Πουριτανισμός, καπιταλισμός
και ένας ιατρικός παράγοντας
Μετάφραση: Νατάσα Τσουκαλά
Τετάρτη, Αυγούστου 31, 2005
Τρίτη, Αυγούστου 30, 2005
Οι Αμερικάνοι "χριστιανοφασίστες" και το Intelligent Design
Κάθε κυρίαρχη ιδεολογία επιβάλλει τη δική της άποψη για την ύπαρξη (ή όχι) του Θεού και την προέλευση του ανθρώπου.
Ο κυρίαρχος καπιταλισμός των νόμων της αγοράς επιβάλλει και τον νόμο του Θεού με ένα πολύ έξυπνο σενάριο –για να μην θυμίζει και εντελώς Μεσαίωνα: το γνωστό και ως Intelligent Design.
Κι έτσι το «φίδι» (καπιταλισμός) συναντά την «ουρά» του (χριστιανικός φονταμενταλισμός). Το θέμα είναι ποιος θα δαγκώσει ποιόν!
Φυσικά το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ο καπιταλισμός πάντοτε φλέρταρε με ο,τι Θεοκρατικό. Αποκορύφωμα η περίφημη «δίκη του πιθήκου».
«Ενας νεαρός καθηγητής των φυσικών επιστημών, ο Τζον Σκόουπς, είχε το 1925 παραβιάσει το νόμο του Τενεσί που απαγόρευε τη διδασκαλία των νόμων της Εξέλιξης. Ο καθηγητής καταδικάστηκε σε πρόστιμο, αλλά η αμερικανική κοινή γνώμη τάχθηκε με το μέρος του.Σήμερα, οι χριστιανοί φονταμενταλιστές αποφεύγουν να μιλούν για τον Αδάμ και την Εύα, ή ακόμη και για το Θεό. Η προσέγγισή τους έχει «επιστημονική» χροιά: η θεωρία της φυσικής επιλογής, λένε, δεν μπορεί να εξηγήσει την πολυπλοκότητα της ζωής.
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι να σχεδίασε τη ζωή κάποια ανώτερη δύναμη, εξωγήινη ή ιερή. Η νέα Βίβλος των φονταμενταλιστών λέγεται «Ανθρωποι και Πάντα» (Of Panda and People), και γράφτηκε από τους Πέρσιβαλ Ντέιβις και Ντιν Κένιον.
Ενα ίδρυμα με έδρα το Σιάτλ, που λέγεται Discovery Institute και χρηματοδοτείται τόσο από τη χριστιανική Δεξιά όσο και από μη θρησκευτικά ιδρύματα, όπως εκείνο του Μπιλ Γκέιτς, προσπαθεί να εκλαϊκεύσει το πρόβλημα ώστε να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους οπαδούς. Για τον σκοπό αυτό, χρηματοδοτεί έρευνες, εκδίδει βιβλία, γυρίζει ντοκυμαντέρ.Οι οπαδοί του «ευφυούς σχεδιασμού» επαίρονται έτσι για το «ανοιχτό τους επιστημονικό πνεύμα». Δεν απαιτούν την αποβολή του Δαρβίνου από τα σχολεία, αλλά την ισότιμη διδασκαλία της δικής τους θεωρίας. Στο κάτω-κάτω, οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό...
Η εκστρατεία των φονταμενταλιστών έχει ήδη αποδώσει καρπούς. Στο Ντόβερ της Πενσιλβάνια, οι εκπαιδευτικές αρχές αποφάσισαν φέτος να διαβαστεί στους μαθητές την πρώτη μέρα του μαθήματος βιολογίας το εξής κείμενο: «Ο ευφυής σχεδιασμός αποτελεί μια εξήγηση για την προέλευση της ζωής που διαφέρει από τις θεωρίες του Δαρβίνου. Οι μαθητές που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το θέμα αυτό μπορούν να προμηθευτούν το βιβλίο Ανθρωποι και Πάντα».Οι αντίπαλοι του Δαρβίνου προτίθενται τώρα να επεκτείνουν τον αγώνα τους σε όλη τη χώρα και ελπίζουν ότι θα καταγάγουν την πρώτη μεγάλη τους νίκη στο Κάνσας. Οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές, που πρόσκεινται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εξετάζουν το ενδεχόμενο να περιλάβουν από φέτος τον «ευφυή σχεδιασμό» στη διδακτέα ύλη.
Η συζήτηση στην πολιτεία αυτή έχει φουντώσει εδώ και μήνες. Στο Ορεγκον, ένας φοιτητής της φυσικής, ο Μπόμπι Χέντερσον, αποφάσισε να πολεμήσει τους οπαδούς του «ευφυούς σχεδιασμού» με τα δικά τους όπλα. Με επιστολή του προς το εκπαιδευτικό συμβούλιο του Κάνσας, ζητά να διδάσκονται στους μαθητές όχι μόνο η θεωρία της εξέλιξης και ο «ευφυής σχεδιασμός», αλλά και η θεωρία του «πασταφαριανισμού», σύμφωνα με την οποία ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα ιπτάμενο τέρας φτιαγμένο από μακαρόνια!
Η πρωτοβουλία του βρήκε μιμητές: τον τελευταίο καιρό, το εκπαιδευτικό συμβούλιο βομβαρδίζεται από e-mail πασταφαριανιστών». (Τρίζουν τα κόκκαλα του Δαρβίνου με τη διάδοση του «ευφυούς σχεδιασμού» στις ΗΠΑ)
Ενας νέος ιερός «πόλεμος» ξεκινάει. Κι αυτή τη φορά όχι από τους «ισλαμοφασίστες» αλλά από τους Αμερικάνους!
Καλά ξεμπερδέματα!
Update#01:
Μπους εναντίον Δαρβίνου
Η ηθική των κυρίαρχων - andriotakis.gr
Σχετική Βιβλιογραφία:
«Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» Μαξ Βέμπερ.
Και μερικά "παράξενα":
Ο Καπιταλισμός ως γέννημα της Δυτικής Μεταφυσικής
Ο κυρίαρχος καπιταλισμός των νόμων της αγοράς επιβάλλει και τον νόμο του Θεού με ένα πολύ έξυπνο σενάριο –για να μην θυμίζει και εντελώς Μεσαίωνα: το γνωστό και ως Intelligent Design.
Κι έτσι το «φίδι» (καπιταλισμός) συναντά την «ουρά» του (χριστιανικός φονταμενταλισμός). Το θέμα είναι ποιος θα δαγκώσει ποιόν!
Φυσικά το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ο καπιταλισμός πάντοτε φλέρταρε με ο,τι Θεοκρατικό. Αποκορύφωμα η περίφημη «δίκη του πιθήκου».
«Ενας νεαρός καθηγητής των φυσικών επιστημών, ο Τζον Σκόουπς, είχε το 1925 παραβιάσει το νόμο του Τενεσί που απαγόρευε τη διδασκαλία των νόμων της Εξέλιξης. Ο καθηγητής καταδικάστηκε σε πρόστιμο, αλλά η αμερικανική κοινή γνώμη τάχθηκε με το μέρος του.Σήμερα, οι χριστιανοί φονταμενταλιστές αποφεύγουν να μιλούν για τον Αδάμ και την Εύα, ή ακόμη και για το Θεό. Η προσέγγισή τους έχει «επιστημονική» χροιά: η θεωρία της φυσικής επιλογής, λένε, δεν μπορεί να εξηγήσει την πολυπλοκότητα της ζωής.
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι να σχεδίασε τη ζωή κάποια ανώτερη δύναμη, εξωγήινη ή ιερή. Η νέα Βίβλος των φονταμενταλιστών λέγεται «Ανθρωποι και Πάντα» (Of Panda and People), και γράφτηκε από τους Πέρσιβαλ Ντέιβις και Ντιν Κένιον.
Ενα ίδρυμα με έδρα το Σιάτλ, που λέγεται Discovery Institute και χρηματοδοτείται τόσο από τη χριστιανική Δεξιά όσο και από μη θρησκευτικά ιδρύματα, όπως εκείνο του Μπιλ Γκέιτς, προσπαθεί να εκλαϊκεύσει το πρόβλημα ώστε να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους οπαδούς. Για τον σκοπό αυτό, χρηματοδοτεί έρευνες, εκδίδει βιβλία, γυρίζει ντοκυμαντέρ.Οι οπαδοί του «ευφυούς σχεδιασμού» επαίρονται έτσι για το «ανοιχτό τους επιστημονικό πνεύμα». Δεν απαιτούν την αποβολή του Δαρβίνου από τα σχολεία, αλλά την ισότιμη διδασκαλία της δικής τους θεωρίας. Στο κάτω-κάτω, οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό...
Η εκστρατεία των φονταμενταλιστών έχει ήδη αποδώσει καρπούς. Στο Ντόβερ της Πενσιλβάνια, οι εκπαιδευτικές αρχές αποφάσισαν φέτος να διαβαστεί στους μαθητές την πρώτη μέρα του μαθήματος βιολογίας το εξής κείμενο: «Ο ευφυής σχεδιασμός αποτελεί μια εξήγηση για την προέλευση της ζωής που διαφέρει από τις θεωρίες του Δαρβίνου. Οι μαθητές που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το θέμα αυτό μπορούν να προμηθευτούν το βιβλίο Ανθρωποι και Πάντα».Οι αντίπαλοι του Δαρβίνου προτίθενται τώρα να επεκτείνουν τον αγώνα τους σε όλη τη χώρα και ελπίζουν ότι θα καταγάγουν την πρώτη μεγάλη τους νίκη στο Κάνσας. Οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές, που πρόσκεινται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εξετάζουν το ενδεχόμενο να περιλάβουν από φέτος τον «ευφυή σχεδιασμό» στη διδακτέα ύλη.
Η συζήτηση στην πολιτεία αυτή έχει φουντώσει εδώ και μήνες. Στο Ορεγκον, ένας φοιτητής της φυσικής, ο Μπόμπι Χέντερσον, αποφάσισε να πολεμήσει τους οπαδούς του «ευφυούς σχεδιασμού» με τα δικά τους όπλα. Με επιστολή του προς το εκπαιδευτικό συμβούλιο του Κάνσας, ζητά να διδάσκονται στους μαθητές όχι μόνο η θεωρία της εξέλιξης και ο «ευφυής σχεδιασμός», αλλά και η θεωρία του «πασταφαριανισμού», σύμφωνα με την οποία ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα ιπτάμενο τέρας φτιαγμένο από μακαρόνια!
Η πρωτοβουλία του βρήκε μιμητές: τον τελευταίο καιρό, το εκπαιδευτικό συμβούλιο βομβαρδίζεται από e-mail πασταφαριανιστών». (Τρίζουν τα κόκκαλα του Δαρβίνου με τη διάδοση του «ευφυούς σχεδιασμού» στις ΗΠΑ)
Ενας νέος ιερός «πόλεμος» ξεκινάει. Κι αυτή τη φορά όχι από τους «ισλαμοφασίστες» αλλά από τους Αμερικάνους!
Καλά ξεμπερδέματα!
Update#01:
Μπους εναντίον Δαρβίνου
Η ηθική των κυρίαρχων - andriotakis.gr
Σχετική Βιβλιογραφία:
«Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» Μαξ Βέμπερ.
Και μερικά "παράξενα":
Ο Καπιταλισμός ως γέννημα της Δυτικής Μεταφυσικής
Παρασκευή, Αυγούστου 26, 2005
Η πετρελαϊκή κρίση: Ειδήσεις
Update 26/8/05
Update 12/8/05
Ράλι του πετρελαίου σε νέο ιστορικό ρεκόρ πάνω από τα 66 δολάρια
M. Ανατολή και IAEA για Ιράν εκτίναξαν το πετρέλαιο στα 66 δολ.
Έκτακτη σύσκεψη στο υπουργείο Ανάπτυξης για τα καύσιμα
US demand pushes oil still higher
ΜΙΚΡΑ αλλα ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ
Kerr-McGee: στις Moeller-Maersk και Centrica πούλησε τις δραστηριότητές της στη B. Θάλασσα
LINKS
Διεθνές Χρηματιστήριο Πετρελαίου (Λονδίνο)
New York Mercantile Exchange
Opec
Εφιάλτης διαρκείας οι τιμές πετρελαίου
Update 12/8/05
Ράλι του πετρελαίου σε νέο ιστορικό ρεκόρ πάνω από τα 66 δολάρια
M. Ανατολή και IAEA για Ιράν εκτίναξαν το πετρέλαιο στα 66 δολ.
Έκτακτη σύσκεψη στο υπουργείο Ανάπτυξης για τα καύσιμα
US demand pushes oil still higher
ΜΙΚΡΑ αλλα ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ
Kerr-McGee: στις Moeller-Maersk και Centrica πούλησε τις δραστηριότητές της στη B. Θάλασσα
LINKS
Διεθνές Χρηματιστήριο Πετρελαίου (Λονδίνο)
New York Mercantile Exchange
Opec
Πέμπτη, Αυγούστου 25, 2005
Θαύμα! Θαύμα! (νεο-;) #0277
Ξεπερνάει και τον εαυτό της αυτή η (νεο-;) φιλελεύθερη χώρα με τους (νεο-;) φιλελεύθερους υπουργούς της.
Ο (νεο-;) φιλελεύθερος υπουργός Δημόσιας Τάξης πρότεινε προς έγκριση –και θα εγκριθεί- αύξηση 2% στα σώματα ασφαλείας για βαρέα…
Βαρέα μέτρα (ξανα-ματά) έρχονται, βαρύ ξύλο θα πέσει, να μην πάρουν μια αυξησούλα τα Κρατικά Οργανα της Τάξης της (νεο-;) φιλελεύθερης Ελλάδας για να έχουν μεγαλύτερα κέφια;
Ε;
---------
Ξεπερνάει όμως τον εαυτό της και η (νεοφιλ-;) ελεύθερη αγορά μας. Τα ακριβότερα ρούχα της Ευρώπης πληρώνουμε οι (νεο-;) μαλάκες οι (νεο-!) Ελληνες τη στιγμή που έχουμε τους χαμηλότερους μισθούς!
---------
Διαπρέπουμε!
---------
Ποιός έσπευσε να κάνει αυξήσεις πριν βγει ο Αύγουστος;
Η AEGEAN!!!
---------
A! Και η Κρατική ΕΡΤ αρπάζει με το έτσι θέλω άλλο ένα ευρουδάκι από τον λογαριασμό της Κρατικής ΔΕΗ…
---------
Αλήθεια! Αν είχε απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας και δεν είχαμε μόνο μια Κρατική ΔΕΗ αλλά και πολλές ιδιωτικές, από πού θα έπαιρναν το ευρωδάκι (+ άλλα 3,24);
---------
Ελα μου ντε!
---------
Ελπίζω ο Αλογοσκούφης να πει το “mayday – mayday” αρκετά λεπτά πριν τη συντριβή της (νέο-;) φιλελεύθερης οικονομίας!
Τετάρτη, Αυγούστου 24, 2005
«Δολοφονήστε τον Τσάβες!»
Pat Robertson, host of Christian Broadcasting Network's The 700 Club and founder of the Christian Coalition of America, called for the assassination of Venezuelan President Hugo Chavez.
From the August 22 broadcast of The 700 Club:
ROBERTSON: There was a popular coup that overthrew him [Chavez]. And what did the United States State Department do about it? Virtually nothing. And as a result, within about 48 hours that coup was broken; Chavez was back in power, but we had a chance to move in. He has destroyed the Venezuelan economy, and he's going to make that a launching pad for communist infiltration and Muslim extremism all over the continent.
You know, I don't know about this doctrine of assassination, but if he thinks we're trying to assassinate him, I think that we really ought to go ahead and do it. It's a whole lot cheaper than starting a war. And I don't think any oil shipments will stop. But this man is a terrific danger and the United ... This is in our sphere of influence, so we can't let this happen. We have the Monroe Doctrine, we have other doctrines that we have announced. And without question, this is a dangerous enemy to our south, controlling a huge pool of oil, that could hurt us very badly. We have the ability to take him out, and I think the time has come that we exercise that ability. We don't need another $200 billion war to get rid of one, you know, strong-arm dictator. It's a whole lot easier to have some of the covert operatives do the job and then get it over with.
Ούτε μισό ευρώ για την ΔΡΟΥΖΑ Α.Ε.
Ελεήστε την ΕΡΤ με 1 ευρώ τον μήνα
Ε! Οχι δα!
Αν δεν σηκωθούν και τα λιθάρια είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Ούτε μισή ευρωδεκάρα για την ΕΡΤ!!!
Ε! Οχι δα!
Αν δεν σηκωθούν και τα λιθάρια είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Ούτε μισή ευρωδεκάρα για την ΕΡΤ!!!
Κυριακή, Αυγούστου 21, 2005
Τι απέγινε η θρησκεία του κεφαλαίου;
«Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» Μαξ Βέμπερ (1864-1920)...
"«Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» στην προσπάθειά της να αμφισβητήσει τη μαρξιστική θεώρηση περιέχει και ένα ενδιαφέρον παράδοξο: για να ανθίσει η οικονομία της αγοράς χρειάζεται να συντηρεί στη ζωή ένα σύστημα αξιών που έχει προκαπιταλιστική προέλευση, δηλαδή τη θρησκεία. Και ο Ανταμ Σμιθ, ο πρώτος αληθινός θεωρητικός του καπιταλισμού, ήταν ένας ηθικός φιλόσοφος πριν γίνει οικονομολόγος. Παρουσίασε την αγορά σαν ένα «αόρατο χέρι» που χρησιμοποιεί την απληστία και τους ατομικούς εγωισμούς για να τους θέσει στην υπηρεσία ενός κοινού καλού. Αλλά είχε στο νου του και μια κοινωνία ρυθμιζόμενη από το ηθικό συναίσθημα."
"Ο Σμιθ ήταν γνώστης του Σέξπιρ και δανείστηκε την εικόνα του αόρατου χεριού από τον Μάκβεθ. Πριν από τη δολοφονία του Μπάνκο, η Λαίδη Μάκβεθ αναφέρεται στο θάνατο με το "αιματηρό και αόρατο" χέρι του. Ο Σμιθ, ο οποίος διέθετε ένα ισχυρό πνεύμα ειρωνείας, χρησιμοποίησε αυτή τη μεταφορά για να αμφισβητήσει τον εγωκεντρισμό και τη μεγαλομανία των επιχειρηματιών. Οι καπιταλιστές δεν πρέπει να τρέφουν την αυταπάτη ότι είναι οι πρωταγωνιστές της οικονομίας. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μικρά γρανάζια ενός μηχανισμού πολύ μεγαλύτερου από αυτούς. Αυτό ήταν ένα από τα νοήματα του «αόρατου χεριού» του".
"«Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» στην προσπάθειά της να αμφισβητήσει τη μαρξιστική θεώρηση περιέχει και ένα ενδιαφέρον παράδοξο: για να ανθίσει η οικονομία της αγοράς χρειάζεται να συντηρεί στη ζωή ένα σύστημα αξιών που έχει προκαπιταλιστική προέλευση, δηλαδή τη θρησκεία. Και ο Ανταμ Σμιθ, ο πρώτος αληθινός θεωρητικός του καπιταλισμού, ήταν ένας ηθικός φιλόσοφος πριν γίνει οικονομολόγος. Παρουσίασε την αγορά σαν ένα «αόρατο χέρι» που χρησιμοποιεί την απληστία και τους ατομικούς εγωισμούς για να τους θέσει στην υπηρεσία ενός κοινού καλού. Αλλά είχε στο νου του και μια κοινωνία ρυθμιζόμενη από το ηθικό συναίσθημα."
"Ο Σμιθ ήταν γνώστης του Σέξπιρ και δανείστηκε την εικόνα του αόρατου χεριού από τον Μάκβεθ. Πριν από τη δολοφονία του Μπάνκο, η Λαίδη Μάκβεθ αναφέρεται στο θάνατο με το "αιματηρό και αόρατο" χέρι του. Ο Σμιθ, ο οποίος διέθετε ένα ισχυρό πνεύμα ειρωνείας, χρησιμοποίησε αυτή τη μεταφορά για να αμφισβητήσει τον εγωκεντρισμό και τη μεγαλομανία των επιχειρηματιών. Οι καπιταλιστές δεν πρέπει να τρέφουν την αυταπάτη ότι είναι οι πρωταγωνιστές της οικονομίας. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μικρά γρανάζια ενός μηχανισμού πολύ μεγαλύτερου από αυτούς. Αυτό ήταν ένα από τα νοήματα του «αόρατου χεριού» του".
Τα γενέθλια ενός θύματος
ΜΕ ΤOΝ Παπαδιαμάντη έντεκα ετών και τον Καβάφη αγέννητο, το Αμερικάνικο Κογκρέσο ψήφισε σαν σήμερα το οκτάωρο ως ωράριο των ομοσπονδιακών υπηρεσιών.
O ιδιωτικός τομέας και τα άλλα κράτη ακολούθησαν με καθυστέρηση δεκαετιών.
Επρεπε να έρθει το μεσοπολεμικό New Deal για να θεσπιστεί παγκοσμίως αυτό που φημίστηκε ως κατάκτηση των εργαζομένων.
OΠΩΣ όλες οι κατακτήσεις τέτοιου τύπου, η αλήθεια βρίσκεται καλά παραχωμένη στα σύνορα της πολιτικής με τη βιομηχανία.
Το οκτάωρο ποτέ στην ουσία δεν ξεπέρασε τα σύνορα της εξαρτημένης εργασίας.
Oι αγρότες του κόσμου δεν έχουν ακόμη ιδέα τι σημαίνει οκτάωρο, και μοιράζουν το χρόνο τους μεταξύ αεργίας και φουλαριστών εικοσιτετραώρων.
Oι ελεύθεροι επαγγελματίες χτίζουν τη ζωή τους χωρίς να λογαριάζουν ώρες εργασίες, αρκεί να υπάρχει δουλειά.
Πλήθος εργαζομένων που θεωρεί την εξαρτημένη εργασία πυλώνα προς την καταναλωτική ευτυχία, ξοδεύει τη μέρα του σε ακατάσχετες υπερωρίες, συνήθως απλήρωτες.
Απεναντίας, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι προσπάθησαν και σε μερικές χώρες κατάφεραν, να στείλουν την εβδομαδιαία δουλειά τους κάτω από τις σαράντα ώρες.
ΤO OΚΤΑΩΡO άργησε να κυριαρχήσει, έστω παροδικά, επειδή αντιδρούσαν εργοδότες και κυβερνήσεις που δεν καταλάβαιναν τις μηχανές, ζώντας με τις εξατμίσεις της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης, με τα εξαθλιωμένα πλήθη σε ασφυκτικές πόλεις, με παιδάκια που λιποθυμούσαν πάνω στο εργόχειρο.
Αλλά οι νέες, απαστράπτουσες βιομηχανικές μηχανές, η εν σειρά παραγωγή, απαιτούσαν εγρήγορση ειδικευμένων και υπερπροσπάθεια ανειδίκευτων, θαρρείς ότι διψούσαν για τη θεά Βάρδια, πολύ πριν την ανακαλύψουν.
O εργάτης έπρεπε να φεύγει από τη δουλειά ελαφρώς μεταχειρισμένος, αλλά ανατάξιμος έως το επόμενο πρωινό.
Εργάτης που θα δούλευε συστηματικώς δωδεκάωρα μπροστά στις τσίλικες μηχανές, σήμαινε ότι θα μάζευε τα κομμάτια του την επόμενη μέρα.
Το βιομηχανικό οκτάωρο, ο απόλυτος συνδυασμός ανθρώπου και μηχανής, πέρασε λοιπόν από όλες τις φάσεις της αναζήτησης, της διεκδίκησης, της θέσπισης, την κυριαρχίας και σήμερα της απαξίωσης.
O χρόνος απασχόλησης στο νέο περιβάλλον είναι ευθέως ανάλογος με την προϊούσα υποβάθμιση της αξιακής του στάθμης.
Κι αυτό φαίνεται καθαρά στον σπαταλημένο χρόνο, δηλαδή στα παιχνίδια: μόνον ακυρωμένοι χαρτοπαίκτες καταγωγίων ξεχνούσαν να κοιμηθούν και να φάνε πριν εκατό χρόνια.
Σήμερα, πάμπολλοι τύποι ξοδεύουν εικοσάωρα στα παιχνίδια του υπολογιστή, νομίζοντας ότι ζουν.
OΙ ΥΠOΛOΙΠΕΣ ανθρώπινες λειτουργίες, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχουν εσωτερικό χρονόμετρο.
Γι΄αυτό και το οκτάωρο αγιοποιήθηκε ή δαιμονοποιήθηκε κατά περίπτωση, ενώ είναι αριθμός άνευ σημασίας, όπως και η εκλογική τετραετία ή ο χρόνος συνταξιοδότησης.
Πάνος Θεοδωρίδης
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Ημερομηνία: 20/8/2005
ΚΑΝΑΒΑΤΣΟ
Παρασκευή, Αυγούστου 19, 2005
Μπους και εκπαίδευση...
Tο σχέδιο προϋπολογισμού της κυβέρνησης Mπους για το οικονομικό έτος 2006 προβλέπει δραστικές περικοπές σε εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται στα φτωχά κοινωνικά στρώματα.
O προϋπολογισμός αυτός είναι ο πρώτος εδώ και δέκα χρόνια που εισηγείται περικοπές στην εκπαίδευση. Ένα στα τρία προγράμματα καταργείται. Tο πρόγραμμα «Kανένα παιδί να μη μείνει πίσω» παραμένει με τη χαμηλή χρηματοδότηση των 12 δις δολαρίων, ενώ τα προγράμματα «Iσότιμη εκκίνηση», «Σχολική μεταρρύθμιση προς όφελος του συνόλου των μαθητών» και «Aσφαλή και απαλλαγμένα από ναρκωτικά σχολεία» τερματίζονται.
Στην ανώτερη εκπαίδευση σταματάει το πρόγραμμα δανειοδότησης Πέρκινς, που βοηθάει τους σπουδαστές και τους φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα.
Tο σχέδιο του προϋπολογισμού ουσιαστικά καταργεί ή περιορίζει δραστικά συνολικά 150 προγράμματα σε διάφορους τομείς.
Tο υπουργείο Eργασίας δέχεται μείωση 4% από τον προϋπολογισμό του 2005, ενώ ο σχεδιασμός προβλέπει τη συγχώνευση προγραμμάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης και επέκταση προγραμμάτων παρακολούθησης της δράσης των σωματείων.
Στο μεταξύ το 21,9% του παιδικού πληθυσμού της χώρας ζει, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της UNICEF, σε συνθήκες ένδειας.
Mεταξύ των χωρών της E.E. την πρώτη θέση κατέχει η πιστή σύμμαχος των HΠA, μπερλουσκόνειος Iταλία με 16,6%. Mε τέτοια ευημερία στο εσωτερικό του, πώς ν’ αντισταθούν στην αλτρουιστική παρόρμηση να χαρίσουν και στα παιδάκια του υπόλοιπου κόσμου την ονειρική ευτυχία, που τόσο απλόχερα προσφέρουν στα παιδάκια των χωρών τους;
Πηγή: Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
O προϋπολογισμός αυτός είναι ο πρώτος εδώ και δέκα χρόνια που εισηγείται περικοπές στην εκπαίδευση. Ένα στα τρία προγράμματα καταργείται. Tο πρόγραμμα «Kανένα παιδί να μη μείνει πίσω» παραμένει με τη χαμηλή χρηματοδότηση των 12 δις δολαρίων, ενώ τα προγράμματα «Iσότιμη εκκίνηση», «Σχολική μεταρρύθμιση προς όφελος του συνόλου των μαθητών» και «Aσφαλή και απαλλαγμένα από ναρκωτικά σχολεία» τερματίζονται.
Στην ανώτερη εκπαίδευση σταματάει το πρόγραμμα δανειοδότησης Πέρκινς, που βοηθάει τους σπουδαστές και τους φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχά και μικρομεσαία στρώματα.
Tο σχέδιο του προϋπολογισμού ουσιαστικά καταργεί ή περιορίζει δραστικά συνολικά 150 προγράμματα σε διάφορους τομείς.
Tο υπουργείο Eργασίας δέχεται μείωση 4% από τον προϋπολογισμό του 2005, ενώ ο σχεδιασμός προβλέπει τη συγχώνευση προγραμμάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης και επέκταση προγραμμάτων παρακολούθησης της δράσης των σωματείων.
Στο μεταξύ το 21,9% του παιδικού πληθυσμού της χώρας ζει, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της UNICEF, σε συνθήκες ένδειας.
Mεταξύ των χωρών της E.E. την πρώτη θέση κατέχει η πιστή σύμμαχος των HΠA, μπερλουσκόνειος Iταλία με 16,6%. Mε τέτοια ευημερία στο εσωτερικό του, πώς ν’ αντισταθούν στην αλτρουιστική παρόρμηση να χαρίσουν και στα παιδάκια του υπόλοιπου κόσμου την ονειρική ευτυχία, που τόσο απλόχερα προσφέρουν στα παιδάκια των χωρών τους;
Πηγή: Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
Τετάρτη, Αυγούστου 17, 2005
Ποιοι είναι πίσω από την εταιρεία «Ηλιος»
Η αεροπορική εταιρεία «Ηλιος» (Helios Airways) είναι η πρώτη ιδιωτική που ιδρύθηκε στην Κύπρο μετά την απελευθέρωση των πτήσεων και την κατάργηση του μονοπωλίου των Κυπριακών Αερογραμμών. Η εταιρεία υποσχέθηκε ευθύς εξαρχής φθηνές και ασφαλείς πτήσεις.
Πράγματι, η εταιρεία πρόσφερε τα φθηνότερα εισιτήρια στην αγορά, ενώ η κοινή γνώμη ήταν ανυποψίαστη για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το ένα τουλάχιστον από τα τέσσερα αεροπλάνα της. Οπως ήταν αναμενόμενο, η αξιοπιστία της εταιρείας κατέρρευσε μαζί με το μοιραίο Μπόινγκ, όχι μόνο μεταξύ του κοινού, αλλά και των πληρωμάτων των αεροσκαφών, που χθες αρνήθηκαν να πετάξουν τα υπόλοιπα αεροσκάφη.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1999, στο Λονδίνο, από τους Ελληνοκύπριους αδελφούς Μούσκα και πραγματοποίησε την πρώτη της πτήση (ναυλωμένη) στο Λονδίνο, τον Μάιο του 2000. Πριν από μόλις 10 μήνες ο τουριστικός όμιλος Libra Holidays Group Public Ltd, που είναι εισηγμένος στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, εξαγόρασε το 100% του μετοχικού κεφαλαίου της «Ηλιος». Η τιμή αγοράς είχε καθορισθεί στα 1.896.000 δολάρια (περίπου 3,3 εκατ. ευρώ). Κύριοι μέτοχοι του Ομίλου Libra είναι οι Αντρέας Δράκου, Βίκτωρας Μαντοβάνης, Θέμης Δράκου και οι εταιρείες «Δήμητρα Επενδυτική Λτδ» και Lousta Co.Ltd. Ο σημαντικότερος μέτοχος είναι ο Ανδρέας Δράκος, ο οποίος πραγματοποίησε κέρδη την περίοδο του Χρηματιστηρίου.
Και υπουργός Συγκοινωνιών
Πρόεδρος του Libra είναι ο μεγαλοδικηγόρος και παράγοντας του κυβερνώντος κόμματος ΔΗΚΟ Χρίστος Μαυρέλης, ο οποίος διετέλεσε και υπουργός Συγκοινωνιών και Εργων επί προεδρίας Σπύρου Κυπριανού. Η εταιρεία διέθετε τέσσερα αεροπλάνα, εκ των οποίων τα δύο καινούργια Μπόινγκ Β737-800 NG, 189 θέσεων, που ενοικιάζονταν με μακρόχρονο συμβόλαιο από το 2001. Η εταιρεία νοικιάζει ένα Ερμπας Α 320 από τις αιγυπτιακές αερογραμμές, καθώς και το Μπόινγκ, που ήταν το μεγαλύτερο σε ηλικία. Η ίδρυση της «Ηλιος» ενθαρρύνθηκε από την κυπριακή κυβέρνηση στο πλαίσιο της πολιτικής της να ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό με τις κυπριακές αερογραμμές. Αρχικά η εταιρεία πραγματοποιούσε κυρίως ναυλωμένες πτήσεις, ενώ σταδιακά άρχισε να εκτελεί και δρομολογημένες πτήσεις. Η εταιρεία συνεργαζόταν με την Ετζίαν για τις πτήσεις προς το «Ελευθέριος Βενιζέλος», αλλά πριν από μερικούς μήνες αυτονομήθηκε και άρχισε να εκτελεί η ίδια δρομολόγια προς την Αθήνα. Μεταξύ αυτών ήταν και το δρομολόγιο προς Πράγα, μέσω Αθηνών, που ξεκίνησε στις 24 Μαΐου. Η συγκεκριμένη πτήση εκτελούνταν τέσσερις φορές την εβδομάδα (Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή και Δευτέρα), πάντοτε με το ίδιο αεροπλάνο. Η εταιρεία εκτελεί δρομολογημένες πτήσεις προς Λονδίνο, Μάντσεστερ, Μπέρμιγχαμ, Γλασκώβη, Νιούκασλ, Μπέλφαστ, Δουβλίνο, Στρασβούργο, Χανιά, Βουκουρέστι, Σόφια, Βαρσοβία και Πράγα.
Μ.Δρ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/08/2005
Κανένα (άλλο) σχόλιο!
Η «Ήλιος» δεν περιλαμβάνεται στον διεθνή κατάλογο ασφάλειας της ΙΑΤΑ
Τυπικό δείγμα της νέας εποχής και η «Helios»
«Οχι κι άλλες ζωές στο βωμό του κέρδους»
Στο μικροσκόπιο οι «φτηνές εταιρείες»
Πράγματι, η εταιρεία πρόσφερε τα φθηνότερα εισιτήρια στην αγορά, ενώ η κοινή γνώμη ήταν ανυποψίαστη για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το ένα τουλάχιστον από τα τέσσερα αεροπλάνα της. Οπως ήταν αναμενόμενο, η αξιοπιστία της εταιρείας κατέρρευσε μαζί με το μοιραίο Μπόινγκ, όχι μόνο μεταξύ του κοινού, αλλά και των πληρωμάτων των αεροσκαφών, που χθες αρνήθηκαν να πετάξουν τα υπόλοιπα αεροσκάφη.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1999, στο Λονδίνο, από τους Ελληνοκύπριους αδελφούς Μούσκα και πραγματοποίησε την πρώτη της πτήση (ναυλωμένη) στο Λονδίνο, τον Μάιο του 2000. Πριν από μόλις 10 μήνες ο τουριστικός όμιλος Libra Holidays Group Public Ltd, που είναι εισηγμένος στο Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου, εξαγόρασε το 100% του μετοχικού κεφαλαίου της «Ηλιος». Η τιμή αγοράς είχε καθορισθεί στα 1.896.000 δολάρια (περίπου 3,3 εκατ. ευρώ). Κύριοι μέτοχοι του Ομίλου Libra είναι οι Αντρέας Δράκου, Βίκτωρας Μαντοβάνης, Θέμης Δράκου και οι εταιρείες «Δήμητρα Επενδυτική Λτδ» και Lousta Co.Ltd. Ο σημαντικότερος μέτοχος είναι ο Ανδρέας Δράκος, ο οποίος πραγματοποίησε κέρδη την περίοδο του Χρηματιστηρίου.
Και υπουργός Συγκοινωνιών
Πρόεδρος του Libra είναι ο μεγαλοδικηγόρος και παράγοντας του κυβερνώντος κόμματος ΔΗΚΟ Χρίστος Μαυρέλης, ο οποίος διετέλεσε και υπουργός Συγκοινωνιών και Εργων επί προεδρίας Σπύρου Κυπριανού. Η εταιρεία διέθετε τέσσερα αεροπλάνα, εκ των οποίων τα δύο καινούργια Μπόινγκ Β737-800 NG, 189 θέσεων, που ενοικιάζονταν με μακρόχρονο συμβόλαιο από το 2001. Η εταιρεία νοικιάζει ένα Ερμπας Α 320 από τις αιγυπτιακές αερογραμμές, καθώς και το Μπόινγκ, που ήταν το μεγαλύτερο σε ηλικία. Η ίδρυση της «Ηλιος» ενθαρρύνθηκε από την κυπριακή κυβέρνηση στο πλαίσιο της πολιτικής της να ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό με τις κυπριακές αερογραμμές. Αρχικά η εταιρεία πραγματοποιούσε κυρίως ναυλωμένες πτήσεις, ενώ σταδιακά άρχισε να εκτελεί και δρομολογημένες πτήσεις. Η εταιρεία συνεργαζόταν με την Ετζίαν για τις πτήσεις προς το «Ελευθέριος Βενιζέλος», αλλά πριν από μερικούς μήνες αυτονομήθηκε και άρχισε να εκτελεί η ίδια δρομολόγια προς την Αθήνα. Μεταξύ αυτών ήταν και το δρομολόγιο προς Πράγα, μέσω Αθηνών, που ξεκίνησε στις 24 Μαΐου. Η συγκεκριμένη πτήση εκτελούνταν τέσσερις φορές την εβδομάδα (Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή και Δευτέρα), πάντοτε με το ίδιο αεροπλάνο. Η εταιρεία εκτελεί δρομολογημένες πτήσεις προς Λονδίνο, Μάντσεστερ, Μπέρμιγχαμ, Γλασκώβη, Νιούκασλ, Μπέλφαστ, Δουβλίνο, Στρασβούργο, Χανιά, Βουκουρέστι, Σόφια, Βαρσοβία και Πράγα.
Μ.Δρ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/08/2005
Κανένα (άλλο) σχόλιο!
Η «Ήλιος» δεν περιλαμβάνεται στον διεθνή κατάλογο ασφάλειας της ΙΑΤΑ
Τυπικό δείγμα της νέας εποχής και η «Helios»
«Οχι κι άλλες ζωές στο βωμό του κέρδους»
Στο μικροσκόπιο οι «φτηνές εταιρείες»
Hλικίας 20-30 ετών...
Του Σταμου Zουλα
Σίγουρα κανείς λογικός άνθρωπος δεν αγοράζει ένα αεροπορικό εισιτήριο σε «τιμή ευκαιρίας» γνωρίζοντας ότι η έκπτωση που εξασφάλισε σημαίνει και αντίστοιχη μείωση της πιθανότητος να έχει μιαν ασφαλή πτήση. Θεωρεί αυτονόητο ότι η εταιρεία που του προσφέρει φθηνότερο εισιτήριο εξοικονομεί έξοδα από όλες τις άλλες παροχές προς τον επιβάτη (φαγητό, πολυτέλεια, άνεση) εκτός βεβαίως της ασφάλειάς του. Δυστυχώς, αυτό το αυτονόητο κάθε άλλο παρά έχει επιβεβαιωθεί αφ’ ότου απελευθερώθησαν οι αερομεταφορές. Oπως προκύπτει και από την προχθεσινή τραγωδία, η συχνότητα των δυστυχημάτων είναι σημαντικότατα μεγαλύτερη στις μικρές εταιρείες παρά στις μεγάλες· κρατικές ή μη. Προφανώς, λοιπόν, ο ανταγωνισμός έχει θίξει και το κεφάλαιο ασφάλεια. Δηλαδή την αγορά αξιόπιστων αεροσκαφών, την επιμελή συντήρησή τους, την τήρηση των κανόνων πτήσεων του προσωπικού και την άρτια εκπαίδευσή του.
Tο να μην τηρεί αυστηρώς τους κανόνες αυτούς μια εταιρεία θαλασσίων ή χερσαίων μεταφορών συνήθως έχει ως επίπτωση την ταλαιπωρία του κοινού και σπανιότερα οδηγεί σε δυστύχημα. Aντίθετα, αντίστοιχες παραλείψεις στις εναέριες μεταφορές έχουν, σχεδόν ως κανόνα, την τραγωδία. Tούτο σημαίνει ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα απαιτείται πρώτον ασυγκρίτως αυστηρότερη αντιμετώπιση των υπευθύνων που ενέχονται σε τέτοιες εγκληματικές παραλείψεις, δεύτερον ένταση και διεύρυνση του κρατικού ελέγχου για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και τρίτον εντατικοποίηση της προσοχής του κοινού, στο οποίο, τελικώς, οφείλεται η ραγδαία ανάπτυξη των εταιρειών και των πτήσεων «ευκαιρίας» κατά τα τελευταία χρόνια.
Eκ των πραγμάτων οι ιδιοκτήτες μιας εταιρείας που διαθέτει τέσσερα - πέντε αεροσκάφη δεν είναι δυνατόν να διακατέχονται από την αίσθηση ευθύνης, το άγχος και την αγωνία που έχουν οι διευθύνοντες έναν κολοσσό των αερομεταφορών για την περίπτωση δυστυχήματος. Oύτε, βεβαίως, είναι εις θέσιν να διαθέτουν την οργάνωση και τα μέσα που απαιτούνται για την επίτευξη υψηλότατου επιπέδου ασφαλείας στις πτήσεις τους. Συνεπώς, την υστέρηση αυτή οφείλει να την αντιμετωπίσει το κράτος. Mε την επαύξηση του προσωπικού και των μηχανισμών ελέγχου των πτήσεων. Mε τη θέσπιση αυστηρότερων κανόνων και ποινών ως προς την ασφάλεια των αερομεταφορών.
Tα όσα δημοσιοποιούνται σχετικά με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η πτήση του μοιραίου αεοροσκάφους και τα πιθανά αίτια της συντριβής του αποκαλύπτουν μια ζοφερή κατάσταση η οποία είναι απαράδεκτο να συμβαίνει, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, στον τομέα των αερομεταφορών. Θα σταθούμε μόνο σε μια δηλωτική λεπτομέρεια. Στην άγνοια της ακριβούς ηλικίας των μελών του πληρώματος του μοιραίου αεροσκάφους εκ μέρους της ιδιοκτήτριας εταιρείας. Για τις τρεις γυναίκες και τον έναν άντρα αεροσυνοδό που σκοτώθηκαν, αναφέρεται, κατά προσέγγισιν (!) η ηλικία των 20-30 ετών…
Σίγουρα κανείς λογικός άνθρωπος δεν αγοράζει ένα αεροπορικό εισιτήριο σε «τιμή ευκαιρίας» γνωρίζοντας ότι η έκπτωση που εξασφάλισε σημαίνει και αντίστοιχη μείωση της πιθανότητος να έχει μιαν ασφαλή πτήση. Θεωρεί αυτονόητο ότι η εταιρεία που του προσφέρει φθηνότερο εισιτήριο εξοικονομεί έξοδα από όλες τις άλλες παροχές προς τον επιβάτη (φαγητό, πολυτέλεια, άνεση) εκτός βεβαίως της ασφάλειάς του. Δυστυχώς, αυτό το αυτονόητο κάθε άλλο παρά έχει επιβεβαιωθεί αφ’ ότου απελευθερώθησαν οι αερομεταφορές. Oπως προκύπτει και από την προχθεσινή τραγωδία, η συχνότητα των δυστυχημάτων είναι σημαντικότατα μεγαλύτερη στις μικρές εταιρείες παρά στις μεγάλες· κρατικές ή μη. Προφανώς, λοιπόν, ο ανταγωνισμός έχει θίξει και το κεφάλαιο ασφάλεια. Δηλαδή την αγορά αξιόπιστων αεροσκαφών, την επιμελή συντήρησή τους, την τήρηση των κανόνων πτήσεων του προσωπικού και την άρτια εκπαίδευσή του.
Tο να μην τηρεί αυστηρώς τους κανόνες αυτούς μια εταιρεία θαλασσίων ή χερσαίων μεταφορών συνήθως έχει ως επίπτωση την ταλαιπωρία του κοινού και σπανιότερα οδηγεί σε δυστύχημα. Aντίθετα, αντίστοιχες παραλείψεις στις εναέριες μεταφορές έχουν, σχεδόν ως κανόνα, την τραγωδία. Tούτο σημαίνει ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα απαιτείται πρώτον ασυγκρίτως αυστηρότερη αντιμετώπιση των υπευθύνων που ενέχονται σε τέτοιες εγκληματικές παραλείψεις, δεύτερον ένταση και διεύρυνση του κρατικού ελέγχου για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και τρίτον εντατικοποίηση της προσοχής του κοινού, στο οποίο, τελικώς, οφείλεται η ραγδαία ανάπτυξη των εταιρειών και των πτήσεων «ευκαιρίας» κατά τα τελευταία χρόνια.
Eκ των πραγμάτων οι ιδιοκτήτες μιας εταιρείας που διαθέτει τέσσερα - πέντε αεροσκάφη δεν είναι δυνατόν να διακατέχονται από την αίσθηση ευθύνης, το άγχος και την αγωνία που έχουν οι διευθύνοντες έναν κολοσσό των αερομεταφορών για την περίπτωση δυστυχήματος. Oύτε, βεβαίως, είναι εις θέσιν να διαθέτουν την οργάνωση και τα μέσα που απαιτούνται για την επίτευξη υψηλότατου επιπέδου ασφαλείας στις πτήσεις τους. Συνεπώς, την υστέρηση αυτή οφείλει να την αντιμετωπίσει το κράτος. Mε την επαύξηση του προσωπικού και των μηχανισμών ελέγχου των πτήσεων. Mε τη θέσπιση αυστηρότερων κανόνων και ποινών ως προς την ασφάλεια των αερομεταφορών.
Tα όσα δημοσιοποιούνται σχετικά με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η πτήση του μοιραίου αεοροσκάφους και τα πιθανά αίτια της συντριβής του αποκαλύπτουν μια ζοφερή κατάσταση η οποία είναι απαράδεκτο να συμβαίνει, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, στον τομέα των αερομεταφορών. Θα σταθούμε μόνο σε μια δηλωτική λεπτομέρεια. Στην άγνοια της ακριβούς ηλικίας των μελών του πληρώματος του μοιραίου αεροσκάφους εκ μέρους της ιδιοκτήτριας εταιρείας. Για τις τρεις γυναίκες και τον έναν άντρα αεροσυνοδό που σκοτώθηκαν, αναφέρεται, κατά προσέγγισιν (!) η ηλικία των 20-30 ετών…
Λογοκρισία στη "Μακεδονία"
ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»
Πρόκειται για μία περίπτωση λογοκρισίας που ασκήθηκε από την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» με θύμα άρθρο, του συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου της κυρίου Θανάση Τριαρίδη, το οποίο όφειλε να δημοσιεύσει στις 14 Αυγούστου 2005.
Η λογοκρισία, δηλαδή η άρνηση δημοσίευσης του άρθρου, βασίστηκε στο ότι το άρθρο του κυρίου Τριαρίδη αντέβαινε στις αρχές της εφημερίδας. Η εξήγηση αυτή δόθηκε από τον Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας κύριο Χρήστο Καψάλη,
Η αρθρογραφία του κυρίου Τριαρίδη αφορούσε τις περιπέτειες της μητρικής γλώσσας των εθνικά Μακεδόνων (Σλαβομακεδόνων) της βόρειας Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα της απαγόρευσης και του εξοστρακισμού της γλώσσας αυτής από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Συμπερασματικά μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι αρχή της εφημερίδας αυτής δεν είναι παρά η συνέχιση της απαγόρευσης της μακεδονικής γλώσσας από αυτούς που την ομιλούν και η παράταση του εξοστρακισμού της από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Το ευτύχημα είναι ότι τόσο οι διεθνείς συνθήκες όσο και οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτή την νεοελληνική εθνικιστική πολιτική και φιλοσοφία.
Δρ Γεώργιος Νακρατζάς
Πολιτικός Σύμβουλος της EFA (European Free Alliance )
Πολιτικού Κόμματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Για θέματα Μειονοτήτων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια
----------
Το λογοκριμένο άρθρο του κυρίου Θανάση Τριαρίδη, συγγραφέα και αρθρογράφου της εφημερίδας της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία».
Μικρή σημείωση για μια κομμένη γλώσσα
Σε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του ο Μάρκος Μέσκος (στο υπ’ αριθμ. ΙΙ από τον Ισκιο της γης του 1986) ξεκινάει με μια προμετωπίδα από εκείνες που συχνά (:ή έστω: κάποτε) είναι πιο κρίσιμες από αλάθητα μανιφέστα και αναγγελίες θριάμβων. Την αντιγράφω: «Ξανά δεν θα ανταμώσουμε πάρεξ στη στάχτη· / μακεδονίτικα πουλιά λαλούν μακεδονίτικα!».
Δεν θα σας μιλήσω στα στενά όρια μιας επιφυλλίδας για τον ποιητικό λόγο του Μέσκου (ωστόσο μπαίνω στον πειρασμό να σημειώσω πως σε πείσμα των λογής φιλολογικών ιερατείων, ο Μέσκος, για τη δική μου οπτική, είναι πράγματι ένας από τους πιο σημαντικούς μεταπολεμικούς ποιητές της γλώσσας μας, θρησκευόμενος όχι με τρομερούς Παντοκράτορες αλλά αποκλειστικά με ίσκιους της γης, με σώματα και δέντρα, με μυρουδιές κι ανέμους, ματωμένα χώματα και αχαλίνωτα νερά). Θα σας μιλήσω για κάποιους συμπολίτες μας (μεταφορικά: για κάποια πουλιά στο δάσος του κόσμου), στους οποίους, εδώ και κάμποσες δεκαετίες, απαγορεύτηκε να μιλήσουν τη γλώσσα της μάνας τους, να τραγουδήσουν τα νανουρίσματα και τα μοιρολόγια ετούτης της γλώσσας, να δηλώσουν μεγαλόφωνα την ταυτότητα τους – να αυτοπροσδιοριστούν. Είναι οι Μακεδόνες: οι πολίτες της χώρας μας που ονομάστηκαν από τον κυρίαρχο εθνοφασισμό «νεζνάμηδες», (δηλαδή οι άνθρωποι που απαντούν νεζναμ – που σημαίνει δεν ξέρω), πληρώνοντας τα λύτρα του ολέθριου μύθου περί «ομοιογενούς έθνους-κράτους». Είναι οι άνθρωποι που στο πρόσωπό τους βλέπουμε (ή πιο σωστά: πρέπει να αναζητήσουμε) τον καθρέφτη της θεσμικής βίας μας, την κτηνωδία του εθνικισμού μας.
Γνώρισα στη ζωή μου κάμποσους τέτοιους ανθρώπους, πολίτες της Ελλάδας, που μιλούν τη μακεδονική γλώσσα – ανθρώπους που υποχρεώθηκαν να αυτοακρωτηριαστούν για να επιβιώσουν, να αποκρύψουν τη γλώσσα της μάνας τους πληρώνοντας τα ακατανόητα λύτρα του εθνοφασισμού που έγινε στην Ελλάδα κυρίαρχη ιδεολογία. Κι όση προπαγάνδα κι αν μας γεμίζει η εκπαίδευση του τρόμου μας, η θρησκεία της απάνθρωπης αυτοκατάφασης, τα μαζικά μέσα της ιδεολογικοποιημένης φενάκης και η πολιτική δημαγωγία, δύσκολα μπορεί να κρυφτεί η μουγκή αλήθεια: ο κυρίαρχος ελληνικός εθνικισμός έθεσε έναν πληθυσμό και μια γλώσσα υπό διωγμόν – μια γλώσσα με την οποία ερωτεύονταν, αγαπιούνταν και ονειρεύονταν χιλιάδες άνθρωποι. Για δεκαετίες κανείς δεν μπορούσε να αντιδράσει – και όταν κάποιοι λιγοστοί που όρθωσαν το ανάστημά τους στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 (ήταν οι ίδιοι που αργότερα συγκρότησαν την πολιτική κίνηση του Ουρανίου Τόξου) χαρακτηρίστηκαν μονομιάς από τους λογής εθνοφασίστες ως «προδότες» και «πράκτορες» - απέκτησαν δηλαδή έναν τίτλο τιμής...
Να μιλάμε καθαρά: Κάποιοι από τους αναγνώστες ετούτης της στήλης πιστεύουν πως υπάρχουν έθνη και αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες. Λογαριάζω τα έθνη ως φονική κατασκευή βίας και θανάτου (όπως άλλωστε και τις θρησκείες), μα θα κατέβαινα ευχαρίστως στον δρόμο για να υπερασπιστώ το δικαίωμα ετούτων των αναγνωστών να αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες -ακριβώς γιατί ο αυτοπροσδιορισμός της ταυτότητάς τους είναι σημαντικότερος από την άποψή μου. Παρόμοια υπάρχουν πολίτες της χώρας μας (λίγοι ή πολλοί, αυτό είναι αδιάφορο) που αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Μακεδόνες ή εθνικά Τούρκοι: αν πιστεύουμε, έστω και ελάχιστα, στα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλουμε να κατεβούμε με την ίδια ζέση στον δρόμο και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους, το δικαίωμα τους να είναι εθνικά Τούρκοι ή εθνικά Μακεδόνες ή ό,τι άλλο επιθυμούν. Κάθε περιστολή ετούτου του δικαιώματος (όπως ο άθλιος ισχύων νόμος του 1982 που, κόντρα σε κάθε αρχή δικαίου, στους «μη εθνικά Έλληνες» πολιτικούς πρόσφυγες να γυρίσουν στην Ελλάδα και να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους) είναι μια προσχώρηση στον φασισμό – μια προσχώρηση στην τελετουργία της βίας και του φόβου.
Κι αν τα έθνη είναι φονικές κατασκευές οι ανθρώπινες γλώσσες είναι το όργανο του ανθρώπινου λόγου, αυτό που μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε και εν τέλει να ζούμε. Όποιος, στο όνομα του εθνοφασισμού του ή της πολιτικής του, ακρωτηριάζει μια γλώσσα ή εμποδίζει την ελεύθερη ομιλία της διαπράττει ένα έγκλημα κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας – παρόμοια με αυτόν που ξεραίνει έναν ποταμό ή νεκρώνει μια λίμνη. Και αυτό το έγκλημα το έκαναν όλα τα εθνικά κράτη τα τελευταία διακόσια χρόνια σε βάρος των «μειονοτικών» γλωσσών (κι ας μην υπάρχει «λάθος» γλώσσα όπως δεν υπάρχει «λανθασμένη θάλασσα»). Η εθνικιστική Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση: το ελληνικό κράτος από το 1913 και μετά και για ολόκληρο τον 20ο αιώνα κυνήγησε, ενοχοποίησε, απαγόρευσε, κατέστειλε και ταπείνωσε όσους μιλούσαν τα μακεδονικά, όσους ένιωθαν πως έχουν μια άλλη ταυτότητα από αυτήν που επέβαλε η κυρίαρχη πλειοψηφία. Οι αδιάκοπες απειλές, τα μουρουνόλαδα, οι αποκλεισμοί, το ξύλο, οι εκτοπίσεις, οι φυλακίσεις, η χρήση του φόβου ως μεθόδου πειθαναγκασμού συνιστούν τον ορισμό της θεσμικής εθνικιστικής βίας πάνω στην ανθρώπινη έκφραση (δηλαδή: πάνω στο ανθρώπινο σώμα). Και τούτη η αθλιότητα συνεχίζεται μέσα στις μέρες μας, ως κηλίδα ντροπής αυτού που με ευκολία περισσή ονομάζουμε «στέρεη δημοκρατία»· γιατί δημοκρατία δίχως αυτοπροσδιορισμό δεν υπάρχει – με την ίδιο τρόπο που δεν υπάρχουν άνθρωποι δίχως όνομα ή άνθρωποι δίχως γλώσσα.
Ξεκίνησα την μικρή μου σημείωση με ένα στίχο του Μάρκου Μέσκου – εξάλλου Κομμένη γλώσσα ονομάζεται η πρώτη συλλογή των διηγημάτων του που κυκλοφόρησε το 1979. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ένας φίλος μου πρωτομίλησε για τούτη την κομμένη μακεδονική γλώσσα – κι από τότε μαζεύω σκόρπιες λέξεις προσπαθώντας να βυθομετρήσω τις ενοχές μου. Η τελευταία μου ανακάλυψη είναι η ζέλμπα (που προφέρεται με παχύ z): στα μακεδονικά σημαίνει την έντονη λαχτάρα, την πεθυμιά. Δεν είναι εύκολο να προσπεράσεις μια τέτοια λέξη. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές προσπαθώντας να περιγράψω μια ακόμη κτηνωδία του ελληνικού εθνοφασισμού, σκέφτομαι πως είναι καθήκον (ναι, ανθρώπινο καθήκον) όλων μας να πάψει η μακεδονική γλώσσα να είναι μια «κομμένη γλώσσα» και να διδαχτεί επιτέλους (μαζί με τα τραγούδια της και τα λογοτεχνήματά της) στα σχολεία των περιοχών όπου μιλιέται. Για να μπορούν όσοι μιλούν μακεδονίτικα να τα λαλούν και να τα γράφουν ελεύθερα – δίχως τις απειλές, τα σκαμπίλια, τα μουρουνόλαδα και τα κυνηγητά, δίχως την θεσμική βία και τον σπαρμένο φόβο του κυρίαρχου εθνοφασισμού μας. Αξίζει να γυρέψουμε ετούτη τη ζέλμπα.
Υστερόγραφο σε μια μικρή σημείωση
Το κείμενο «Μικρή σημείωση για μια κομμένη γλώσσα» στάλθηκε ηλεκτρονικά στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» στις 09-8-2005 προκειμένου να δημοσιευτεί στο κυριακάτικο φύλλο της 14ης-8-2005. Στις 11-8-2004 μου ανακοινώθηκε από την «Μακεδονία» (και πιο συγκεκριμένα από τον διευθυντή σύνταξης Χρήστο Καψάλη) πως η εφημερίδα δεν μπορούσε να δημοσιεύσει το συγκεκριμένο άρθρο για λόγους αρχής και μου ζητήθηκε ένα άλλο. Φυσικά αρνήθηκα – και ανακοίνωσα με την σειρά μου πως η 18μηνη συνεργασία μου με την εφημερίδα «Μακεδονία» τέλειωνε αυτόματα.
Μια απαραίτητη διευκρίνηση: όταν τον Φεβρουάριο του 2004 μου προτάθηκε από την «Μακεδονία» (και πάλι από τον Χρήστο Καψάλη) η συνεργασία με το κυριακάτικο φύλλο, του απάντησα πως τα κείμενα μου μπορεί να χαρακτηριστούν ακραία και πως θα προκαλέσουν ποικίλες αντιδράσεις (ιδίως στο κοινό της «Μακεδονίας»). Ο Χρ. Κ. με διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να υπάρξει η οποιαδήποτε λογοκρισία στα κείμενα μου (καθώς, έτσι κι αλλιώς, η άποψή του συντάκτη δεν δεσμεύει την εφημερίδα). Και μου επισήμανε πως αν ένα κείμενο αντιβαίνει ευθέως στις αρχές της εφημερίδας, απλώς δεν δημοσιεύεται. Συμφώνησα σε αυτήν την σκέψη, λέγοντας του πως βρίσκω τίμια και καθαρή μια τέτοια εξήγηση – και του δήλωσα από την πλευρά μου όταν προκύψει αυτό το (μη δημοσιεύσιμο) κείμενο θα είναι από μεριά μου και το τέλος της συνεργασίας μας.
Είναι αλήθεια πως από τον Φεβρουάριο του 2004 μέχρι τον Αύγουστο του 2005, επί εξήντα πέντε (65) Κυριακές, η συμφωνία τηρήθηκε μέχρι κεραίας. Απόψεις οι οποίες προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων, ύβρεων και απειλών δημοσιεύονταν κανονικά και χωρίς την παραμικρή λογοκρισία. Καθώς το σύνολο αυτών των επιφυλλίδων βρίσκονται δημοσιευμένες και στην ιστοσελίδα μου (www.triaridis.gr) είναι εύκολο να αποδειχτεί του λόγου το αληθές. Στο μεταξύ, οι συγκεκριμένες επιφυλλίδες αναδημοσιεύτηκαν σε δεκάδες δικτυακούς τόπους, επίσημες ιστοσελίδες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, ηλεκτρονικά περιοδικά και forums πολιτικού προβληματισμού, ενώ δέκα (10) από αυτές μεταφράστηκαν και κυκλοφορούν και στα αγγλικά. Και πρέπει να αναγνωρίσω πως παρά τις ιδιαίτερα σκληρές αντιδράσεις που έφταναν στη «Μακεδονία» από φορείς, συλλόγους και πρόσωπα (και μπορώ να τις φανταστώ από τις αντίστοιχες αντιδράσεις που δεχόμουν εγώ και οι οποίες, κατά μέσο όρο, ξεπερνούσαν τις 100 επιστολές για κάθε κείμενο, κατά το πλείστον υβριστικές και απειλητικές), επί 18 μήνες η διεύθυνση της εφημερίδας δεν μου έκανε ποτέ την παραμικρή όχληση ή νύξη για να αμβλύνω τα γραφόμενά μου. Για όλα αυτά οφείλω να ευχαριστήσω και την εφημερίδα και τον Καψάλη ειδικότερα.
Κάποτε ήρθε η ώρα που ένα κείμενό μου αντίβαινε με τις αρχές της εφημερίδας (έτσι όπως τις ορίζει η διεύθυνσή της – αυτό άλλωστε είναι το λογικό). Τηρώντας την συμφωνία μας η «Μακεδονία» μου ανακοίνωσε πως δεν μπορούσε να δημοσιεύσει ένα κείμενο για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όσων νιώθουν πως είναι εθνικά Μακεδόνες και για την διδασκαλία της μακεδονικής γλώσσας στα σχολεία της Ελλάδας· τηρώντας κι εγώ την συμφωνία μας τής ανακοίνωσα το τέλος της συνεργασίας μας. Το ελαφρώς οξύμωρο είναι πως οι ίδιες απόψεις μου για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των εθνικά Μακεδόνων διατυπώθηκαν καθαρά και στο φύλλο της 15ης Μαΐου του 2005, στο κείμενο «Μικρή σημείωση για τον αυτοπροσδιορισμό των ανθρώπων», το οποίο δημοσιεύτηκε κανονικά. Ας είναι. Όπως έχω εγώ τις δικές μου αρχές, έχουν τις δικές τους αρχές και οι άλλοι. Είμαι χαρούμενος που η «Μακεδονία» τηρεί τις αρχές της, κι είμαι χαρούμενος που κι εγώ τηρώ τις δικές μου. Είναι το τίμιο τέλος μιας τίμιας σχέσης.
Δεν χρησιμοποιώ συχνά την λέξη χαρούμενος, ακριβώς γιατί δηλώνει αυτοκατάφαση, την οποία γενικά την λογαριάζω για καταστροφική. Ωστόσο εδώ ας μου επιτραπεί μια μικρή κατάχρηση. Είμαι χαρούμενος που για εξηνταπέντε Κυριακές, έγραφα αυτά που πίστευα δίχως την παραμικρή λογοκρισία στην ιστορικότερη εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που τα τελευταία 20 χρόνια έχει εξελιχτεί σε προπύργιο του εθνοφασισμού, – προκαλώντας, μαζί με τις ύβρεις και της απειλές, την συνεχή διερώτηση «μα πώς τα δημοσιεύει αυτά η Μακεδονία;». Είμαι χαρούμενος που σταματάει έτσι η συνεργασία μου με την εφημερίδα, με αυτόν τον τρόπο: έχω την ικανοποίηση πως πληρώνω τις απόψεις μου και στερούμαι ένα βήμα από όπου θα μπορούσα να εκφράζω δημόσια τις σκέψεις μου. Θα μπορούσα να γράφω πράγματα ανώδυνα: για μαγευτικές ακρογιαλιές, για βαθύσκια δάση, για γάργαρα νερά ποταμών (πιστέψτε με, όλα αυτά τα λατρεύω). Μα τι αξία θα είχε να κρατώ ένα δημόσιο βήμα έκφρασης, άμα είναι να μην μπορώ να μιλήσω για κομμένες γλώσσες και κυνηγημένους ανθρώπους;
Και τέλος: είμαι δυο φορές χαρούμενος που το κρίσιμο, το επίμαχο κείμενο τελειώνει με την λέξη ζέλμπα...
Θ.Τ. – 12-8-2005.
http://www.triaridis.gr/keimena/keimD046.htm
Πρόκειται για μία περίπτωση λογοκρισίας που ασκήθηκε από την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» με θύμα άρθρο, του συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου της κυρίου Θανάση Τριαρίδη, το οποίο όφειλε να δημοσιεύσει στις 14 Αυγούστου 2005.
Η λογοκρισία, δηλαδή η άρνηση δημοσίευσης του άρθρου, βασίστηκε στο ότι το άρθρο του κυρίου Τριαρίδη αντέβαινε στις αρχές της εφημερίδας. Η εξήγηση αυτή δόθηκε από τον Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας κύριο Χρήστο Καψάλη,
Η αρθρογραφία του κυρίου Τριαρίδη αφορούσε τις περιπέτειες της μητρικής γλώσσας των εθνικά Μακεδόνων (Σλαβομακεδόνων) της βόρειας Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα της απαγόρευσης και του εξοστρακισμού της γλώσσας αυτής από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Συμπερασματικά μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι αρχή της εφημερίδας αυτής δεν είναι παρά η συνέχιση της απαγόρευσης της μακεδονικής γλώσσας από αυτούς που την ομιλούν και η παράταση του εξοστρακισμού της από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Το ευτύχημα είναι ότι τόσο οι διεθνείς συνθήκες όσο και οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτή την νεοελληνική εθνικιστική πολιτική και φιλοσοφία.
Δρ Γεώργιος Νακρατζάς
Πολιτικός Σύμβουλος της EFA (European Free Alliance )
Πολιτικού Κόμματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Για θέματα Μειονοτήτων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια
----------
Το λογοκριμένο άρθρο του κυρίου Θανάση Τριαρίδη, συγγραφέα και αρθρογράφου της εφημερίδας της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία».
Μικρή σημείωση για μια κομμένη γλώσσα
Σε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του ο Μάρκος Μέσκος (στο υπ’ αριθμ. ΙΙ από τον Ισκιο της γης του 1986) ξεκινάει με μια προμετωπίδα από εκείνες που συχνά (:ή έστω: κάποτε) είναι πιο κρίσιμες από αλάθητα μανιφέστα και αναγγελίες θριάμβων. Την αντιγράφω: «Ξανά δεν θα ανταμώσουμε πάρεξ στη στάχτη· / μακεδονίτικα πουλιά λαλούν μακεδονίτικα!».
Δεν θα σας μιλήσω στα στενά όρια μιας επιφυλλίδας για τον ποιητικό λόγο του Μέσκου (ωστόσο μπαίνω στον πειρασμό να σημειώσω πως σε πείσμα των λογής φιλολογικών ιερατείων, ο Μέσκος, για τη δική μου οπτική, είναι πράγματι ένας από τους πιο σημαντικούς μεταπολεμικούς ποιητές της γλώσσας μας, θρησκευόμενος όχι με τρομερούς Παντοκράτορες αλλά αποκλειστικά με ίσκιους της γης, με σώματα και δέντρα, με μυρουδιές κι ανέμους, ματωμένα χώματα και αχαλίνωτα νερά). Θα σας μιλήσω για κάποιους συμπολίτες μας (μεταφορικά: για κάποια πουλιά στο δάσος του κόσμου), στους οποίους, εδώ και κάμποσες δεκαετίες, απαγορεύτηκε να μιλήσουν τη γλώσσα της μάνας τους, να τραγουδήσουν τα νανουρίσματα και τα μοιρολόγια ετούτης της γλώσσας, να δηλώσουν μεγαλόφωνα την ταυτότητα τους – να αυτοπροσδιοριστούν. Είναι οι Μακεδόνες: οι πολίτες της χώρας μας που ονομάστηκαν από τον κυρίαρχο εθνοφασισμό «νεζνάμηδες», (δηλαδή οι άνθρωποι που απαντούν νεζναμ – που σημαίνει δεν ξέρω), πληρώνοντας τα λύτρα του ολέθριου μύθου περί «ομοιογενούς έθνους-κράτους». Είναι οι άνθρωποι που στο πρόσωπό τους βλέπουμε (ή πιο σωστά: πρέπει να αναζητήσουμε) τον καθρέφτη της θεσμικής βίας μας, την κτηνωδία του εθνικισμού μας.
Γνώρισα στη ζωή μου κάμποσους τέτοιους ανθρώπους, πολίτες της Ελλάδας, που μιλούν τη μακεδονική γλώσσα – ανθρώπους που υποχρεώθηκαν να αυτοακρωτηριαστούν για να επιβιώσουν, να αποκρύψουν τη γλώσσα της μάνας τους πληρώνοντας τα ακατανόητα λύτρα του εθνοφασισμού που έγινε στην Ελλάδα κυρίαρχη ιδεολογία. Κι όση προπαγάνδα κι αν μας γεμίζει η εκπαίδευση του τρόμου μας, η θρησκεία της απάνθρωπης αυτοκατάφασης, τα μαζικά μέσα της ιδεολογικοποιημένης φενάκης και η πολιτική δημαγωγία, δύσκολα μπορεί να κρυφτεί η μουγκή αλήθεια: ο κυρίαρχος ελληνικός εθνικισμός έθεσε έναν πληθυσμό και μια γλώσσα υπό διωγμόν – μια γλώσσα με την οποία ερωτεύονταν, αγαπιούνταν και ονειρεύονταν χιλιάδες άνθρωποι. Για δεκαετίες κανείς δεν μπορούσε να αντιδράσει – και όταν κάποιοι λιγοστοί που όρθωσαν το ανάστημά τους στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 (ήταν οι ίδιοι που αργότερα συγκρότησαν την πολιτική κίνηση του Ουρανίου Τόξου) χαρακτηρίστηκαν μονομιάς από τους λογής εθνοφασίστες ως «προδότες» και «πράκτορες» - απέκτησαν δηλαδή έναν τίτλο τιμής...
Να μιλάμε καθαρά: Κάποιοι από τους αναγνώστες ετούτης της στήλης πιστεύουν πως υπάρχουν έθνη και αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες. Λογαριάζω τα έθνη ως φονική κατασκευή βίας και θανάτου (όπως άλλωστε και τις θρησκείες), μα θα κατέβαινα ευχαρίστως στον δρόμο για να υπερασπιστώ το δικαίωμα ετούτων των αναγνωστών να αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες -ακριβώς γιατί ο αυτοπροσδιορισμός της ταυτότητάς τους είναι σημαντικότερος από την άποψή μου. Παρόμοια υπάρχουν πολίτες της χώρας μας (λίγοι ή πολλοί, αυτό είναι αδιάφορο) που αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Μακεδόνες ή εθνικά Τούρκοι: αν πιστεύουμε, έστω και ελάχιστα, στα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλουμε να κατεβούμε με την ίδια ζέση στον δρόμο και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους, το δικαίωμα τους να είναι εθνικά Τούρκοι ή εθνικά Μακεδόνες ή ό,τι άλλο επιθυμούν. Κάθε περιστολή ετούτου του δικαιώματος (όπως ο άθλιος ισχύων νόμος του 1982 που, κόντρα σε κάθε αρχή δικαίου, στους «μη εθνικά Έλληνες» πολιτικούς πρόσφυγες να γυρίσουν στην Ελλάδα και να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους) είναι μια προσχώρηση στον φασισμό – μια προσχώρηση στην τελετουργία της βίας και του φόβου.
Κι αν τα έθνη είναι φονικές κατασκευές οι ανθρώπινες γλώσσες είναι το όργανο του ανθρώπινου λόγου, αυτό που μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε και εν τέλει να ζούμε. Όποιος, στο όνομα του εθνοφασισμού του ή της πολιτικής του, ακρωτηριάζει μια γλώσσα ή εμποδίζει την ελεύθερη ομιλία της διαπράττει ένα έγκλημα κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας – παρόμοια με αυτόν που ξεραίνει έναν ποταμό ή νεκρώνει μια λίμνη. Και αυτό το έγκλημα το έκαναν όλα τα εθνικά κράτη τα τελευταία διακόσια χρόνια σε βάρος των «μειονοτικών» γλωσσών (κι ας μην υπάρχει «λάθος» γλώσσα όπως δεν υπάρχει «λανθασμένη θάλασσα»). Η εθνικιστική Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση: το ελληνικό κράτος από το 1913 και μετά και για ολόκληρο τον 20ο αιώνα κυνήγησε, ενοχοποίησε, απαγόρευσε, κατέστειλε και ταπείνωσε όσους μιλούσαν τα μακεδονικά, όσους ένιωθαν πως έχουν μια άλλη ταυτότητα από αυτήν που επέβαλε η κυρίαρχη πλειοψηφία. Οι αδιάκοπες απειλές, τα μουρουνόλαδα, οι αποκλεισμοί, το ξύλο, οι εκτοπίσεις, οι φυλακίσεις, η χρήση του φόβου ως μεθόδου πειθαναγκασμού συνιστούν τον ορισμό της θεσμικής εθνικιστικής βίας πάνω στην ανθρώπινη έκφραση (δηλαδή: πάνω στο ανθρώπινο σώμα). Και τούτη η αθλιότητα συνεχίζεται μέσα στις μέρες μας, ως κηλίδα ντροπής αυτού που με ευκολία περισσή ονομάζουμε «στέρεη δημοκρατία»· γιατί δημοκρατία δίχως αυτοπροσδιορισμό δεν υπάρχει – με την ίδιο τρόπο που δεν υπάρχουν άνθρωποι δίχως όνομα ή άνθρωποι δίχως γλώσσα.
Ξεκίνησα την μικρή μου σημείωση με ένα στίχο του Μάρκου Μέσκου – εξάλλου Κομμένη γλώσσα ονομάζεται η πρώτη συλλογή των διηγημάτων του που κυκλοφόρησε το 1979. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ένας φίλος μου πρωτομίλησε για τούτη την κομμένη μακεδονική γλώσσα – κι από τότε μαζεύω σκόρπιες λέξεις προσπαθώντας να βυθομετρήσω τις ενοχές μου. Η τελευταία μου ανακάλυψη είναι η ζέλμπα (που προφέρεται με παχύ z): στα μακεδονικά σημαίνει την έντονη λαχτάρα, την πεθυμιά. Δεν είναι εύκολο να προσπεράσεις μια τέτοια λέξη. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές προσπαθώντας να περιγράψω μια ακόμη κτηνωδία του ελληνικού εθνοφασισμού, σκέφτομαι πως είναι καθήκον (ναι, ανθρώπινο καθήκον) όλων μας να πάψει η μακεδονική γλώσσα να είναι μια «κομμένη γλώσσα» και να διδαχτεί επιτέλους (μαζί με τα τραγούδια της και τα λογοτεχνήματά της) στα σχολεία των περιοχών όπου μιλιέται. Για να μπορούν όσοι μιλούν μακεδονίτικα να τα λαλούν και να τα γράφουν ελεύθερα – δίχως τις απειλές, τα σκαμπίλια, τα μουρουνόλαδα και τα κυνηγητά, δίχως την θεσμική βία και τον σπαρμένο φόβο του κυρίαρχου εθνοφασισμού μας. Αξίζει να γυρέψουμε ετούτη τη ζέλμπα.
Υστερόγραφο σε μια μικρή σημείωση
Το κείμενο «Μικρή σημείωση για μια κομμένη γλώσσα» στάλθηκε ηλεκτρονικά στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» στις 09-8-2005 προκειμένου να δημοσιευτεί στο κυριακάτικο φύλλο της 14ης-8-2005. Στις 11-8-2004 μου ανακοινώθηκε από την «Μακεδονία» (και πιο συγκεκριμένα από τον διευθυντή σύνταξης Χρήστο Καψάλη) πως η εφημερίδα δεν μπορούσε να δημοσιεύσει το συγκεκριμένο άρθρο για λόγους αρχής και μου ζητήθηκε ένα άλλο. Φυσικά αρνήθηκα – και ανακοίνωσα με την σειρά μου πως η 18μηνη συνεργασία μου με την εφημερίδα «Μακεδονία» τέλειωνε αυτόματα.
Μια απαραίτητη διευκρίνηση: όταν τον Φεβρουάριο του 2004 μου προτάθηκε από την «Μακεδονία» (και πάλι από τον Χρήστο Καψάλη) η συνεργασία με το κυριακάτικο φύλλο, του απάντησα πως τα κείμενα μου μπορεί να χαρακτηριστούν ακραία και πως θα προκαλέσουν ποικίλες αντιδράσεις (ιδίως στο κοινό της «Μακεδονίας»). Ο Χρ. Κ. με διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να υπάρξει η οποιαδήποτε λογοκρισία στα κείμενα μου (καθώς, έτσι κι αλλιώς, η άποψή του συντάκτη δεν δεσμεύει την εφημερίδα). Και μου επισήμανε πως αν ένα κείμενο αντιβαίνει ευθέως στις αρχές της εφημερίδας, απλώς δεν δημοσιεύεται. Συμφώνησα σε αυτήν την σκέψη, λέγοντας του πως βρίσκω τίμια και καθαρή μια τέτοια εξήγηση – και του δήλωσα από την πλευρά μου όταν προκύψει αυτό το (μη δημοσιεύσιμο) κείμενο θα είναι από μεριά μου και το τέλος της συνεργασίας μας.
Είναι αλήθεια πως από τον Φεβρουάριο του 2004 μέχρι τον Αύγουστο του 2005, επί εξήντα πέντε (65) Κυριακές, η συμφωνία τηρήθηκε μέχρι κεραίας. Απόψεις οι οποίες προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων, ύβρεων και απειλών δημοσιεύονταν κανονικά και χωρίς την παραμικρή λογοκρισία. Καθώς το σύνολο αυτών των επιφυλλίδων βρίσκονται δημοσιευμένες και στην ιστοσελίδα μου (www.triaridis.gr) είναι εύκολο να αποδειχτεί του λόγου το αληθές. Στο μεταξύ, οι συγκεκριμένες επιφυλλίδες αναδημοσιεύτηκαν σε δεκάδες δικτυακούς τόπους, επίσημες ιστοσελίδες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, ηλεκτρονικά περιοδικά και forums πολιτικού προβληματισμού, ενώ δέκα (10) από αυτές μεταφράστηκαν και κυκλοφορούν και στα αγγλικά. Και πρέπει να αναγνωρίσω πως παρά τις ιδιαίτερα σκληρές αντιδράσεις που έφταναν στη «Μακεδονία» από φορείς, συλλόγους και πρόσωπα (και μπορώ να τις φανταστώ από τις αντίστοιχες αντιδράσεις που δεχόμουν εγώ και οι οποίες, κατά μέσο όρο, ξεπερνούσαν τις 100 επιστολές για κάθε κείμενο, κατά το πλείστον υβριστικές και απειλητικές), επί 18 μήνες η διεύθυνση της εφημερίδας δεν μου έκανε ποτέ την παραμικρή όχληση ή νύξη για να αμβλύνω τα γραφόμενά μου. Για όλα αυτά οφείλω να ευχαριστήσω και την εφημερίδα και τον Καψάλη ειδικότερα.
Κάποτε ήρθε η ώρα που ένα κείμενό μου αντίβαινε με τις αρχές της εφημερίδας (έτσι όπως τις ορίζει η διεύθυνσή της – αυτό άλλωστε είναι το λογικό). Τηρώντας την συμφωνία μας η «Μακεδονία» μου ανακοίνωσε πως δεν μπορούσε να δημοσιεύσει ένα κείμενο για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όσων νιώθουν πως είναι εθνικά Μακεδόνες και για την διδασκαλία της μακεδονικής γλώσσας στα σχολεία της Ελλάδας· τηρώντας κι εγώ την συμφωνία μας τής ανακοίνωσα το τέλος της συνεργασίας μας. Το ελαφρώς οξύμωρο είναι πως οι ίδιες απόψεις μου για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των εθνικά Μακεδόνων διατυπώθηκαν καθαρά και στο φύλλο της 15ης Μαΐου του 2005, στο κείμενο «Μικρή σημείωση για τον αυτοπροσδιορισμό των ανθρώπων», το οποίο δημοσιεύτηκε κανονικά. Ας είναι. Όπως έχω εγώ τις δικές μου αρχές, έχουν τις δικές τους αρχές και οι άλλοι. Είμαι χαρούμενος που η «Μακεδονία» τηρεί τις αρχές της, κι είμαι χαρούμενος που κι εγώ τηρώ τις δικές μου. Είναι το τίμιο τέλος μιας τίμιας σχέσης.
Δεν χρησιμοποιώ συχνά την λέξη χαρούμενος, ακριβώς γιατί δηλώνει αυτοκατάφαση, την οποία γενικά την λογαριάζω για καταστροφική. Ωστόσο εδώ ας μου επιτραπεί μια μικρή κατάχρηση. Είμαι χαρούμενος που για εξηνταπέντε Κυριακές, έγραφα αυτά που πίστευα δίχως την παραμικρή λογοκρισία στην ιστορικότερη εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που τα τελευταία 20 χρόνια έχει εξελιχτεί σε προπύργιο του εθνοφασισμού, – προκαλώντας, μαζί με τις ύβρεις και της απειλές, την συνεχή διερώτηση «μα πώς τα δημοσιεύει αυτά η Μακεδονία;». Είμαι χαρούμενος που σταματάει έτσι η συνεργασία μου με την εφημερίδα, με αυτόν τον τρόπο: έχω την ικανοποίηση πως πληρώνω τις απόψεις μου και στερούμαι ένα βήμα από όπου θα μπορούσα να εκφράζω δημόσια τις σκέψεις μου. Θα μπορούσα να γράφω πράγματα ανώδυνα: για μαγευτικές ακρογιαλιές, για βαθύσκια δάση, για γάργαρα νερά ποταμών (πιστέψτε με, όλα αυτά τα λατρεύω). Μα τι αξία θα είχε να κρατώ ένα δημόσιο βήμα έκφρασης, άμα είναι να μην μπορώ να μιλήσω για κομμένες γλώσσες και κυνηγημένους ανθρώπους;
Και τέλος: είμαι δυο φορές χαρούμενος που το κρίσιμο, το επίμαχο κείμενο τελειώνει με την λέξη ζέλμπα...
Θ.Τ. – 12-8-2005.
http://www.triaridis.gr/keimena/keimD046.htm
Δευτέρα, Αυγούστου 15, 2005
Κυριακή, Αυγούστου 14, 2005
Παρασκευή, Αυγούστου 12, 2005
Η πετρελαϊκή κρίση: Πηγές
The petrol and gasoline situation in the US is probably the most worrying factor at the moment
Simon Wardell, Global Insight
Why oil reserve figures don't add up
Has production peaked?
Why are oil prices so high?
Q&A: How $60-a-barrel oil hurts
The Hummer vs Hybrid debate
Oil and conflict - a natural mix
Has global oil production peaked?, by David R. Francis, 2004
The End of Cheap Oil, by Colin J. Campbell and Jean H. Laherre`re, Scientific American,
1998
DIE OFF , Oil Depletion
THE HUBBERT CURVE : ITS STRENGTHS AND WEAKNESSES by J.H. Laherrere, 2000
Η πετρελαϊκή κρίση άρχισε!
Νέα Πετρελαϊκή Κρίση; (2000)
“Χρυσός”
Καμπύλη Φιλλιπς - Βικιπαίδεια
ΤΑ 4 ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Οικονομικές διακυμάνσεις, κρίσεις και κύκλοι
Opec in profile
Oil markets explained
What it was like in 1974
What will the future hold?
Simon Wardell, Global Insight
Why oil reserve figures don't add up
Has production peaked?
Why are oil prices so high?
Q&A: How $60-a-barrel oil hurts
The Hummer vs Hybrid debate
Oil and conflict - a natural mix
Has global oil production peaked?, by David R. Francis, 2004
The End of Cheap Oil, by Colin J. Campbell and Jean H. Laherre`re, Scientific American,
1998
DIE OFF , Oil Depletion
THE HUBBERT CURVE : ITS STRENGTHS AND WEAKNESSES by J.H. Laherrere, 2000
Η πετρελαϊκή κρίση άρχισε!
Νέα Πετρελαϊκή Κρίση; (2000)
“Χρυσός”
Καμπύλη Φιλλιπς - Βικιπαίδεια
ΤΑ 4 ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Οικονομικές διακυμάνσεις, κρίσεις και κύκλοι
Opec in profile
Oil markets explained
What it was like in 1974
What will the future hold?
Πέμπτη, Αυγούστου 11, 2005
A SOLDIER SPEAKS: JOSEPH R. NEWBROUGH
Celina R. De Leon, AlterNet
The second in our series of profiles of Iraq combatveterans who have recently come home.
http://www.alternet.org/waroniraq/23976/
The second in our series of profiles of Iraq combatveterans who have recently come home.
http://www.alternet.org/waroniraq/23976/
A MOTHER'S TEXAS VIGIL
Cindy Sheehan, whose son was killed in the Iraq war, talks with AlterNet about her determination to speak to PresidentBush -- consequences be damned.
http://www.alternet.org/waroniraq/23984/
"I think it's really ironic that they're so willing to assiduously scrutinize the mother of a war hero, a grieving mother, a mother filled with shock and grief, but they won't even scrutinize a president when he says Saddam has weapons of mass destruction, when everybody else is saying, "No, he doesn't." If the mainstream media and the right-wing media hadn't been such propaganda tools for Washington D.C., my son might still be alive".
Update#001: Bush rejects mother's Iraq plea
http://www.alternet.org/waroniraq/23984/
"I think it's really ironic that they're so willing to assiduously scrutinize the mother of a war hero, a grieving mother, a mother filled with shock and grief, but they won't even scrutinize a president when he says Saddam has weapons of mass destruction, when everybody else is saying, "No, he doesn't." If the mainstream media and the right-wing media hadn't been such propaganda tools for Washington D.C., my son might still be alive".
Update#001: Bush rejects mother's Iraq plea
Τετάρτη, Αυγούστου 10, 2005
Εχει το Ιραν πυρηνικά;
Iran breaks seals at nuclear plant
VIENNA, Austria (CNN) -- Iran has broken the seals on equipment at an atomic processing facility amid Western fears Tehran could use its technology to build a nuclear bomb.
από το CNN
Ok, ο τίτλος είναι λίγο υπερβολικός. Δεν ξέρουμε αν έχουν πυρηνικά.
Ok, ουσιαστικά σπάσανε την συμφωνία για χρήση ουρανίου για ενεργιακούς σκοπούς.
Ok, μια πρόσφατη έρευνα έλεγε πως το Ιραν είναι 10 χρόνια μακρυά απ'το να κατασκευάσει βόμβα.
Ok, αλλά είναι λίγο ανησυχητικό... OK???
VIENNA, Austria (CNN) -- Iran has broken the seals on equipment at an atomic processing facility amid Western fears Tehran could use its technology to build a nuclear bomb.
από το CNN
Ok, ο τίτλος είναι λίγο υπερβολικός. Δεν ξέρουμε αν έχουν πυρηνικά.
Ok, ουσιαστικά σπάσανε την συμφωνία για χρήση ουρανίου για ενεργιακούς σκοπούς.
Ok, μια πρόσφατη έρευνα έλεγε πως το Ιραν είναι 10 χρόνια μακρυά απ'το να κατασκευάσει βόμβα.
Ok, αλλά είναι λίγο ανησυχητικό... OK???
Το τραπεζικό σύστημα της Αμερικής
Παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή;
Ακόμη και οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος παραδέχονται ότι η εξέλιξή του δεν θα μπορούσε να έχει προσχεδιαστεί. Πήρε τη σημερινή του μορφή με το πέρασμα των χρόνων, όπως η ίδια η Αμερική. Το τραπεζικό σύστημα της Αμερικής εξακολουθεί να δουλεύει, αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό.
Ενα αποκαλυπτικό άρθρο με την πλήρη εικόνα του Αμερικανικού Τραπεζικού συστήματος στην Αμερική.
(Οχι απο την "προλεταριακή σημαία". Απο τον Economist!)
Μάθημα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ για όλους τους ντόπιους νεο-φιλελεύθερους...
Ακόμη και οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος παραδέχονται ότι η εξέλιξή του δεν θα μπορούσε να έχει προσχεδιαστεί. Πήρε τη σημερινή του μορφή με το πέρασμα των χρόνων, όπως η ίδια η Αμερική. Το τραπεζικό σύστημα της Αμερικής εξακολουθεί να δουλεύει, αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό.
Ενα αποκαλυπτικό άρθρο με την πλήρη εικόνα του Αμερικανικού Τραπεζικού συστήματος στην Αμερική.
(Οχι απο την "προλεταριακή σημαία". Απο τον Economist!)
Μάθημα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ για όλους τους ντόπιους νεο-φιλελεύθερους...
Μαθήματα (νέο-φιλ)Ελεύθερης Αγοράς #0001: Ναυτιλία
Προσφέρεις, ως κράτος, σε δύο εταιρείες (π.χ. την G.A. Ferries του Γεράσιμου Αγούδημου και την ΣΑΟΣ.ΑΝΕΣ.ΜΑΡΕ του Φώτη Μανούση) την ακτοπλοϊκή σύνδεση των «άγονων γραμμών» του Αιγαίου.
Τους επιδοτείς με 21.968.086 ευρώ, (ή 7.485.625.304 δραχμές)
Εκείνες βάζουν σε αυτές τις γραμμές πλοία με ονόματα όπως: «Δημητρούλα», «Ροδάνθη», «Ρομίλντα» και «Νόνα Μαίρη»
Τα πλοία (όταν δεν χαλούν) προσφέρουν ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΑ τις υπηρεσίες τους στο καταναλωτικό κοινό το οποίο δεν έχει άλλη επιλογή.
Αν τα πλοία δεν χαλάσουν οι εταιρείες εξασφαλίζουν ΚΑΙ τις επιδοτήσεις ΚΑΙ τα έσοδα από τα εισιτήρια. Κι επειδή η Αγορά είναι Ελεύθερη βάζουν και υπεράριθμους για να βγάλουν περισσότερα.
Όταν χαλούν το καταναλωτικό κοινό (π.χ. οι κάτοικοι των νησιών) απλά δεν έχουν άλλη επιλογή.
Αν πάλι χαλάσουν τους μένουν οι επιδοτήσεις.
Αν βυθιστούν θα πάρουν ΚΑΙ τα ασφάλιστρα
Άλλο ένα Μάθημα που αρχίζει και τελειώνει με μια win-win σχέση!
Κράτους και Εφοπλιστών
Ολοι ευχαριστημένοι!
Πως είπατε; Το καταναλωτικό κοινό;
Ε, τι;
Τι τους ήλθε να πάνε να μείνουν στα νησιά της άγονης γραμμής;
Αφού τους έχουμε πει ότι είναι «αντιπαραγωγικά»!
Δε πα να πνιγούνε λοιπόν;
Επιδοτούμενη ταλαιπωρία
Τους επιδοτείς με 21.968.086 ευρώ, (ή 7.485.625.304 δραχμές)
Εκείνες βάζουν σε αυτές τις γραμμές πλοία με ονόματα όπως: «Δημητρούλα», «Ροδάνθη», «Ρομίλντα» και «Νόνα Μαίρη»
Τα πλοία (όταν δεν χαλούν) προσφέρουν ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΑ τις υπηρεσίες τους στο καταναλωτικό κοινό το οποίο δεν έχει άλλη επιλογή.
Αν τα πλοία δεν χαλάσουν οι εταιρείες εξασφαλίζουν ΚΑΙ τις επιδοτήσεις ΚΑΙ τα έσοδα από τα εισιτήρια. Κι επειδή η Αγορά είναι Ελεύθερη βάζουν και υπεράριθμους για να βγάλουν περισσότερα.
Όταν χαλούν το καταναλωτικό κοινό (π.χ. οι κάτοικοι των νησιών) απλά δεν έχουν άλλη επιλογή.
Αν πάλι χαλάσουν τους μένουν οι επιδοτήσεις.
Αν βυθιστούν θα πάρουν ΚΑΙ τα ασφάλιστρα
Άλλο ένα Μάθημα που αρχίζει και τελειώνει με μια win-win σχέση!
Κράτους και Εφοπλιστών
Ολοι ευχαριστημένοι!
Πως είπατε; Το καταναλωτικό κοινό;
Ε, τι;
Τι τους ήλθε να πάνε να μείνουν στα νησιά της άγονης γραμμής;
Αφού τους έχουμε πει ότι είναι «αντιπαραγωγικά»!
Δε πα να πνιγούνε λοιπόν;
Επιδοτούμενη ταλαιπωρία
Κυριακή, Αυγούστου 07, 2005
Σφάχτηκαν ορέ Χάστερτ οι Αρμένιοι;
«Σφάχτηκαν ορέ οι Αρμένιοι;»
«Yes! They did, indeed!»
«Και πόσα θέλεις για να ΜΗΝ σφάχτηκαν;»
«What do you mean, sir;»
«We mean history is business! Is’n’t it;»
«Yes indeed!»
«How much;»
«Well…»
«ΟΚ, αγά Χάστερτ»
«So glad to meet you!!!»
«Σφάχτηκαν ορέ οι Αρμένιοι;»
«No! Definitely not!»
Κάπως έτσι ήταν ο διάλογος του εκπροσώπου του Τουρκικού λόμπι με τον Πρόεδρο της Αμερικανικής Βουλής… (τον τρίτο στην ιεραρχία των USA).
Κάπως έτσι γράφουν –αιώνες τώρα!- οι νικητές την Ιστορία!
Και δεν τα είπε κανέναν «Αρμεναράς» αυτά! Πράκτορας τα είπε, του FBI!
Κατά τα άλλα κόπτεται η Μεγάλη Φιλελεύθερη Πατρίδα για «δημοκρατίες» και «γενοκτονίες» και «δικαιώματα» και «ιστορίες».
Ποιος πόλεμος Πολιτισμών! Ο κάθε Πολιτισμός δικαιώνεται (ναι και του Σουλτάνου! Ναι και του Κεμάλ) αρκεί να έχει dollars (και να τα δίνει στη Μεγάλη Φιλελεύθερη Πατρίδα).
Α! Και όλα αυτά δεν τα γράφει η «Προλεταριακή Σημαία», το Vanity Fair τα γράφει!
· Ο πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής φέρεται να χρηματίζεται από τους Τούρκους 7/8/2005 4:36:00 μμ
Σάββατο, Αυγούστου 06, 2005
«Είμαστε σε πόλεμο»
Σέρμαν Ντ. Τζέισον, οπλίτης. 30.7.2005
Τόμας Τζων-Φρανκ, λοχίας. 24.7.2005
Τζόνσον Λ. Λαβένα, οπλίτις. 19.7.2005
Τι είναι αυτά;
Ονόματα. Αμερικανών οπλιτών που σκοτώθηκαν στο Ιράκ τελευταίως. Μπορεί για το υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ να είναι απλά σίριαλ νάμπερς, για τον Πρόεδρο Πίθηκα Μπους απλοί... Γκρέκιανς και για τους (πλανητικούς) αληταράδες της Μοσάντ, χρήσιμα θύματα. Ομως
ήταν στρατιώτες που τους έστειλαν εκεί να δολοφονήσουν μια χώρα και τους ανθρώπους της. Και σκοτώθηκαν. Ανεπιθύμητοι «ήρωες». Σχεδόν δεν καταγράφονται. Ηρωες μιας ντροπής που, στο μέλλον, οι Αμερικανοί θα θέλουν να ξεχάσουν, όπως τους βετεράνους του Βιετνάμ. Αλκοολικά ράκη πολύ ενοχλητικά στα μπαρ.
.................................................
Τόμας Τζων-Φρανκ, λοχίας. 24.7.2005
Τζόνσον Λ. Λαβένα, οπλίτις. 19.7.2005
Τι είναι αυτά;
Ονόματα. Αμερικανών οπλιτών που σκοτώθηκαν στο Ιράκ τελευταίως. Μπορεί για το υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ να είναι απλά σίριαλ νάμπερς, για τον Πρόεδρο Πίθηκα Μπους απλοί... Γκρέκιανς και για τους (πλανητικούς) αληταράδες της Μοσάντ, χρήσιμα θύματα. Ομως
ήταν στρατιώτες που τους έστειλαν εκεί να δολοφονήσουν μια χώρα και τους ανθρώπους της. Και σκοτώθηκαν. Ανεπιθύμητοι «ήρωες». Σχεδόν δεν καταγράφονται. Ηρωες μιας ντροπής που, στο μέλλον, οι Αμερικανοί θα θέλουν να ξεχάσουν, όπως τους βετεράνους του Βιετνάμ. Αλκοολικά ράκη πολύ ενοχλητικά στα μπαρ.
.................................................
Πέμπτη, Αυγούστου 04, 2005
Oι νέες απαγορεύσεις διαφήμισης καπνού
Στην υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας που αφορά την απαγόρευση διαφήμισης και χορηγίας προϊόντων καπνού, προχώρησε η χώρα μας, με την υπογραφή κοινής απόφασης από τους υπουργούς Yγείας κ. Nικήτα Kακλαμάνη, Eσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλου, Eπικρατείας, κ. Θ. Pουσόπουλου και Oικονομίας κ. Γ. Aλογοσκούφη. Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, η διαφήμιση στον Tύπο περιορίζεται μόνο σε έντυπα που προορίζονται αποκλειστικά για τους επαγγελματίες του εμπορίου καπνού και σε έντυπα που τυπώνονται και εκδίδονται σε τρίτες χώρες και εφόσον η κοινοτική αγορά δεν είναι ο κύριος προορισμός τους. Kάθε άλλη διαφήμιση προϊόντων καπνού στον Tύπο και σε άλλα Eντυπα Mέσα απαγορεύεται, ενώ το ίδιο ισχύει και για το Διαδίκτυο. Eπιπλέον, απαγορεύεται κάθε μορφή ραδιοφωνικής διαφήμισης των προϊόντων καπνού, ενώ τα ραδιοφωνικά προγράμματα δεν θα πρέπει να λαμβάνουν χορηγίες από επιχειρήσεις η κύρια δραστηριότητα των οποίων είναι η παραγωγή ή πώληση προϊόντων καπνού. H απόφαση απαγορεύει και τη χορηγία από τις καπνοβιομηχανίες αθλητικών και πολιτιστικών ή καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στις οποίες συμμετέχουν περισσότερα του ενός κράτη-μέλη της E.E. ή διεξάγονται σε περισσότερα του ενός κράτη-μέλη ή τέλος έχουν διασυνοριακό αντίκτυπο. Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της απόφασης αναφέρεται η 31η Iουλίου του 2005, ωστόσο θα πρέπει πρώτα να επικυρωθούν διά νόμου οι ποινές για τους παραβάτες, κάτι που αναμένεται να γίνει έως το τέλος Σεπτεμβρίου.
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – 4 Αυγούστου 2005- Πεννυ Mπουλουτζα)
Γιατί με ενοχλεί αυτή η από χρόνια προαναγγελθείσα και αναμενόμενη είδηση;
1. Διότι με ενοχλούν ΟΛΕΣ οι ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ στον χώρο της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ακόμη και για πράγματα με τα οποία διαφωνώ ή αισθάνομαι αντιπαλότητα)
2. Διότι ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ σημαίνει και ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (μερικές φορές σημαίνει ΚΑΙ ενημέρωση)
3. Διότι αυτοί που ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ αυτές τις ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ, ξέρω ότι δεν δίνουν δεκάρα αν θα πεθάνω από καρκίνο (αν έδιναν τότε θα φρόντιζαν και για τον αέρα και για το νερό και για την τροφή μου)
4. Διότι ΔΕΝ απαγορεύουν τη διαφήμιση σε ΑΛΛΑ το ίδιο ή και περισσότερο επικίνδυνα προϊόντα (ΑΛΚΟΟΛ, ΤΥΡΟΓΑΡΙΔΑΚΙΑ, ΤΣΙΖΜΠΟΥΡΓΚΕΡ, ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΚΑΖΙΝΟ κλπ)
5. Διότι αν θεωρείς ότι ο ΚΑΠΝΟΣ είναι επικίνδυνο προϊόν (κάνε τη μαλακία) να απαγορεύσεις την πώληση του ίδιου του πρϊόντος και όχι (την μαλακία) να απαγορεύεις τη διαφήμισή του. Διότι αυτό είναι παρανοϊκό (ή υποκριτικό).
6. Διότι αν θεωρείς ότι ο ΚΑΠΝΟΣ είναι επικίνδυνο προϊόν γιατί ΑΥΡΙΟ να μη θεωρήσεις ότι και τα ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΑ στη ΜΥΤΗ, τα ΜΑΓΙΟ, οι ΒΑΦΕΣ ΜΑΛΙΩΝ, οι ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ, τα ΒΙΒΛΙΑ, είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ προϊόντα;
7. Διότι ΟΛΕΣ οι απαγορεύσεις (από την εποχή του ΑΔΑΜ) κάνουν το απαγορευμένο ακόμη πιο ελκυστικό (ιδιαίτερα στους νέους)
8. Διότι ΟΛΩΝ των ΣΚΛΗΡΩΝ απαγορεύσεων είχαν προηγηθεί πιο ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ απαγορεύσεις που έστρωναν το δρόμο…
9. Διότι ΚΑΝΕΙΣ δεν ΜΕ ρώτησε!Διότι το «μάρμαρο» θα το πληρώσει ΚΥΡΙΩΣ
«4η Αυγούστου»
Αντιγράφω από τον «συνονόματο»:
«4η Αυγούστου» -μια ακόμα ζοφερή επέτειος της νεώτερης πολιτικής ιστορίας. Από ένα παρελθόν (1936) όχι και τόσο μακρυνό,
και κατά τις συνέπειες που καθόρισαν τις μεταπολεμικές, εμφυλιακές και μετεμφυλιακές εξελίξεις στη χώρα έως και τη χούντα των συνταγματαρχών του 1967,
και κατά την ιδεολογία (ή μάλλον τη μυθολογία της ιδεολογίας) έως σήμερα. Ενα «σήμερα» που πολλά «εκσυγχρονίζονται» και επιστρέφουν στο χθες.
........................................................
Η «4η Αυγούστου» και η φασιστική (έστω κι ως κακέκτυπο) ιδεολογία της, δεν βρίσκουν σήμερα λαϊκή απήχηση παρά σε μικρές ομάδες (που κάνουν δυσανάλογη με το μέγεθός τους φασαρία) ακραιφνών ακροδεξιών όπως οι Χρυσαυγίτες και τα λοιπά νεοναζιστικά αποκαΐδια.
Ομως, η μυθολογία αυτής της ιδεολογίας υφέρπει σε πολύ ευρύτερα λαϊκά στρώματα κι εκφράζεται με πολλούς τρόπους: απ' την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, την προγονοπληξία και τον ελληνοκεντρισμό ώς τον απλό καθημερινό φασισμό του καφενέ.
*****
Και για τους μεν πρώτους τα πράγματα (όταν τα καταλάβουν) είναι απλά. Ενας Χρυσαυγίτης, φέρ' ειπείν, που νομίζει ότι είναι πατριώτης, είναι απλώς εθνικόφρων ή εθνικιστής, όταν συντάσσεται με τους αντίστοιχους εθνικιστές, Γερμανούς για παράδειγμα, οι οποίοι όχι μόνον τεμάχισαν
τους ανθρώπους της πατρίδας του στην κατοχή, αλλά και το ίδιο το σώμα της χώρας...
Αγνοούν οι φίλοι των νεοναζί Χρυσαυγίτες και λοιποί εθνικόφρονες, ότι οι ναζί διαμέλισαν την Ελλάδα όσον την κατείχαν; Αγνοούν ότι η Μακεδονία είχε δοθεί στους Βούλγαρους, τα Επτάνησα στους Ιταλούς; ότι η Κρήτη θα έμενε στους ίδιους τους Γερμανούς; Αγνοούν οι καλοί αυτοί «πατριώτες»(!) εθνικιστές ότι οι ναζί δημιούργησαν ακόμα και ανεξάρτητο κράτος των Βλάχων (με βασιλιά παρακαλώ) στην Πίνδο;
Ολοι αυτοί οι Χρυσαυγίτες που συναγελάζονται με αγέλες νεοναζί και συνεορτάζουν στον Μελιγαλά, αγνοούν τάχα πώς θα ήταν ο χάρτης της Ελλάδας σήμερα αν είχαν επικρατήσει τα ναζιστικά τους ινδάλματα; Πέντε κομμάτια θα ήταν η χώρα μας, όπως η Γιουγκοσλαβία.
***
Αλλά, αν τα πράγματα με τους Χρυσαυγίτες είναι τόσον ευδιάκριτα, δεν είναι και
εκεί που αντί να ισχύουν τα νομιζόμενα ισχύουν οι παρεκβάσεις τους. Φέρ' ειπείν ο θρησκευόμενος που είναι θρησκόληπτος ή ο φιλελεύθερος που είναι ολιγαρχικός.
Ο καθημερινός φασισμός στη λαϊκή του εκδοχή είναι μια δυσδιάκριτη, δύσκολη και διαρκής κατάσταση.
Βρίσκει πολλές αφορμές να υπάρχει ή να βρυκολακιάζει, βασισμένος σε αρχετυπικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου: απ' τους ατταβιστικούς του φόβους έως το σύνδρομο του ανθρώπου-κυνηγού.
Το ίδιο, ευδοκιμεί (όχι και τόσο στα φανερά, παρά τους πειρασμούς να φανερώνεται) και ο «λόγιος» φασισμός: η φιλοσοφία και η ιδεολογία των κυνικών, των υπερανθρώπων, των εραστών του θανάτου, των ιερέων της λατρείας του ενστίκτου και του ανορθολογισμού.
.......................................................
Στη μεταμοντερνική μας εποχή (όπου ο συντηρητισμός μπορεί να δηλώνει προοδευτικός) είναι εύκολο η «4η Αυγούστου», η κάθε «4η Αυγούστου» να κάνει τους κύκλους της και να επανεμφανίζεται. Αλλωστε η ασαφής μυθολογία της ιδεολογίας της μπορεί να φέρνει στον ίδιον παρονομαστή από ανθρωπάκια που πιστεύουν ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι το διαρκές τους εισιτήριο στην ανθρωπότητα, έως εκείνους που κάτω απ' το λάβαρο του πολυπολιτισμού ή της πολιτικής ορθότητας τρώνε αυτά τα ανθρωπάκια λάχανο στις γκαλερί, τα υπουργεία και τα «καλά» ρεστωράν.
Το ότι οι μελανοχίτωνες τρώνε τους φαιοχίτωνες δεν κάνει ούτε τους μεν ούτε τους δε λιγώτερο μελανοχίτωνες και φαιοχίτωνες.
Η «4η Αυγούστου» ήταν κιτς. Σήμερα δεν είναι κιτς να πεθαίνουν 3.000 παιδιά το λεπτό απ' την πείνα, τη δίψα και τις αρρώστιες στον πλανήτη. Σήμερα οι πλούσιοι, που, όταν χρειάστηκε έφτιαξαν το Γ' Ράιχ, είναι πιο πλούσιοι.
Σήμερα δεν χρειάζεται η πυρπόλυση του Ράιχσταγκ, αρκούν οι συναγερμοί στο Λονδίνο. Το οχτάωρο (που καθιερώθηκε επί 4ης Αυγούστου) δεν χρειάζεται 4η Αυγούστου για να αναιρεθεί - αρκούν οι κεντροαριστεροί. Ούτε ρετσινόλαδο και εξορίες χρειάζονται σήμερα όσον τοποθετούνται κάμερες στις γειτονιές μας και μικροτσίπς στις συμπεριφορές μας.
Καθ' ότι η αντιτρομοκρατία, ακόμα κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να την εφεύρουμε (δημιουργώντας την τρομοκρατία). Το συγκοινωνούν της δοχείο. Η αντιτρομοκρατία είναι κυρίως χρήσιμη όχι τόσον «εναντίον» των τρομοκρατών, αλλά εναντίον όσων ήθελε εξεγερθούν για άλλους λόγους. Απ' την έρμη τους τη φτώχεια, ας πούμε, ή επειδή γουστάρουν κάτι που κατακτήθηκε με πολύ αίμα: να είναι και να αισθάνονται ελεύθεροι.
Σ' αυτό προσπαθούν να μας συνηθίσουν: να συμβιβαστούμε με μικρές καθημερινές απώλειες λόγω ανωτέρας βίας, ώσπου να υποταγούμε στη βία χωρίς να χρειάζεται καν να την ασκούν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 4.VIII.2005 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/08/2005
«4η Αυγούστου» -μια ακόμα ζοφερή επέτειος της νεώτερης πολιτικής ιστορίας. Από ένα παρελθόν (1936) όχι και τόσο μακρυνό,
και κατά τις συνέπειες που καθόρισαν τις μεταπολεμικές, εμφυλιακές και μετεμφυλιακές εξελίξεις στη χώρα έως και τη χούντα των συνταγματαρχών του 1967,
και κατά την ιδεολογία (ή μάλλον τη μυθολογία της ιδεολογίας) έως σήμερα. Ενα «σήμερα» που πολλά «εκσυγχρονίζονται» και επιστρέφουν στο χθες.
........................................................
Η «4η Αυγούστου» και η φασιστική (έστω κι ως κακέκτυπο) ιδεολογία της, δεν βρίσκουν σήμερα λαϊκή απήχηση παρά σε μικρές ομάδες (που κάνουν δυσανάλογη με το μέγεθός τους φασαρία) ακραιφνών ακροδεξιών όπως οι Χρυσαυγίτες και τα λοιπά νεοναζιστικά αποκαΐδια.
Ομως, η μυθολογία αυτής της ιδεολογίας υφέρπει σε πολύ ευρύτερα λαϊκά στρώματα κι εκφράζεται με πολλούς τρόπους: απ' την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, την προγονοπληξία και τον ελληνοκεντρισμό ώς τον απλό καθημερινό φασισμό του καφενέ.
*****
Και για τους μεν πρώτους τα πράγματα (όταν τα καταλάβουν) είναι απλά. Ενας Χρυσαυγίτης, φέρ' ειπείν, που νομίζει ότι είναι πατριώτης, είναι απλώς εθνικόφρων ή εθνικιστής, όταν συντάσσεται με τους αντίστοιχους εθνικιστές, Γερμανούς για παράδειγμα, οι οποίοι όχι μόνον τεμάχισαν
τους ανθρώπους της πατρίδας του στην κατοχή, αλλά και το ίδιο το σώμα της χώρας...
Αγνοούν οι φίλοι των νεοναζί Χρυσαυγίτες και λοιποί εθνικόφρονες, ότι οι ναζί διαμέλισαν την Ελλάδα όσον την κατείχαν; Αγνοούν ότι η Μακεδονία είχε δοθεί στους Βούλγαρους, τα Επτάνησα στους Ιταλούς; ότι η Κρήτη θα έμενε στους ίδιους τους Γερμανούς; Αγνοούν οι καλοί αυτοί «πατριώτες»(!) εθνικιστές ότι οι ναζί δημιούργησαν ακόμα και ανεξάρτητο κράτος των Βλάχων (με βασιλιά παρακαλώ) στην Πίνδο;
Ολοι αυτοί οι Χρυσαυγίτες που συναγελάζονται με αγέλες νεοναζί και συνεορτάζουν στον Μελιγαλά, αγνοούν τάχα πώς θα ήταν ο χάρτης της Ελλάδας σήμερα αν είχαν επικρατήσει τα ναζιστικά τους ινδάλματα; Πέντε κομμάτια θα ήταν η χώρα μας, όπως η Γιουγκοσλαβία.
***
Αλλά, αν τα πράγματα με τους Χρυσαυγίτες είναι τόσον ευδιάκριτα, δεν είναι και
εκεί που αντί να ισχύουν τα νομιζόμενα ισχύουν οι παρεκβάσεις τους. Φέρ' ειπείν ο θρησκευόμενος που είναι θρησκόληπτος ή ο φιλελεύθερος που είναι ολιγαρχικός.
Ο καθημερινός φασισμός στη λαϊκή του εκδοχή είναι μια δυσδιάκριτη, δύσκολη και διαρκής κατάσταση.
Βρίσκει πολλές αφορμές να υπάρχει ή να βρυκολακιάζει, βασισμένος σε αρχετυπικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου: απ' τους ατταβιστικούς του φόβους έως το σύνδρομο του ανθρώπου-κυνηγού.
Το ίδιο, ευδοκιμεί (όχι και τόσο στα φανερά, παρά τους πειρασμούς να φανερώνεται) και ο «λόγιος» φασισμός: η φιλοσοφία και η ιδεολογία των κυνικών, των υπερανθρώπων, των εραστών του θανάτου, των ιερέων της λατρείας του ενστίκτου και του ανορθολογισμού.
.......................................................
Στη μεταμοντερνική μας εποχή (όπου ο συντηρητισμός μπορεί να δηλώνει προοδευτικός) είναι εύκολο η «4η Αυγούστου», η κάθε «4η Αυγούστου» να κάνει τους κύκλους της και να επανεμφανίζεται. Αλλωστε η ασαφής μυθολογία της ιδεολογίας της μπορεί να φέρνει στον ίδιον παρονομαστή από ανθρωπάκια που πιστεύουν ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι το διαρκές τους εισιτήριο στην ανθρωπότητα, έως εκείνους που κάτω απ' το λάβαρο του πολυπολιτισμού ή της πολιτικής ορθότητας τρώνε αυτά τα ανθρωπάκια λάχανο στις γκαλερί, τα υπουργεία και τα «καλά» ρεστωράν.
Το ότι οι μελανοχίτωνες τρώνε τους φαιοχίτωνες δεν κάνει ούτε τους μεν ούτε τους δε λιγώτερο μελανοχίτωνες και φαιοχίτωνες.
Η «4η Αυγούστου» ήταν κιτς. Σήμερα δεν είναι κιτς να πεθαίνουν 3.000 παιδιά το λεπτό απ' την πείνα, τη δίψα και τις αρρώστιες στον πλανήτη. Σήμερα οι πλούσιοι, που, όταν χρειάστηκε έφτιαξαν το Γ' Ράιχ, είναι πιο πλούσιοι.
Σήμερα δεν χρειάζεται η πυρπόλυση του Ράιχσταγκ, αρκούν οι συναγερμοί στο Λονδίνο. Το οχτάωρο (που καθιερώθηκε επί 4ης Αυγούστου) δεν χρειάζεται 4η Αυγούστου για να αναιρεθεί - αρκούν οι κεντροαριστεροί. Ούτε ρετσινόλαδο και εξορίες χρειάζονται σήμερα όσον τοποθετούνται κάμερες στις γειτονιές μας και μικροτσίπς στις συμπεριφορές μας.
Καθ' ότι η αντιτρομοκρατία, ακόμα κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να την εφεύρουμε (δημιουργώντας την τρομοκρατία). Το συγκοινωνούν της δοχείο. Η αντιτρομοκρατία είναι κυρίως χρήσιμη όχι τόσον «εναντίον» των τρομοκρατών, αλλά εναντίον όσων ήθελε εξεγερθούν για άλλους λόγους. Απ' την έρμη τους τη φτώχεια, ας πούμε, ή επειδή γουστάρουν κάτι που κατακτήθηκε με πολύ αίμα: να είναι και να αισθάνονται ελεύθεροι.
Σ' αυτό προσπαθούν να μας συνηθίσουν: να συμβιβαστούμε με μικρές καθημερινές απώλειες λόγω ανωτέρας βίας, ώσπου να υποταγούμε στη βία χωρίς να χρειάζεται καν να την ασκούν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 4.VIII.2005 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/08/2005
Τρίτη, Αυγούστου 02, 2005
Δύσκολοι καιροί για ελεύθερο εμπόριο με τις HΠA
CAFTA: Συμφωνία - «ανάσα»
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 02/08/2005
El Pais, editorial
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 02/08/2005
...20ετής προγραμματισμός ζωής!!!
Υπάρχουν πράγματα που δεν τα καταλαβαίνω…
Και μερικές φορές με ενοχλεί που δεν τα καταλαβαίνω… (Άλλες φορές πάλι το ψάχνω λίγο περισσότερο και τελικά βρίσκω μια άκρη).
Χαμός για την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών με εκείνα των αντρών.
Ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω κορίτσια!
Εξίσωση θα πει ισότητα, έτσι δεν είναι;
Για την ισότητα των γυναικών έχουν δοθεί αγώνες, έτσι δεν είναι;
Δεν είστε του πατρός σας, δεν είστε του ανδρός σας, έτσι δεν είναι;
Στα χρόνια δουλειάς γιατί να είμαστε άνισοι;
Κι αν το θέμα αναδεικνύει μία (από τις πολλές) αντιφάσεις του φεμινιστικού κινήματος…
…εκείνο που με άφησε σύξυλο ήταν η δήλωση μια (δημόσιας) υπαλλήλου (μάλλον Εφορίας) η οποία δήλωσε με αγανάκτηση: «Δεν μπορείτε να μου χαλάτε έναν 20ετή προγραμματισμό ζωής!!!».
20ετή προγραμματισμό ζωής!!! (Ξανά με 3 θαυμαστικά!!!)
Τι λες γυναίκα μου;;;;;;;;;;;;
Τι εκστομίζεις;;;;;;;;;;;;
20ετή προγραμματισμό ζωής!!! (Ξανά με 3 θαυμαστικά!!!)
Πότε τον έκανες δηλαδή;
Το 1985;
Τότε που παίρναμε το Euro στο μπάσκετ;
Τότε που έβγαινε για 2η 4ετία το ΠΑΣΟΚ;
Τότε που ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής;
Τότε που υπήρχε ακόμη το τείχος του Βερολίνου;
Θα μας τρελάνεις;
Και στον διατάραξαν τον προγραμματισμό ζωής που έκανες το 1985, κάποιοι το 2005;
Δεν άλλαξε τίποτα στο μεταξύ;
Κοκάλωσαν τα νερά στα ποτάμια; Εμειναν άλιωτα τα παγόβουνα; Δεν αποκωδικοποιήσαμε το DNA; (Αρχίζω να παραλογίζομαι μαζί σου τώρα!)
Μήπως η ανάγνωση του «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» του Ανδρουλάκη θα πρέπει να καταστεί ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ για τους Δημόσιους Υπαλλήλους;;;
Ως πιο εύπεπτο, όχι ως το μόνο που μιλάει για την κινητήρια (πλέον) δύναμη της ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ!
…
Για να μην πω για τις άλλες (4.760 φέτος) που έσπευσαν να παραιτηθούν μην τις προκάμουν τα νέα μέτρα!
Δευτέρα, Αυγούστου 01, 2005
Εκτροχιαζόμαστε!
Δεύτερο πακέτο φόρων φέρνει ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός
"Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, για πρώτη φορά στους 6 πρώτους μήνες του 2005, σημειώνεται συνολικά (εξαμηνιαία) υπέρβαση στις δαπάνες, οι οποίες αυξάνονται κατά 6,7% έναντι ετήσιου στόχων 4,6%".
Αλογοσκούφης: «πήραμε μέτρα για να μειώσουμε το έλλειμμα του 2005. Τώρα, όμως, πρέπει να μειώσουμε ακόμη πιο πολύ το έλλειμμα του 2006».
Και καλά, τα έσοδα τα τσάκισε το ΠΑΣΟΚ, τις δαπάνες μέσα στο 2005 ποιός τις αυξάνει; Το ΚΚΕ;
Επίσης:
Μακεδονία - Θράκη
Περισσότερες ακάλυπτες - λιγότερα ΙΧ
"Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, για πρώτη φορά στους 6 πρώτους μήνες του 2005, σημειώνεται συνολικά (εξαμηνιαία) υπέρβαση στις δαπάνες, οι οποίες αυξάνονται κατά 6,7% έναντι ετήσιου στόχων 4,6%".
Αλογοσκούφης: «πήραμε μέτρα για να μειώσουμε το έλλειμμα του 2005. Τώρα, όμως, πρέπει να μειώσουμε ακόμη πιο πολύ το έλλειμμα του 2006».
Και καλά, τα έσοδα τα τσάκισε το ΠΑΣΟΚ, τις δαπάνες μέσα στο 2005 ποιός τις αυξάνει; Το ΚΚΕ;
Επίσης:
Μακεδονία - Θράκη
Περισσότερες ακάλυπτες - λιγότερα ΙΧ
Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας: ο προστάτης
Την τελευταία του πνοή άφησε το πρωί της Δευτέρας ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Φαχντ. Ο βασιλιάς Φαχντ μπιν Αμπντελαζίζ αλ Σαούντ ανήλθε στο θρόνο το 1982 και ήταν ένας από τους επτά υιούς του ιδρυτή της χώρας. (πηγή: in.gr)
Ποιός ήταν;
Ο βασιλιάς Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας είναι «προϊόν» της συμμαχίας που συνήψαν τον 18ο αιώνα ένας θρησκευτικός ηγέτης από την πόλη Ναζντ, ο Μοχάμαντ Μπιν Αμπντέλ Ουαχάμπ, με τον πολιτικό ηγέτη Μοχάμαντ Μπιν Σαούντ. Από αυτή την πολιτικοθρησκευτική συμμαχία - αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για τον αραβικό κόσμο - προέκυψε η σημερινή Σαουδική Αραβία.
Η βασιλική οικογένεια των Σαούντ αντλεί τη δύναμή της έναντι των απλών Αράβων όλου του κόσμου από το γεγονός ότι εντός της επικράτειας της Σαουδικής Αραβίας βρίσκονται οι δύο ιερές πόλεις του Ισλάμ, η Μέκκα, όπου γεννήθηκε ο προφήτης Μωάμεθ - στο τζαμί της πόλης βρίσκεται η κιβωτός Καβάα την οποία κατασκεύασαν οι προφήτες Αβραάμ και Ισμαήλ πριν από 4.000 χρόνια σύμφωνα με την παράδοση των μουσουλμάνων -, και η Μεδίνα, όπου και ο τόπος ταφής του. Γι' αυτόν τον λόγο και ο βασιλιάς Φαχντ έχει λάβει τον επίσημο τίτλο του προστάτη των ιερών τόπων του Ισλάμ παρ' ότι δεν είναι απόγονος του Μωάμεθ.
Το Κοράνι αποτελεί το σύνταγμα του βασιλείου και η Σαρία (ο Ισλαμικός Νόμος) τη βάση του νομικού συστήματος της Σαουδικής Αραβίας. Στη χώρα βρίσκεται η έδρα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης και του συνδέσμου των επί γης μουσουλμάνων. (πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ)
Οι ευλογημένοι διάδοχοι του Μωάμεθ
Σαουδική Αραβία
Σ. Aραβία: πραξικόπημα της Aλ Kάιντα;
Ποιός ήταν;
Ο βασιλιάς Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας είναι «προϊόν» της συμμαχίας που συνήψαν τον 18ο αιώνα ένας θρησκευτικός ηγέτης από την πόλη Ναζντ, ο Μοχάμαντ Μπιν Αμπντέλ Ουαχάμπ, με τον πολιτικό ηγέτη Μοχάμαντ Μπιν Σαούντ. Από αυτή την πολιτικοθρησκευτική συμμαχία - αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για τον αραβικό κόσμο - προέκυψε η σημερινή Σαουδική Αραβία.
Η βασιλική οικογένεια των Σαούντ αντλεί τη δύναμή της έναντι των απλών Αράβων όλου του κόσμου από το γεγονός ότι εντός της επικράτειας της Σαουδικής Αραβίας βρίσκονται οι δύο ιερές πόλεις του Ισλάμ, η Μέκκα, όπου γεννήθηκε ο προφήτης Μωάμεθ - στο τζαμί της πόλης βρίσκεται η κιβωτός Καβάα την οποία κατασκεύασαν οι προφήτες Αβραάμ και Ισμαήλ πριν από 4.000 χρόνια σύμφωνα με την παράδοση των μουσουλμάνων -, και η Μεδίνα, όπου και ο τόπος ταφής του. Γι' αυτόν τον λόγο και ο βασιλιάς Φαχντ έχει λάβει τον επίσημο τίτλο του προστάτη των ιερών τόπων του Ισλάμ παρ' ότι δεν είναι απόγονος του Μωάμεθ.
Το Κοράνι αποτελεί το σύνταγμα του βασιλείου και η Σαρία (ο Ισλαμικός Νόμος) τη βάση του νομικού συστήματος της Σαουδικής Αραβίας. Στη χώρα βρίσκεται η έδρα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης και του συνδέσμου των επί γης μουσουλμάνων. (πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ)
Οι ευλογημένοι διάδοχοι του Μωάμεθ
Σαουδική Αραβία
Σ. Aραβία: πραξικόπημα της Aλ Kάιντα;
Το «νέο μεγάλο παιχνίδι»
Αποσπάσματα απο το άρθρο-συνέντευξη με τον Αχμέντ Ρασίντ:
- Εάν υπήρχε μεγαλύτερη ενότητα μεταξύ των υπερδυνάμεων, ασφαλώς η πηγή θα ήταν πιο αδύναμη. Αλλά νομίζω ότι ο σπουδαιότερος λόγος για την αλματώδη άνοδο της τρομοκρατίας είναι η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Το Ιράκ κατέστησε ισχυρότερη την Αλ Κάιντα γιατί της επέτρεψε να ανοίξει ένα καινούριο μέτωπο στον πόλεμο εναντίον της Αμερικής στη Μέση Ανατολή και, ταυτόχρονα, αύξησε τον αντιαμερικανισμό σε όλον το μουσουλμανικό κόσμο.
- Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μαντράσα υποστήριξαν τους Ταλιμπάν. Είναι γεγονός ότι, σε περιόδους κρίσης, έκλειναν και έστελναν όλους τους φοιτητές τους να πολεμήσουν στο πλευρό των Ταλιμπάν. Το πρόβλημα με το Πακιστάν είναι ότι τα περισσότερα από τα μαντράσα του είναι μια χαρά και δεν έχουν σχέση με στρατιωτικές δραστηριότητες. Αλλά κάποια ελέγχονται από εξτρεμιστές ισλαμιστές που πολεμούν στο Κασμίρ, με τους Ταλιμπάν κ.λπ. Αυτά τα στρατιωτικά γκρουπ είναι αυτά που έδωσαν στρατιωτικό χαρακτήρα στα μαντράσας και τα κατέστησαν επικίνδυνα.
- Είναι αληθές ότι όλες οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν κάνει μεγάλα λάθη στην περιοχή (ΗΠΑ, Σοβιετικοί, Βρετανία). Αλλά το μείζον ιστορικό θέμα για τη δημιουργία της Αλ Κάιντα ήταν η εγκατάλειψη του Αφγανιστάν στην τύχη του μετά την απόσυρση των Σοβιετικών, το 1989. Αγνοώντας τότε η Δύση το Αφγανιστάν, αγνοήθηκαν οι χιλιάδες των μαχητών που η ίδια συγκέντρωσε στην περιοχή για να πολεμήσει τους Σοβιετικούς. Δεν υπήρξε απολύτως καμία πολιτική που να τους αφορά. Κάπως έτσι, το Αφγανιστάν κατέληξε να είναι ένα διαλυμένο κράτος. Θα έλεγα ότι αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για την κατάσταση που έχει προκύψει.
- Στο «Μεγάλο παιχνίδι» του 19ου αιώνα, η Ρωσία και η Βρετανία χρησιμοποιούσαν τα κράτη της Κεντρικής Ασίας σαν πιόνια στις προσπάθειές τους να υπερισχύσουν η μία της άλλης, αυξάνοντας την επιρροή τους. Αλλά τότε επρόκειτο για μια ξεκάθαρη, αυθεντική σύγκρουση για την εξουσία. Σήμερα όμως το παιχνίδι έχει αλλάξει. Οι ηγέτες των κεντρασιατικών καθεστώτων αρνούνται να γίνουν πιόνια των υπερδυνάμεων ενώ οι ισλαμιστές μαχητές παίζουν ένα παιχνίδι εντελώς διαφορετικό. Οσο για τις υπερδυνάμεις, αυτές πλέον βρίσκονται στο έλεος των γεωπολιτικών «ανέμων» που οι ίδιες απελευθέρωσαν αλλά τώρα πλέον έχουν ξεφύγει από τον έλεγχό τους και «φυσούν» εναντίον τους. Ταυτόχρονα, υπάρχουν πολύ περισσότερα θέματα που είναι «ανοικτά»: το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι αγωγοί, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, η δημοκρατία. Το «Νέο μεγάλο παιχνίδι» είναι μεγαλύτερο τόσο σε δύναμη όσο και σε αριθμό παικτών. Κι αυτοί οι παράγοντες το καθιστούν ακόμη πιο επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη...
Ahmed Rashid
AsiaSource Interview with Ahmed Rashid
The New York Review of Books: Ahmed Rashid
Understanding Contemporary Afghanistan
και μια...
...Πρόταση για το όπιο του Αφγανιστάν
- Εάν υπήρχε μεγαλύτερη ενότητα μεταξύ των υπερδυνάμεων, ασφαλώς η πηγή θα ήταν πιο αδύναμη. Αλλά νομίζω ότι ο σπουδαιότερος λόγος για την αλματώδη άνοδο της τρομοκρατίας είναι η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Το Ιράκ κατέστησε ισχυρότερη την Αλ Κάιντα γιατί της επέτρεψε να ανοίξει ένα καινούριο μέτωπο στον πόλεμο εναντίον της Αμερικής στη Μέση Ανατολή και, ταυτόχρονα, αύξησε τον αντιαμερικανισμό σε όλον το μουσουλμανικό κόσμο.
- Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μαντράσα υποστήριξαν τους Ταλιμπάν. Είναι γεγονός ότι, σε περιόδους κρίσης, έκλειναν και έστελναν όλους τους φοιτητές τους να πολεμήσουν στο πλευρό των Ταλιμπάν. Το πρόβλημα με το Πακιστάν είναι ότι τα περισσότερα από τα μαντράσα του είναι μια χαρά και δεν έχουν σχέση με στρατιωτικές δραστηριότητες. Αλλά κάποια ελέγχονται από εξτρεμιστές ισλαμιστές που πολεμούν στο Κασμίρ, με τους Ταλιμπάν κ.λπ. Αυτά τα στρατιωτικά γκρουπ είναι αυτά που έδωσαν στρατιωτικό χαρακτήρα στα μαντράσας και τα κατέστησαν επικίνδυνα.
- Είναι αληθές ότι όλες οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν κάνει μεγάλα λάθη στην περιοχή (ΗΠΑ, Σοβιετικοί, Βρετανία). Αλλά το μείζον ιστορικό θέμα για τη δημιουργία της Αλ Κάιντα ήταν η εγκατάλειψη του Αφγανιστάν στην τύχη του μετά την απόσυρση των Σοβιετικών, το 1989. Αγνοώντας τότε η Δύση το Αφγανιστάν, αγνοήθηκαν οι χιλιάδες των μαχητών που η ίδια συγκέντρωσε στην περιοχή για να πολεμήσει τους Σοβιετικούς. Δεν υπήρξε απολύτως καμία πολιτική που να τους αφορά. Κάπως έτσι, το Αφγανιστάν κατέληξε να είναι ένα διαλυμένο κράτος. Θα έλεγα ότι αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για την κατάσταση που έχει προκύψει.
- Στο «Μεγάλο παιχνίδι» του 19ου αιώνα, η Ρωσία και η Βρετανία χρησιμοποιούσαν τα κράτη της Κεντρικής Ασίας σαν πιόνια στις προσπάθειές τους να υπερισχύσουν η μία της άλλης, αυξάνοντας την επιρροή τους. Αλλά τότε επρόκειτο για μια ξεκάθαρη, αυθεντική σύγκρουση για την εξουσία. Σήμερα όμως το παιχνίδι έχει αλλάξει. Οι ηγέτες των κεντρασιατικών καθεστώτων αρνούνται να γίνουν πιόνια των υπερδυνάμεων ενώ οι ισλαμιστές μαχητές παίζουν ένα παιχνίδι εντελώς διαφορετικό. Οσο για τις υπερδυνάμεις, αυτές πλέον βρίσκονται στο έλεος των γεωπολιτικών «ανέμων» που οι ίδιες απελευθέρωσαν αλλά τώρα πλέον έχουν ξεφύγει από τον έλεγχό τους και «φυσούν» εναντίον τους. Ταυτόχρονα, υπάρχουν πολύ περισσότερα θέματα που είναι «ανοικτά»: το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι αγωγοί, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, η δημοκρατία. Το «Νέο μεγάλο παιχνίδι» είναι μεγαλύτερο τόσο σε δύναμη όσο και σε αριθμό παικτών. Κι αυτοί οι παράγοντες το καθιστούν ακόμη πιο επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη...
Ahmed Rashid
AsiaSource Interview with Ahmed Rashid
The New York Review of Books: Ahmed Rashid
Understanding Contemporary Afghanistan
και μια...
...Πρόταση για το όπιο του Αφγανιστάν
Πού πάει η πόλη;
ΣHΜΕΡΑ αρχίζει η κεντρική καλοκαιριάτικη περίοδος των διακοπών, της ραστώνης και της καταστολής των καθημερινών προβλημάτων.Το έχει ανάγκη ο οργανισμός μας για να αντέξει στις καταπονήσεις που δέχεται όλο το χρόνο από ατομικές και συλλογικές καταπιέσεις.Να πάρει δυνάμεις, να σκεφτεί και να οργανώσει τον προσεχή προσωπικό και κοινό αγώνα του...
ΜEΣΑ στους προβληματισμούς του θα είναι ασφαλώς και η Θεσσαλονίκη. Στην ηρεμία των διακοπών θα σκεφτεί σίγουρα την πόλη που ζει όλο το χρόνο και θα τη συγκρίνει με τους "ανθρώπινους" τόπους των διακοπών του.Και πιστεύω να προβληματιστεί, να αποφασίσει πως κάτι πρέπει να γίνει από το Σεπτέμβριο που θα ξαναγυρίσει στο ανθρωποβόρο καμίνι της...
ΒEΒΑΙΑ, δεν είναι μόνο οι δυσκολίες της καθημερινότητας, του κυκλοφοριακού, των ελεύθερων χώρων, της ποιότητας ζωής.Είναι το παρόν και το μέλλον της ίδιας της πόλης. Κάθε μέρα που περνάει, η Θεσσαλονίκη απαξιώνεται, περιθωριοποιείται, μετατρέπεται σε μια μίζερη μεγαλούπολη χωρίς υποδομές, μια "συμπρωτεύουσα" στα λόγια, χωρίς την ανάλογη στήριξη της Πολιτείας και της κυβέρνησης.
O ΚΟΜΠΟΣ έφτασε στο χτένι. Η Θεσσαλονίκη όπως πορεύεται δεν έχει μέλλον.Oι φωνές πολλών ευαίσθητων ανθρώπων πληθαίνουν, αλλά δεν έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την πορεία της.Κάποιοι άνθρωποι της πολιτικής σκηνής εκφράζουν δημόσια την αγωνία τους για το τέλμα, αλλά είναι λίγοι, δεν φτάνουν να αλλάξουν την κατάσταση.Χρειάζονται πολλοί, χρειάζεται μέτωπο κατά του αδιάφορου κατεστημένου και της ακινησίας!
O ΑYΓΟΥΣΤΟΣ είναι δημιουργικός μήνας για σκέψεις και αποφάσεις.Oλοι μας θα πρέπει να γυρίσουμε πριν το Σεπτέμβρη αποφασισμένοι να συνδράμουμε ώστε να...κινηθεί η πόλη.Πώς; Με ποιον τρόπο; Αυτό θα βγει από το ενδιαφέρον των πολιτών, από τη μαζικότητα.Πάντως, δεν μπορεί να συνεχιστεί επί αόριστον αυτό το τέλμα...
Του Χρίστου Ζαφείρη
ΜEΣΑ στους προβληματισμούς του θα είναι ασφαλώς και η Θεσσαλονίκη. Στην ηρεμία των διακοπών θα σκεφτεί σίγουρα την πόλη που ζει όλο το χρόνο και θα τη συγκρίνει με τους "ανθρώπινους" τόπους των διακοπών του.Και πιστεύω να προβληματιστεί, να αποφασίσει πως κάτι πρέπει να γίνει από το Σεπτέμβριο που θα ξαναγυρίσει στο ανθρωποβόρο καμίνι της...
ΒEΒΑΙΑ, δεν είναι μόνο οι δυσκολίες της καθημερινότητας, του κυκλοφοριακού, των ελεύθερων χώρων, της ποιότητας ζωής.Είναι το παρόν και το μέλλον της ίδιας της πόλης. Κάθε μέρα που περνάει, η Θεσσαλονίκη απαξιώνεται, περιθωριοποιείται, μετατρέπεται σε μια μίζερη μεγαλούπολη χωρίς υποδομές, μια "συμπρωτεύουσα" στα λόγια, χωρίς την ανάλογη στήριξη της Πολιτείας και της κυβέρνησης.
O ΚΟΜΠΟΣ έφτασε στο χτένι. Η Θεσσαλονίκη όπως πορεύεται δεν έχει μέλλον.Oι φωνές πολλών ευαίσθητων ανθρώπων πληθαίνουν, αλλά δεν έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την πορεία της.Κάποιοι άνθρωποι της πολιτικής σκηνής εκφράζουν δημόσια την αγωνία τους για το τέλμα, αλλά είναι λίγοι, δεν φτάνουν να αλλάξουν την κατάσταση.Χρειάζονται πολλοί, χρειάζεται μέτωπο κατά του αδιάφορου κατεστημένου και της ακινησίας!
O ΑYΓΟΥΣΤΟΣ είναι δημιουργικός μήνας για σκέψεις και αποφάσεις.Oλοι μας θα πρέπει να γυρίσουμε πριν το Σεπτέμβρη αποφασισμένοι να συνδράμουμε ώστε να...κινηθεί η πόλη.Πώς; Με ποιον τρόπο; Αυτό θα βγει από το ενδιαφέρον των πολιτών, από τη μαζικότητα.Πάντως, δεν μπορεί να συνεχιστεί επί αόριστον αυτό το τέλμα...
Του Χρίστου Ζαφείρη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
