Τα δεδομένα.
Στη νέα χωροταξική οργάνωση της Ευρώπης, σ ένα ρευστό και υπό διαμόρφωση οικονομικό, πολιτιστικό και γεωπολιτικό περιβάλλον, η Θεσσαλονίκη του 21ου αιώνα με την ελεύθερη και ανοιχτή οικονομία της καλείται να λειτουργήσει ταυτόχρονα σαν εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο, κέντρο διοικητικό και εκπαιδευτικό, να αναπτύξει δίκτυα στις συγκοινωνίες, τις επικοινωνίες, την ενέργεια, τις τραπεζικές δραστηριότητες, τις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία, εξασφαλίζοντας τις κατάλληλες υποδομές.
Ωστόσο, η Πόλη και η ευρύτερη περιοχή της, έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια τεράστια αναπτυξιακή υποχώρηση, λόγω των αποτυχημένων Κυβερνητικών επιλογών και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων της Δημοτικής αρχής της Πόλης που, μετά την κατάρρευση του μύθου των Ολυμπιακών αγώνων και των ψευδαισθήσεων της ΕΧΡΟ, την καθηλώνουν σε στασιμότητα και μιζέρια, σπέρνουν απογοήτευση και αδράνεια, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνουν οραματικούς στόχους και προσδοκίες για το ρόλο της Θεσσαλονίκης ως περιφερειακού κέντρου βαλκανικής, μεσογειακής και ευρωπαϊκής εμβέλειας.
Με επιλογές που αντιστρατεύονται πλήρως το μοντέλο της ισόρροπης και βιώσιμης περιφερειακής ανάπτυξης, την προκλητική αφαίρεση πόρων από την περιφέρεια, και την χρηματοδότηση έργων και δραστηριοτήτων στο ήδη υπερκορεσμένο λεκανοπέδιο της Αττικής και τους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, χρηματοδότηση που συνεχίζεται αμείωτη μέχρι σήμερα παρά τα όσα δημόσια εξαγγέλλονται, αναπαράγεται και συντηρείται ένα στρεβλό συγκεντρωτικό μοντέλο ανάπτυξης, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την Ευρώπη των Περιφερειών που στηρίζει και προωθεί η Ευρωπαική Ένωση.
Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής μετατρέπονται σε μειονεκτήματα. Η πόλη βρίσκεται σε αμηχανία και σύγχυση, χωρίς σχέδιο για το μέλλον. Παραδοσιακοί κλάδοι συρρικνώνονται, επιχειρήσεις μεταφέρονται στις γειτονικές χώρες, η απασχόληση μειώνεται, η ανεργία ιδιαίτερα των νέων αυξάνεται. Η πόλη παράγει φτώχεια, ανεργία, υποαπασχόληση, υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ξενοφοβία και ρατσισμό.
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά και αποδεκτά από όλους εκτός από τη δημοτική παράταξη που διοικεί την πόλη και η οποία στον τελευταίο απολογισμό δια στόματος Δημάρχου, μας παρουσίασε μια πόλη με τέτοιο τρόπο που μας έκανε να πιστέψουμε ότι δεν ζούμε στη Θεσσαλονίκη.
Οι Δημοτικές εκλογές του 2006 μπορούν και πρέπει να γίνουν η αφετηρία για την αναστροφή αυτής της πορείας των χρόνιων καθυστερήσεων, που αποτελεί ταυτόχρονα και πολιτικό παράδοξο, να εμφανίζεται δηλαδή μια ολόκληρη πόλη ανίκανη να προωθήσει αυτά που συλλογικά αποφασίζονται και δημόσια διακηρύσσονται.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης.
Τρία χρόνια μετά τις Δημοτικές εκλογές του 2002 που ανέδειξαν τον κ. Παπαγεωργόπουλο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, το περιβάλλον και η ποιότητα ζωής στην πόλη υποβαθμίζονται καθημερινά. Απελπιστική έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, παιδικές χαρές και πάρκα ασυντήρητα, απόλυτη κυριαρχία του ΙΧ, κυκλοφοριακό χάος, διπλοπαρκαρίσματα, μποτιλιαρίσματα, ρύπανση της ατμόσφαιρας, αστικά λεωφορεία χωρίς κλιματισμό και συνέπεια στα δρομολόγια, κατάληψη πεζοδρομίων από τραπεζάκια αυτοκίνητα και εμπορεύματα, αδυναμία κίνησης των πολιτών και των ΑΜΕΑ, απορρίμματα κάθε είδους στους δημόσιους χώρους και τους ακάλυπτους των οικοδομών, έλλειψη ανακύκλωσης των απορριμμάτων και σοβαρής περιβαλλοντικής πολιτικής, κορναρίσματα και ηχορύπανση στο κόκκινο, πινακίδες διαφημιστικές και σημάνσεις περαιωμένων έργων που παρενοχλούν πεζούς και οδηγούς, ξηλωμένες πλάκες πεζοδρομίων, λακούβες στους δρόμους, σκουπίδια και λύματα στον Θερμαικό, κεραίες τηλεοράσεων και κεραίες κινητής τηλε
φωνίας στις ταράτσες των οικοδομών, συνθέτουν την αισθητική, την εικόνα και την καθημερινότητα της πόλης.
Αυτή την καθημερινή πραγματικότητα που όλοι ζούμε και υφιστάμεθα, η οποία μπορεί με σοβαρή δουλειά και όχι με φιέστες και στολίδια σιγά-σιγά να βελτιωθεί, ο δήμαρχός μας αρνείται ότι υπάρχει.
Η Δημοτική αρχή έχει μετατραπεί σε εργολάβο κιγκλιδωμάτων και ασφαλτόστρωσης δρόμων, συνεχίζει σαν κύριο έργο της να κατασκευάζει πεζόδρομους για να σταθμεύουν τα αυτοκίνητα, αδιαφορώντας για το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής, τα μνημεία και τους δημόσιους χώρους, παρακολουθώντας την διάσπαση του αστικού τοπίου αλλά και της κοινωνικής συνοχής, χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, χωρίς όραμα για την πόλη.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, τα τελευταία 10 χρόνια, ο πληθυσμός του νομού αυξήθηκε κατά 10,8%, αυξήθηκε δηλαδή κατά 102.425 κατοίκους. Την ίδια περίοδο, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, έχασε το 7,3% του πληθυσμού του, έχασε δηλαδή 28.014 κατοίκους, οι οποίοι προτίμησαν να εγκατασταθούν στους περιφερειακούς δήμους, εγκαταλείποντας τον Δήμο Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα το κέντρο, που περιβαλλοντικά επιβαρημένο, χωρίς πράσινο και υποδομές, απαξιώνεται.
Έχουμε δηλαδή τα τελευταία 10 χρόνια μια πορεία ταχύτατων ποσοτικών αλλά και ποιοτικών εσωτερικών αλλαγών και μεταμορφώσεων, που δημιουργούν σοβαρότατους κινδύνους κοινωνικής συνοχής για τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το κέντρο αλλά και οι συνοικίες της πόλης χάνουν κατά κάποιον τρόπο τον πληθυσμό τους, χάνουν στρατηγικής σημασίας οικονομικές δραστηριότητες, χάνουν συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα.
Η Δημοτική αρχή που διοικεί με την ίδια περίπου σύνθεση τα τελευταία χρόνια την πόλη, μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται το φαινόμενο και πάντως δεν κάνει τίποτε για να το αντιμετωπίσει.
Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα πολύ σοβαρό. Δεν αρκεί όμως μόνο να περιγράφουμε την πραγματικότητα, οφείλουμε να προσπαθούμε και να την αλλάξουμε. Πρέπει να αλλάξουν οι πολιτικές, να αλλάξουν οι άνθρωποι, να αλλάξει το σύστημα που επί 20 χρόνια έχει εγκαθιδρυθεί στην πόλη με τα αποτελέσματα που βλέπουμε όλοι γύρω μας.Τα 20 χρόνια μιζέριας και οπισθοχώρησης να μη γίνουν 24.
Και αυτό είναι ευθύνη όλων μας. Για να μην συμβεί αυτό που ο Μανώλης Αναγνωστάκης γράφει σ ένα του ποίημα, «τα όνειρά τους μετακόμιζαν χρόνια στο αύριο ώσπου γινήκαν γηρατειά».
Η πρόταση-σε ποιους απευθύνεται.
Χρειάζεται να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για ένα σχέδιο, μια ξεκάθαρη ιδέα για το πώς θέλουμε να είναι η Πόλη, μια εικόνα για εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Το πρώτο βήμα είναι να συγκροτηθεί ο Μητροπολιτικός Δήμος που θα περιλαμβάνει τον δήμο Θεσσαλονίκης και τους περιφερειακούς δήμους στα πλαίσια μιας συνεκτικής μητροπολιτικής πόλης. Το επόμενο βήμα είναι να βάλουμε την μητροπολιτική πλέον Θεσσαλονίκη στον Ευρωπαικό και τον Παγκόσμιο χάρτη.
Χρειάζεται να σχεδιάσουμε και να προγραμματίσουμε μια ρεαλιστική στρατηγική παρεμβάσεων για την βιώσιμη ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης με την ευρύτερη περιοχή της, με οραματικά στοιχεία και τρεις βασικές, αδιαπραγμάτευτες συνιστώσες. Σεβασμός στο περιβάλλον, ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού της πόλης, έμφαση στην αισθητική και την ποιότητα της ζωής μας.
H σημερινή μας κίνηση πηγάζει από τη συναίσθηση αυτών των ευθυνών. Η παρουσία μας εδώ, πρωτοβουλία τεσσάρων δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης που έχουμε εκλεγεί με την σημαία διαφορετικών δημοτικών κινήσεων και που εξακολουθούμε να ανήκουμε σε διαφορετικές δημοτικές κινήσεις, με διαφορετικά προγράμματα η κάθε μία, σηματοδοτεί τη δική μας επιθυμία αλλά και πολλών άλλων συμπολιτών μας, να ανιχνευτούν οι όροι και οι προϋποθέσεις έναρξης ενός δημιουργικού, υπεύθυνου και δημόσιου διαλόγου ανάμεσα στις δημοτικές μας κινήσεις, σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της πόλης, σε φορείς συλλογικότητες και κινήσεις πολιτών, ανθρώπους του πολιτισμού και του πνεύματος, επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς, ομάδες πρωτοβουλίας, ανώνυμους και επώνυμους πολίτες, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, που προσβλέπουν σε ένα διαφορετικό πρότυπο διοίκησης στον Δήμο Θεσσαλονίκης και σε μια προοπτική για την πόλη διαφορετική από αυτήν της καθήλωσης και της στασιμότητας στην οποία την έχει οδηγήσει η παρούσα δημοτική διοίκηση, οξύνοντας τα προβλήματα και μην αξιοποιώντας τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες.
Απευθυνόμαστε στα κινήματα της πόλης μας, τις οικολογικές ομάδες, πολιτιστικές συσπειρώσεις νέων, ερασιτεχνικές αθλητικές πρωτοβουλίες, συλλόγους ΑΜΕΑ, πρωτοβουλίες κοινωνικής παρέμβασης, τοπικούς επιστημονικούς φορείς, κινήσεις γονέων, ομάδες ευαισθησίας για τη χρήση των Ουσιών, σε αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και κινήσεις μεταναστών. Απευθυνόμαστε στους χώρους της διαφορετικότητας, ποικιλίας, ευαισθησιών, αγωνιστικότητας και παρέμβασης. Μπορούμε να συναντηθούμε μαζί τους και οι διεκδικήσεις τους να εγγραφούν στα εναλλακτικά προγράμματα που θα συγκροτήσουμε.
Τέλος καλούμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αφήσουν να εξελιχθεί η ενωτική προσπάθεια που είναι συσπειρωτική, που δεν επιχειρεί να διχάσει αλλά να συνθέσει, που θέλει να υπερβεί τον κατακερματισμό, που αποβλέπει στη συγκέντρωση των αναγκαίων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για να αλλάξει η μοίρα αυτής της πόλης.
Θεωρούμε ότι οι συμπολίτες μας, μας ψήφισαν και μας έστειλαν στο δημοτικό συμβούλιο πιστεύοντας ότι θα μπορέσουμε να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας ώστε να αλλάξει η ανυπόφορη κατάσταση που έχει επιφέρει στην πόλη η ανεπαρκής δημαρχία Παπαγεωργόπουλου.
Με τη σημερινή μας πρωτοβουλία επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε την προοπτική μιας εναλλακτικής πρότασης διοίκησης της Πόλης μας με πρόγραμμα συμβατό με τα προγράμματα και τις αρχές των δημοτικών μας κινήσεων, με ανθρώπους αξιόπιστους και ικανούς να το υλοποιήσουν, και να το παρουσιάσουμε στους πολίτες της Θεσσαλονίκης.
Δεν τρέφουμε προσωπικές φιλοδοξίες ούτε αναζητούμε αξιώματα και οφίκια. Ζώντας τα πράγματα από μέσα, θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας ότι δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει. Το πρώτο πράγμα φυσικά είναι ένας δημόσιος διάλογος.
Θεωρούμε ως αυτονόητο όρο ότι, σε περίπτωση που αυτός ο δημόσιος διάλογος καρποφορήσει, τα πορίσματά του θα τεθούν υπόψη όλων όσοι εμπλέκονται και ενδιαφέρονται για τα δημοτικά πράγματα προτού οριστικοποιηθούν οι όποιες προτάσεις.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 07.07.2005
ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
Παναγιώτης Αβραμόπουλος
Λάζαρος Ζαχαριάδης
Ανδρέας Κουράκης
Γιάννης Μπουτάρης
Στη νέα χωροταξική οργάνωση της Ευρώπης, σ ένα ρευστό και υπό διαμόρφωση οικονομικό, πολιτιστικό και γεωπολιτικό περιβάλλον, η Θεσσαλονίκη του 21ου αιώνα με την ελεύθερη και ανοιχτή οικονομία της καλείται να λειτουργήσει ταυτόχρονα σαν εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο, κέντρο διοικητικό και εκπαιδευτικό, να αναπτύξει δίκτυα στις συγκοινωνίες, τις επικοινωνίες, την ενέργεια, τις τραπεζικές δραστηριότητες, τις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία, εξασφαλίζοντας τις κατάλληλες υποδομές.
Ωστόσο, η Πόλη και η ευρύτερη περιοχή της, έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια τεράστια αναπτυξιακή υποχώρηση, λόγω των αποτυχημένων Κυβερνητικών επιλογών και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων της Δημοτικής αρχής της Πόλης που, μετά την κατάρρευση του μύθου των Ολυμπιακών αγώνων και των ψευδαισθήσεων της ΕΧΡΟ, την καθηλώνουν σε στασιμότητα και μιζέρια, σπέρνουν απογοήτευση και αδράνεια, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνουν οραματικούς στόχους και προσδοκίες για το ρόλο της Θεσσαλονίκης ως περιφερειακού κέντρου βαλκανικής, μεσογειακής και ευρωπαϊκής εμβέλειας.
Με επιλογές που αντιστρατεύονται πλήρως το μοντέλο της ισόρροπης και βιώσιμης περιφερειακής ανάπτυξης, την προκλητική αφαίρεση πόρων από την περιφέρεια, και την χρηματοδότηση έργων και δραστηριοτήτων στο ήδη υπερκορεσμένο λεκανοπέδιο της Αττικής και τους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, χρηματοδότηση που συνεχίζεται αμείωτη μέχρι σήμερα παρά τα όσα δημόσια εξαγγέλλονται, αναπαράγεται και συντηρείται ένα στρεβλό συγκεντρωτικό μοντέλο ανάπτυξης, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την Ευρώπη των Περιφερειών που στηρίζει και προωθεί η Ευρωπαική Ένωση.
Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής μετατρέπονται σε μειονεκτήματα. Η πόλη βρίσκεται σε αμηχανία και σύγχυση, χωρίς σχέδιο για το μέλλον. Παραδοσιακοί κλάδοι συρρικνώνονται, επιχειρήσεις μεταφέρονται στις γειτονικές χώρες, η απασχόληση μειώνεται, η ανεργία ιδιαίτερα των νέων αυξάνεται. Η πόλη παράγει φτώχεια, ανεργία, υποαπασχόληση, υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ξενοφοβία και ρατσισμό.
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά και αποδεκτά από όλους εκτός από τη δημοτική παράταξη που διοικεί την πόλη και η οποία στον τελευταίο απολογισμό δια στόματος Δημάρχου, μας παρουσίασε μια πόλη με τέτοιο τρόπο που μας έκανε να πιστέψουμε ότι δεν ζούμε στη Θεσσαλονίκη.
Οι Δημοτικές εκλογές του 2006 μπορούν και πρέπει να γίνουν η αφετηρία για την αναστροφή αυτής της πορείας των χρόνιων καθυστερήσεων, που αποτελεί ταυτόχρονα και πολιτικό παράδοξο, να εμφανίζεται δηλαδή μια ολόκληρη πόλη ανίκανη να προωθήσει αυτά που συλλογικά αποφασίζονται και δημόσια διακηρύσσονται.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης.
Τρία χρόνια μετά τις Δημοτικές εκλογές του 2002 που ανέδειξαν τον κ. Παπαγεωργόπουλο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, το περιβάλλον και η ποιότητα ζωής στην πόλη υποβαθμίζονται καθημερινά. Απελπιστική έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, παιδικές χαρές και πάρκα ασυντήρητα, απόλυτη κυριαρχία του ΙΧ, κυκλοφοριακό χάος, διπλοπαρκαρίσματα, μποτιλιαρίσματα, ρύπανση της ατμόσφαιρας, αστικά λεωφορεία χωρίς κλιματισμό και συνέπεια στα δρομολόγια, κατάληψη πεζοδρομίων από τραπεζάκια αυτοκίνητα και εμπορεύματα, αδυναμία κίνησης των πολιτών και των ΑΜΕΑ, απορρίμματα κάθε είδους στους δημόσιους χώρους και τους ακάλυπτους των οικοδομών, έλλειψη ανακύκλωσης των απορριμμάτων και σοβαρής περιβαλλοντικής πολιτικής, κορναρίσματα και ηχορύπανση στο κόκκινο, πινακίδες διαφημιστικές και σημάνσεις περαιωμένων έργων που παρενοχλούν πεζούς και οδηγούς, ξηλωμένες πλάκες πεζοδρομίων, λακούβες στους δρόμους, σκουπίδια και λύματα στον Θερμαικό, κεραίες τηλεοράσεων και κεραίες κινητής τηλε
φωνίας στις ταράτσες των οικοδομών, συνθέτουν την αισθητική, την εικόνα και την καθημερινότητα της πόλης.
Αυτή την καθημερινή πραγματικότητα που όλοι ζούμε και υφιστάμεθα, η οποία μπορεί με σοβαρή δουλειά και όχι με φιέστες και στολίδια σιγά-σιγά να βελτιωθεί, ο δήμαρχός μας αρνείται ότι υπάρχει.
Η Δημοτική αρχή έχει μετατραπεί σε εργολάβο κιγκλιδωμάτων και ασφαλτόστρωσης δρόμων, συνεχίζει σαν κύριο έργο της να κατασκευάζει πεζόδρομους για να σταθμεύουν τα αυτοκίνητα, αδιαφορώντας για το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής, τα μνημεία και τους δημόσιους χώρους, παρακολουθώντας την διάσπαση του αστικού τοπίου αλλά και της κοινωνικής συνοχής, χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, χωρίς όραμα για την πόλη.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, τα τελευταία 10 χρόνια, ο πληθυσμός του νομού αυξήθηκε κατά 10,8%, αυξήθηκε δηλαδή κατά 102.425 κατοίκους. Την ίδια περίοδο, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, έχασε το 7,3% του πληθυσμού του, έχασε δηλαδή 28.014 κατοίκους, οι οποίοι προτίμησαν να εγκατασταθούν στους περιφερειακούς δήμους, εγκαταλείποντας τον Δήμο Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα το κέντρο, που περιβαλλοντικά επιβαρημένο, χωρίς πράσινο και υποδομές, απαξιώνεται.
Έχουμε δηλαδή τα τελευταία 10 χρόνια μια πορεία ταχύτατων ποσοτικών αλλά και ποιοτικών εσωτερικών αλλαγών και μεταμορφώσεων, που δημιουργούν σοβαρότατους κινδύνους κοινωνικής συνοχής για τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το κέντρο αλλά και οι συνοικίες της πόλης χάνουν κατά κάποιον τρόπο τον πληθυσμό τους, χάνουν στρατηγικής σημασίας οικονομικές δραστηριότητες, χάνουν συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα.
Η Δημοτική αρχή που διοικεί με την ίδια περίπου σύνθεση τα τελευταία χρόνια την πόλη, μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται το φαινόμενο και πάντως δεν κάνει τίποτε για να το αντιμετωπίσει.
Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα πολύ σοβαρό. Δεν αρκεί όμως μόνο να περιγράφουμε την πραγματικότητα, οφείλουμε να προσπαθούμε και να την αλλάξουμε. Πρέπει να αλλάξουν οι πολιτικές, να αλλάξουν οι άνθρωποι, να αλλάξει το σύστημα που επί 20 χρόνια έχει εγκαθιδρυθεί στην πόλη με τα αποτελέσματα που βλέπουμε όλοι γύρω μας.Τα 20 χρόνια μιζέριας και οπισθοχώρησης να μη γίνουν 24.
Και αυτό είναι ευθύνη όλων μας. Για να μην συμβεί αυτό που ο Μανώλης Αναγνωστάκης γράφει σ ένα του ποίημα, «τα όνειρά τους μετακόμιζαν χρόνια στο αύριο ώσπου γινήκαν γηρατειά».
Η πρόταση-σε ποιους απευθύνεται.
Χρειάζεται να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για ένα σχέδιο, μια ξεκάθαρη ιδέα για το πώς θέλουμε να είναι η Πόλη, μια εικόνα για εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Το πρώτο βήμα είναι να συγκροτηθεί ο Μητροπολιτικός Δήμος που θα περιλαμβάνει τον δήμο Θεσσαλονίκης και τους περιφερειακούς δήμους στα πλαίσια μιας συνεκτικής μητροπολιτικής πόλης. Το επόμενο βήμα είναι να βάλουμε την μητροπολιτική πλέον Θεσσαλονίκη στον Ευρωπαικό και τον Παγκόσμιο χάρτη.
Χρειάζεται να σχεδιάσουμε και να προγραμματίσουμε μια ρεαλιστική στρατηγική παρεμβάσεων για την βιώσιμη ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης με την ευρύτερη περιοχή της, με οραματικά στοιχεία και τρεις βασικές, αδιαπραγμάτευτες συνιστώσες. Σεβασμός στο περιβάλλον, ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού της πόλης, έμφαση στην αισθητική και την ποιότητα της ζωής μας.
H σημερινή μας κίνηση πηγάζει από τη συναίσθηση αυτών των ευθυνών. Η παρουσία μας εδώ, πρωτοβουλία τεσσάρων δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης που έχουμε εκλεγεί με την σημαία διαφορετικών δημοτικών κινήσεων και που εξακολουθούμε να ανήκουμε σε διαφορετικές δημοτικές κινήσεις, με διαφορετικά προγράμματα η κάθε μία, σηματοδοτεί τη δική μας επιθυμία αλλά και πολλών άλλων συμπολιτών μας, να ανιχνευτούν οι όροι και οι προϋποθέσεις έναρξης ενός δημιουργικού, υπεύθυνου και δημόσιου διαλόγου ανάμεσα στις δημοτικές μας κινήσεις, σε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της πόλης, σε φορείς συλλογικότητες και κινήσεις πολιτών, ανθρώπους του πολιτισμού και του πνεύματος, επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς, ομάδες πρωτοβουλίας, ανώνυμους και επώνυμους πολίτες, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, που προσβλέπουν σε ένα διαφορετικό πρότυπο διοίκησης στον Δήμο Θεσσαλονίκης και σε μια προοπτική για την πόλη διαφορετική από αυτήν της καθήλωσης και της στασιμότητας στην οποία την έχει οδηγήσει η παρούσα δημοτική διοίκηση, οξύνοντας τα προβλήματα και μην αξιοποιώντας τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες.
Απευθυνόμαστε στα κινήματα της πόλης μας, τις οικολογικές ομάδες, πολιτιστικές συσπειρώσεις νέων, ερασιτεχνικές αθλητικές πρωτοβουλίες, συλλόγους ΑΜΕΑ, πρωτοβουλίες κοινωνικής παρέμβασης, τοπικούς επιστημονικούς φορείς, κινήσεις γονέων, ομάδες ευαισθησίας για τη χρήση των Ουσιών, σε αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και κινήσεις μεταναστών. Απευθυνόμαστε στους χώρους της διαφορετικότητας, ποικιλίας, ευαισθησιών, αγωνιστικότητας και παρέμβασης. Μπορούμε να συναντηθούμε μαζί τους και οι διεκδικήσεις τους να εγγραφούν στα εναλλακτικά προγράμματα που θα συγκροτήσουμε.
Τέλος καλούμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αφήσουν να εξελιχθεί η ενωτική προσπάθεια που είναι συσπειρωτική, που δεν επιχειρεί να διχάσει αλλά να συνθέσει, που θέλει να υπερβεί τον κατακερματισμό, που αποβλέπει στη συγκέντρωση των αναγκαίων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για να αλλάξει η μοίρα αυτής της πόλης.
Θεωρούμε ότι οι συμπολίτες μας, μας ψήφισαν και μας έστειλαν στο δημοτικό συμβούλιο πιστεύοντας ότι θα μπορέσουμε να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας ώστε να αλλάξει η ανυπόφορη κατάσταση που έχει επιφέρει στην πόλη η ανεπαρκής δημαρχία Παπαγεωργόπουλου.
Με τη σημερινή μας πρωτοβουλία επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε την προοπτική μιας εναλλακτικής πρότασης διοίκησης της Πόλης μας με πρόγραμμα συμβατό με τα προγράμματα και τις αρχές των δημοτικών μας κινήσεων, με ανθρώπους αξιόπιστους και ικανούς να το υλοποιήσουν, και να το παρουσιάσουμε στους πολίτες της Θεσσαλονίκης.
Δεν τρέφουμε προσωπικές φιλοδοξίες ούτε αναζητούμε αξιώματα και οφίκια. Ζώντας τα πράγματα από μέσα, θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας ότι δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει. Το πρώτο πράγμα φυσικά είναι ένας δημόσιος διάλογος.
Θεωρούμε ως αυτονόητο όρο ότι, σε περίπτωση που αυτός ο δημόσιος διάλογος καρποφορήσει, τα πορίσματά του θα τεθούν υπόψη όλων όσοι εμπλέκονται και ενδιαφέρονται για τα δημοτικά πράγματα προτού οριστικοποιηθούν οι όποιες προτάσεις.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 07.07.2005
ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
Παναγιώτης Αβραμόπουλος
Λάζαρος Ζαχαριάδης
Ανδρέας Κουράκης
Γιάννης Μπουτάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου