Ρower to the people

Διαστάσεις
Ρower to the people
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

Μην τους υποτιμάτε τους μπλόγκερ. Μην τους θεωρείτε ερασιτέχνες, ρομαντικούς και αφελείς. Γιατί μερικές φορές ρίχνουν, αν όχι κυβερνήσεις, πάντως υψηλά στελέχη της «κατεστημένης» δημοσιογραφίας.
Όταν το forumblog. org, η ηλεκτρονική εφημερίδα του Φόρουμ του Νταβός, πρότεινε στον Ρόνυ Άμποβιτς να γράψει ένα ημερολόγιο από την πρόσφατη σύνοδο, εκείνος εξεπλάγη. Ο 34χρονος ιδρυτής της Z-KAT, μιας εταιρείας ιατρικής τεχνολογίας από το Χόλυγουντ, δεν είχε γράψει μέχρι τότε κανένα άρθρο σε μεγάλη εφημερίδα. Δεν ήξερε καν τι είναι το blog. Πήγε λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον και περιέργεια σε μια off-the-record συνάντηση που έγινε στις 28 Ιανουαρίου στο Νταβός. Και εκεί, προς μεγάλη του έκπληξη, άκουσε τον διευθυντή ενημέρωσης του CNN Ήσον Τζόρνταν να λέει πως γνωρίζει 12 δημοσιογράφους στο Ιράκ που σκοτώθηκαν σκόπιμα από τον αμερικανικό στρατό. Ο Δημοκρατικός βουλευτής από τη Μασαχουσέτη Μπάρνεϋ Φρανκ ρώτησε τον Τζόρνταν αν το CNN μετέδωσε ποτέ αυτή την είδηση. «Όχι», απάντησε εκείνος. «Αν αυτό που λέτε είναι αλήθεια», παρενέβη ο Άμποβιτς, «πρόκειται για ένα σκάνδαλο μπροστά στο οποίο ωχριά ακόμη και το Αμπού Γράιμπ». Ο Τζόρνταν προσπάθησε να τα μαζέψει. Και η συζήτηση πέρασε σε άλλα θέματα.
Όταν η συνάντηση τελείωσε, ο Άμποβιτς ρώτησε τους δημοσιογράφους που ήταν παρόντες αν σκόπευαν να γράψουν κάτι. Εκείνοι απάντησαν αρνητικά, αφού η συζήτηση ήταν off-the-record. Αλλά αυτός ο όρος δεν είναι πολύ οικείος στον Άμποβιτς. Κι έτσι, έγραψε ένα άρθρο στο ηλεκτρονικό του ημερολόγιο με τίτλο «Θέτουν τα αμερικανικά στρατεύματα στο στόχαστρο δημοσιογράφους στο Ιράκ;» H ιστορία κινήθηκε με αστραπιαία ταχύτητα στην «μπλογκόσφαιρα» και διάφοροι δεξιοί δημοσιογράφοι την έκαναν σημαία τους, κατηγορώντας το CNN ότι υπονομεύει με δηλητηριώδεις φήμες το κύρος του αμερικανικού στρατού. H παραίτηση του Τζόρνταν ήταν ζήτημα χρόνου.
H ουσία του θέματος δεν μπορεί να αποδειχθεί. H ίδια η Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων δήλωσε ότι ο αμερικανικός στρατός δεν σκοτώνει σκόπιμα δημοσιογράφους, διευκολύνει όμως συχνά τον θάνατό τους με την αδιαφορία που επιδεικνύει. Το δίδαγμα αυτής της ιστορίας είναι άλλο: ότι οι δημοσιογράφοι του «κατεστημένου» δεν ελέγχουν πλέον την ταχύτητα της ενημέρωσης. «Κάποτε φρουρούσαμε εμείς τις πύλες», λέει ο βετεράνος δημοσιογράφος Τζεφ Τζάρβις, που αρθρογραφούσε για πολλά χρόνια σε μεγάλα περιοδικά και σήμερα συνεργάζεται με την ιστοσελίδα buzzmachine. com. «Αντιδρούσαμε στην κριτική με τους δικούς μας, γλυκούς ρυθμούς. Θα έλεγε κανείς ότι καταλαβαίναμε, ότι ελέγχαμε την ταχύτητα των ειδήσεων καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Αυτό δεν ισχύει πλέον».
Το φαινόμενο των μπλόγκερ ξεπερνά τη διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς. Όπως λέει ο Άμποβιτς, είναι κάτι σαν το Power to the People του Τζων Λένον, αλλά σε τούρμπο εκδοχή. «Ο κόσμος θέλει μια φωνή, και τώρα την έχει. Τη δική του φωνή, χωρίς περιορισμούς, χωρίς φίλτρα. Και να ξέρετε πως ο κόσμος είναι έξαλλος».
ΤΑ ΝΕΑ , 18/02/2005