Το Ισραήλ ΔΕΝ έχει πυρηνικά;
Οι Ινδίες;
Τα καθεστώτα του Πακιστάν και της Σαουδικής Αραβίας είναι δημοκρατικά;
«Το ηθικό και κανονιστικό ζήτημα που τίθεται εξαιτίας της «επιλεκτικότητας» των ανθρωπιστικών παρεμβάσεων, δεν εξαντλεί το πρόβλημα. Πράγματι, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, καμιά απολύτως «ανθρωπιστική παρέμβαση» δεν αποτολμήθηκε και δεν συζητήθηκε ενάντια σε στρατηγικούς συμμάχους των ΗΠΑ και ενάντια στην εκπεφρασμένη τους βούληση. Ετσι όμως, όχι μόνον η αποτρεπιτκή δύναμη των αφηρημένων ανθρωπιστικών διακηρύξεων του ΟΗΕ καταλήγει να ισούται προς το μηδέν, αλλά η ιδιότητα του συμμάχου φαίνεται να αποτελεί επαρκή εγγύηση για την αναπαραγωγή της οποιασδήποτε αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Με αποτέλεσμα, οι μεν δυνάμει πολέμιοι της ηγεμονικής δύναμης να απειλούνται ανεξάρτητα από τις τυχόν κανονιστικές παραβιάσεις, οι δε σύμμαχοι να θεωρούν εαυτούς υπεράνω πάσης υπερεθνικής απειλής. Είναι πιθανό ότι σε κάποια τουλάχιστον φάση ο Σαντάμ και ο Μιλόσεβιτς (όπως άλλωστε και ο Νάσερ, ο Καντάφι και δεκάδες άλλοι «ταραξίες» στο παρελθόν) θα ήταν πρόθυμοι να διπραγματευθούν ένα μερικό έστω «εξανθρωπισμό» των καθεστώτων τους. Αντίθετα, το Ισραήλ, το Πακιστάν και η Σαουδική Αραβία θεωρούν αυτονόητο ότι βρίσκονατι σε κατάσταση εγγενώς απυρόβλητη. Με αυτή την έννοια, το συχνά προβαλλόμενο επιχείρημα ότι οι μερικές και επιλεκτικές ανθρωπιστικές παρεμβάσεις είναι καλύτερες από το τίποτα, είναι τουλάχιστον αμφίστομο. Μια οικουμενική έννομη τάξη, που καταλήγει να ενθαρρύνει την τυραννία των εκλεκτών, δεν είναι μόνον ηθικά κατάπτυστη αλλά και ιστορικά τυραννιογόνα».
Προς ένα Νόμιμο Μονοπώλιο Βίας
Πόλεμος και Ειρήνη
ΜΕΤΑ ΤΟ «ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου