Ους ο δήμαρχος συνέζευξεν... άνθρωπος μη χωριζέτω». Σάλο και πληθώρα αντιδράσεων δημιούργησαν οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΝ, Αλέκου Αλαβάνου, ο οποίος τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων.
Η Εκκλησία αντέδρασε διά στόματος του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμου, ο οποίος από τον άμβωνα της Αγίας Μαρίνας έκανε λόγο για «Σόδομα και Γόμορα», «αναισχυντία και ντροπή» και «θεσμοθέτησης της αμαρτίας». «Οσοι υποστηρίζουν τη νομιμοποίηση των σχέσεων των ομοφυλοφίλων είναι δήθεν προοδευτικοί. Οι ομοφυλόφιλοι διαστρέφουν την ανθρώπινη φύση με ανομολόγητες πράξεις παρά την ανθρώπινη φύση», υποστήριξε.
Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης παρερμήνευσε τις δηλώσεις του Αλέκου Αλαβάνου, αφού ούτε ο ίδιος, ούτε και η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος (ΟΛΚΕ) έκαναν λόγο ποτέ για θέσπιση θρησκευτικού γάμου. Το δικαίωμα των γκέι και των λεσβιών να κατοχυρώσουν τη συνύπαρξή τους είναι πλέον πραγματικότητα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και μόλις δύο χώρες εκτός Ελλάδος -Ιταλία και Πορτογαλία- δεν προβλέπουν κάτι σχετικό. Δικαιολογημένες βέβαια οι αντιδράσεις ορισμένων, οι οποίοι πιθανότατα χρειάζονται χρόνο και ενημέρωση για να κατανοήσουν ακριβώς τι εννοούμε όταν μιλάμε για «γάμο» μεταξύ δύο προσώπων του ιδίου φύλου και ποια είναι τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτόν.
Κεντρικά αιτήματα των γκέι και λεσβιακών ζευγαριών είναι η εξασφάλιση των οικονομικών και κοινωνικών προνομίων που απολαμβάνουν τα ετερόφυλα ζευγάρια, αλλά και το δικαίωμα στη μητρότητα-πατρότητα. Σχετικός θεσμικός διάλογος ξεκίνησε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2004, με μια επιστολή της ΟΛΚΕ προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα, για την επέκταση του πολιτικού γάμου σε ζευγάρια του ιδίου φύλου, συνεχίστηκε στην Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τα αποτελέσματά του αναμένεται να είναι κοινοποιήσιμα το επόμενο φθινόπωρο.
Για το επίμαχο αυτό θέμα μιλούν στην Ε, ο πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, Στάμος Παπαστάμου, τα μέλη του Δ.Σ. της ΟΛΚΕ, Δημήτρης Τσαμπρούνης και Ευαγγελία Βλάμη, ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Βαλιανάτος και ο καθηγητής της Θεολογικής σχολής του Παν/μιου Αθηνών Γ. Φίλιας, ο οποίος ερμηνεύει την αρνητική στάση της εκκλησίας. Η ίδια η εκκλησία αρνήθηκε να πει κάτι περσσότερο. Το δικό του «σενάριο γάμου» μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου, παρουσιάζει ο ηθοποιός και σεναριογράφος Χάρης Ρώμας, ενώ από την πλευρά της Εκκλησίας οι εκπρόσωποι δεν ήθελαν να προσθέσουν τίποτε περισσότερο από την αρχική τους τοποθέτηση.
Ομοφυλοφίλων γάμοι: Ερχονται;
Κυριακή, Ιουλίου 31, 2005
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Βεβαίως και να παντρεύονται οι ομοφυλλόφιλοι. Γιατί όχι? και οικογένεια να στήσουν και παιδιά να κάνουν.
Οσο για την εκκλησία που αντιδρά, επόμενο είναι. Γιατί προτιμούν οι θρησκευτικοί μας ηγέτες να κουκουλώνουν τις άπειρες σχέσεις των ιερωμένων με άντρες εφόσον γίνονται στη λούφα, αλλά άμα είναι να βγούν στη φόρα..ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΕΚΝΑ ΜΟΥ. Αντε ρε, παπαδο-ξεφτίλες!
Epitelous i Ellada arxizei na mpainei sta Europaika protypa. Ftanei pia i xeiragogish ton anthropinon dikaiwmaton apo foreis ths Ekklisias kai Politikous. O dromos tis agaphs kai tis eytyxias einai dikaioma OLWN. oxi mono eterofylofilwn
Επειδή είδα φωτογραφία του ..Καρπαθίου, που λέγεται ότι είναι ψυχίατρος και θεωρεί αρρώστια την ομοφυλοφυλία, τον παρακαλώ πολύ να ανοίξει το παγκοσμίως αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV (βλ. παρακάτω) και να μας πει σε ποιά σελίδα η ομοφυλοφυλία χαρακτηρίζεται ως αρρώστια ή διαταραχή. Αυτό που θα διαβάσει... δεν θα του αρέσει.
..............
Εκτός αν έχει ο ίδιος κάποιο διαγνωστικό εγχειρίδιο του ... Μωϋσή!
Homosexuality and DSM-IV (=Διεθνώς αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο)
Q. Do you have any information on how homosexuality was eliminated from the DSM-IV vs DSM-III? Is there an established revision procedure whereby disorders are either included or excluded in new editions? If so, is there a way to determine whether that procedure was followed in the revision work that excluded homosexuality in the current fourth edition?
A. The issue of whether homosexuality is a disease has been one of the more controversial matters that has faced the framers of the various DSMs over the last few decades. The very first edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-I) classified homosexuality as a sexual deviation, as did DSM-II in 1968. However, in December of 1973, the DSM-II was modified by the Board of Trustees of the American Psychiatric Association (APA), who voted to eliminate the general category of homosexuality, and replace it with sexual orientation disturbance.
As Dr. Jon Meyer notes (see Comprehensive Textbook of Psychiatry, 4th ed., eds. Kaplan & Sadock), "...this change reflected the point of view that homosexuality was to be considered a mental disorder only if it was subjectively disturbing to the individual. The decision of the APA Board...took place in the context of new sociological data, biological inferences, and de-emphasis of psychoanalytic observations. It also took place in an atmosphere of confrontation. Beginning in 1970, various gay activist groups demonstrated....at APA meetings. At issue was the conceptualization of homosexuality as an illness..."
The DSM-III committee and subcommittee charged with drafting the new manual (1976-78) settled on the diagnosis of ego-dystonic homosexuality, which, according to Meyer, "...represented a compromise between those individuals whose clinical experience, interpretation of the data, and, perhaps, biases, led them to the conviction that homosexuality was a normal variant of sexual expression..." By the time DSM-III-R (revised version of DSM-III) came out in 1987, the tide had shifted again. The category of ego-dystonic homosexuality was eliminated. As DSM-III-R itself stated, "...the diagnosis...has rarely been used clinically, and there have been only a few articles in the scientific literature that use the concept..."
However, one could use the category of sexual disorder not otherwise specified to include cases that previously would have been called ego-dystonic homosexuality. Our present DSM-IV does not include homosexuality per se as a disorder, but still permits the diagnosis of "Sexual Disorder Not Otherwise Specified" for someone with "...persistent and marked distress about sexual orientation".
For details on how the DSM-IV committees made their decisions, I suggest you get hold of a copy of the actual manual, and read the detailed description on p. xx in the introduction. I think it's fair to say that DSM-IV was more reliant on empirical data, and less on political considerations, than were some earlier DSMs. You may also want to see the article by Bayer & Spitzer in which edited correspondence by the DSM-III framers is presented on the issue of homosexuality (J Hist Behav Sci 18:32, 1982).
Other Resources:
• More Sexual Issues Information
May 2001 (Πηγή: http://www.healthieryou.com/mhexpert/exp1052101c.html )
Δημοσίευση σχολίου