Νομίζω ότι ο πρώτος από τους έλληνες blogger που έγραψε για τα «blogs του Πολέμου» ήταν το Ιστολόγιο (Από τον Λίβανο (και την Γάζα)), ύστερα ήταν ο Αστέρης με εκείνο το Τα blogs για το Λίβανο. Ή τουλάχιστον ήταν αυτά τα πρώτα που διάβασα επιστρέφοντας από το ταξίδι.
Μέσω αυτών των blogs διάβασα και τη σχετική αρθογραφία στις ξένες εφημερίδες όπως το Blogs vs. Bombs, της νοτιοαφρικανικής Mail & Guardian αλλά και εκτενή απανθίσματα από τη λιβανέζικη μπλογκόσφαιρα σχετικά με τον πόλεμο στο Global Voices Online.
Σχετικά post έχουν δημοσιεύσει τις τελευταίες ημέρες και οι (αντιγράφω από τον Αστέρη):
Θοδωρής Γούτας (1, 2, 3), Argos (1, 2, 3, 4), ttallou (1, 2), CrazyMonkey, AR_LAV, newManifesto (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12), J95, Σπιτάκι (1, 2, 3), dogblogger (1, 2, 3, 4), ANemos (1, 2, 3), Diablog (1, 2, 3), Διπλωματικός Λαθρεπιβάτης, Reality Tape, Πάνος Ζέρβας, Οίστρος (1, 2, 3, 4) Γκάζι Καπλάνι, Buruburu, Tertuliano Máximo Afonso, Sraosha, kukuzelis, Voyager (1, 2, 3), Στάθης (1, 2, 3), McFly, Εργοτελίνα, kyrallina, Krotkaya, Θεωρείν, Ηλιοτρόπιο, Calle Drama (1, 2, 3, 4), fruit cake love (1, 2, 3), philos (1, 2), Ροδιά (1, 2, 3, 4, 5, 6), Μαύρος Γάτος (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 , 10, 11), Darthiir, M. Hulot, Μαριαλένα (1, 2), Κατερίνα, Νετρίνος (1, 2), System Intruder, Μάρκος Αυρήλιος, Δε μασάμε ρε (1, 2, 3, 4, 5), Skipper, Vjay, Κωνσταντίνα, Αδέσποτη (1, 2), Freeblogger, Ελένη Γεωργίου, candyblue, Τεκμήριο, Panic Room (1, 2), Κλέαρχος (1 , 2), lkrory21 (1, 2), Postnuclear Icehouse, Λύσιππος, drakouna, perperouna, Ελληνίδα, Trixxypixxy, Μούτρα, Nikant, Vista, Ντροπαλός, e-rooster
Σήμερα, 18 ημέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου στο Λίβανο, οι ελληνικές εφημερίδες ασχολούνται για πρώτη φορά με το θέμα. Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ έχει μάλιστα στο σημερινό της φύλλο κι έναν σχετικό φάκελο με τίτλο: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙ@ΔΙΚΤΥΟ.
Νομίζω ότι μέσα από τα παραπάνω αξίζει κανείς να κρατήσει αυτά από το άρθρο της Ντάνι Βέργου:
«Πρόκειται ίσως για την ευρύτερη διατύπωση απόψεων μέσω Διαδικτύου στον πλανήτη. Ισραηλινοί, Παλαιστίνιοι και Λιβανέζοι, πολίτες, μερικοί δημοσιογράφοι και άλλοι παρατηρητές γράφουν και καταγράφουν την κρίση στη Μέση Ανατολή σε ηλεκτρονικά ημερολόγια ή ιστολόγια (blogs) και αναρτούν φωτογραφίες στο Διαδίκτυο.»
(…)
«Καλύτερο ρεπορτάζ και από τους κορυφαίους δημοσιογράφους εφημερίδας, ραδιοφώνου ή τηλεόρασης», γράφει η γαλλική «Le Monde» που ανακηρύσσει τους «Λιβανέζους bloggers» (lebanesebloggers.blogspot.com) και την «Αλήθεια Ειπωμένη Ωμά» (truthlaidbear.com) «καλύτερες πηγές ενημέρωσης του πολέμου». «Ούτε οι πιο έμπειροι από εμάς δεν θα κατάφερναν τόσο εύστοχα να ζωντανέψουν στα μάτια του αναγνώστη έναν πόλεμο», αναφέρει η «Washington Post», και οι «Times» του Λονδίνου συμφωνούν ότι «είναι ο πόλεμος με το πιο πλούσιο ρεπορτάζ και φωτορεπορτάζ, που δεν κάνουν δημοσιογράφοι αλλά απλοί πολίτες, αυτόπτες μάρτυρες».
(…)
«Οταν αυτός -που ζούμε- ο κύκλος άσκοπων θανάτων και καταστροφής κλείσει, όταν διαλυθεί ο θυμός, ίσως κρατήσουν οι άνθρωποι αυτοί -Λιβανέζοι και Ισραηλινοί- τις προσωπικές επαφές τους με "τον εχθρό". Σκεφτείτε τι θα σημαίνει εάν η επόμενη γενιά Λιβανέζων και Ισραηλινών πολιτικών και επιχειρησιακών ηγετών έχουν προσωπική γνώση του ανθρωπισμού του άλλου. Δεν θα ξεχάσουν ότι ακόμη και ενώ υπήρχε ένας πόλεμος σε εξέλιξη, ήταν σε θέση να μιλούν ο ένας στον άλλον και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Δεν είναι τόσο εύκολο να σκοτώσεις κάποιον που γνωρίζεις. Μπορείς, όμως, να σκεφτείς να ξεκινήσεις μια κοινή προσπάθεια ανάπτυξης σε πολιτικό ή επιχειρηματικό επίπεδο με κάποιον από την άλλη πλευρά που γνωρίζεις ως άνθρωπο και όχι απλώς ως έναν "παλιό εχθρό"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου