Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ εξηγεί γιατί τα κινήματα των κοινωνικά αποκλεισμένων και απελπισμένων δεν μπορούν να είναι τίποτε άλλο από ανομικά...
Η ανισότητα, η κοινωνική αδικία, η αθλιότητα, η ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς, η απορρύθμιση της εργασίας και η κατάργηση θεσμών που εγγυώνταν μια ελάχιστη κοινωνική συνοχή και που έδιναν στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στους απόκληρους δυνατότητες πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, βρίσκονται πίσω από την (κοινωνική) έκρηξη των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς στο Παρίσι.
...
Τετάρτη, Νοεμβρίου 09, 2005
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
θα πρέπει μακροπρόθεσμα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να ξανακτιστεί το υπό κατάρρευση κοινωνικό κράτος
ε μα λολ :) μα αυτό ακριβώς το σύστημα είναι που δημιουργεί την φτώχια, βλέπει ότι εκ των πραγμάτων δεν λειτουργεί (αλλά και θεωρητικά όπως έχουν αποδείξει επιστήμονες του οικονομικού όπως ο Mises, Hayek etc.) και ζητά ακόμα περισσότερο; (σαν τον beavis με τα nachos...). Εκτός και αν αυτό το σύστημα είναι αυτοσκοπός και όχι το μέσο και τότε πάω πάσο. (μάλλον το πρώτο...)
Φυσικά και το κοινωνικό κράτος είναι ο σκοπός (πες το και αυτοσκοπό ακόμη). Ενα κοινωνικό κράτος που θα φροντίζει ισότιμα όλους τους πολίτες της κοινωνίας. Που θα τους υπηρετεί και δεν θα τους δυναστεύει. Που θα επαναδιανέμει τον πλούτο που παράγεται σε όλα τα στρώματα και τις κοινωνικές ομάδες. Που θα πολεμάει τη φτώχια και τον παράλογο πλούτο.
Η ανάπτυξη και η κερδοφορία είναι τα μέσα για να επιτευχθεί αυτό. Και όχι φυσικά ο αυτοσκοπός.
Γι' αυτό παλεύουν γενιές και γενιές ανθρώπων και δεν θα πάψουν να το κάνουν.
Αυτό είναι και το ποτάμι που μας χωρίζει με τις τραγικές ιδέες σας που δημιουργούν τις ανισότητες τα αποτελέσματα των οποίων βιώνουμε αυτή την εποχή και που είναι ένα τίποτα μπροστά στις ημέρες που θα έλθουν!
Το κακό με τον Κρατισμό είναι ότι είναι ασύμβατος με την οικονομική ανάπτυξη (άρα και για την ευημερία των πολιτών) αλλά και με τις ατομικές ελευθερίες (βλ. Nanny-state, μην καπνίζεις αυτό, μην τρώς εκείνο, φόρα κράνος, μην λες αυτές τις λέξεις etc. Το Κράτος ξέρει το καλό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο.)
Το να γίνεται αυτοσκοπός μια ιδεολογία και όχι μέσο για την ανάπτυξη και την ευημερία μιας κοινωνίας είναι λάθος διότι έτσι τυφλώνεσαι και κάνεις το παν για να εφαρμόσεις την ιδεολογία σου επάνω στους άλλους ανθρώπους, ακόμα και αν τελικά η εφαρμογή της έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδίωκε.
Open your minds :-)
Μην φοβάστε να αναθεωρήσετε κάποια από τα πράγματα που πιστεύεται ή να υιοθετήσετε μια πολιτική από το αντίπαλο στρατόπεδο εφόσον λειτουργεί και φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η Αγορά δεν είναι ο Σατανάς, ούτε το Κράτος μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα (και τούμπαλιν φυσικά).
Η ιδεολογική συνέπεια που σήμερα θεωρείται ύψιστη, αρετή, θα γινόταν - και στην πολιτική - γνώρισμα βλακείας, δειλίας και πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης. Γιατί ο άνθρωπος, όσο μαθαίνει, όχι μόνο έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αναθεωρεί τις απόψεις του. (Εσείς πώς θα αξιολογούσατε έναν επιστήμονα που δεν αποκηρύσσει ποτέ τις θεωρίες του - έστω κι αποδείχθηκαν λανθασμένες;) - Σύστημα Ελευθερίας, Νίκος Δήμου
Free your mind ;-)
Αγαπητέ libertarian
Κατ’ αρχήν να σου πω ότι εκτιμώ ιδιαίτερα το ότι ψάχνεις και ψάχνεσαι, το ότι επιχειρηματολογείς και αφιέρωνεις χρόνο για να υποστηρίξεις τα επιχειρήματά του, όσο και το ότι μπαίνεις σε έναν μάλλον «αντίπαλο» χώρο για να τα διατυπώσεις…
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να πω ότι η «αντιπαλότητα» και οι «αντιπαραθέσεις» είναι δείγμα υγιούς πολιτικοποίησης. Μόνο η α-πολιτικοποίηση δημιουργεί άφωνες …συμφωνίες.
Στο προκείμενο τώρα:
Λες: «Το κακό με τον Κρατισμό είναι ότι είναι ασύμβατος με την οικονομική ανάπτυξη (άρα και για την ευημερία των πολιτών) αλλά και με τις ατομικές ελευθερίες (βλ. Nanny-state, μην καπνίζεις αυτό, μην τρώς εκείνο, φόρα κράνος, μην λες αυτές τις λέξεις etc. Το Κράτος ξέρει το καλό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο.)»
ΔΕΝ λέω: Ποιος μίλησε για Κρατισμό- τουλάχιστον εδώ μέσα; Είναι κοινός τόπος πλέον ότι ο Κρατισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να παίζει πια το ρόλο που έπαιξε τους δύο προηγούμενους αιώνες. Κανένα από τα προτεινόμενα κοινωνικά μοντέλα –εκτός από τα ολοκληρωτικά και φονταμενταλιστικά- δεν πιστεύουν στο ισχυρό κράτος.
Δεν έχει λοιπόν νόημα η αντιπαράθεση Φιλελευθερισμού-Κρατισμού που μάλλον ξεστρατίζει την όποια συζήτηση. Ο διάλογος και η όποια αντιπαράθεση προκύπτει σε πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό επίπεδο έχει να κάνει πλέον με κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και σημερινό: με τα μοντέλα που έχουν ως βάση την Κοινωνία και τον Ανθρωπο-Πολίτη (Σοσιαλισμός) από τη μια και εκείνα που επικεντρώνονται στην Οικονομία της Αγοράς από την άλλη (Φιλελευθερισμός). Οι διαφορές τους –ανάλογα πόσο «καθαρά» ή «ακραία» είναι τα μοντέλα που προτείνονται- μπορεί να είναι αβυσσαλέες (π.χ. Δικτατορία του προλεταριάτου – Πλήρης εναρμόνιση με τους νόμους της Προσφοράς και της Ζήτησης, αντίστοιχα). Υπάρχουν όμως φορές που βρίσκονται και πολύ κοντά…
Είναι αλήθεια πως, ιστορικά ο Σοσιαλισμός (και ιδιαίτερα η Σοσιαλδημοκρατία) φλέρταρε με τον Κρατισμό. (Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο Μαρξισμός-Λενινισμός που θεωρούσε –λανθασμένα όπως αποδείχτηκε-το Κράτος των Εργατών ως μια αναγκαία προϋπόθεση για το πέρασμα στην αταξική κοινωνία και την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Κράτους. Το Κράτος, έλεγαν, θα υπάρχει όσο υπάρχει ταξική κοινωνία. Με την εξάλειψη των ταξικών διαφορών θα εξαφανιζόταν και το Κράτος. Αυτό δεν συνέβη φυσικά ποτέ παρά μόνο για μικρές ιστορικές περιόδους σε περιορισμένα όρια).
Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Φιλελευθερισμός στάθηκε περισσότερο αντικρατικιστικός, με πολύ μεγαλύτερη ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ συνέπεια. Στην πραγματικότητα όμως δεν έπαψε ποτέ να χρησιμοποιεί τους κρατικούς μηχανισμούς για να ελέγχει την κοινωνία και την Αγορά ακόμη και βίαια!
Δυστυχώς ούτε ο Σοσιαλισμός (η Αριστερά δηλαδή) έμαθε από τα λάθη του ούτε ο Φιλελευθερισμός δείχνει να αντιλαμβάνεται τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί την κοινωνία και τους πολίτες ξεχωριστά. (Γι’ αυτό και η τόσο συχνή καταφυγή τους στο Κράτος…). Ενας από τους λόγους είναι ότι στηρίζονται στις αρχικές θεωρίες που πάνω τους στηρίχθηκαν και που όμως διαμορφώθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό, οικονομικό και ιστορικό πλαίσιο. Ένα, για παράδειγμα, ΧΟΝΤΡΟ ΛΑΘΟΣ και του Ανταμ Σμιθ αλλά και του Καρλ Μαρξ είναι το ότι θεωρούν πως οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη είναι ανεξάντλητες! Και βέβαια που να φανταστούν τότε οι άνθρωποι ότι ο πλανήτης είναι πεπερασμένος; Ότι οι ποσότητες άνθρακα –αργότερα πετρελαίου-, ξυλείας, σιδήρου, ακόμη και νερού κάποτε θα τελείωναν; Το αποτέλεσμα;
Ούτε ο Σοσιαλισμός ούτε ο Φιλελευθερισμός μπορούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για το μέλλον του πλανήτη, για το περιβάλλον αλλά και για το ενεργειακό πρόβλημα που χρόνο με το χρόνο διογκώνεται.
Για τους ίδιους λόγους δεν μπορούν να επεξεργαστούν, να αναλύσουν και να προτείνουν λύσεις για την Επικοινωνία, τις Νέες Τεχνολογίες, τις Βιοτεχνολογίες κι ένα σωρό άλλα πράγματα που έκαναν την εμφάνισή τους τις τελευταίες δεκαετίες. Πιο πρόσφατο –και πιο καυτό- όμως είναι το πρόβλημα των Μεταναστών που κανένα από τα δύο «στρατόπεδα» δεν φαίνεται ικανό να αντιμετωπίσει με κίνδυνο να μετατραπεί σε δεκάδες «Μεσανατολικά»-άλυτα προβλήματα μέσα στις Αναπτυγμένες κοινωνίες.
…
Το θέμα μας δεν είναι, λοιπόν, το Κράτος αλλά με τι το αντικαθιστάς και πως, με αυτό που θα το αντικαταστήσει, επιλύεις όσο το δυνατόν περισσότερα προβλήματα, σημερινά και αυριανά…
…
Η παγίδα των ουτοπικών μοντέλων είναι μεγάλη. Οι ουτοπίες έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στις πιο σκοτεινές περιόδους της.
…
Δεχόμαστε λοιπόν ότι μοντέλα που προϋποθέτουν την πλήρη κατάργηση του Κράτους είναι εντελώς ανέφικτα για τα επόμενα 2.500 χρόνια -τουλάχιστον.
…
Εκείνο που μπορεί να αλλάξει είναι ο ρόλος του Κράτους.
Ενας ρόλος που από ελεγκτικός θα πρέπει να γίνει απολύτως –και μόνο- ρυθμιστικός.
Ο κρατικός έλεγχος πρέπει να αντικατασταθεί από τον κοινωνικό έλεγχο μέσα από μικρούς, ευέλικτους και αποκεντρωμένους, δημοκρατικούς θεσμούς Αυτοδιοίκησης.
Ένα Κράτος που θα ρυθμίζει και μια κοινωνία που θα ελέγχει…
…Την Παιδεία
…Τον Πολιτισμό
…Την Υγεία
…Την Αμυνα
…Την Ενημέρωση
…Την Κοινωνική Πρόνοια
…Το περιβάλλον
…Την ενέργεια
Ένα Κράτος Τροχονόμος (και μόνο) που θα εφαρμόζει τους κανόνες που θα συναποφασίζουν οι πολίτες.
Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο…
(Εκτός βέβαια αν πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να κυκλοφορούμε στους δρόμους χωρίς πινακίδες, φανάρια και διαχωριστικές γραμμές…)
…
Ο Φιλελευθερισμός θεωρεί ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να ρυθμίζονται από μόνα τους ή από τους νόμους της αγοράς και ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει καν ο κοινωνικός έλεγχος!
…
Εκεί είναι οι διαφορές μας!
…
Λες: Open your minds :-)
Μην φοβάστε να αναθεωρήσετε κάποια από τα πράγματα που πιστεύεται ή να υιοθετήσετε μια πολιτική από το αντίπαλο στρατόπεδο εφόσον λειτουργεί και φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η Αγορά δεν είναι ο Σατανάς, ούτε το Κράτος μπορεί να λύσει όλα μας τα προβλήματα (και τούμπαλιν φυσικά).
Η ιδεολογική συνέπεια που σήμερα θεωρείται ύψιστη, αρετή, θα γινόταν - και στην πολιτική - γνώρισμα βλακείας, δειλίας και πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης. Γιατί ο άνθρωπος, όσο μαθαίνει, όχι μόνο έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να αναθεωρεί τις απόψεις του. (Εσείς πώς θα αξιολογούσατε έναν επιστήμονα που δεν αποκηρύσσει ποτέ τις θεωρίες του - έστω κι αποδείχθηκαν λανθασμένες;) - Σύστημα Ελευθερίας, Νίκος Δήμου
Λέω: Εγώ είμαι από αυτούς που δεν φοβούνται όσα αναφέρεις. Εσείς μην φοβάστε την Κοινωνία και τους Ανθρώπους. Ακόμη κι όταν, στην απόγνωσή τους, καίνε αυτοκίνητα και μαγαζιά. Σκεφτείτε το ΓΙΑΤΙ!
Δημοσίευση σχολίου