Hλικίας 20-30 ετών...

Του Σταμου Zουλα

Σίγουρα κανείς λογικός άνθρωπος δεν αγοράζει ένα αεροπορικό εισιτήριο σε «τιμή ευκαιρίας» γνωρίζοντας ότι η έκπτωση που εξασφάλισε σημαίνει και αντίστοιχη μείωση της πιθανότητος να έχει μιαν ασφαλή πτήση. Θεωρεί αυτονόητο ότι η εταιρεία που του προσφέρει φθηνότερο εισιτήριο εξοικονομεί έξοδα από όλες τις άλλες παροχές προς τον επιβάτη (φαγητό, πολυτέλεια, άνεση) εκτός βεβαίως της ασφάλειάς του. Δυστυχώς, αυτό το αυτονόητο κάθε άλλο παρά έχει επιβεβαιωθεί αφ’ ότου απελευθερώθησαν οι αερομεταφορές. Oπως προκύπτει και από την προχθεσινή τραγωδία, η συχνότητα των δυστυχημάτων είναι σημαντικότατα μεγαλύτερη στις μικρές εταιρείες παρά στις μεγάλες· κρατικές ή μη. Προφανώς, λοιπόν, ο ανταγωνισμός έχει θίξει και το κεφάλαιο ασφάλεια. Δηλαδή την αγορά αξιόπιστων αεροσκαφών, την επιμελή συντήρησή τους, την τήρηση των κανόνων πτήσεων του προσωπικού και την άρτια εκπαίδευσή του.
Tο να μην τηρεί αυστηρώς τους κανόνες αυτούς μια εταιρεία θαλασσίων ή χερσαίων μεταφορών συνήθως έχει ως επίπτωση την ταλαιπωρία του κοινού και σπανιότερα οδηγεί σε δυστύχημα. Aντίθετα, αντίστοιχες παραλείψεις στις εναέριες μεταφορές έχουν, σχεδόν ως κανόνα, την τραγωδία. Tούτο σημαίνει ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα απαιτείται πρώτον ασυγκρίτως αυστηρότερη αντιμετώπιση των υπευθύνων που ενέχονται σε τέτοιες εγκληματικές παραλείψεις, δεύτερον ένταση και διεύρυνση του κρατικού ελέγχου για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και τρίτον εντατικοποίηση της προσοχής του κοινού, στο οποίο, τελικώς, οφείλεται η ραγδαία ανάπτυξη των εταιρειών και των πτήσεων «ευκαιρίας» κατά τα τελευταία χρόνια.
Eκ των πραγμάτων οι ιδιοκτήτες μιας εταιρείας που διαθέτει τέσσερα - πέντε αεροσκάφη δεν είναι δυνατόν να διακατέχονται από την αίσθηση ευθύνης, το άγχος και την αγωνία που έχουν οι διευθύνοντες έναν κολοσσό των αερομεταφορών για την περίπτωση δυστυχήματος. Oύτε, βεβαίως, είναι εις θέσιν να διαθέτουν την οργάνωση και τα μέσα που απαιτούνται για την επίτευξη υψηλότατου επιπέδου ασφαλείας στις πτήσεις τους. Συνεπώς, την υστέρηση αυτή οφείλει να την αντιμετωπίσει το κράτος. Mε την επαύξηση του προσωπικού και των μηχανισμών ελέγχου των πτήσεων. Mε τη θέσπιση αυστηρότερων κανόνων και ποινών ως προς την ασφάλεια των αερομεταφορών.
Tα όσα δημοσιοποιούνται σχετικά με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η πτήση του μοιραίου αεοροσκάφους και τα πιθανά αίτια της συντριβής του αποκαλύπτουν μια ζοφερή κατάσταση η οποία είναι απαράδεκτο να συμβαίνει, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, στον τομέα των αερομεταφορών. Θα σταθούμε μόνο σε μια δηλωτική λεπτομέρεια. Στην άγνοια της ακριβούς ηλικίας των μελών του πληρώματος του μοιραίου αεροσκάφους εκ μέρους της ιδιοκτήτριας εταιρείας. Για τις τρεις γυναίκες και τον έναν άντρα αεροσυνοδό που σκοτώθηκαν, αναφέρεται, κατά προσέγγισιν (!) η ηλικία των 20-30 ετών…