Δεύτερη 24ωρη απεργία

Την επόμενη Τρίτη!

...

Νέα απεργία αποφάσισαν για την επόμενη Τρίτη 15 Μαϊου οι εργαζόμενοι στα media, συμμετέχοντας στην πανελλαδική 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Η Συντονιστική Επιτροπή συνεδρίασε σήμερα και αυτά που ζητάει είναι:
• Η διαλεύκανση σε βάθος της υπόθεσης των ομολόγων.
• Η άμεση επιστροφή των χρημάτων των ομολόγων στα Ταμεία με τους τόκους.
• Η απόκρουση της ελαστικής αμοιβής των εργαζομένων.
• Η πλήρης εφαρμογή των ΣΣΕ, η άμεση καταβολή των δεδουλευμένων όπου αυτά οφείλονται και σταμάτημα των απολύσεων.
• Η εξασφάλιση της ποιότητας της ενημέρωσης και της ελεύθερης και αντικειμενικής πληροφόρησης.
Ακόμη, απαιτούν:
• Την άμεση επιστροφή των χρημάτων που δόθηκαν για την αγορά των ομολόγων με τους νόμιμους τόκους και τις αποδόσεις του κεφαλαίου που διατέθηκε.
• Τη διασφάλιση της αυτοτέλειας και της λειτουργίας των Ταμείων με αιρετές Διοικήσεις και Κοινωνικό έλεγχο.
• Την πλήρη εξασφάλιση των αποθεματικών των Ταμείων με σταθερή και εγγυημένη εκ των προτέρων απόδοση.
• Την πλήρη διαλεύκανση όλης αυτής της πρωτοφανούς υπόθεσης με ανάδειξη των όποιων αστικών, ποινικών κλπ ευθυνών.
• Το σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων με σταθερή απασχόληση και πλήρη οινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα.
• Την πλήρη εφαρμογή των ΣΣΕ και την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων όπου αυτά οφείλονται. • Την άμεση υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ, όπου αυτές εκκρεμούν.
• Την εξασφάλιση της ποιότητας της ενημέρωσης και της ελεύθερης κι αντικειμενικής πληροφόρησης.
• Τη διασφάλιση της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. και
• Το σταμάτημα των απολύσεων.
Από το χώρο του Τύπου, μετέχουν στην απεργία οι παρακάτω Ενώσεις:
ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ και ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
ΛΙΘΟΓΡΑΦΩΝ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΩΝ ΑΘΗΝΩΝ και ΠΕΙΡΑΙΑ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ
ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ ΕΛΛΑΔΟΣ

…

Στο μεταξύ γράφει σήμερα ο Στάθης και προσυπογράφω:

Οι δημοσιογράφοι απεργήσαμε! Μια μέρα (και... καλή). Γιατί; διότι υπάρχει ο κίνδυνος να έχουμε χάσει λεφτά απ' το Ταμείο μας, μέσω των επενδύσεων ρίσκου με δομημένα ομόλογα.

Εναντίον τίνος απεργήσαμε; Της εργοδοσίας; κακώς! Δεν μας έφαγαν τα αφεντικά τα λεφτά.

Εναντίον των αναγνωστών-ακροατών-θεατών; κακώς! ούτε οι πολίτες (που τους αφήσαμε μια μέρα μόνους τους με την κυρία Δρούζα) πείραξαν σέντσι απ' την τσέπη μας.

Εναντίον του κράτους και της κυβέρνησης μήπως; ελάτε τώρα! Θα απεργούσαμε ποτέ εναντίον του κ. Ρέππα, του κ. Ρουσόπουλου κι όλων των ευεργετών του κλάδου μας, οίτινες τον έχουν τιμήσει (κι εκτιμήσει αναλόγως) με αργομισθίες, πολυθεσίες, Γραφεία Τύπου, μη-κυβερνητικές-οργανώσεις, επιτροπές, Ιδρύματα και δεν συμμαζεύεται;

Μήπως απεργήσαμε εναντίον του εαυτού μας; θα ήταν ένα καλό ερώτημα, αλλά ας το θεωρήσουμε ρητορικόν. Στο μεταξύ, ας σημειώσουμε το μόνον θετικόν αυτής της απεργίας: τη συμμετοχή του κλάδου κατά 100%! Ακόμη κι αν θεωρηθεί συντεχνιακή συμπεριφορά, είναι μια καλή συμπεριφορά. Που, όμως, συντεχνιακή, εν τέλει, μπορεί και να μην ήταν. Καθ' ότι και σε άλλες απεργίες, σοβαρές εκείνες, δύσκολες και με κόστος, ο κλάδος στάθηκε στο ύψος του. Συμμετέχοντας 100%! Μυστήριον, αν ληφθούν υπ' όψιν πολλά (μα πάρα πολλά δεδομένα), αλλά δεν είναι της παρούσης - ας το αφήσουμε άλυτο. Προς το παρόν.

***

Ομως, όταν άρχισε αυτή η φάμπρικα (με νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη τον οποίον «επηύξησαν και βελτίωσαν» δύο φορές οι κυβερνήσεις Σημίτη), πόσοι από μας έγραψαν εναντίον των κινδύνων που εμπεριέχουν οι επενδύσεις αποθεματικών απ' τα Ταμεία, με τρόπους πέραν του σχετικώς ασφαλούς, δηλαδή πέραν των καταθέσεων με ένα καλό και προνομιακό (λόγω του μεγέθους των ποσών) επιτόκιο;

Πόσοι έγραψαν ή μίλησαν, όχι μόνον εναντίον αυτών των πρακτικών, αλλά και της πολιτικής σκέψης που τα υπαγόρευε; Αντιθέτως μάλιστα, πόσοι υποκύπτοντες στα επικρατούντα

νεοφιλελεύθερα κλισέ, όχι μόνον τα εξήραν αλλά και λοιδόρησαν τους σκεπτικιστές; Τώρα που μας «έφαγαν» κι εμάς τα λεφτά, έκαναν απεργία μαζί μας

και τα παπαγαλάκια κάθε εξουσίας, πράσινης ή βένετης, πράσινα ή βένετα ή τρικολόρε και τα ίδια;

Μάλιστα, μιας μέρας απεργία

στις δύο θα της κάναμε τα τριήμερα;

Απεργία ή επαναστατ..., με συγχωρείτε, καθεστωτική γυμναστική εν όψει εκλογών στην ΕΣΗΕΑ;

Ωστε οι ίδιες παρατάξεις, οι ίδιοι εκπρόσωποι να 'χουν κάτι να λένε, κουκιά (ναι κουκιά, εμάς), να μετράνε, το ίδιο και στα ίσα, και αυτούς που έκρουαν τον κώδωνα του (νεοφιλελευθερικού) κινδύνου, και όσους του άνοιξαν τις πόρτες να μπουκάρει στο Ταμείο;

Φταίμε όλοι το ίδιο;

Και καλά για το δικό μας το Ταμείο. Καλά να πάθουμε, διότι παρ' ότι γνωρίζοντες (κατά τεκμήριον) περισσότερα απ' τους πολίτες, όχι μόνον δεν αποτρέψαμε τα δεινά μας, αλλά καλλιεργήσαμε, κολακέψαμε, ενθαρρύναμε, και συναυτουργήσαμε στα δικά τους δεινά.

Αν τίθεται θέμα δεοντολογίας -αυτή είναι η δεοντολογία: υπηρετήσαμε το δημόσιο συμφέρον; αποτρέψαμε αυτό που γνωρίζαμε ότι το βλάπτει; ή, αντιθέτως, ωραιοποιήσαμε το κακό, το προπαγανδίσαμε, το διευκολύναμε;

Μήπως, για να τα πετύχουμε όλα αυτά τα θεάρεστα, ασκήσαμε και ιδεολογική τρομοκρατία, γράψαμε ασύστολα ψέματα κι εξαπατήσαμε τους πολίτες;

*****

Κι αν για τα λεφτά τα δικά μας φταίει ένας ή δύο ή δέκα (πάντως όχι περισσότεροι) συνάδελφοι, η προσωπική τους ευθύνη πιθανόν να μην αναζητηθεί θεσμικώς ποτέ, διαχεόμενη στη συλλογική ευθύνη του κλάδου -κακώς- όταν όλοι είναι ένοχοι, ένοχος δεν είναι κανείς. Ομως η

επαγγελματική ευθύνη του κλάδου απέναντι στους πολίτες μπορεί να εκληφθεί ως συλλογική από πολλούς και τότε αρχίζουν τα ευχάριστα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» και τα συναφή παρόμοια...

...........................................................

Δεν πάμε καλά, θα το φάμε το κεφαλάκι μας. Είναι βεβαίως λογικόν· ο κλάδος μας παρακολουθεί (και δεν διαμορφώνει παρά μόνον σχετικώς) την κοινωνία· οι δημοσιογράφοι δεν μπορεί να 'ναι μια αγέλη αγγέλων μέσα σε έναν εσμό κουμπάρων-νταβατζήδων-αεριτζήδων και μιζαδόρων.

Μπορούν όμως πολλοί από μας, είθε οι περισσότεροι, να στέκονται αν όχι στο ύψος, στο πλάι των ανθρώπων που μας εμπιστεύονται (ακόμα).

Το πρόβλημα δεν είναι μόνον οι υποχρεώσεις μας απέναντι σε αυτούς τους πολίτες που μας πληρώνουν (αγοράζοντας την εφημερίδα) ή, πληρώνοντας τους φόρους τους, συντηρούν την κρατική τηλεόραση άμα τε και τροφοδοτούν με πόρους την κρατική διαφήμιση που φεύγει για την ιδιωτική τηλεόραση - το θέμα, με έναν λόγο, δεν είναι μόνον θέμα αγοράς, αλλά σχέσης με τον ίδιον μας τον εαυτό, τις επιλογές του και τις θέσεις του μέσα σε αυτήν την αγορά.

Σε αυτήν την, υπό την ευρύτερη έννοιά της αγορά, χρόνια τώρα, κοροϊδεεόμαστε, κοροϊδεύουμε και μας κοροϊδεύουν.

Θα το φάμε το κλούβιο κεφαλάκι μας, αλλά στο μεταξύ θα έχουμε πάρει (στον άνευ πλέον κεφαλής) λαιμό μας πολύ κόσμο.

Απ' την άλλη, θα μου πείτε, χωρίς κεφάλι απαλλάσσεται κανείς απ' την υποχρέωση να ζει για ένα πρόσωπο σ' αυτήν την κοινωνία! σωστόοο...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.V.2007 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/05/2007