Σε άλλες εποχές θα αναρωτιόμουν το θέμα είναι να φύγουν ο Παπαγεωργόπουλος και ο Ψωμιάδης; Εκεί είναι το πρόβλημα της Θεσσαλονίκης; Και να έλθει ποιος; Η Αράπογλου και η Πατουλίδου; Για να κάνουν τι; Τα ίδια ΔΕΝ θα κάνουν! Αντε και αντιπολίτευση στην κυβέρνηση! ‘Η για να το πούμε πιο σωστά θα χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι το ότι εκλέγονται υποστηριζόμενες από την αντιπολίτευση για να ΜΗΝ κάνουν τίποτα. Όπως ακριβώς έκαναν όλα αυτά τα χρόνια οι Παπαγεωργόπουλος και Ψωμιάδης (για να μην πω το φρικτό: ότι τώρα που οι εν λόγω κύριοι «συμπολιτεύονται» μπορεί να πάρουν και κανένα φράγκο –όχι ότι και πάλι θα γίνει κάτι!).
Όμως δεν ζούμε σε άλλες εποχές. Ζούμε ΑΥΤΗ την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ εποχή και μιλάμε για τους συγκεκριμένους κυρίους Παπαγεωργόπουλο και Ψωμιάδη οι οποίοι έχουν επιβάλλει μια ιδιότυπη αυτοδιοικητική δικτατορία που όσο πάει τόσο θα μοιάζει με το Καζακστάν του Nazarbayev ή ακόμη και το Τουρκμενιστάν του ημίτρελου Saparmurat Niyazov.
Εδώ είστε και εδώ είμαι, θυμηθείτε: έρχονται τα πολύ χειρότερα την επόμενη τετραετία! Αν τώρα η Θεσσαλονίκη είναι πολλές φορές για γέλια, αύριο θα είναι για κλάματα!
Θα ήταν υπερβολικό άραγε να πει κανείς ότι το «πολιτικό φαινόμενο της Θεσσαλονίκης» μέσα από τη συγκεκριμένη εκπροσώπηση κινδυνεύει να γενικευτεί; Μήπως κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου όσοι λένε «από τη Θεσσαλονίκη που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί;». Μια ενίσχυση του φαινομένου με την επανεκλογή του «δίδυμου» μπορεί να το ενισχύσει και να το γενικεύσει. Η ιστορία του Γιέλτσιν και του Μπερλουσκόνι διδάσκουν! Ημίτρελοι και πολιτικά επικίνδυνοι άνθρωποι έφθασαν με την «αγάπη του λαού» στα ανώτατα αξιώματα. (Γελάς; Μη γελάς καθόλου γιατί καθόλου δεν θα γελάς όντως αν κάποτε τους δεις να ορκίζονται στο Προεδρικό Μέγαρο…).
Οι εκλογές στη Θεσσαλονίκη είναι οι πιο σημαντικές όχι μόνο για την ίδια την πόλη αλλά για όλους μας και κυρίως για την ίδια τη Δημοκρατία. Αν δεν το δούμε έτσι θα πάμε πολύ, μα πάρα πολύ πίσω. Κι αυτό γιατί το θέμα δεν είναι μόνο τα άλυτα και χρονίζοντα προβλήματα της πόλης, το μεγάλο πρόβλημα είναι η συγκεκριμένη εκπροσώπηση.
Και ποιους εκπροσωπούν, θα πει όποιος δεν ξέρει τα της πόλης και του Νομού της Θεσσαλονίκης, εσάς δεν εκπροσωπούν; Εσείς δεν τους ψηφίζεται και θα τους ξαναψηφίσετε; Λουστείτε τους!
Όχι, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα γιατί αν ήταν δεν είχαμε την ανάπτυξη ενός τόσο επικίνδυνου (το αντιαισθητικό είναι το λιγότερο) φαινομένου. Οι άνθρωποι αυτοί ψηφίζονται από πολίτες που ελάχιστη ως ουδεμία σχέση έχουν με την πόλη. Να το πάρουμε ανάποδα: η πόλη της Θεσσαλονίκης κατοικείται από 100.000 φοιτητές, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες, εκατοντάδες δημόσιους υπαλλήλους από άλλες περιοχές της Ελλάδας, εκατοντάδες ή και χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους-εσωτερικούς μετανάστες αλλά και ανθρώπους που έχουν γεννηθεί και κατάγονται (και ψηφίζουν) σε κοντινούς νομούς. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων ΔΕΝ ψηφίζουν εδώ. Αντίθετα απ’ όσους έχουν εδώ τα εκλογικά τους δικαιώματα οι περισσότεροι ζουν σε άλλους Δήμους γύρω από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Ταυτόχρονα με αυτό το ιδιόμορφο και πολλαπλά τονισμένο σε σχέση με άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας φαινόμενο, υπάρχει και κάτι άλλο: η λόγω φτώχειας και εγκατάλειψης εδώ και δεκαετίες της Β. Ελλάδας (και κυρίως του νομού Θεσσαλονίκης) αλλά και της περιθωριοποίησης μεγάλων τμημάτων του νέου πληθυσμού που έφτασε στην περιοχή (πολιτικοί πρόσφυγες από τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ, ρωσοπόντιοι, πόντιοι κλπ) αναπτύχθηκαν δύο τάσεις: η μία είναι η τάση της «μανιακής» αντιπολίτευσης στο «αθηναιο-κεντρικό κράτος» (επιχείρημα που εδώ και χρόνια καλλιεργείται από τους πολιτικάντηδες ΟΛΩΝ σχεδόν των παρατάξεων) και η άλλη είναι η (εύλογη) τάση για βόλεμα, για διορισμό για εξασφάλιση μιας θέσης στον ήλιο. Είναι αυτή η δεύτερη τάση που καλύπτεται από το ρουσφέτι και τις κουμπαριές. Αυτή που εμποδίζει τον απλό πολίτη να σκεφτεί να ψηφίσει κάτι άλλο. «Αντιπολίτευση» στο «Κράτος της Αθήνας» και Φόβος! Αυτά τα δύο εκπροσωπούνται αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη. Και όχι οι ελεύθερες συνειδήσεις των πολιτών και όλων όσων ζουν στην πόλη και το Νομό.
Και το μεγάλο στοίχημα τώρα και πάντα θα είναι να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος…
Και μπορεί να σπάσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου