ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
...Τι φταίει και πέφτουν δραματικά (στην Ελλάδα) οι κυκλοφορίες των εφημερίδων; Αν τίθεται θέμα ανυποληψίας, λόγω διαπλοκής, πώς εξηγείται το γεγονός ότι ο κόσμος -παρατώντας τις εφημερίδες- ενημερώνεται από την τηλεόραση, η οποία επίσης ανήκει στη «διαπλοκή»; (Επί πλέον: όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η πλειονότης ούτε την TV εμπιστεύεται. Απλώς, περνά περισσότερες ώρες μαζί της, ξέροντας με τι έχει να κάνει). Μήπως για την πτώση των κυκλοφοριών φταίει η τιμή πωλήσεως; Μήπως αποτελεί τροχοπέδη το γεγονός ότι κυκλοφορούν πολλές εφημερίδες πανελλαδικής εμβέλειας; Μήπως η εισβολή του διαδικτύου; Μήπως η καχεκτική οικονομική κατάσταση, καθώς και η έλλειψη χρόνου, που αφ' ενός δεν επιτρέπουν να διατηρηθεί η παλιά σχέση εφημερίδος-αναγνώστη και αφ' ετέρου κλείνουν τον κόσμο στο σπίτι, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από την παντοκρατορία της εικόνας; Μήπως, εν τέλει, διατυπώνεται σιωπηλά -και ερήμην της περί άλλα τυρβάζουσας δημοσιογραφίας- ένα αίτημα «άλλης δημοσιογραφίας», διαφορετικής από τη σημερινή; Ουδόλως αποκλείεται να ισχύουν σωρευτικώς οι προεκτεθέντες λόγοι. Και ασφαλώς πρέπει να μελετηθούν... Ωστόσο, αν πράγματι αχνοφέγγει κάποια «απαίτηση» για ούτως ειπείν νέα, «εναλλακτική» δημοσιογραφία, τότε υπάρχει χώρος για άμεση συζήτηση. Ενδεικτικώς, απορίες και ερωτήματα-υλικό για προβληματισμό: Μήπως επιτέλους οι εφημερίδες οφείλουν να ξαναδούν την πρώτη σελίδα τους, δηλαδή τον βασικό προσανατολισμό τους; Μήπως, δηλαδή, η ακατανόητη εμμονή στα ψιλολόγια της πολιτικής αποθεώνει τη μικροπολιτική και απωθεί σταδιακά τους αναγνώστες; (Το ίδιο ισχύει για τα παραπολιτικά, το ρεπορτάζ κ.λπ.) Μήπως η πεισματική ελληνοκεντρική θεματική έχει καταντήσει βαρετή και αδιάφορη; Μήπως βαθμηδόν η εφημερίδα -παύοντας να είναι αιχμηρή απέναντι στις παντοειδείς εξουσίες- αφήνει χώρο στους λαϊκισμούς των δήθεν τηλεοπτικών αποκαλύψεων; (Πάντως, αρκετές αποκαλύψεις -δυσάρεστες για την εξουσία- προήλθαν από αμφιλεγόμενες εκπομπές.) Μήπως χρειάζεται να επανεξεταστεί το «πώς» της γραφής, ο τρόπος επιλογής και προσέγγισης θεμάτων κ.λπ.; Μήπως επιτέλους οι εφημερίδες οφείλουν να ξαναδούν κάποια σοβαρά ζητήματα που αφορούν τα κριτήρια των προσλήψεων, τις αμοιβές κ.λπ.; ***Δεν είναι αστείο: σήμερα, οι εφημερίδες είναι πολύ καλύτερες από παλιά! Διαθέτουν περισσότερους καλούς γραφιάδες, είναι ασυγκρίτως πιο ανοιχτές και πλουραλιστικές και καταφανώς ανεξάρτητες από τις κομματικές εξουσίες σε σύγκριση με το παρελθόν. Ωστόσο, αυτά δεν αρκούν. Ο ανταγωνισμός είναι σήμερα μεγαλύτερος, οι απαιτήσεις περισσότερες και η κοινωνία δεν παρουσιάζει τη γραμμικότητα του παρελθόντος. Αν αυτά δεν γίνουν συνείδηση, και δεν απασχολήσουν σοβαρά το σώμα των δημοσιογράφων, η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά. Και δεν θα αφορά πια προβληματικούς ραδιοσταθμούς και μικρές εφημερίδες... ***Κάποτε η Μελίνα είχε πει στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Πρόεδρε, δεν μας αγαπάει πια ο κόσμος...». Σήμερα θα μπορούσαν να το πουν για τη δουλειά τους οι δημοσιογράφοι. Ομως, αν μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια, το διαζύγιο θα είναι οριστικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου