Μαυρίλα

του Χρίστου Ζαφείρη

Η επικαιρότητα των ημερών μάς τροφοδοτεί με δυο σοβαρές πολιτικές εκτροπές. Η μια εκπαιδευτική φαινομενικά, αλλά άκρως πολιτική και σκοταδιστική. Η δεύτερη, εσωκομματική εξωτερικά, αποκαλύπτει έναν πολιτικό κόσμο αυταπάτης με ξεπερασμένα ιδεολογήματα «ψυχικής ενότητας» και συντροφικότητας, που εξελίσσεται σε τυπικό παράδειγμα συντροφικών μαχαιρωμάτων και αλαζονικού πνεύματος, με αποκλειστικό στόχο τη διατήρηση ή κατάληψη της εξουσίας.

Το πρώτο είναι σοβαρότερο και καθολικό. Ενδιαφέρει άμεσα τα παιδιά μας και την εθνική αυτογνωσία και πλήττει την αξιοπιστία, τους θεσμούς και την αλήθεια. O λόγος για το βιβλίο Ιστορίας του Δημοτικού και τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Μπροστά στο πολιτικό κόστος και στην προσπάθεια να αφαιρέσει την πίεση από τα ακροδεξιά έδρανα της Βουλής, έφτασε στην οριστική απόσυρση του βιβλίου παρά τις ισχυρές αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας να παραμείνει το διορθωμένο βιβλίο. Είναι μια σκοταδιστική πράξη που ισοδυναμεί με καύση βιβλίων, κάτι που γινόταν σε άλλες, αλήστου μνήμης εποχές.

Κάποιοι στην κυβέρνηση, πετώντας τη δημοκρατική λεοντή, ενεργούν ως απόλυτοι μονάρχες, εμπαίζοντας τους εκπαιδευτικούς και την κοινή γνώμη, με μοναδικό γνώμονα τις κομματικές σκοπιμότητες. Με την απόφαση της απόσυρσης του βιβλίου, μετά την εκλογική νίκη, απλώς έδειξαν τις σκοταδιστικές τους θέσεις και την οπισθοδρόμηση για ένα θέμα που είναι αποκλειστική υπόθεση εκπαιδευτικών θεσμών και αρμόδιων επιστημόνων. Η μαυρίλα της «φιλελεύθερης» παράταξης εκδηλώθηκε τώρα ολοκληρωμένα, αφού πρώτα απέβαλε από τους κόλπους της και ταπείνωσε ένα στέλεχός της που τίμησε τον πολιτικό λόγο και διακρινόταν για τη δημοκρατική του συνέπεια και πράξη.

Και τι έγινε με την ικανοποίηση των επικριτών του βιβλίου; Ξαναγυρίσαμε στο παλιό που είχε κριθεί αρνητικά στην τάξη, πληρώνοντας έτσι τη «νύφη» του συντηρητισμού τα παιδιά μας, που θα έπρεπε να τα σεβαστούν και να τα βγάλουν έξω από τα αντιδραστικά παιχνίδια τους.

Oσο για τη σύγκρουση σχετικά με την ηγεσία στο ΠΑΣOΚ, ας σταματήσει πια η καθημερινή σπέκουλα ότι είναι το κυρίαρχο θέμα της ελληνικής κοινωνίας. Νισάφι, πια! Τα σοβαρά θέματα είναι μπροστά μας: η δύσκολη καθημερινότητα, το ασφαλιστικό, η ανεργία, το μέλλον των παιδιών μας. Ποιον αφορούν, τελικά, οι κόντρες για την κομματική κουτάλα;