCreek (1, 2 , 3), Don't Kiss the Frog, πιτσιρίκος, Τα Εις Εαυτόν (1, 2), Master Li Mu Bai, words attack, η λίτσα, Άντε Πάλι, George is your man, Vjay's club, TziNtziras, Amused2Death, Κοινόβιο, pestaola, stigmabuster, macmanus, Καλτσόβρακο, Απίστευτα Δρώμενα, Γιάννης Καρακατσάνης
θα πρέπει μακροπρόθεσμα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να ξανακτιστεί το υπό κατάρρευση κοινωνικό κράτος
ε μα λολ :) μα αυτό ακριβώς το σύστημα είναι που δημιουργεί την φτώχια, βλέπει ότι εκ των πραγμάτων δεν λειτουργεί (αλλά και θεωρητικά όπως έχουν αποδείξει επιστήμονες του οικονομικού όπως ο Mises, Hayek etc.) και ζητά ακόμα περισσότερο; (σαν τον beavis με τα nachos...). Εκτός και αν αυτό το σύστημα είναι αυτοσκοπός και όχι το μέσο και τότε πάω πάσο. (μάλλον το πρώτο...)
Φυσικά και το κοινωνικό κράτος είναι ο σκοπός (πες το και αυτοσκοπό ακόμη). Ενα κοινωνικό κράτος που θα φροντίζει ισότιμα όλους τους πολίτες της κοινωνίας. Που θα τους υπηρετεί και δεν θα τους δυναστεύει. Που θα επαναδιανέμει τον πλούτο που παράγεται σε όλα τα στρώματα και τις κοινωνικές ομάδες. Που θα πολεμάει τη φτώχια και τον παράλογο πλούτο.
Η ανάπτυξη και η κερδοφορία είναι τα μέσα για να επιτευχθεί αυτό. Και όχι φυσικά ο αυτοσκοπός.
Γι' αυτό παλεύουν γενιές και γενιές ανθρώπων και δεν θα πάψουν να το κάνουν.
Αυτό είναι και το ποτάμι που μας χωρίζει με τις τραγικές ιδέες σας που δημιουργούν τις ανισότητες τα αποτελέσματα των οποίων βιώνουμε αυτή την εποχή και που είναι ένα τίποτα μπροστά στις ημέρες που θα έλθουν!
Το κακό με τον Κρατισμό είναι ότι είναι ασύμβατος με την οικονομική ανάπτυξη (άρα και για την ευημερία των πολιτών) αλλά και με τις ατομικές ελευθερίες (βλ. Nanny-state, μην καπνίζεις αυτό, μην τρώς εκείνο, φόρα κράνος, μην λες αυτές τις λέξεις etc. Το Κράτος ξέρει το καλό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο.)
Το να γίνεται αυτοσκοπός μια ιδεολογία και όχι μέσο για την ανάπτυξη και την ευημερία μιας κοινωνίας είναι λάθος διότι έτσι τυφλώνεσαι και κάνεις το παν για να εφαρμόσεις την ιδεολογία σου επάνω στους άλλους ανθρώπους, ακόμα και αν τελικά η εφαρμογή της έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδίωκε.
Open your minds :-)
Μην φοβάστε να αναθεωρήσετε κάποια από τα πράγματα που πιστεύεται ή να υιοθετήσετε μια πολιτική από το αντίπαλο στρατόπεδο εφόσον λειτουργεί και φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η Αγορά δεν είναι ο Σατανάς, ούτε το Κράτος μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα (και τούμπαλιν φυσικά).
Η ιδεολογική συνέπεια που σήμερα θεωρείται ύψιστη, αρετή, θα γινόταν - και στην πολιτική - γνώρισμα βλακείας, δειλίας και πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης. Γιατί ο άνθρωπος, όσο μαθαίνει, όχι μόνο έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αναθεωρεί τις απόψεις του. (Εσείς πώς θα αξιολογούσατε έναν επιστήμονα που δεν αποκηρύσσει ποτέ τις θεωρίες του - έστω κι αποδείχθηκαν λανθασμένες;) - Σύστημα Ελευθερίας, Νίκος Δήμου
Free your mind ;-)
Αγαπητέ libertarian
Κατ’ αρχήν να σου πω ότι εκτιμώ ιδιαίτερα το ότι ψάχνεις και ψάχνεσαι, το ότι επιχειρηματολογείς και αφιέρωνεις χρόνο για να υποστηρίξεις τα επιχειρήματά του, όσο και το ότι μπαίνεις σε έναν μάλλον «αντίπαλο» χώρο για να τα διατυπώσεις…
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να πω ότι η «αντιπαλότητα» και οι «αντιπαραθέσεις» είναι δείγμα υγιούς πολιτικοποίησης. Μόνο η α-πολιτικοποίηση δημιουργεί άφωνες …συμφωνίες.
Στο προκείμενο τώρα:
Λες: «Το κακό με τον Κρατισμό είναι ότι είναι ασύμβατος με την οικονομική ανάπτυξη (άρα και για την ευημερία των πολιτών) αλλά και με τις ατομικές ελευθερίες (βλ. Nanny-state, μην καπνίζεις αυτό, μην τρώς εκείνο, φόρα κράνος, μην λες αυτές τις λέξεις etc. Το Κράτος ξέρει το καλό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο.)»
ΔΕΝ λέω: Ποιος μίλησε για Κρατισμό- τουλάχιστον εδώ μέσα; Είναι κοινός τόπος πλέον ότι ο Κρατισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να παίζει πια το ρόλο που έπαιξε τους δύο προηγούμενους αιώνες. Κανένα από τα προτεινόμενα κοινωνικά μοντέλα –εκτός από τα ολοκληρωτικά και φονταμενταλιστικά- δεν πιστεύουν στο ισχυρό κράτος.
Δεν έχει λοιπόν νόημα η αντιπαράθεση Φιλελευθερισμού-Κρατισμού που μάλλον ξεστρατίζει την όποια συζήτηση. Ο διάλογος και η όποια αντιπαράθεση προκύπτει σε πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό επίπεδο έχει να κάνει πλέον με κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και σημερινό: με τα μοντέλα που έχουν ως βάση την Κοινωνία και τον Ανθρωπο-Πολίτη (Σοσιαλισμός) από τη μια και εκείνα που επικεντρώνονται στην Οικονομία της Αγοράς από την άλλη (Φιλελευθερισμός). Οι διαφορές τους –ανάλογα πόσο «καθαρά» ή «ακραία» είναι τα μοντέλα που προτείνονται- μπορεί να είναι αβυσσαλέες (π.χ. Δικτατορία του προλεταριάτου – Πλήρης εναρμόνιση με τους νόμους της Προσφοράς και της Ζήτησης, αντίστοιχα). Υπάρχουν όμως φορές που βρίσκονται και πολύ κοντά…
Είναι αλήθεια πως, ιστορικά ο Σοσιαλισμός (και ιδιαίτερα η Σοσιαλδημοκρατία) φλέρταρε με τον Κρατισμό. (Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο Μαρξισμός-Λενινισμός που θεωρούσε –λανθασμένα όπως αποδείχτηκε-το Κράτος των Εργατών ως μια αναγκαία προϋπόθεση για το πέρασμα στην αταξική κοινωνία και την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Κράτους. Το Κράτος, έλεγαν, θα υπάρχει όσο υπάρχει ταξική κοινωνία. Με την εξάλειψη των ταξικών διαφορών θα εξαφανιζόταν και το Κράτος. Αυτό δεν συνέβη φυσικά ποτέ παρά μόνο για μικρές ιστορικές περιόδους σε περιορισμένα όρια).
Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Φιλελευθερισμός στάθηκε περισσότερο αντικρατικιστικός, με πολύ μεγαλύτερη ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ συνέπεια. Στην πραγματικότητα όμως δεν έπαψε ποτέ να χρησιμοποιεί τους κρατικούς μηχανισμούς για να ελέγχει την κοινωνία και την Αγορά ακόμη και βίαια!
Δυστυχώς ούτε ο Σοσιαλισμός (η Αριστερά δηλαδή) έμαθε από τα λάθη του ούτε ο Φιλελευθερισμός δείχνει να αντιλαμβάνεται τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί την κοινωνία και τους πολίτες ξεχωριστά. (Γι’ αυτό και η τόσο συχνή καταφυγή τους στο Κράτος…). Ενας από τους λόγους είναι ότι στηρίζονται στις αρχικές θεωρίες που πάνω τους στηρίχθηκαν και που όμως διαμορφώθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό, οικονομικό και ιστορικό πλαίσιο. Ένα, για παράδειγμα, ΧΟΝΤΡΟ ΛΑΘΟΣ και του Ανταμ Σμιθ αλλά και του Καρλ Μαρξ είναι το ότι θεωρούν πως οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη είναι ανεξάντλητες! Και βέβαια που να φανταστούν τότε οι άνθρωποι ότι ο πλανήτης είναι πεπερασμένος; Ότι οι ποσότητες άνθρακα –αργότερα πετρελαίου-, ξυλείας, σιδήρου, ακόμη και νερού κάποτε θα τελείωναν; Το αποτέλεσμα;
Ούτε ο Σοσιαλισμός ούτε ο Φιλελευθερισμός μπορούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για το μέλλον του πλανήτη, για το περιβάλλον αλλά και για το ενεργειακό πρόβλημα που χρόνο με το χρόνο διογκώνεται.
Για τους ίδιους λόγους δεν μπορούν να επεξεργαστούν, να αναλύσουν και να προτείνουν λύσεις για την Επικοινωνία, τις Νέες Τεχνολογίες, τις Βιοτεχνολογίες κι ένα σωρό άλλα πράγματα που έκαναν την εμφάνισή τους τις τελευταίες δεκαετίες. Πιο πρόσφατο –και πιο καυτό- όμως είναι το πρόβλημα των Μεταναστών που κανένα από τα δύο «στρατόπεδα» δεν φαίνεται ικανό να αντιμετωπίσει με κίνδυνο να μετατραπεί σε δεκάδες «Μεσανατολικά»-άλυτα προβλήματα μέσα στις Αναπτυγμένες κοινωνίες.
…
Το θέμα μας δεν είναι, λοιπόν, το Κράτος αλλά με τι το αντικαθιστάς και πως, με αυτό που θα το αντικαταστήσει, επιλύεις όσο το δυνατόν περισσότερα προβλήματα, σημερινά και αυριανά…
…
Η παγίδα των ουτοπικών μοντέλων είναι μεγάλη. Οι ουτοπίες έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στις πιο σκοτεινές περιόδους της.
…
Δεχόμαστε λοιπόν ότι μοντέλα που προϋποθέτουν την πλήρη κατάργηση του Κράτους είναι εντελώς ανέφικτα για τα επόμενα 2.500 χρόνια -τουλάχιστον.
…
Εκείνο που μπορεί να αλλάξει είναι ο ρόλος του Κράτους.
Ενας ρόλος που από ελεγκτικός θα πρέπει να γίνει απολύτως –και μόνο- ρυθμιστικός.
Ο κρατικός έλεγχος πρέπει να αντικατασταθεί από τον κοινωνικό έλεγχο μέσα από μικρούς, ευέλικτους και αποκεντρωμένους, δημοκρατικούς θεσμούς Αυτοδιοίκησης.
Ένα Κράτος που θα ρυθμίζει και μια κοινωνία που θα ελέγχει…
…Την Παιδεία
…Τον Πολιτισμό
…Την Υγεία
…Την Αμυνα
…Την Ενημέρωση
…Την Κοινωνική Πρόνοια
…Το περιβάλλον
…Την ενέργεια
Ένα Κράτος Τροχονόμος (και μόνο) που θα εφαρμόζει τους κανόνες που θα συναποφασίζουν οι πολίτες.
Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο…
(Εκτός βέβαια αν πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να κυκλοφορούμε στους δρόμους χωρίς πινακίδες, φανάρια και διαχωριστικές γραμμές…)
…
Ο Φιλελευθερισμός θεωρεί ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να ρυθμίζονται από μόνα τους ή από τους νόμους της αγοράς και ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει καν ο κοινωνικός έλεγχος!
…
Εκεί είναι οι διαφορές μας!
…
Λες: Open your minds :-)
Μην φοβάστε να αναθεωρήσετε κάποια από τα πράγματα που πιστεύεται ή να υιοθετήσετε μια πολιτική από το αντίπαλο στρατόπεδο εφόσον λειτουργεί και φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η Αγορά δεν είναι ο Σατανάς, ούτε το Κράτος μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα (και τούμπαλιν φυσικά).
Η ιδεολογική συνέπεια που σήμερα θεωρείται ύψιστη, αρετή, θα γινόταν - και στην πολιτική - γνώρισμα βλακείας, δειλίας και πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης. Γιατί ο άνθρωπος, όσο μαθαίνει, όχι μόνο έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αναθεωρεί τις απόψεις του. (Εσείς πώς θα αξιολογούσατε έναν επιστήμονα που δεν αποκηρύσσει ποτέ τις θεωρίες του - έστω κι αποδείχθηκαν λανθασμένες;) - Σύστημα Ελευθερίας, Νίκος Δήμου
Λέω: Εγώ είμαι από αυτούς που δεν φοβούνται όσα αναφέρεις. Εσείς μην φοβάστε την Κοινωνία και τους Ανθρώπους. Ακόμη κι όταν, στην απόγνωσή τους, καίνε αυτοκίνητα και μαγαζιά. Σκεφτείτε το ΓΙΑΤΙ!