Πάμε στοίχημα;

Εμείς οι Ελληνες τζογάρουμε διπλάσια ή και τριπλάσια ποσά, από άλλους (Βρετανούς, Γερμανούς, Γάλλους...) σε εκλογές (βουλευτικές και δημοτικές), σε παγκόσμια κύπελλα και σε διεθνείς διοργανώσεις. Στοιχηματίζουμε παράνομα, ημιπαράνομα ή εντελώς παράνομα, για ό,τι κινείται -ή πάει να κινηθεί- στην πολιτική, πολιτιστική, αθλητική, εν γένει κοινωνική σκηνή. Εραστές των παιχνιδιών της ειμαρμένης, των σεναρίων, των πιθανών δολοπλοκιών ή συνωμοσιών, με το μυαλό κολλημένο στην άκοπη κερδοσκοπία, μεταπίπτουμε -συχνά- σε καταστάσεις αληθινής λύσσας. Για παράδειγμα, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ο τζίρος από τα στοιχήματα στα προποτζίδικα και στα «μπουκ» καφενείων, μαγαζιών, σπιτιών ξεπέρασε τα 15 εκατ. ευρώ (στις βουλευτικές του 2000 είχε αγγίξει τα 10 εκατ. ευρώ). Αστρονομικά ποσά άγγιξαν αυτές τις ημέρες και τα στοιχήματα των Ελλήνων για τους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά δεν ποντάρουμε μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου, υπέρ της Ιντερ ή της Βιγιαρεάλ, της Μπαρτσελόνα ή της Μπενφίκα, για το αν θα σκοράρει πρώτος στο Γουέμπλεϊ ο Τζανφράνκο Τζόλα, με ποιο πόδι θα σουτάρει και τι χρώμα παπούτσι θα φορά, αλλά κι αν θα χιονίσει πρώτα στην Αθήνα ή στη Μόσχα, υπέρ του Everything ή του Party, ποια είναι τα ακριβότερα ακίνητα της χώρας, ή αν θα ’ρθει ο Βαβύλης Πέμπτη ή Δευτέρα.