Τρίτη, Ιανουαρίου 29, 2008

Το ζήτημα είναι να είμαστε ταυτόχρονα μέσα και ενάντια...

ΑΛΑΙΝ ΜΠΑΝΤΙΟΥ... «Ξέρετε, οι μεγάλες δυσκολίες είναι στην πλευρά του καπιταλισμού, όχι στη δική μας», λέει ο Γάλλος φιλόσοφος στη Λώρη Κέζα...

Από το «Βήμα»:

-«Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου όλα θα σταματήσουν, ο κόσμος θα συνεχίσει όπως είναι. Το κυρίαρχο ρεύμα φοβάται για όσα θα εκδηλωθούν με έναν τρόπο πραγματικά σημαντικό κι ας μην ξέρουμε ακόμη ούτε πώς ούτε πότε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι θέμα αιώνων».

-«Ολες οι επαναστάσεις ξεκίνησαν μέσα από την καρδιά του συστήματος. Εμείς κρατάμε τον καπιταλισμό, αγοράζοντας άχρηστα πράγματα, δανειζόμενοι και κάνοντας όλα όσα επιτρέπει το σύστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαστε ανίκανοι να εναντιωθούμε. Το ζήτημα είναι να είμαστε ταυτόχρονα μέσα και ενάντια, είναι περίπλοκο αλλά έτσι είναι. Η πολιτική ζωή κινείται από τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε μια κατάσταση αλλά θα ήθελαν να την αντικαταστήσουν με κάποια άλλη».

Μια σύντομη θεώρηση του έργου του φιλοσόφου Αλέν Μπαντιού



Υπόθεση Siemens - Ξεκινάει...

Ντοκουμέντο: η δικογραφία στην «Ε»

Siemens:
Νέο σοκ αποκαλύψεων από κατάθεση



Παρασκευή, Ιανουαρίου 25, 2008

Θέματα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Το σεμινάριο της Θεσσαλονίκης (Αναζητώντας την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης - http://www.triaridis.gr/keimena/keimE010.htm ) ξεκίνησε την Τετάρτη 23-1-2008. Λόγω του μεγάλου αριθμού εγγραφών (37) νοικιάσαμε την αίθουσα διαλέξεων του Βρετανικού Συμβουλίου – ακριβώς απέναντι από το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν που διοργανώνει τα σεμινάριο. Επίσης, ένα μέρος των εσόδων του σεμιναρίου θα διατεθεί για την έκδοση από τις Εκδόσεις Σαιξπηρικόν ενός δοκιμίου μου με τίτλο «Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: τα γυμνά μάτια ή το πώς να ζει κανείς με τον μπαλτά» μέσα στον Φεβρουάριο του 2008. Πρόκειται για μια πειραματική προσπάθεια αυτοχρηματοδότησης από το ίδιο το σεμινάριο ενός βιβλίου που αποτελεί μέρος της ύλης του.

***

Αντίθετα στο σεμινάριο της Αθήνας (Ιταλική :Αναγέννηση: η επανάκτηση του σώματος - http://www.triaridis.gr/keimena/keimE009.htm) υπήρξαν μόλις 8 (οχτώ) εγγραφές. Ως εκ τούτου ο κύκλος των έξι σεμιναρίων δεν θα πραγματοποιηθεί (δεν καλύπτονται ούτε καν τα μεταφορικά έξοδα των έξι αντίστοιχων καθόδων στην Αθήνα).

Αλλά επειδή κρίθηκε καλό … να μην αποστερηθεί το αθηναϊκό κοινό τις σκέψεις μου περί Ιταλικής Αναγέννησης (και περί επανάκτησης του σώματος εν γένει) το σεμινάριο μετεξελίσσεται σε μία και μόνη διάλεξη με το ίδιο θέμα που θα γίνει στον Φούρνο (Μαυρομιχάλη 168) τη Δευτέρα 28/1/2008, ώρα 6 μμ. με είσοδο ελεύθερη.

Όσοι θέλουν μπορούν να έρθουν. Θα είναι μια πνευματική διαδρομή από τον διανοητικό όλεθρο της χαμένης Μάχης του Ανκιάρι μέχρι τον πραγματωμένο όλεθρο της Σρεμπρένιτσας – κι από την αναδυόμενη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι μέχρι την ακαταπόνητη Πάμελα Άντερσον. Σε όλους όσους παραστούν, θα δωριστεί και DVD το οποίο θα περιλαμβάνει σε PDF αρχεία το υλικό του σεμιναρίου, δηλαδή: 1) το ειδικά φτιαγμένο για το σεμινάριο 400 σελίδων βιβλίο μου για την Αναγέννηση, 2) μια ανθολογία 600 σελίδων με τις πλέον κλασικές απόψεις για την αναγέννηση από τον Τζόρτζιο Βαζάρι και τον Γιάκομπ Μπούρκχαρντ μέχρι τον Τ.Σ. Έλιοτ και τον Χόρχε Μπόρχες. (Όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ανάγνωση κειμένου σε οθόνη υπολογιστή μπορούν με το DVD στο χέρι να πάνε σε οποιοδήποτε φωτοτυπείο και να τυπώσουν τα δύο βιβλία…).

Κι όποιος φίλος ενδιαφέρεται για το υλικό αλλά δεν μπορεί να έρθει στη διάλεξη, ας με ενημερώσει με μέιλ για να του το στείλω.

Χαιρετισμούς σε όλους – και ευχαριστώ όσους βοήθησαν στην γνωστοποίηση αυτής της δραστηριότας.

Θανάσης Τριαρίδης

Υπόθεση Siemens

Siemens to pay $2bn fine

Νεα 24/1

Ο Πρόντι υπέβαλε την παραίτηση του

UK Σκάνδαλα

Σε δίνη σκανδάλου ο Μπράουν - Έθνος



SKAI.gr
Σε δίνη σκανδάλου ο Μπράουν
Έθνος - Πριν από 47 λεπτά
Παράνομες χρηματοδοτήσεις και βαριά αμνησία των κυβερνητικών στελεχών στις φορολογικές δηλώσεις έρχονται να προστεθούν στην κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας της κυβέρνησης των Εργατικών στη Βρετανία. Τρεις μήνες μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών ...
Οι «χορηγίες» κλυδωνίζουν την κυβέρνηση Μπράουν Ημερησία
Σκάνδαλο οδηγεί σε παραίτηση τον Βρετανό υπουργό Εργασίας Η Καθημερινή
Reporter.gr - SKAI.gr - In.gr
όλα τα 11 άρθρα ειδήσεων

Αποδελτίωση 25/1

'Νέα μεταπολίτευση', μία ακόμη αερολογία της ελληνικής νομενκλατούρας και η οφθαλμαπάτη Τσίπρα

"Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ"

Image Το Κέντρο Πρόληψης για τα Ναρκωτικά Νομού Χαλκιδικής “ΠΝΟΗ”, μετά από αίτημα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ν.Φώκαιας, θα πραγματοποιήσει ομιλία στα γραφεία του Συλλόγου, την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008 και ώρα 17.30μ.μ. Το θέμα της ομιλίας είναι: «Η κοινωνία των εξαρτήσεων» και στόχο έχει την ενημέρωση και τον προβληματισμό σχετικά με τις παράνομες ουσίες αλλά κυρίως για τις νόμιμες καθημερινές εξαρτήσεις οι οποίες θεωρούνται ακίνδυνες, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξίσου επικίνδυνες.

Ιστορικό της συμφωνίας με τη Microsoft και οι δράσεις της κοινότητας

Στο άρμα της Microsoft, αλλά με το κεφάλι ψηλά

Τρίτη, Ιανουαρίου 15, 2008

Μην πυροβολείτε τους aggregators

Αποδελτίωση 15/01/08

Θύματα της διαφθοράς 1,2 εκατ. Ελληνες πολίτες το 2007 - Ημερησία


Ας τρέξουν τώρα οι Σύλλογοι στους βουλευτές


Νέες κινητοποιήσεις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ


2030: Περιβάλλον και «ασύμμετροι» πόλεμοι στην παγκόσμια ατζέντα


Ο αίρων τον σταυρό του μαρτυρίου - Ημερησία


Επεισόδια μεταξύ απεργών και δυνάμεων των ΜΑΤ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης


Ιστορίες του «Ο» μετά μουσικής…


Μην πυροβολείτε τους aggregators

Is anybody out there?

Εκκληση σε όλα τα ΜΜΕ -έντυπα και ηλεκτρονικά- «να πάψουν να λιθοβολούν και να προπηλακίζουν έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να αμυνθεί», απευθύνει με ανακοίνωσή της η οικογένεια Ζαχόπουλου.

Συγκεκριμένα η σύζυγος του Χρήστου Ζαχόπουλου, Πέρσα, και ο γιος του Θανάσης, εξέδωσαν την παρακάτω ανακοίνωση:

«Όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούμε σιωπηλά τον διασυρμό του ονόματος, την προσβολή της μορφής και την κακοποίηση του έργου του συζύγου και πατέρα, που δίνει τη μάχη του στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ευαγγελισμού.

Η κορύφωση όμως των παραπάνω φαινομένων, με τα δημοσίευματα της περασμένης Κυριακής, μας οδηγεί στην ανάγκη να λύσουμε την σιωπή μας και να εκφράσουμε τη βαθιά μας θλίψη, αγανάκτηση και οδύνη, ταυτόχρονα δε να διερωτηθούμε: Ποιος τελικά θα σεβαστεί την οικογενειακή μας τραγωδία; Ποιος θα σεβαστεί την αγωνία μας που καθημερινά καταθέτουμε στο προσκέφαλο του ανθρώπου μας;»

«Τούτες τις στιγμές μοναδική μας έννοια είναι η αποκατάσταση της υγείας του. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και ανηφορικός.

Ζητάμε λοιπόν απο όλα τα ΜΜΕ -έντυπα και ηλεκτρονικά- να πάψουν να λιθοβολούν και να προπηλακίζουν έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να αμυνθεί. Που δεν μπορεί να απαντήσει. Επέλεξε τον θάνατο, ο Θεός φαίνεται του χαρίζει τη ζωή», υπογραμμίζεται και η ανακοίνωση καταλήγει:

«Τέλος, δηλώνουμε ότι την κατάλληλη στιγμή με νηφαλιότητα θα ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα που καθιστά αναγκαία η προστασία της προσωπικότητας του αγαπημένου μας συζύγου και πατέρα».


Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE
Τρίτη, 15 Ιανουαρίου 2008 13:02

Κυριακή, Ιανουαρίου 13, 2008

Υπόθεση Ζαχόπουλου

Στο επίκεντρο ο κομιστής του DVD
Επιταχύνονται οι έρευνες στην υπόθεση Ζαχόπουλου εν μέσω νέων αποκαλύψεων


Ραγδαίες εξελίξεις αναμένονται από την Δευτέρα στην υπόθεση Ζαχόπουλου, καθώς με την επιστροφή του Κ.Καραμανλή από το ταξίδι στην Ινδία ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γ.Ανδριανός αναμένεται να πει στον ανακριτή το όνομα του κομιστή του περιβόητου DVD.
Την πορεία του DVD σκιαγραφεί η 35χρονη στην υπόθεση Ζαχόπουλου
Π.Τατούλης εναντίον Πετραλιά και Βουλγαράκη για τις υπερεξουσίες Ζαχόπουλου

«Όχι» σε κυνήγι μαγισσών, λέει ο Μ.Λιάπης για την υπόθεση Ζαχόπουλου (11/1/2008)
Κλήση πρώην υπουργών Πολιτισμού επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στη Βουλή για την υπόθεση Ζαχόπουλου (10/1/2008)
Νέες καταθέσεις για τα πεπραγμένα Ζαχόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού (10/1/2008)
Σφοδρή επίθεση Παπανδρέου στον πρωθυπουργό για την υπόθεση Ζαχόπουλου (9/1/2008)
Μαίνεται η πολιτική αντιπαράθεση για τους χειρισμούς Ανδριανού στο θέμα του DVD (8/1/2008)
Σεξ, ψέματα και DVD ταρακουνούν την υπόθεση των Μαρμάρων, γράφουν οι λονδρέζικοι Times
Συνέχεια στην κόντρα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Ζαχόπουλου
Την κλήτευση όλων των υπουργών Πολιτισμού από το 1996 ζητούν 22 βουλευτές της ΝΔ


Ως εξιλαστήριο θύμα περιγράφει τον εαυτό του o παρ' ολίγον αυτόχειρας δικηγόρος (7/1/2008)
Για πολιτικό σκάνδαλο στην υπόθεση Ζαχόπουλου μιλά η Αντιπολίτευση (4/1/2008)
Δύο γραμμές στην κυβέρνηση για την υπόθεση του Χρ.Ζαχόπουλου (3/1/2008)
Παραδέχεται τη σχέση με Ζαχόπουλο, αρνείται τα περί εκβιασμών η 35χρονη (3/1/2008)
Εκβιασμοί με φόντο αποχαρακτηρισμούς το νέο σενάριο στην υπόθεση Ζαχόπουλου (2/1/2008)

Στα χέρια του ανακριτή το πόρισμα για το DVD της υπόθεσης Ζαχόπουλου (31/12/2007)
Ερωτήματα για το χρόνο παράδοσης του επίμαχου DVD στις Αρχές (31/12/2007)
Νέες αποκαλύψεις φοβούνται στο Μέγαρο Μαξίμου, μετά την υπόθεση Ζαχόπουλου (29/12/2007)
Στο «μικροσκόπιο» της Δικαιοσύνης το επίμαχο βίντεο για την υπόθεση Ζαχόπουλου (28/12/2007)
Στο μικροσκόπιο των Αρχών δεκάδες υποθέσεις αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών χώρων (28/12/2007)
Προς άρση τηλεφωνικού και τραπεζικού απορρήτου των προσώπων της υπόθεσης Ζαχόπουλου (27/12/2007)
Προφυλακιστέα η 35χρονη γυναίκα-«κλειδί» στην υπόθεση Χρ.Ζαχόπουλου (25/12/2007)


Ερωτήματα για τη διαχείριση κονδυλίων του ΥΠΠΟ από τον Χρ.Ζαχόπουλο (24/12/2007)
Πολύωρη κατάθεση της γυναίκας-«κλειδί» στην υπόθεση Χρ.Ζαχόπουλου (21/12/2007)


Ποιος είναι ο Χρήστος Ζαχόπουλος
Έντονο παρασκήνιο για τα αίτια της απόπειρας αυτοκτονίας του Χρ.Ζαχόπουλου


Παραιτήθηκε ο γγ του ΥΠΠΟ Χρήστος Ζαχόπουλος (20/12/2007)
Υπουργείο Πολιτισμού

Θέματα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Αγαπητοί φίλοι γεια σας και πάλι.
Σας στέλνω το μέιλ αυτό σε συνέχεια του μηνύματος που σας είχα στείλει στα τέλη της χρονιάς... Όπως ίσως θυμάστε τότε σας ενημέρωσα για τα σεμινάρια που κάνω τον τελευταίο καιρό για Θέματα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Ο πρώτος κύκλος (Ιταλική Αναγέννηση) έγινε στην Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του 2007 - ενώ με την νέα χρονιά θα γίνουν ταυτοχρονα δύο κύκλοι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη... Πιο συγκεκριμένα:
*** Στη Θεσσαλονίκη, στο Βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν, θα γίνει ο κύκλος με τίτλο Αναζητώντας την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης (από τον Σαίξπηρ και τον Θερβάντες μέχρι τον 20ο αιώνα) (για 8 Τετάρτες - Ιανουάριος-Μάρτιος 2008, βλ. εδώ: http://www.triaridis.gr/keimena/keimE010.htm)
*** Στην Αθήνα, στον Φούρνο, θα γίνει ο κύκλος με τίτλο Ιταλική Αναγέννηση: η επανάκτηση του σώματος (για 6 Δευτέρες- Ιανουάριος Μάρτιος 2008, βλ. εδώ: http://www.triaridis.gr/keimena/keimE009.htm).
Με αυτό το μέιλ σας ενημερώνω πως ο κύκλος της Θεσσαλονίκης (Αναζητώντας την ενοποιητική αφήγηση της Ευρώπης) ήδη έκλεισε καθώς έφτασε τις 20 εγγραφές (20 καρέκλες χωράει το βιβλιοπωλείο ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ που με τόση θέρμη στήριξε και στηρίζει τα σεμινάρια αυτά). Ετσι, για να καλυφτεί η αυξημένη ζήτηση (ποιος θα το λεγε...) θα προστεθεί ένα ακόμη τμήμα, κάθε Πέμπτη, ώρα 4-6 το μεσημέρι, για 8 Πέμπτες από 24 Ιανουαρίου μέχρι 13 Μαρτίου 2008... (όπου θα τηρηθεί και πάλι σειρά προτεραίοτητας εγγραφής...)
Αντιθέτως, ο κύκλος της Αθήνας (Ιταλική Αναγέννηση: η επανάκτηση του σώματος) παραμένει ανοιχτός σε εγγραφές (έχει και πολλές περισσότερες θέσεις ο Φούρνος...)
Και κάτι ακόμη: ας διευκρινίσω μια ενδεχόμενη παρερμηνεία που προφανώς οφείλεται σε έναν φραστικό ακροβατισμό των αρχικών ανακοινώσεων. Η τιμή συμμετοχής των 100 Ευρώ φυσικά αφορά το σύνολο των σεμιναρίων (8 δίωρα στη Θεσσαλονίκη και 6 δίωρα στην Αθήνα) - και όχι το καθε δίωρο ξεχωριστά (ακόμη δεν τρελάθηκα τόσο πολύ...)
***
Τέλος, με κίνδυνο να γίνω από κουραστικός έως γραφικός, ας επαναλάβω την θέση μου: Τα σεμιναρια αυτά δεν σημαίνουν ντελάλισμα οποιασδήποτε "αυθεντικής ερμηνείας", μήτε κήρυγμα κάποιας "μεγάλης Αλήθειας"... Είναι η σχεδόν τυφλή (ενδεχομένως και με την έννοια του blind date) προσπάθεια ενός ημιμαθούς και τραγικά αυτοδίδακτου ανθρώπου όπως εγώ να αναζητήσει μαζί με άλλους πνευματικές αγωνίες, χάσματα και αιχμές...
Πολλούς χαιρετισμούς σε όλους
Θανάσης Τριαρίδης

Παρασκευή, Ιανουαρίου 11, 2008

Ωμή νατοϊκή παρέμβαση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Ευθεία παρέμβαση στο λιμάνι επιχείρησε χτες το ΝΑΤO διά του Γάλλου προξένου στη Θεσσαλονίκη και πλέον το ενδεχόμενο επιστράτευσης των εργαζομένων που απεργούν και την προσεχή εβδομάδα είναι ορατό. O Πολ Oρτολάν επισκέφτηκε χτες το πρωί αιφνιδιαστικά το διευθύνοντα σύμβουλο του Oργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, Γιάννη Τσάρα, στο γραφείο του στην πρώτη προβλήτα και του ανέφερε ότι εξαιτίας των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, οι οποίοι το τελευταίο δεκαήμερο αντιδρούν στα σχέδια παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων σε ιδιώτη, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δημιουργηθούν προβλήματα στην τροφοδοσία των στρατευμάτων που διατηρεί η συμμαχία στο Κόσοβο. Συγκεκριμένα, στις 18 ή 19 Ιανουαρίου, δηλαδή την προσεχή Παρασκευή ή Σάββατο, πρόκειται να καταφτάσουν σε 10 ή 15 κοντέινερ προμήθειες για τη διεθνή στρατιωτική μονάδα του Κοσόβου και το ΝΑΤO ζήτησε να υπάρχουν σε ετοιμότητα τρία ή τέσσερα κλαρκ για να τα διαχειριστούν. Συνήθως η εκφόρτωση και η αποστολή των κοντέινερ από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης διαρκεί τρεις ημέρες και οι νατοϊκοί σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν την επιμήκυνση αυτού του διαστήματος στις πέντε ή έξι ημέρες.

Προτεραιότητα για KFOR

Για το θέμα ενημερώθηκε και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, το οποίο με τη σειρά του πιέζει τη διοίκηση του λιμανιού να βρει διέξοδο, ώστε να τηρηθούν οι ειδικές συμφωνίες προτεραιότητας των πλοίων που μεταφέρουν εφόδια για τις στρατιωτικές δυνάμεις στο Κόσοβο. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπεύθυνοι του OΛΘ προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα εκ των ενόντων και διά συνεννοήσεως, αλλά έχουν έτοιμο και σχέδιο επιστράτευσης των εργαζομένων με το συγκεκριμένο πρόσχημα. Ετσι κι αλλιώς, όπως ανέφερε χτες στους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων της Θεσσαλονίκης, τους οποίους κάλεσε για ενημέρωση γύρω από την ιδιωτικοποίηση του ΣΕΜΠO, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Γιώργος Βλάχος, η κυβέρνηση έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων, σε περίπτωση που αυτές παραταθούν επί μακρόν. Oι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας επεσήμαναν στον κ. Βλάχο ότι πολλές επιχειρήσεις ζημιώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κατά το δίμηνο των κινητοποιήσεων του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου του 2006 κι εκείνος απάντησε ότι σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση δε θα επιτρέψει να συμβεί το ίδιο. Σε αυτό το πλαίσιο η χτεσινή παρέμβαση του ΝΑΤO προσφέρει στην κυβέρνηση μια κυριολεκτικά «χρυσή ευκαιρία», ώστε να τελειώσει «αναίμακτα» τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο λιμάνι από την επόμενη κιόλας εβδομάδα, επικαλούμενη λόγους εθνικού συμφέροντος και διεθνών συμφωνιών της χώρας. «Oύτε θέλω, ούτε πρόκειται να γίνει επιστράτευση των εργαζομένων με αφορμή αυτήν τη διεθνή παρέμβαση», δήλωσε στον «Α» ο Γιάννης Τσάρας, ο οποίος υποστηρίζει ότι το σχέδιο στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Βλάχος αφορά τη χρησιμοποίηση δύο άλλων λιμανιών για την εξυπηρέτηση κάποιων φορτίων. Αν και ο ίδιος δε θέλησε να αποκαλύψει ποια είναι αυτά τα δύο «εφεδρικά» λιμάνια, πιθανότατα εννοούσε τα λιμάνια του Σταυρού και των Μουδανιών, ένα σχέδιο που είχε εξεταστεί και στη διάρκεια των κινητοποιήσεων του 2006.

Από το 1999...

Η εικόνα “http://www.agelioforos.gr/archive/11-1-2008small.jpg” δεν μπορεί να προβληθεί επειδή περιέχει σφάλματα. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης άρχισε να έχει ιδιαίτερο στρατιωτικό ενδιαφέρον με την επέμβαση του ΝΑΤO στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 1999. Τότε χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά των στρατιωτικών δυνάμεων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου προς το Κόσοβο και έκτοτε συνιστά την κύρια πύλη για τον εφοδιασμό και την ενίσχυσή τους. Τα πλοία που αφορούν την τροφοδοσία της KFOR, όπως λέγεται η διεθνής στρατιωτική δύναμη στο Κόσοβο που αριθμεί μερικές δεκάδες χιλιάδες, φτάνουν στη Θεσσαλονίκη αρκετά συχνά, με συνήθη ρυθμό μία φορά το μήνα. Η εξυπηρέτηση των πλοίων για την KFOR γίνεται κατά προτεραιότητα, αφού αυτό επιτάσσουν οι διεθνείς συμφωνίες που υπέγραψε η χώρα μας ως μέλος του ΝΑΤO. Συνήθως, μάλιστα, οι προμήθειες φτάνουν στο Κόσοβο οριακά, αφού ο εφοδιασμός της στρατιωτικής δύναμης είναι πολυδάπανος και αποκλείει τη συντήρηση μεγάλων αποθεμάτων. Oπότε δεν αποκλείεται η παρέμβαση του Γάλλου διπλωμάτη να έχει το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, αφού είναι τουλάχιστον ασύνηθες μια ξένη χώρα να εμπλέκεται στη λειτουργία ενός λιμανιού και μάλιστα σε περίοδο κρίσης στο συγκεκριμένο χώρο. Αλλωστε, η παρουσία του κ. Oρτολάν συνδέεται με το γεγονός ότι ο στρατιωτικός επικεφαλής της KFOR στο Κόσοβο από τις 31 Αυγούστου 2007 είναι Γάλλος και συγκεκριμένα ο στρατηγός Ξαβιέ Ντεμαρνάκ, ενώ στην πολυεθνική δύναμη συμπεριλαμβάνονται και Ελληνες στρατιώτες.

«Ήρθε διαταγή»

«Ήρθε διαταγή» είναι ο τίτλος του 10ου επεισοδίου, του ντοκιμαντέρ της ΕΤ3 «Ταραγμένα Χρόνια», που θα μεταδοθεί την Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008, στις 14.30.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο που εντάσσεται στον Γ΄ κύκλο του ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Τα δεινά της ήττας», γυρίζει τις σελίδες του ημερολογίου στον Οκτώβριο του 1922, όταν με την ανακωχή των Μουδανιών συνομολογείται η εκκένωση του ελληνορθοδόξου πληθυσμού της Ανατολικής Θράκης, ενώ στη Μαύρη Θάλασσα οι τουρκικές αρχές προχωρούν στην απέλαση χιλιάδων ελληνορθοδόξων Ποντίων.

Οι πρόσφυγες αφηγούνται το πώς έζησαν τον ξεριζωμό από τις πατρίδες τους…

«Ένα μήνα άδεια έδωκαν να φύγουμε, σε ένα μήνα να φύγουμε όλο». «Οι πρόσφυγοι με τα πόδια ήρθαμε μέχρι την Αλεξανδρούπολη με τα κάρα». «Αρχίζει εκείνη η Μαύρη Θάλασσα κι αγριεύει και μια βραδιά παρά λίγο να πνιγούμε. Έλεγα βουλιάζει. Οι άνθρωποι πέθαιναν από τον τύφο. Εμείς ήμασταν πάνω στο κατάστρωμα»…

Μεταδίδεται: Κυριακή 13 Ιανουαρίου στις 14.30

Σενάριο-παραγωγή: Φανή Τουπαλγίκη

Σκηνοθεσία: Κυριακή Μάλαμα

Διεύθυνση φωτογραφίας: Αντώνης Τσιμπουσλής

Μοντάζ: Σόνια Μπρέλου

Αποδελτίωση 11/1 (Θεσσαλονίκη)

Μπλόκο -και- στην υποθαλάσσια αρτηρία λόγω Ζαχόπουλου!


Νέα"μυστική"συνάντηση του ρεύματος Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη...


Θυροτηλέφωνα σε όλα τα σχολεία απ΄το δήμο Καλαμαριάς!

Σαρώνει τη Β. Ελλάδα νοθευμένη παρτίδα ναρκωτικών.


Διαρροή αμμωνίας στην ΑΓΝΟ.


from GREECE-SALONIKA.blogspot

Tα σχέδια σας θα πνιγούν πάνω απο την υποθαλάσσια

Λογοτεχνία και Τρομοκρατία

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Αφιέρωμα
Λογοτεχνία και Τρομοκρατία




Πολιτικό δοκίμιο


Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008

Παγκοσμιοποίηση και κράτος πρόνοιας

Η αναδιάρθρωση αναγκαία προϋπόθεση για ένα πιο αποτελεσματικό κράτος
Φωτογραφία
Βασίλης Θ. Ράπανος
Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Ενα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα τα τελευταία χρόνια είναι εκείνο των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης στις οικονομικές δραστηριότητες και στον ρόλο του κράτους. Πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι σε μια εποχή μεγάλης κινητικότητας κεφαλαίων, επαναστατικών τεχνολογικών αλλαγών και έντονης διεθνοποίησης των οικονομικών συναλλαγών ο ρόλος του κράτους και κυρίως ο ρόλος του ως μοχλού αναδιανομής εισοδήματος μειώνεται σημαντικά. Ιδιαίτερα για το κράτος πρόνοιας, όπως αυτό αναπτύχθηκε μεταπολεμικά κυρίως στη Βόρεια Ευρώπη, υποστηρίζεται από πολλούς ότι αυτό δεν μπορεί να διατηρηθεί πλέον με τη μορφή που το ξέρουμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Το κράτος πρόνοιας, υποστηρίζεται από πολλούς, κάνει την εργασία τόσο ακριβή ώστε τα παραγόμενα προϊόντα να μην μπορούν να επιβιώσουν στον διεθνή ανταγωνισμό μακροχρόνια. Τα ίδια προϊόντα, ισχυρίζεται αυτή η άποψη, παράγονται φθηνότερα σε άλλες περιοχές και επομένως οι περιοχές με χαμηλότερο κράτος πρόνοιας και άρα με μικρότερη φορολογική επιβάρυνση αποτελούν το πρότυπο στο οποίο πρέπει να προσαρμοστούμε αν δεν θέλουμε να έχουμε αυξημένη ανεργία και περιθωριοποίηση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Αν δεχθούμε αυτό το επιχείρημα, τότε οι χώρες έχουν τις εξής επιλογές:
* Υποχωρούν στις πιέσεις του ανταγωνισμού, κάνουν περικοπή στο κόστος του κράτους πρόνοιας, μειώνουν τη φορολογία του κεφαλαίου και της εργασίας και με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους.
* Δεν υποχωρούν και ως συνέπεια έχουν την απώλεια θέσεων εργασίας επειδή τα προϊόντα τους δεν είναι ανταγωνιστικά διεθνώς. Αποτέλεσμα, η αύξηση της ανεργίας, που με τη σειρά της αποδυναμώνει το κράτος πρόνοιας.
Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές του κράτους πρόνοιας αναφέρουν ότι το αυξημένο κόστος παραγωγής αντισταθμίζεται από την αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας και από τα προϊόντα υψηλής ποιότητας που παράγουν. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από το καλά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, τις καλές υποδομές, τα υπεύθυνα συνδικάτα και τις ειρηνικές εργασιακές σχέσεις. Οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, γι΄ αυτό προσπαθούν να τα αντισταθμίσουν με μικρότερο εργασιακό κόστος, χαμηλότερες τιμές στα ακίνητα και μικρότερη προστασία του περιβάλλοντος.
Φωτογραφία
Από διαδηλώσεις για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας
reuters
Το αντεπιχείρημα σε αυτή την άποψη είναι ότι αυτό γινόταν πιο εύκολα στο παρελθόν και κυρίως στις χώρες του Βορρά, αλλά με την παγκοσμιοποίηση σήμερα δεν είναι πλέον δυνατόν. Η παγκοσμιοποίηση σημαίνει ότι τέτοια πλεονεκτήματα μπορεί να διαχυθούν γεωγραφικά και σε άλλες περιοχές, όπου με τη μεταφορά των εγκαταστάσεων παραγωγής μεταφέρονται και τεχνογνωσία και υψηλού επιπέδου διευθυντικά στελέχη που διασφαλίζουν την ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών. Αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει πλέον η προστασία των πλεονεκτημάτων που είχαν οι βόρειες χώρες στο παρελθόν.
Από τα πιο πάνω γίνεται φανερό ότι το κράτος πρόνοιας είναι υπό πίεση και γι΄ αυτό παρατηρούμε ότι σε όλες σχεδόν τις χώρες έχουν γίνει βήματα για αναμόρφωση του υπάρχοντος συστήματος ή υπάρχει κάποιο πρόγραμμα μεταρρύθμισης. Το ερώτημα όμως που παραμένει είναι το πώς εξηγείται ότι οι χώρες που συνεχίζουν να έχουν μεγάλο κράτος πρόνοιας, όπως οι βόρειες χώρες, εξακολουθούν να είναι οι πιο ανταγωνιστικές σε όλες τις κλίμακες παγκόσμιας ταξινόμησης. Ενα επιπλέον ερώτημα είναι το γιατί δημιουργήθηκε αυτό το μεγάλο κράτος πρόνοιας στη Βόρεια Ευρώπη. Ηταν
απλώς προϊόν μιας συγκυρίας, αποτέλεσμα καλών οικονομικών επιδόσεων και αλτρουισμού ή και οικονομική επιταγή;
Η οικονομική έρευνα μας έχει δώσει ενδιαφέρουσες ερμηνείες, όχι μόνο γιατί δημιουργήθηκε το κράτος πρόνοιας και διευρύνθηκε αλλά και γιατί οι χώρες που το έχουν εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και των προϊόντων τους.
Σε ένα διάσημο πλέον άρθρο του ο καθηγητής Dani Rodrik («Why Do Μore Οpen Εconomies Ηave Βigger Governments?»,
Journal of Ρolitical Εconomy, 106(5), Οκτώβριος 1998) διατύπωσε την εξής προσέγγιση, η οποία φαίνεται να επιβεβαιώνεται και εμπειρικά. Ο καθηγητής Rodrik ξεκίνησε από την παρατήρηση ότι μεγάλο κράτος και ειδικότερα ισχυρό κράτος πρόνοιας φαίνεται να έχουν οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες χαρακτηρίζονται και από το ότι έχουν μικρές ανοιχτές οικονομίες. Στην προσπάθειά τους να βρουν νέες αγορές για τα προϊόντα τους οι χώρες αυτές αναζήτησαν νέες αγορές σε άλλες χώρες. Το άνοιγμα όμως στις διεθνείς αγορές κάνει τις οικονομίες αυτές πολύ εύτρωτες στις διεθνείς οικονομικές διαταράξεις και θέτει τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους σε πολύ μεγαλύτερους κινδύνους από ό,τι σε πιο κλειστές οικονομίες. Μια σημαντική μεταστροφή των όρων εμπορίου ή μια διεθνής ύφεση έχει σημαντικές συνέπειες στις ανοιχτές οικονομίες, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας και/ή τη μείωση των μισθών. Για να διατηρηθεί όμως η κοινωνική συνοχή και να μην υπάρχουν άλλες κοινωνικές ή οικονομικές αναταράξεις είναι αναγκαίο οι κίνδυνοι αυτοί να καλυφθούν. Επειδή
τους κινδύνους αυτούς δεν μπορούν να καλύψουν οι αγορές από μόνες τους, ήρθε το κράτος και μέσα από τον μηχανισμό του κράτους πρόνοιας ανέλαβε να τους καλύψει. Αυτό εξηγεί και το γιατί οι πιο ανοιχτές στον διεθνή ανταγωνισμό οικονομίες έχουν και μεγαλύτερο κράτος πρόνοιας.
Η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και η αναβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου μέσα από κρατικά προγράμματα συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και επομένως της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγουν. Αυτό ίσως εξηγεί και το γιατί οι μικρές ανοιχτές οικονομίες της Βόρειας Ευρώπης κατατάσσονται πολύ ψηλά στην κλίμακα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας.
Το ερώτημα όμως της χρηματοδότησης ενός μεγάλου και ισχυρού κράτους πρόνοιας παραμένει. Οι αυξημένες δαπάνες συνεπάγονται αυξημένα φορολογικά έσοδα και σε μια εποχή έντονου φορολογικού ανταγωνισμού, ιδιαίτερα στη φορολογία του κεφαλαίου, πολλές χώρες αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε μείωση των φορολογικών συντελεστών του. Η αλήθεια είναι ότι, αν και οι ανώτατοι φορολογικοί συντελεστές του κεφαλαίου μειώθηκαν την περίοδο 1995-2005 κατά μέσον όρο 8,5 μονάδες στην ΕΕ των «15», η πραγματική επιβάρυνση του κεφαλαίου έχει αυξηθεί κατά 5,6 μονάδες λόγω διεύρυνσης της βάσης, μείωσης απαλλαγών κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, η πραγματική επιβάρυνση της εργασίας την ίδια περίοδο έχει μείνει σχεδόν αμετάβλητη. Με απλά λόγια, τα δέκα τελευταία χρόνια δεν έχουμε πραγματική ελάφρυνση του κεφαλαίου αλλά αύξηση.
Εξάλλου, οι χώρες με μεγάλο κράτος πρόνοιας προχώρησαν σε σημαντικές αλλαγές σε ό,τι αφορά τις δαπάνες τους και εισήγαγαν συστήματα μεσοπρόθεσμων προϋπολογισμών και συστηματικής αξιολόγησης των δαπανών τους. Ετσι μπόρεσαν να μειώσουν τις δαπάνες τους ως ποσοστό του ΑΕΠ χωρίς να μειωθεί η ποσότητα και ποιότητα των προσφερομένων δημόσιων υπηρεσιών. Η εμπειρία δείχνει επομένως ότι οι χώρες με υψηλή ανταγωνιστική θέση εξακολουθούν να έχουν ισχυρό κράτος πρόνοιας, ιδίως στην Ευρώπη, η φορολογική επιβάρυνση είναι υψηλή αλλά και ο κρατικός τους μηχανισμός είναι πολύ αποτελεσματικός. Ισως το ζητούμενο δεν είναι λοιπόν ο περιορισμός του κράτους πρόνοιας αλλά η αναδιάρθρωσή του για να γίνει αποτελεσματικό και οι διαρθρωτικές αλλαγές σε άλλους τομείς που αυξάνουν την παραγωγικότητα.

Χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση

Περισσότερη αποτελεσματικότητα ή αστάθεια;
Φωτογραφία
Γιώργος Αργείτης
Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η δομή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος βρίσκεται σε διαδικασία μετασχηματισμού, αποτέλεσμα, ανάμεσα σε άλλους παράγοντες, της χρηματοοικονομικής παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία είναι συνέπεια της κατάργησης των περιορισμών στην κίνηση του χρηματικού κεφαλαίου που ίσχυαν στο πλαίσιο του διεθνούς νομισματικού συστήματος του Βretton Woods. Το άνοιγμα των αγορών χρήματος και κεφαλαίου απέκτησε ιδιαίτερη ένταση τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μεταβάλλοντας τη λειτουργία τους, αλλά και τον ρόλο τους στο οικονομικό σύστημα και ειδικότερα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων πολιτικής και επενδύσεων. Η κυρίαρχη θεώρηση και πολιτική, όσον αφορά την αναγκαιότητα της χρηματοοικονομικής απελευθέρωσης, στηρίζεται πάνω σε ένα σύνολο υποθέσεων και προσδοκιών, ότι δηλαδή η ελεύθερη κίνηση του χρηματικού κεφαλαίου συμβάλλει: α) στην αποτελεσματικότερη ανακατανομή της αποταμίευσης από τις πλούσιες χώρες στις χώρες που προσφέρουν «πλούσιες» επενδυτικές ευκαιρίες, β) στην αποτελεσματικότερη οργάνωση των ίδιων των αγορών χρήματος και κεφαλαίου, προσφέροντας ευκαιρίες χαμηλού κόστους δανεισμού, γ) στην ανάπτυξη νέων χρηματοοικονομικών εργαλείων για την αποτελεσματικότερη διαχείριση του ρίσκου που δημιουργεί το άνοιγμα των αγορών, δ) στην οικονομική μεγέθυνση και ανάπτυξη των οικονομιών, αποτέλεσμα της αποτελεσματικότερης παγκόσμιας κατανομής της αποταμίευσης, και ε) στην «υγιή» πειθάρχηση των κυβερνήσεων και των νομισματικών αρχών, ώστε να εφαρμόζουν πολιτικές φιλικές προς τις αγορές, μεγιστοποιώντας τις δυνατότητές τους για οικονομική μεγέθυνση.
Σε τι βαθμό αυτές οι υποθέσεις και οι προσδοκίες έχουν επαληθευτεί; Εάν αξιολογήσουμε την ιστορική εμπειρία, αλλά και την πλειονότητα των εμπειρικών ερευνών, δυστυχώς θα καταλήξουμε στο ανησυχητικό συμπέρασμα ότι τα πραγματικά οφέλη είναι πολύ κάτω των προσδοκιών. Και το συμπέρασμα είναι ανησυχητικό, καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικός πολιτικός προβληματισμός ως προς τον επαναπροσδιορισμό της εξουσίας που σήμερα διαθέτουν οι διεθνοποιημένες αγορές χρήματος και κεφαλαίου και του ελέγχου που ασκούν στη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων.

Ο συνδυασμός των απελευθερωμένων χρηματαγορών και των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών έχει, από πολλούς αναλυτές, ενοχοποιηθεί για την αστάθεια των ίδιων των αγορών χρήματος, τις συχνές διακυμάνσεις και κρίσεις στις αγορές κεφαλαίου, τις πολύ μέτριες μακροοικονομικές επιδόσεις της πλειοψηφίας των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων χωρών. Η μνήμη μας αρχίζει πλέον να γεμίζει από τις χώρες και τις ζώνες χωρών που έχουν δοκιμαστεί από χρηματοπιστωτικές διαταραχές και κρίσεις με σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Ηνωμένο Βασίλειο, Μεξικό, Ανατολική Ασία, Λατινική Αμερική, Ρωσία, τελευταία οι ΗΠΑ. Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών μάς δείχνει ότι η πραγματικότητα είναι σε αντίθεση με τις υποθέσεις και τις υποσχέσεις πολιτικών, οικονομολόγων και διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΟΟΣΑ, για την αναγκαιότητα της χρηματοοικονομικής απελευθέρωσης. Πρώτον, οι καθαρές κεφαλαιακές ροές έχουν ως κύρια κατεύθυνσή τους τις πλούσιες χώρες. Δεύτερον, τα υψηλά πραγματικά επιτόκια έχουν ανακατανείμει το εισόδημα από τους δανειζόμενους στους δανειστές, πλήττοντας τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Τρίτον, η ανάπτυξη νέων χρηματοπιστωτικών εργαλείων έχει δημιουργήσει νέες εστίες ρίσκου, αβεβαιότητας και κινδύνου στις αγορές χρήματος, αλλά και στην πραγματική οικονομία. Τέταρτον, η επιθυμητή από τις αγορές πειθαρχία των κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών έχει διαμορφώσει μια αντιπληθωριστική εμμονή στην άσκηση μακροοικονομικής πολιτικής, με κόστος την υψηλή ανεργία. Επιπρόσθετα, οι κυβερνήσεις, στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν αξιοπιστία ως προς τις προθέσεις της πολιτικής τους, αποφεύγουν την εφαρμογή πολιτικών μη αποδεκτών από το εύκολα μετακινούμενο χρηματικό κεφαλαίο.

Στις αρχές του 21ου αιώνα η ίδια η δημοκρατία φαίνεται να είναι όμηρος της χρηματοοικονομικής παγκοσμιοποίησης.

Αν όμως η ιστορική εμπειρία και οι σχετικές μελέτες δεν δικαιολογούν την απελευθέρωση των αγορών χρήματος και κεφαλαίου ως στρατηγική βελτίωσης της οικονομικής αποτελεσματικότητας και της ανάπτυξης, τότε πώς δικαιολογείται η προσκόλληση των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών στην πολιτική αυτή; Η απάντηση ίσως βρίσκεται στο γεγονός ότι η πολιτική πάντα εξυπηρετεί κάποιους. Ποιες είναι οι κοινωνικές δυνάμεις που ωφελούνται από τη φιλελεύθερη αναδόμηση του διεθνούς συστήματος διαχείρισης χρήματος και κεφαλαίου;
Οι στατιστικές της διανομής του εισοδήματος μας δίνουν την απάντηση. Υπάρχει σημαντική ανακατανομή εισοδήματος προς όφελος των τραπεζών, των θεσμικών επενδυτών (π.χ. mutual funds, equity funds, hedge funds), των εισοδηματιών, των κατόχων του πλούτου. Είναι συνεπώς απόλυτα φυσιολογικό οι κοινωνικές αυτές ομάδες να εναντιώνονται σε κάθε πολιτική επιθυμία, πολύ περισσότερο σε κάθε πολιτική πρωτοβουλία για αναδόμηση του διεθνούς νομισματικού συστήματος, στον έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων, στη δημιουργία μιας υπερεθνικής εποπτικής νομισματικής αρχής, στη φορολόγηση της διασυνοριακής ροής του χρηματικού κεφαλαίου. Οι επιλογές αυτές θα περιόριζαν την πολιτική ισχύ και εξουσία τους και τις παγκόσμιες κερδοσκοπικές ευκαιρίες υπερ-πλουτισμού τους.
Ενα σημαντικό ερώτημα είναι αν θα μπορούσε η χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση να είχε δημιουργήσει περισσότερη αποτελεσματικότητα και ανάπτυξη. Η απάντηση βρίσκεται στη σφαίρα της οικονομικής φιλοσοφίας και της πολιτικής ιδεολογίας. Οποιος πιστεύει στον φιλελεύθερο μύθο της αγοράς και του ανταγωνιστικού καπιταλισμού τότε απλώς θα ψάχνει στη διαφθορά των κυβερνήσεων, στο διογκωμένο κράτος και στη δυσλειτουργία της αγοράς εργασίας να βρει τις αιτίες της οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας που έχει δημιουργήσει η- αναπόφευκτη γι΄ αυτόν- χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση.
Οποιος δεν πιστεύει σε φιλελεύθερους μύθους θα ερμηνεύει την αστάθεια των απελευθερωμένων χρηματοοικονομικών
αγορών ως έκφραση της αστάθειας του ίδιου του συστήματος της αγοράς, ως αποτέλεσμα της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων σε βάρος των συμφερόντων της πλειοψηφίας. Ο Κeynes είχε ισχυριστεί ότι οι συμμετέχοντες στις χρηματοοικονομικές αγορές συμπεριφέρονται όπως και οι κριτές στους διαγωνισμούς ομορφιάς, οι οποίοι ψηφίζουν αφού πρώτα έχουν προσπαθήσει να μαντέψουν τη μέση γνώμη για την πιο όμορφη υποψήφια. Η ιδιαιτερότητα της σημερινής εποχής είναι ότι τη μέση γνώμη για τη συμπεριφορά των αγορών, η οποία επηρεάζει τις επιλογές των κυβερνήσεων και των επενδυτών, τη διαμορφώνουν οι θεσμικοί επενδυτές, επιβάλλοντας με τον τρόπο αυτό τις δικές τους πολιτικές και αξίες και τα δικά τους συμφέροντα στο σύνολο του οικονομικού συστήματος.
Η ισχύς των θεσμικών επενδυτών απορρέει από δύο κρίσιμες παραμέτρους της σημερινής δομής του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος. Πρώτον, το τεράστιο μέγεθος στα κεφάλαια που διαχειρίζονται, η μετακίνηση των οποίων αποσταθεροποιεί ακόμη και τις πιο ισχυρές οικονομίες. Δεύτερον, προσφέροντας υψηλές αποδόσεις συγκεντρώνουν ατομικούς επενδυτές, τους οποίους έχουν σε επενδυτική εγρήγορση, σε αντίθεση με την παθητική συμπεριφορά του τραπεζικού καταθέτη. Η εξέλιξη αυτή οδηγεί στη θεσμοθέτηση της κουλτούρας του διαχειριστή του χρήματος στις σύγχρονες κοινωνίες, δημιουργώντας ένα κύμα φιλελεύθερων αξιών, έναν «πολιτισμό» της αγοράς του χρήματος που δημιουργεί πλούτο για λίγους και ψευδαισθήσεις για πολλούς. Η άσκηση πολιτικών που εξυπηρετούν τη διαχείριση του πλούτου μικρών μειοψηφιών έχει αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση, στην οικονομική μεγέθυνση, στο σύνολο του ιδιωτικού μη χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας.
Η συμπεριφορά του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος τις δύο τελευταίες δεκαετίες αποκαλύπτει τη δομική του δυσλειτουργία. Η συνεχιζόμενη την τελευταία περίοδο νομισματοπιστωτική αστάθεια θέτει την πολιτική, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, μπροστά σε μία από τις πιο σημαντικές προκλήσεις του 21ου αιώνα. Να αξιοποιήσει νέες ιδέες, να υπηρετήσει νέες αξίες και, στη βάση αυτή, να επανασχεδιάσει την αρχιτεκτονική του διεθνούς νομισματικού και πιστωτικού συστήματος με κριτήριο την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. *

Αποδελτίωση 10/1/08 (Κόσμος)

Experts Warn of Recession -- Duh, We're Living in One Already


Election 2008: So, What Happened in NH?

China's billions of shoppers face ban on plastic bags

After New Hampshire: Voters, not the Media, Will Crown Their Nominees


The Big Question: How did the polls get the result in New Hampshire so wrong?

Consuming Our Way to Unhappiness


Sex and Relationships: Conservative Myths and the Women Who Love Them

Health and Wellness: Pentagon, Big Pharma: Drug Troops to Numb Them to Horrors of War


151,000 Iraqis killed since invasion

from Guardian Unlimited home | Guardian Unlimited

ΠΟΥ: Πάνω από 100.000 οι νεκροί στο Ιράκ - Η Καθημερινή



In.gr
ΠΟΥ: Πάνω από 100.000 οι νεκροί στο Ιράκ
Η Καθημερινή - Πριν από 29 λεπτά
Κατά μέσο όρο 120 Ιρακινοί σκοτώνονταν καθημερινά με «βίαιο τρόπο» ύστερα από την αμερικανική στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ, στο διάστημα μεταξύ Μαρτίου 2003 και Ιουνίου 2006, σύμφωνα με μία μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας(ΠΟΥ), που δημοσιεύεται ...
Τουλάχιστον 120 Ιρακινοί νεκροί την ημέρα Ριζοσπάστης
Πάνω από 150.000 άμαχοι Ιρακινοί σκοτώθηκαν κατά τη στρατιωτική ... Ο Φιλελεύθερος

Iran accuses US of 'fabricating' boat clash

from Guardian Unlimited home | Guardian Unlimited

Earthquakes may hold epilepsy clues

from Guardian Unlimited home | Guardian Unlimited

Tributes for girl, 14, found hanging from tree

from Guardian Unlimited home | Guardian Unlimited

Αποδελτίωση 10/1/08 (ΜΜΕ)

Προκαταρκτική εξέταση για τα δημοσιεύματα των δηλώσεων Γ.Βαρδινογιάννη




Σύμβουλος της JPMorgan αναλαμβάνει ο Τόνι Μπλερ In.gr

Σύμβουλος στη JP Morgan Ελεύθερος Τύπος

Παιχνίδι αυτοκτονίας 15χρονου στην Πέλλα

Αποδελτίωση 10/1/08 (blogs)

Μπάρακ Ομπάμα: Θεραπεύοντας το έθνος κι επισκευάζοντας τον κόσμο

Πρόεδρε, γειά σου!

Πολιτική και νέες τεχνολογίες

Αντιγράφω από τον χθεσινό Αγγελιοφόρο:

Του Πάνου Θεοδωρίδη

Αφορμή, η ζωντανή παρουσία Τσίπρα στο κοινό των μπλόγκερς, που απάντησε σε 15 ερωτήματα (από τα 170 που είχαν υποβληθεί). Γι� αυτούς που δεν ξέρουν ακόμη τι είναι τα μπλογκς, ας περιοριστώ στην αναφορά ότι πρόκειται για μερικά εκατομμύρια προσωπικών ιστολογίων που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Στην Ελλάδα, μερικές χιλιάδες. Ξεκίνησαν από ένα είδος ημερολογίου, γρήγορα απλώθηκαν εκφράζοντας προσωπικές ή ομαδικές απόψεις, ενώ υπάρχουν και θεματικά και εμπορικά και ενημερωτικά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Σηκώνονται αρκετές φορές δημόσιες συζητήσεις για επίμαχα θέματα, αλλά και για θέματα που πονάνε το σινάφι των μπλόγκερς. Τους τελευταίους μήνες, επειδή έχουν αναπτυχθεί και άλλα «δημόσια βήματα», όπως τα βιντεάκια του «Youtube» και η περαντζάδα του «Facebook», οι μπλόγκερς, παρά τις εξαιρέσεις, φαίνεται να «σοβαρεύουν» και πολλοί να υποστηρίζουν ένα είδος κατοχύρωσης του μέσου μέσα από το οποίο εκφράζονται.

Oι πολιτικοί, που στο εξωτερικό κυρίως έχουν αρκετά ταλαιπωρηθεί από τους μπλόγκερς, αλλά και μεγάλες εταιρίες, όμιλοι και άλλοι διαχειριστές κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων βλέπουν ότι ο «παραδοσιακός» τρόπος της παρουσίας τους μέσω προγραμματισμένων ιστοσελίδων δεν είναι πλέον τραβηχτικός. Τα μπλογκς περιέχουν δύο καινοτομίες: τη θεσμοθετημένη ανωνυμία και την προσωπική αντίληψη του κόσμου. Το ότι εξαρτώνται από διαμέσους που μπορούν ενδεχομένως να ελέγχουν το σύνολο της ροής των μπλογκς είναι για την ώρα δευτερεύον ζήτημα.

Oι μπλόγκερς μπορεί να είναι απόμαχοι της ζωής, κεφάτοι ακτιβιστές, μοιρολάτρες καλλιτεχνίζοντες, παιδάκια με ανησυχίες ή λάτρεις ανθέων, ποιημάτων και γκάτζετς, ωστόσο είναι εξαιρετικά προβληματικό που θεωρούνται στοχοποιημένο και «δυναμικό» κοινό, στο οποίο πρέπει κάποιος να διεισδύσει. Τα μπλογκς για την ώρα έχουν το γονίδιο της λερναίας ύδρας: οι κεφαλές τους αντικαθίστανται από πολλαπλάσιες έτσι και τα πειράξεις. Και καθώς η φωτιά που κατέστρεψε την Υδρα είναι στην περίπτωσή μας το τράβηγμα μιας πρίζας, δεν είναι τόσο εύκολος ο έλεγχός του.

Ωστόσο, παρά τις ιδιαιτερότητες, παραμένει μέσον. Μπορεί να υπάρχουν κάποια υβρίδια ενός νέου τύπου γραφής, αλλά όποιος έχει λάβει μέρος σε ψηφιακό φόρουμ ή έχει κουβεντιάσει ένα ζήτημα με τους φίλους του, είναι σε θέση να γίνει ανέτως μπλογκεράς. Το ίδιο συμβαίνει με την ευρυχωρία που γεννά η υπερβολική τεχνολογία και μάρτυράς μου τα χιλιάδες πιανάκια και κλειδοκύμβαλα που παραμένουν ανενεργά στα δωμάτια των εφήβων, αντικαθιστώντας τα παραδοσιακά μαθήματα πιάνου που ήταν για ολίγους.

Φυσικά, η κίνηση Τσίπρα ήταν μια επικοινωνιακή πολιτική κίνηση. Το μόνο μου ερώτημα σχετίζεται με το αν η επιλογή του μέσου οδηγεί σε ιδιόλεκτο, αν, δηλαδή, ένας πολιτικός γνωρίζοντας το ειδικό κοινό στο οποίο απευθύνεται παραλλάζει τη ρητορική του κατά τη σύνθεση των αποδεκτών, όπως ο Γιώργος Αυτιάς, προκειμένου να τον αγαπήσει η «επαρχία» ρίχνει καμιά φορά και κανέναν ιωτακισμό.

Και βέβαια, οι μπλόγκερς γεννήθηκαν για να ξεπεραστούν από κάποια νέα τεχνολογία. Ας μην εμπιστεύονται λοιπόν το πολιτικό τους μέλλον, εκτός αν θέλουν να συμπεριληφθούν σύντομα στις ομάδες που είναι κολλημένες με τα φιλμς και όχι τις ψηφιακές μηχανές και τις κάμερες VHS στην εποχή των DVD...

Τετάρτη, Ιανουαρίου 09, 2008

Το δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα πριν από τη χούντα


Γιάννης Π. Τζαννετάκος Ιδρυτής, Πρόεδρος της ΕΦΕΕ (1963-1964)

Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις κατά την πρώτη εφταετία του ΄60 δεν νοείται αλλά και δεν επιτρέπεται να πιστωθούν στη μερίδα μιας και μόνο παράταξης, δηλαδή της Αριστεράς
Στη δεκαετία του ΄60 εντοπίζεται η πολιτική και οργανωτική ανάπτυξη του Φοιτητικού Κινήματος (Φ.Κ.). Ανάπτυξη που δεν έχει προηγούμενο από την άποψη της μαζικότητας. Αλλά και όσον αφορά την παρεμβατική αποτελεσματικότητα στις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις εκείνης της περιόδου. Δεν παραγνωρίζουμε βέβαια την αντιστασιακή δραστηριότητα των φοιτητών κατά την Κατοχή. Απλώς αυτή, εξαιτίας των εξαιρετικών συνθηκών που επικρατούσαν τότε, περιορίζεται περισσότερο σ΄ επίπεδο φιλικών κύκλων, σε καθοδηγούμενες από το ΕΑΜ επιμέρους συσπειρώσεις καθώς και σε περιστασιακές μαζικότερες εξεγέρσεις με ποικίλες αφορμές, όπως π.χ. η ποιότητα και η ποσότητα του συσσιτίου. Ολως συνοπτική και αφαιρετική αυτή η αναφορά. Φυσικά ούτε σύγκριση να γίνεται ως προς τις επιπτώσεις εις βάρος των ανήσυχων και δραστήριων φοιτητών. Τότε εκείνοι τυφεκίζονται χωρίς πολλά-πολλά. Εμείς απασχολούμε το λεγόμενο Σπουδαστικό Τμήμα της Υποδιεύθυνσης Γενικής Ασφαλείας στην οδό Μπουμπουλίνας. Μας φακελώνουν. Και δεν μας χορηγούν πιστοποιητικό αμέμπτων κοινωνικών φρονημάτων.
▅ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΄50
Οσο πάντως ομαλοποιούνται σχετικώς και με βραδύ ρυθμό οι μετεμφυλιοπολεμικές συνθήκες, τόσο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ν΄ αναπτυχθεί, όπως συμβαίνει στη Δυτ. Ευρώπη, και να δράσει το Φ.Κ. Συγκεκριμένα τη δεκαετία του ΄50 το Κυπριακό Πρόβλημα με τις διάφορες διακυμάνσεις του απασχολεί τους φοιτητικούς συλλόγους. Αναλαμβάνονται αγωνιστικές πρωτοβουλίες προς συμπαράσταση της Κύπρου. Παράλληλα δημιουργούνται τα περιθώρια ν΄ αναπτυχθεί στο πλαίσιο των συλλόγων δημόσια προβληματική ως προς τις συνθήκες σπουδών και διαβίωσης. Αυτή η ανάπτυξη και η συνακόλουθη δράση σχεδόν μονοπωλείται από την Αριστερά. Ταυτοχρόνως η Δεξιά μετά την ίδρυση της ΕΡΕ, η οποία παρέχει εγγυήσεις διάρκειας και πολιτικής ισχύος, καθιστά εμφανή την
οργανωμένη παρουσία της στα αμφιθέατρα. Μολονότι υπάρχει η ΕΡΕ Νέων, ενεργοποιείται παράλληλα και σύμφωνα με τα τότε πολιτικά ήθη πτερύγων από τη συντηρητική παράταξη ένας δυναμικός βραχίονάς της, η ΕΚΟΦ. Με παρακρατικές καταβολές, ενισχύσεις και μεθόδους ασκεί ιδιότυπη ημιτρομοκρατία στα Πανεπιστήμια με τη βίαιη συμπεριφορά της και την απροκάλυπτη συνεργασία της με την Ασφάλεια.
▅ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΩΝ
Εως περίπου το 1962 το Κέντρο ως ιδεολογικοπολιτικός χώρος διαθέτει σε διάφορες σχολές μερικές μόνο δυναμικές και αυτόφωτες προσωπικότητες που ενδιαφέρονται, ανησυχούν, επιθυμούν να δράσουν. Τα περιθώρια τους είναι περιορισμένα εξαιτίας της διασποράς δυνάμεων του Κέντρου. Συνεργάζονται, λοιπόν, με την Αριστερά και την στοιχειωδώς υπαρκτή στα Πανεπιστήμια μαρκεζινική νεολαία, την αποκαλούμενη και Προοδευτική σ΄ αντιστοιχία με την κομματική επωνυμία. Μόνο όσο ενδυναμώνεται ο ανένδοτος αντικαραμανλικός κι ανεπαισθήτως αντιανακτορικός Ανένδοτος Αγώνας, η ιδρυμένη στις 20/09/1961- μόλις 40 μέρες πριν από τις εκλογές- Ενωση Κέντρου (Ε.Κ.) αρχίζει ν΄ αποκτά αντίκρισμα στο Φ.Κ. Η Δεξιά δεν εμφανίζεται πια ακατανίκητη στον πολιτικό στίβο, βοηθούσης και της σταδιακής δυσμένειας του παλατιού στην οποία περιπίπτει ο κ. Κ. Καραμανλής. Η φυσιογνωμία του Γεωργίου Παπανδρέου δείχνει ότι κυριαρχεί ανάμεσα στα μικροκομματικά καπετανάτα που αποτελούν τις συνιστώσες της Ε.Κ. Η ΕΡΕ αντιμετωπίζει πλέον έναν αξιόμαχο αντίπαλο, ο οποίος μπορεί να αμφισβητήσει απ΄ αυτήν την εξουσία. Την ίδια περίοδο το φοιτητικό σκέλος της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) διαμορφώνει στελέχη και αντίστοιχη οντότητα στο Φ.Κ. Αρχίζει δε σταδιακά να χαλαρώνει τη συνοδοιπορία με την Αριστερά και τους Προοδευτικούς. Δομείται παραταξιακή συνείδηση. Αυξάνεται το διαπραγματευτικό βάρος του στο εσωτερικό του αντιδεξιού Μετώπου.
Βεβαίως και ευλόγως οι φοιτητές-συνδικαλιστές
του Κέντρου δεν διαθέτουν ακόμη συγκροτημένη θεωρητική κατάρτιση. Οι όποιες ιδεολογικές επεξεργασίες υπό μορφή αφοριστικών αποφθεγμάτων του Γεωργίου Παπανδρέου και των συνεργατών του πολύ απέχουν από το να αποτελούν αξιόμαχο οπλοστάσιο. Κάποιες κοινωνιστικές αναφορές προσκρούουν στον άκρατο και παραδοσιακό αντικομμουνισμό της ηγεσίας και την πάγια απόφασή της ν΄ απορρίπτει και ν΄ αποκηρύσσει συμπλεγματικά κάθε υπόνοια, έστω και σε περιορισμένη διαδρομή, συμπόρευσης με την Αριστερά. Ετσι το φοιτητικό τμήμα της ΟΝΕΚ, κατακτώντας καθημερινά μεγαλύτερα ποσοστά αυτονομίας, προσδιορίζει τις θέσεις του και τις επιλογές του στο Φ.Κ. Επεξεργάζεται σε κλίμα έντονου ακτιβισμού ορισμένες βασικές κατευθυντήριες γραμμές, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικών κινήσεων.
▅ ΤΟ 15% ΚΑΙ ΤΟ 1-1-4
Παράλληλα συνεργάζεται σχεδόν αρμονικά- και πάντως εκλογικώς αποδοτικάέως το 1963-64 με την Αριστερά και τους Προοδευτικούς. Η Αριστερά είναι αλήθεια ότι διαθέτει συγκρότηση και παράδοση, όπως και στενή καθοδήγηση ώστε να επιχειρεί κάποιο σχεδιασμό στη δράση του Φ.Κ. Ετσι προκύπτει το σύνθημα «15% Προίκα στην Παιδεία», το οποίο υιοθετείται ευρύτερα και αξιοποιείται ως κατευθυντήρια γραμμή στις κινητοποιήσεις. Σχεδόν ταυτοχρόνως και ίσως κατά τι νωρίτερα στελέχη της ΟΝΕΚ έχουν την έμπνευση και συναρμόζουν την προσπάθεια να υπάρξει εκδημοκρατισμός στα Πανεπιστήμια, αλλά και ευρύτερα στον δημόσιο βίο, με την επίκληση του άρθρου 114, ακροτελεύτιου στο Σύνταγμα. Το αποκαλούμενο Σύνταγμα του 1952 ψηφίζεται από τα κόμματα του Κέντρου αλλ΄ όχι από την Αριστερά. Αυτή το απεχθάνεται, διότι με μεταβατική διάταξή του διατηρείται το παρασύνταγμα. Παραμένουν δηλαδή εν ισχύι όλα τα έκτακτα νομοθετήματα- Αναγκαστικοί Νόμοι και Ψηφίσματα- από την εποχή του Εμφυλίου και νωρίτερα. Παρατείνεται με βάση αυτά η παρανομία του ΚΚΕ, ενώ διατηρούνται ενεργές οι δρακόντειες επιπτώσεις της (φιλο)κομμουνιστι
κής δραστηριότητας, η οποία εξομοιώνεται και θεωρείται κατασκοπία και εσχάτη προδοσία.
Ανεξάρτητα λοιπόν από το γεγονός ότι κάποια στελέχη που μετέχουν στη σπουδάζουσα της ΕΔΑ ενστερνίζονται το σύνθημα 1-1-4 και το εντάσσουν στην αγωνιστική φαρέτρα τους, αποκλείεται με δική τους πρωτοβουλία να βάσισαν τη συνθηματολογία τους εφ΄ ενός «αντιδραστικού» Συντάγματος. Οθεν η πατρότητα του εγχειρήματος να καταστεί τελικώς αυτός ο τριψήφιος αριθμός σφραγίδα από την οποία να αναγνωρίζεται και να διακρίνεται η σχετική γενιά, μπορεί να αποτελεί λόγο ερίδων ανάμεσα στους κεντρώους νέους εκείνης της εποχής, πλην όμως δεν μπορεί να διεκδικηθεί αυτή η πατρότητα από την Αριστερά. Κεντρώας, λοιπόν, προέλευσης το 1-1-4. Οπως την ίδια προέλευση έχει και ένα σημαντικό ποσοστό των αγώνων για τη Δημοκρατία που δόθηκαν τότε.
▅ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Σημειώνουμε όλα τούτα τα σχολαστικοφανή, διότι τα τελευταία χρόνια, ακόμα και με υλική ενίσχυση από την Πολιτεία, επιχειρείται να γραφεί η ιστορία της περιόδου με κραυγαλέες παρερμηνείες, χαρακτηριστικές αποσιωπήσεις, ου μην και με νόθευση των γεγονότων και με φαλκίδευση της πραγματικότητας. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις κατά την πρώτη επταετία του ΄60 δεν νοείται αλλά και δεν επιτρέπεται να πιστωθούν στη μερίδα μιας και μόνο παράταξης, δηλαδή της Αριστεράς. Επισημαίνεται κατηγορηματικά ότι από το 1963-64 και μετά, με κορύφωση τα Ιουλιανά του 1965 έως και την 21η Απριλίου 1967, οι κεντρώοι φοιτητές κυριαρχούν στο Φ.Κ. και δη κατά τρόπο σαρωτικό. Τα αυτόνομα ψηφοδέλτιά τους κατακτούν την αυτοδυναμία στα συλλογικά όργανα όλων των βαθμίδων του Φ.Κ. Το ιδιόμορφο Μέτωπο έχει διαλυθεί. Θύμα από τη νέα διαμόρφωση της κατάστασης αναδεικνύεται η Αριστερά, που χάνει πολλά ερείσματά της.
Αν η κατάσταση στο Φ.Κ. παρέμενε όπως ήταν στα τέλη του ΄50 και στις αρχές του ΄60 με την πόλωση ανάμεσα στη Δεξιά
και την Αριστερά, θα είχε αναντιρρήτως επικρατήσει η πρώτη, λαμβανομένου υπόψη του αντικομμουνιστικού κλίματος που είχε εγκαθιδρυθεί. Η θεμιτή δράση της Αριστεράς προκαλούσε την αντίδραση της Δεξιάς. Ετσι οι Σύλλογοι των Φοιτητών σε σχολές όπου τη μια χρονιά πλειοψηφούν οι εκλεγέντες με την υποστήριξη της Αριστεράς, την επόμενη «περνούν» αναποτρέπτως στη Δεξιά, η οποία είναι μαζικότερη και έχει ευρύτερα περιθώρια να αναπτυχθεί σε αντίθεση με την Αριστερά. Το αντιδεξιό μέτωπο επικρατεί διότι το Κέντρο εισφέρει μάζες από την αστείρευτη δεξαμενή του, η οποία συνεχώς μεγεθύνεται. Αυτό συμβαίνει λόγω των συγκυριών, αλλά και εξαιτίας της αναμέτρησης της Ε.Κ. με τις δυνάμεις της αντίδρασης, όπως είναι τότε τα Ανάκτορα και η χωρίς τον Κ. Καραμανλή ΕΡΕ.
Εν κατακλείδι η Αριστερά πρωτοπορεί μεν αρχικώς αξιοποιώντας την απουσία του Κέντρου από τα αμφιθέατρα. Υποχωρεί, όμως, χαρακτηριστικά, όσο αναπτύσσεται το τελευταίο. Αυτό το συμπέρασμα εδραιώνεται και αποδεικνύεται ακόμα και μηχανιστικά. Οι κεντρώοι διαθέτουν την απόλυτη πλειοψηφία στο τριτοβάθμιο όργανο, δηλαδή τη Συνομοσπονδία της ΕΦΕΕ, από την αρχή του 1965 έως και τη διάλυσή της από τη χούντα. Θα τη διέθετε δε και από το 1964 αν δεν είχαν μεσολαβήσει διάφορες λαθροχειρίες της Αριστεράς, οι οποίες καλό θα ΄ταν να είχαν εγκλειστεί στο χρονοντούλαπο. Επανέρχονται, όμως, αυτομάτως εξαιτίας των ιστοριογραφικών αυθαιρεσιών που σημειώνονται επ΄ εσχάτων. Δυστυχώς για τους «χειρουργούς» οι περισσότεροι από όσους έδρασαν την επίμαχη περίοδο παραμένουν στη ζωή και μάλιστα με σώες τις φρένες. Προσφέρονται δε να συνεργήσουν στη διάσωση της συλλογικής μνήμης, χωρίς προκαταλήψεις και με οδηγό την ιστορική αλήθεια. Αλλωστε η αλήθεια θεωρείται επαναστατική. Υπηρετώντας την, αναβιώνουμε τη χαμένη επαναστατικότητά μας και παραμερίζουμε τη μιζέρια και την κιτρινίλα του αναδρομικού καπελώματος που είναι ασύμβατο με τη δημοκρατική παράδοση του φοιτητικού κινήματος. *