Τετάρτη, Ιουνίου 27, 2007
Τραμπουκισμοί κατά δημοσιογράφου της "Μ"
ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ συντάκτη που καλύπτει το αστυνομικό ρεπορτάζ μέσα στο ίδιο το αστυνομικό μέγαρο Θεσσαλονίκης! Μπορεί να ακούγεται αδιανόητο, όμως συνέβη και αυτό χθες το πρωί στη διάρκεια μιας, κατά τα φαινόμενα, τυπικής διαδικασίας.
Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007
Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007
Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007
Αρση του απορρήτου του Kabamaru Igano
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι σκοπός του εισαγγελέα είναι να ερευνήσει το ενδεχόμενο ο χρήστης που υπογράφει ως «Kabamaru Igano hitthat1983 - Κώστας» να είναι ένας από τους συμμετέχοντες στο εξευτελιστικό βίντεο ή ακόμα και ο ίδιος ο αρχιφύλακας που πρωταγωνιστεί, κάτι που μάλλον φαίνεται απίθανο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο εισαγγελέας έδωσε την εντολή περισσότερο για τυπικούς λόγους πληρότητας της έρευνας.
Κ.ΚΥΡ.
...
Τρίτη, Ιουνίου 19, 2007
Περί ανωνυμίας και λογοκρισίας διευκρινίσεις (Β’ ΜΕΡΟΣ: Ψευδωνυμία)
(Είναι φανερό ότι στις συζητήσεις περί «ανωνυμίας», «ψευδωνυμίας», «λογοκρισίας», «ρυθμίσεων», «αυτορυθμίσεων» και «δεοντολογίας» στα ιστολόγια, πολλές φορές επικρατεί η πλήρης σύγχυση. Λογικό, ως ένα σημείο, αν σκεφτεί κανείς ότι αφ’ ενός το φαινόμενο είναι πολύ καινούργιο και αφ’ ετέρου διότι ΟΥΤΕ και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν τουλάχιστον οι όροι όσο γίνεται περισσότερο).
Α’ Μέρος: Τι εννοούμε όταν λέμε Ανωνυμία στα ιστολόγια;
Β’ Μέρος: Τι εννοούμε όταν λέμε Ψευδωνυμία στα ιστολόγια;
- Ψευδωνυμία: η χρήση ψευδωνύμου (nick name)
- ψευδώνυμο το [psevδónimo] O41 : το πλαστό όνομα με το οποίο εμφανίζεται κάποιος (συγγραφέας, καλλιτέχνης, επαναστάτης κτλ.), όταν θέλει να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα: Kαλλιτεχνικό / λογοτεχνικό / φιλολογικό / επαναστατικό / συνωμοτικό ~. Eξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με ~. Ποιος κρύβεται πίσω από το ~ «Eύβουλος»; Tο «Oδυσσέας Eλύτης» είναι ~ του Oδυσσέα Aλεπουδέλη. [λόγ. < γαλλ. pseudonyme < αρχ. επίθ. ψευδώνυμος] Λεξικό Τριανταφυλλίδη
- Σε εκείνους που κατά παράδοση πλέον χρησιμοποιούν ΠΛΑΣΤΟ ΟΝΟΜΑ (συγγραφέας, καλλιτέχνης, επαναστάτης κτλ.), συγκαταλέγεται και ο Ιστολόγος.
- Η χρήση ΠΛΑΣΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ / ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως ΠΛΑΣΤΟΠΡΟΣΩΠΙΑ πράγμα το οποίο συνιστά αδίκημα. Ο ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ οφείλει να αποκαλύπτει το πραγματικό όνομα εάν του ζητηθεί από ελεγκτικές αρχές. Επίσης δεν μπορεί να υπογράφει επίσημα έγγραφα με το ψευδώνυμό του. Πράξεις ή δηλώσεις που έχουν υπογραφεί με ψευδώνυμο είναι ΑΚΥΡΕΣ.
- Όμως… Τα πνευματικά δικαιώματα που απορρέουν από έργο το οποίο υπογράφεται με ψευδώνυμο ισχύουν πλήρως για τον φέροντα το ψευδώνυμο (αρκεί να μπορεί να το αποδείξει).
- Η παράδοση της χρήσης ΠΛΑΣΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ / ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ στο διαδίκτυο είναι μια ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ και όχι ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ή ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Τα λεγόμενα nick names εμφανίστηκαν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με το διαδίκτυο (ακριβέστερα: με την πρώτη διασύνδεση υπολογιστή με υπολογιστή) από τους πληροφορικάριους της εποχής. Από εκεί πέρασαν στις email διευθύνσεις, αργότερα στα chat-rooms και στα for a και έφτασαν μέχρι και στα ιστολόγια (blogs).
- Οι «ιδιοκτήτες» ενός ιστολογίου μπορεί να είναι είτε ΕΠΩΝΥΜΟΙ (με το αληθινό τους, δηλαδή, ονοματεπώνυμο) είτε ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΙ. Τεχνικά δεν υπάρχει η δυνατότητα να είναι ΑΝΩΝΥΜΟΙ καθώς τους ζητείται απαραιτήτως ένα ΟΝΟΜΑ (αληθινό ή ψευδές) για να δημιουργήσουν ένα ιστολόγιο.
- Ενας χρήστης του διαδικτύου μπορεί να έχει ΕΝΑ ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ. Αντίστοιχα μπορεί να έχει ένα ή περισσότερα ιστολόγια με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ψευδώνυμα.
- Ο χρήστης μπορεί ΚΑΙ να δημοσιεύει ΠΟΣΤ στο ιστολόγιο του αλλά ΚΑΙ να σχολιάζει κάτω από ΠΟΣΤ τρίτων με ένα ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ψευδώνυμα.
- Ακραία χρήση ΨΕΥΔΩΝΥΜΩΝ (και μάλιστα πολλαπλών) για παρενόχληση, εξύβριση, απειλή τρίτου προσώπου ονομάζεται: trolling.
- Δεν υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη για τη δίωξη του trolling στο διαδίκτυο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι παράνομες πράξεις που τελούνται με την «κάλυψη» ενός ψευδωνύμου δεν διώκονται!!!
- Οι ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ δεν ταυτίζονται με τα λεγόμενα ΤΡΟΛ. Ενας «ανώνυμος» ΔΕΝ είναι πάντοτε ΤΡΟΛ και ένα ΤΡΟΛ δεν είναι πάντοτε «ανώνυμο» (συνήθως είναι ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ή έχει ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ).
- Χονδρικά οι ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΙ ιστολόγοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
- Σε εκείνους που δεν κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα, είναι δηλαδή γνωστοί και με το πραγματικό τους όνομα ή το πρόσωπο. Εχουν δηλαδή άμεσα ή έμμεσα γνωστοποιήσει το σύνολο της υπόστασής τους.
- Σε εκείνους που δημιουργούν μια Persona ή οποία είναι διαφορετική από την πραγματική τους ταυτότητα και προσωπικότητα.
- Πέρα από τις δύο παραπάνω κατηγορίες υπάρχουν και οι:
- Χρήστες με πολλαπλά ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ, άλλα σταθερά και άλλα ευκαιριακά.
- Οι ευκαιριακοί ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΙ που υιοθετούν ένα ΠΛΑΣΤΟ ΟΝΟΜΑ όταν π.χ. θέλουν να εμπλακούν σε ένα flame-war.
- Οσοι μετέρχονται ΠΛΑΣΤΟΠΡΟΣΩΠΙΑΣ. Υιοθετούν δηλαδή το ΟΝΟΜΑ (ή το ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ) ενός ΥΠΑΡΚΤΟΥ προσώπου για το βλάψουν.
- Εκείνοι που χρησιμοποιούν το ΙΔΙΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ στα ιστολόγια ΚΑΙ σε άλλους τομείς της ζωής τους (π.χ. στη συγγραφή, τη δημοσιογραφία, τις τέχνες)
- Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ (όπως και η ανωνυμία) υποστηρίζεται ως ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ που παρέχεται σε ΚΑΘΕ χρήστη που θέλει να δημιουργήσει ένα ιστολόγιο ή να σχολιάσει σε ένα άλλο ιστολόγιο (τουλάχιστον από τις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες δημιουργίας ιστολογίων).
- Ο «ιδιοκτήτης» ενός ιστολογίου ΔΕΝ ΕΧΕΙ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ να ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ. (Αντίθετα, μπορεί να ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ τα ΑΝΩΝΥΜΑ σχόλια).. Μπορεί όμως να αποκλείει χρήστες που προέρχονται/έχουν συγκεκριμένη IP.
- Ο «ιδιοκτήτης» ενός ιστολογίου ΕΧΕΙ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (άρα ΚΑΙ το δικαίωμα) να ΕΠΙΛΕΓΕΙ ποια ΣΧΟΛΙΑ θα δημοσιευτούν είτε αυτά είναι ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε και επώνυμα. Τεχνικά και νομικά δεν υπάρχει θέμα ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ ή ΟΧΙ αυτού του δικαιώματος.
- Η Κατάχρηση του δικαιώματος επιλογής δημοσίευσης σχολίων είναι καθάρα ΗΘΙΚΟ ή ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ζήτημα.
- Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ προστατεύεται από τους ΝΟΜΟΥΣ (διεθνείς και εθνικούς) χωρίς όμως να επιβάλλεται. (εφόσον ΔΕΝ χρησιμοποιείται για εγκληματικούς σκοπούς).
- Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ δεν «προστατεύει» τον χρήστη (από τον νόμο) σε περιπτώσεις παραβίασης των νόμων (π.χ. περί συκοφαντικής δυσφήμισης).
- Κι όμως (όπως και ανωνυμία): ΤΕΧΝΙΚΑ η ΨΕΥΔΩΝΥΜΙΑ ΔΕΝ υφίσταται. Τα πάντα καταγράφονται, το λιγότερο σε έναν διακομιστή (server) και είναι σχετικά απλό να βρεθεί η πραγματική ταυτότητα ενός χρήστη.
Η αποσύνθεση βαθαίνει
Το κείμενο που ακολουθεί δεν αφορά την υπόθεση. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να την αφορά αφού, έχοντας φύγει προ πολλού από την πανεπιστημιακή υπηρεσία, δεν θα ήταν δυνατόν να έχω γνώση άρα και άποψη για τα γεγονότα. Το κείμενο αφορά ορισμένα «παρεπόμενα» που μπορούν να χαρακτηριστούν ως «τα προσδοκώμενα κέρδη τηλεθέασης» από τη δίκη και ως η «κομματική της αξιοποίηση». Ως συνήθως έτσι και στο θέμα αυτό αποσιωπούνται τα αυτονόητα. Δηλαδή:
1Έχεις συνταγματικό δικαίωμα, αναγνώστη, να σε πληροφορούν και να μη σε καθιστούν εργαλείο των τηλεοπτικών και των κομματικών τους συμφερόντων. Αυτό όμως έγινε στην περίπτωση αυτής της δίκης.
2Η καταδίκη των κατηγορουμένων, σύμφωνα με τους νόμους της ίδιας της πολιτείας μας, είναι προσωρινή. Θα καταστεί οριστική (δηλαδή «τελεσίδικη») όταν αποφανθεί το Πενταμελές Εφετείο που θα ξαναδικάσει εξ αρχής, δηλαδή από το Α την υπόθεση. «Αμετάκλητη» δεν θα καταστεί η απόφαση όταν και αν ο Άρειος Πάγος δεν βρει νομικό σφάλμα στην απόφαση. Αυτά όλα, για λόγους ευνόητους, περίπου αποσιωπήθηκαν κατά την τηλεοπτική και κομματική αξιοποίηση της δραματικής δίκης. Πρόκειται για «νομικές λεπτομέρειες» που δεν «παίζουν δυνατά». Κυρίως θύμα της παρασιώπησης; Ο πολίτης. 3Τα αδικήματα που οι πρωτοβάθμιοι δικαστές απέδωσαν στους κατηγορουμένους είναι βαρύτατα. Αλλά και οι ποινές ήταν πρωτόγνωρα αυστηρές. Οι δικαστές όμως- συνήθως- είναι ανεξάρτητοι και έχουν την απόλυτη εξουσία, στο πλαίσιο του νόμου να επιμετρήσουν, όπως εκείνοι κρίνουν, την ποινή. Το ίδιο απόλυτο όμως είναι και το δικαίωμα των πολιτών, χωρίς να αμφισβητήσουν αθεμελίωτα το νομικό κύρος της απόφασης, να διαφωνούν ή να συμφωνούν με τις ποινές.
Το ίδιο ισχύει και για την επιστημονική προσέγγιση της απόφασης.
4Χύθηκε πολύ αίμα, κυρίως κατά τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, μεταξύ άλλων και για τις θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κράτους δικαίου. Από τις αρχές αυτές προκύπτει ο βασικός κανόνας της ποινικής δίκης, ότι ο κατηγορούμενος είναι, ώς την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, αθώος. Αυτό δεν ίσχυσε μόνο στην Ιερά Εξέταση και στις δικτατορίες παντός είδους. Η αρχή ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος ώς την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, τυπικά μόνο ισχύει στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί η εφαρμογή της δεν βοηθάει την αξιοποίηση της ποινικής διαδικασίας ούτε με την άνοδο της τηλεθέασης ούτε για την κομματική αντιπαράθεση (τώρα λέμε: «ανέβασμα τόνων»). Και οι δυο αυτοί χώροι δεν χρειάζονται κατηγορουμένους. Χρειάζονται από την πρώτη ημέρα ενόχους.
5Η ουσιαστική τηλεοπτική και κομματική κατάργηση της θεμελιώδους αυτής αρχής απέβη χρήσιμη και για να εμπλουτιστεί η τηλεοπτική και κομματική αξιοποίηση της δίκης με τις μομφές εναντίον εκείνων που προσήλθαν στη δίκη, καλούμενοι ως μάρτυρες υπεράσπισης. Όμως:
α. Πρώτον, κατά τον χρόνο της κατάθεσης οι κατηγορούμενοι ήταν, κατά τη θεμελιώδη αρχή που αναφέραμε, αθώοι.
β. Δεύτερον, κάθε κατηγορούμενος έχει αξίωση να αποδεχθεί το «έντιμον του προτέρου βίου» αφού είναι και αυτό κατά τον νόμο κριτήριο επιμέτρησης της ποινής.
γ. Τρίτον, ο τηλεοπτικός εκφοβισμός των μαρτύρων υπονομεύει τη δικαιοκρατική διεξαγωγή μιας δίκης, αφού δημιουργεί αναστολές στην εκπλήρωση της μαρτυρικής υποχρέωσης.
6Για το τελευταίο αυτό θέμα όμως υπάρχει μια νομικά, ηθικά και ανθρώπινα έξοχη τοποθέτηση ενός πολιτικού με την πραγματική έννοια της λέξης, ενός ανεξάρτητου ανθρώπου με παιδεία και ήθος, του Θεόδωρου Πάγκαλου. Άσχετα με το αν και πότε κανείς συμφωνεί μαζί του, θα πρέπει να προσέξει πολύ αυτή του την τοποθέτηση. Την παραθέτω αυτούσια και δηλώνω πως συμφωνώ απολύτως και ως προς όλα τα σημεία με αυτήν:
«Ο κος Πάγκαλος προσήλθε ως μάρτυς χαρακτήρος και προτέρου εντίμου βίου υπέρ του κατηγορουμένου στην υπόθεση της Παντείου, καθηγητή κ. Κ. Για την υπόθεση δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τίποτα πέραν των όσων αναφέρονται στον Τύπο και το Δικαστήριο ουδεμία του έκανε επ΄ αυτού του θέματος ερώτηση.
Τα όσα είπε πρωτόδικα βεβαίως είναι διατεθειμένος να επαναλάβει και στην κατ΄ έφεση δίκη αν του ζητηθεί.
Επιτέλους κάποτε θα πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι η δημοσιογραφική και πολιτική ζούγκλα έχει και τα όριά της και δεν είναι δυνατόν να καταργεί ανθρώπινες σχέσεις και την καλώς εννοούμενη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Και αν κάποιοι αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν, δεν θα έπρεπε οι αρμόδιοι να προστατέψουν την ομαλή λειτουργία των θεσμών, αν βεβαίως είμαστε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή κοινωνία;».
7Αυτά ήταν κάποια σημαντικά παρεπόμενα μιας εξαιρετικά δυσάρεστης υπόθεσης. Η οριστική κρίση, με την οποία θα κλείσει η αυλαία είναι εκείνη του Πενταμελούς Εφετείου. Θα ήταν καλό για όλους, δηλαδή για την κοινωνία μας, για το Πανεπιστήμιό μας, για την έννοια και την αξιοπιστία του Καθηγητή, για τους ίδιους τους πρωτοβάθμια καταδικασθέντες και για τις οικογένειές τους, να αποδεικνυόταν ότι οι πράξεις δεν τελέστηκαν ή τουλάχιστον ότι δεν τελέστηκαν από τους πρυτάνεις, ώστε έτσι το Εφετείο να έφτανε σε διαφορετικές εκτιμήσεις από εκείνες των πρωτοβάθμιων δικαστών.
8 Θα μου πεις, αναγνώστη, πως αυτά όλα που έγραψα, τα έγραψα απολύτως άδικα καθ΄ ότι οι έχοντες τη δύναμη στα χέρια τους τα σημειώνουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Δίκαιο έχεις. Όμως εγώ δεν γράφω γι΄ αυτούς. Για σένα, και μόνο για σένα, γράφω.
Επιτροπές ζωής και θανάτου
Η ιστορική πείρα των τελευταίων 30 χρόνων διαποτίστηκε απ' την ένταση και τους ρυθμούς επιτάχυνσης που επιβλήθηκαν σ' αυτή τη βάρβαρη μεταμόρφωση, αρχής γενομένης από την ιδέα ότι το DNA ήταν μια γλώσσα, συνεπώς και η γλώσσα δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί ένα πλέγμα κωδικοποιημένων πληροφοριών με ουδέτερο ηθικό φορτίο, που μεταδίδονταν όπως στα ζωντανά κυτταρικά συστήματα. Στην ίδια σιωπηλή γλώσσα έπρεπε τώρα να συνεννοηθούμε με τους γενετιστές, παρακολουθώντας αμίλητοι όλα εκείνα τα επεισόδια που συνόδευσαν την εξαφάνιση της ηθικής μέσα στην χαοτική κατάρρευση του συμβολικού οικοδομήματος.
Οπως θυμούνται οι παλαιότεροι, η αλυσίδα των επεισοδίων εγκαινιάστηκε με την τρέλα των μετρήσεων του I.Q., λες και η νοημοσύνη γινόταν ευρέως παραδεκτή σαν κάτι το αμιγώς εργαλειακό, οπότε η καλωδίωση του εγκεφάλου ήταν θέμα χρόνου. Με την εμπέδωση της νεοδαρβινικής πεποίθησης ότι είμαστε ομοαίματοι των πιθήκων, η νομιμοποίηση των εκτρώσεων αποδείχτηκε αναγκαία.
Αμέσως δρομολογήθηκε η ανάπτυξη τομέων όπως ο κλωνισμός και η κρυονική. Στάθηκε αδύνατο να φέρει κανείς αντιρρήσεις στον επαναπρογραμματισμό του γενετικού υλικού και στα μωρά κατά παραγγελίαν. Ηδη οι πύλες για την ευθανασία και την ευγονική είχαν αφεθεί διάπλατες. Η τεχνητή γονιμοποίηση, το Viagra και το χάπι γυναικείου οργασμού, τα αναβολικά, οι γάμοι ομοφυλόφιλων, οι εγχειρήσεις αλλαγής φύλου, οι πλειστηριασμοί ωαρίων στο διαδίκτυο και το κυνήγι οργάνων, όλ' αυτά εισέβαλλαν στην κοινωνική μας σφαίρα σαν κάτι το αναπόφευκτο. Ο καθ' οδόν επανασχεδιασμός του σώματος και οι φαντασιώσεις συγχώνευσης του ανθρώπου με τις μηχανές, τύπου cyborg, ανακηρύχθηκαν σε φιλοσοφικά ιδανικά ευρείας κατανάλωσης. Παρομοίως η γενετική τροποποίηση της χλωρίδας και της πανίδας συνέπεσε με τη θέσπιση του δικαιώματος, αυτονόητου πλέον, να κόβεις τα δάχτυλά σου ένα-ένα μπροστά στην κάμερα, δίχως να σε κλείνουν στο ψυχιατρείο.
Μοιραία, η ακύρωση του ηγεμονικού χαρακτήρα της πατρότητας, στην κοινωνική εμπειρία, αντήχησε σαν ο επιθανάτιος ρόγχος ενός κόσμου όπου το νόημα των πραγμάτων, έχοντας εκμηδενιστεί, δεν προϋπέθετε πια κανέναν εγγυητή, μόνον οθόνες και πληκτρολόγια, λογισμικό, ιλιγγιώδη κυκλοφορία στοιχείων στο δυαδικό σύστημα και ηλεκτρονική αναβάθμιση της συνειδητότητας. Εξάλλου, ο ίδιος ο πολιτισμός τείνει να γίνει κάτι βιολογικό, ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον γεωπονικής ή μικροβιολογικής τάξεως, όπου οι ιδέες, τα μηνύματα, οι εικόνες, οι μόδες, οι συμπεριφορές, τα επιστημονικά μοντέλα, όλ' αυτά, μεταδίδονται και πολλαπλασιάζονται ανεξάρτητα απ' τους παρωχημένους δεσμούς του ανθρώπου με την ηθική λειτουργία της ζωής του, σαν ιοί ή καρκινώματα.
Σ'αυτό το χυδαία νατουραλιστικό σύμπαν, απ' όπου ο ψυχισμός, επομένως και ο ηθικός Νόμος, είχαν προ πολλού εξοστρακιστεί, απαιτήθηκε τώρα να εισαχθούν, σε αντιστάθμισμα, ευμετάβλητοι κανόνες, προσομοιώσεις θεσμών, καρικατούρες επιτροπών και κέντρα ελέγχου της ρυθμιζόμενης γονιμότητας. Αναλόγως, οι ψυχικές διακυμάνσεις της συναναστροφής έδωσαν τη θέση τους στις politically correct αντιλήψεις, ενώ η συγκίνηση μπροστά στο φυσικό τοπίο υποκαταστάθηκε απ' το οικολογικό καθήκον.
Ετσι, με την επιθυμία να έχει περιοριστεί στην ενδοκρινολογική της βαθμίδα, δίχως ίχνος πνευματικής θέλησης ή αγάπης, και καθώς τα συναισθήματα εννοούνταν σαν απλές ανταλλαγές αμινοξέων, για να μην πούμε και για το κύρος που αποδιδόταν επίσημα σε γελοίες θεωρίες οι οποίες περιέγραφαν το μοντέλο της συνείδησης σαν ένα κύκλωμα νευροδιαβιβαστών, η ζωή των υποκειμένων σκηνοθετήθηκε στην κυριολεξία της, με τους όρους ενός αποκλειστικά βιολογικού φαινομένου, όπου η φύση επέβαλλε, δήθεν, ένα άθροισμα θετικών και αρνητικών αυτοματισμών, εν είδει δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όπως στο ζωικό βασίλειο, όπου μπορούσε κανείς άνετα να διαπιστώσει την ορθότητα των προβλέψεων του Παβλόφ.
Ομως, πέραν απ' οτιδήποτε άλλο, το γεγονός ότι η βιοηθική ήρθε να σημάνει το τέλος της ηθικής, είναι κάτι περισσότερο από προφανές στο κραυγαλέο έλλειμμα της αίσθησης των ορίων, τα οποία μετατοπίζονται από στιγμή σε στιγμή προς το τελικό βάραθρο της πλήρους αδιαφορίας για τις συνέπειες. Μεταξύ μας, ο Γιώργος Κουμάντος, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής (αυτό σας μάρανε, κύριοι, το να έχετε δική σας, εθνική επιτροπή!), θα μπορούσε να έχει καταλάβει, έστω και αν είναι καθηγητής πανεπιστημίου, κάτι περισσότερο απ' αυτό που υπονοεί η αμέριμνη γνωμοδότηση υπέρ της διακοπής της κύησης προβληματικών εμβρύων. Κάθε γυναίκα γνωρίζει ότι, ναι, αυτό είναι ευλογία, στην περίπτωση που το έμβρυο κυοφορείται στη δική της μήτρα: υποθέτει ωστόσο κανείς πως ο καθηγητής πληρώνεται για να μας ειδοποιεί σχετικά με κινδύνους απείρως σοβαρότερους εκείνου που απειλεί την κάθε συγκεκριμένη υποψήφια μητέρα. Κάνω λάθος;
Πράγματι, η βιοηθική, αν ήταν όντως υπόλογη στην ηθική, θα καλείτο να προστατέψει όχι την εκάστοτε εγκυμονούσα αλλά την κοινωνία συνολικά, αντιλαμβανόμενη την εγγύηση του ορίου, ως αγαθού που προέχει. Για παράδειγμα, όταν επιτρέπεις την επιλογή του φύλου του παιδιού «για ιατρικούς λόγους», ποιος θέτει το όριο κατά την αποσαφήνιση του τι θα θεωρείται αύριο ασθένεια; Ηδη τα γηρατειά, αν μου επιτρέπετε την υπερβολή, θεωρούνται κάτι σαν αφροδίσιο νόσημα που μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή των γονέων: καθώς γεννιέσαι, είσαι εξ υποθέσεως φορέας της ασθένειας και καταδικασμένος να υποδεχτείς, όπου να 'ναι, τα συμπτώματα. Οι πλαστικοί χειρουργοί το πιστεύουν ανεπιφύλακτα.
Αν ισχύει ότι ο γονέας που διαλέγει το χρώμα των ματιών ή των μαλλιών του παιδιού του είναι ένας ευτυχής άνθρωπος ο οποίος δεν βλάπτει, φαινομενικά, κανέναν, αυτό πάντως δεν αφήνει ασυγκίνητους τους καθηγητές της κλάσεως του Κουμάντου. Ασυγκίνητοι μένουν, απεναντίας, όταν τους θυμίσεις ότι το ζήτημα δεν εξαντλείται στην ευκαιριακή αυτή ικανοποίηση, αλλά στο κατά πόσον η τελευταία, και με δεδομένη τη βεβαιότητα ότι τα όρια θα διολισθαίνουν επ' άπειρον, προαναγγέλλει την ανάδυση ενός είδους βιοτεχνολογικής φεουδαρχίας. Αυτό δεν θίγεται, παρά μόνον πολύ αόριστα και επί τροχάδην. Και ενώ ο Κουμάντος αναπαύεται στις δάφνες του, εμείς φτάνουμε ένα μόλις βήμα απ' την έναρξη της δεύτερης φάσης του προγράμματος για τον γενετικό επανασχεδιασμό των Αρίων.
Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007
Η αλήθεια για το βίντεο με τα βασανιστήρια (και μερικές ακόμη σκέψεις)…
…είναι πιο εφιαλτική από ότι νομίζουν οι κυβερνώντες.
Τι λένε εδώ και δύο μέρες ο Πολύδωρας, οι ανώνυμες πηγές της κυβέρνησης, οι σχολιαστές των παραθύρων και οι τηλεπαρουσιαστές;
Ότι το βιντεάκι «ανέβηκε από τους αναρχικούς» και από το «indymedia».
Ο υπουργός μάλιστα αναρωτιέται δημόσια –ΕΝΩ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ- για το «τάϊμινγκ» της δημοσίευσης του βίντεο και του τι εξυπηρετεί…
Η υποκρισία στο απόγειό της ή μήπως τρέμουν την πραγματικότητα;
Γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά τις δυνατότητές τους.
Ποια είναι η αλήθεια;
Το βίντεο δεν βγήκε στο YouTube ούτε από τους αναρχικούς ούτε από τους κυβερνο-δημοσιογράφους ούτε από κάποιο κομματικό επιτελείο ούτε από κάποια οργάνωση ούτε από όποιον μπορούν να φανταστούν αν στύψουν το ανύπαρκτο μυαλό τους.
Κι από εκεί και πέρα άρχισε να σχηματίζεται η χιονοστιβάδα που έφτασε μέχρι τον πρωθυπουργό.
Το γεγονός αυτό δεν υποβαθμίζει την υπόθεση!
Κάθε άλλο!
Πολύ θα βόλευε τους κρατούντες και τους τηλεδημοσιογράφους όλη η ιστορία να ξεκίνησε από έναν «χώρο».
Οι «χώροι» είναι πάντοτε ελέγξιμοι!
Αλλά κι αν ακόμη δεν είναι τους φορτώνεις μια πρόθεση και ξεμπερδεύεις!
Δυστυχώς γι αυτούς τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Η πληροφορία έχει πλέον απελευθερωθεί και από τους «χώρους» και από τις «προθέσεις» κάποιων.
Μεταφέρεται εντελώς ανεξέλεγκτα, μπορεί να εμφανιστεί από το «πουθενά» και από τον καθένα.
Το φαινόμενο (το οποίο ξεκίνησε με τη φοβερή σκηνή του ξυλοδαρμού ενός έγχρωμου από αστυνομικούς σε αυτικινητόδρομο του Λος Αντζελες και ήταν η πρώτη φορά που ένας πολίτης με ερασιτεχνική κάμερα τράβηξε κάτι τέτοιο στο δρόμο) φτάνει γιγαντωμένο στις μέρες μας. Και θα γιγαντωθεί ακόμη περισσότερο.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχουν εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες βίντεο κρατικής αυθαιρεσίες αλλά και σκηνών ιδιωτικής βίας στα κινητά πολλών Ελλήνων που είτε είχαν άμεση συμμετοχή είτε «τραβούσαν» χωρίς να έχουν γίνει αντιληπτοί.
Μόνο τις τελευταίες μέρες έχω δει αρκετά από αυτά. Μερικά είναι πραγματικά αποτρόπαια. Είναι θέμα χρόνου να βγουν στον αέρα. Ηδη όμως κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι.
Εχω δει βίντεο που έχουν τραβηχτεί σε αστυνομικά τμήματα, σε τουαλέτες, σε σχολεία, σε πανεπιστημιακές σχολές, σε καφετέριες, σε στρατιωτικές μονάδες. Από «αθώες» τσόντες μέχρι βαρύτατες κακοποιήσεις σεξουαλικές και όχι μόνο.
Οποιος πιστέψει ότι αυτό έχει ΜΟΝΟ τα θετικά μιας ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ των Πολιτών πλανάται οικτρά! Η χυδαιότητα περισσεύει! Για να σκηνοθετηθεί και να γυριστεί ένα τέτοιο βιντεάκι κάποιοι βιώνουν την κόλαση!
Οποιος πιστέψει ότι ΜΟΝΟ οι ατασθαλίες της κάθε εξουσίας εμφανίζονται εκεί μέσα, επίσης πλανάται! Υπάρχει πλούσιο υλικό κλειδαρότρυπας!
Οποιος πιστέψει ότι μπορεί να αναχαιτίσει ή να καταστείλει το φαινόμενο κοιμάται ύπνο βαθύ!
Και θα πρέπει να πούμε ότι αν διαμαρτυρόμαστε (και δικαίως!) για τις 100, 200, 1000 κάμερες που μας παρακολουθούν εκεί έξω, θα πρέπει να την ίδια στιγμή να ξέρουμε ότι 2.000.000 κινητά και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές (μια απίστευτη υπεροπλία) μπορούν να κάνουν το ίδιο. Και για το καλό και για το κακό!
Ταυτόχρονα, η «σκηνοθεσία» ψεύτικων βίντεο είναι εφικτή σχεδόν από τον καθένα! Τα «μέσα» για να στηθεί ένα ψεύτικο βιντεάκι υπάρχουν σχεδόν σε κάθε υπολογιστή και στο μυαλό πολλών ανθρώπων.
Το ίδιο μέσο που μπορεί να αποκαλύψει την κατάφορη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως αυτό στο Α.Τ. της Ομόνοιας), μπορεί και να καταστρέψει έναν άνθρωπο που συνελήφθη σε μια ιδιωτική του στιγμή. Το ίδιο το μέσο μπορεί να γίνει αιτία για εγκληματικές πράξεις (βιντεοσκόπιση σκληρού πορνό με πραγματικά θύματα).
Που καταλήγουμε;
Στην τεράστια ανάγκη για πιο Ενεργούς Πολίτες! Για ανθρώπους που θα μπορούν να ξεχωρίζουν την κακή από την καλή χρήση.
Ακόμη δεν έχουμε δει ούτε τα χειρότερα ούτε και τα καλύτερα…
Και τα δύο ΚΑΝ δεν τα υποπτευόμαστε σήμερα!
...
...
Το βίντεο κυκλοφορούσε ένα χρόνο από κινητό σε κινητό
Ο Kabamaru Igano γράφει σχετικά:
Για να μην παρεξηγούμαι...
Από τότε που ανέβασα το εγλκηματικό βίντεο στο Youtube έχει ξεσπάσει μια θύελλα αντιδράσεων και πολλά λέγονται και για μένα, αλλά και ότι έχω κάποια σχέση με το θέμα...
Για όσους λοιπόν δεν γνωρίζουν σας δείχνω το μήνυμα που άφησα στο Indymedia προς αποφυγή παρεξηγήσεων...
**************************
Φτάνει το ρεζιλίκι!!!
από Kabamaru Igano (youtube: hitthat1983) 8:56μμ, Κυριακή 17 Ιουνίου 2007
Καλησπέρα σε όλους... Άφησα και χθές ένα μήνυμα αλλά δεν το προσέξατε...
Θέλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου, οτί δεν επικρωτώ την πράξη των αστυνομικών αλλά την καταδικάζω. Γιατι όταν βλέπεις μια τέτοια βαρβαρότητα απέναντι σε ανθρώπους και όταν επίσης παιδάκια ηλικίας 14 χρονών το βλέπουν στα κινητά τους και διασκεδάζουν, τότε σου γυρνάνε τα έντερα... Έτσι θα μεγαλώσουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας; Βλέποντας τέτοιες αισχρές πράξεις βασανισμών; Φανταστήτε τι έχουν να κάνουν αυτά τα παιδιά σε αλλοδαπούς συμμαθητές τους ή αν αύριο μεθαύριο μεγαλώσουν και γίνουν εκπρώσοποι του νόμου.
Επίσης αν πρέπει να τιμωρηθούν οι 2 "δράστες" για κλοπή, υπάρχει το δικαστήριο και στην συνέχεια η φυλακή. Γι'αυτό ονομαζεται και σωφρονιστικό ίρδυμα. Δεν έχει δικαίωμα κανείς, ότι και αν έκαναν και όποιας εθνικότητας και αν είναι, να τους βασανίσει έτσι...
Γι'αυτό ανέβασα το βίντεο στο Youtube, αμέσως μόλις έπεσε στα χέρια μου.
Θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω πως η χρονική στιγμή της προβολής του βίντεο δεν έχει καμία σχέση με τον ξυλοδαρμο του αστυνομικού των ΜΑΤ.
Θα ήθελα να προωθηθεί αυτό το μύνημα ακόμα πιο πάνω για να καταλάβουν, οι πολιτικοί μας, αλλά και ο απλός λαός οτί δεν έχω καμία σκοπιμότητα, ούτε όφελος από όλα αυτά... Απλά να σταματήσει αυτή η απανθρωπιά σε αυτή τη χώρα...
LINK: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=719730
...
Ιστορία δεν σημαίνει νεκροφιλία
Ο Αντώνης Λιάκος εξηγεί γιατί ο ιστορικός, αν πρέπει να είναι ανατόμος χρειάζεται λεπτά εργαλεία ανάλυσης και όχι τον μπαλτά του χασάπη
- Ο ιστορικός πρέπει να είναι ψυχρός ανατόμος και αποστασιοποιημένος;
«Αν συμφωνήσουμε ότι πρέπει να είναι ανατόμος σημαίνει ότι χρειάζεται λεπτά εργαλεία ανάλυσης και όχι τον μπαλτά του χασάπη. Αυτό το τονίζω γιατί πολλές από τις συζητήσεις που αφορούν το παρελθόν χρησιμοποιούν χοντροκομμένες κατηγορίες και εργαλεία τα οποία απλώς αναπαράγουν διχοστασίες του παρελθόντος και δεν οδηγούν σε καινούργιες συνθετικές ερμηνείες. Π.χ., η συζήτηση που διεξάγεται στη χώρα μας για την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Εξυπακούεται ότι ο ιστορικός πρέπει να βάλει τα πάθη του στην άκρη και να είναι νηφάλιος, αλλά το συναίσθημα είναι σύμφυτο με την ιστορική διαδικασία σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο από όσο νομίζουμε. Η διαδικασία της εξιστόρησης περιέχει την αίσθηση της απώλειας, της αποξένωσης και της συμφιλίωσης με το αντικείμενο της μελέτης-επιθυμίας. Πρόκειται και πάλι για μια κοινωνική διαδικασία στην οποία εγγράφεται ο/η ιστορικός ως άτομο. Γι' αυτό και η αναφορά στο παράδειγμα της ψυχανάλυσης και στη διαδικασία του πένθους και της επεξεργασίας στο βιβλίο».
[...]
- Πώς συνδυάζεται αυτή η ας την πούμε επικοινωνιακή έκρηξη της Ιστορίας με την άρνηση της Ιστορίας σε μια σειρά δημόσιες εκδηλώσεις των τελευταίων χρόνων (Μακεδονία, ταυτότητες, εθνικοί μύθοι κτλ.); «Στο μυαλό όσων πρωτοστάτησαν στις εκδηλώσεις αυτές πρόκειται όχι για άρνηση αλλά για κατάφαση Ιστορίας. Οι κρίσεις αυτές έχουν κοινό ιστορικό υπόβαθρο ότι "η Ιστορία μας κινδυνεύει". Αλλά δεν πρόκειται για Ιστορία. Τα φαντάσματα του παρελθόντος μάς τυραννούν όταν δεν τα ιστορικοποιούμε. Οι μνημονικές κρίσεις ανακύπτουν γιατί είμαστε δέσμιοι ιστορικών αντιλήψεων άλλων εποχών. Δεν μπορείς να βλέπεις τα σημερινά Βαλκάνια με την ιστορία της εποχής των Βαλκανικών Πολέμων, όταν ο Σπυρίδων Λάμπρος έλεγε ότι η πένα του ήταν και λόγχη του στρατιώτη. Οι ιστορικές ψευδαισθήσεις, οι ανικανοποίητες μνήμες, είναι μέρος του αναδυόμενου ενδιαφέροντος για το παρελθόν. Δεν αρκεί κανείς να αναμασάει αποσπάσματα από αρχαίους συγγραφείς ή να επαναλαμβάνει γεγονότα αν δεν μπορεί να τα κατανοήσει, αν δεν καταλαβαίνει τις διαδικασίες της ιστορικοποίησης. Δυστυχώς από την εκπαίδευσή μας, και από την πανεπιστημιακή ακόμη, λείπει ο αναστοχασμός πάνω στην Ιστορία». - Γιατί έχουμε ανάγκη να ζούμε με ιστορικές ψευδαισθήσεις; «Και στην προσωπική μας ζωή δεν αφηνόμαστε σε κάποιες ψευδαισθήσεις; Διαφορετικά ο κόσμος θα ήταν δύσκολα υποφερτός. Υπάρχει ένα δημοτικό τραγούδι που λέει "αλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και λυπούμαι". Η Ιστορία, όπως και η προσωπική μας ιστορία, δεν είναι περιβόλι με ρόδα. Η ψευδαίσθηση έχει πολλές μορφές: αμνησία, αποσιώπηση, απώθηση αλλά και υπεραναπλήρωση με μυθικές εκδοχές της Ιστορίας. Συμπαθητικές βέβαια οι ψευδαισθήσεις όταν ρεμβάζουμε στα αρχαία ερείπια, επικίνδυνες όμως όταν γίνονται όργανο πολιτικής, εξωτερικής ή εκπαιδευτικής, πολιτισμικής κτλ. Ο Σεφέρης έχει αναλύσει πολύ καλά τη νεοελληνική περίπτωση στο ποίημα που λέει ότι ξύπνησα με ένα μαρμάρινο άγαλμα στα χέρια που δεν ξέρω τι να το κάνω, καθώς με τραβάει στο όνειρο ενώ προσπαθώ να βγω από αυτό». - Η αντιπαράθεση για το βιβλίο της Ιστορίας Στ´ δημοτικού μήπως οδηγήσει σε μια «εκπαιδευτική ιστορία», σε έναν «ιστορικό κανόνα» φτιαγμένο ειδικά για την εκπαίδευση, του τύπου «τι λέμε και τι δεν λέμε στα παιδιά»; Πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο ή όχι; «Η σχολική ιστορία είναι μια επίσημη ιστορία και λίγη σχέση έχει με τις ιστορικές σπουδές όπως αυτές καλλιεργούνται στην ιστορική κοινότητα, στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα. Τα παιδιά βρίσκουν το μάθημα εξαιρετικά βαρετό. Είναι δύσκολο να ανοίξει ένας δρόμος να διδαχθούν την Ιστορία διαφορετικά και απόδειξη ο ορυμαγδός που ξεσηκώθηκε για το εγχειρίδιο της Στ' δημοτικού μόλις ξέφυγε δειλά δειλά από την πεπατημένη. Ποιος θα τολμήσει κάτι διαφορετικό, κάτι ενδιαφέρον και ρηξικέλευθο με την τρομοκρατία που ασκήθηκε; Τι λέμε και τι δεν λέμε στα παιδιά είναι ασφαλώς πρόβλημα. To ζήτημα είναι πώς θα τους δημιουργήσουμε ιστορική συνείδηση, πώς θα κινητοποιήσουμε το ενδιαφέρον τους για την Ιστορία, πώς θα τα μάθουμε να σκέπτονται ιστορικά. Οχι πώς θα αποστηθίζουν το εθνικό πιστεύω. Αν αποσυρθεί το εγχειρίδιο, η μόνη που θα επωφεληθεί θα είναι η ακραία πολιτική και θρησκευτική Δεξιά και η δημαγωγική ασχετοσύνη». - Την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές, λες σε κάποιο σημείο του βιβλίου. Αλλά και οι ηττημένοι εκδικούνται. Ποιο είναι το μέσο της εκδίκησής τους; «Η ιστορική γραφή και η μνημειοποίηση του παρελθόντος υπήρξε στοιχείο της κρατικής συνέχειας. Αν η αλήθεια όμως διαθέτει συμβολική δύναμη, γίνεται και αντικείμενο διεκδίκησης ανάμεσα σε εξουσία και αντιεξουσία. Η Ιστορία είναι ένα πεδίο όπου μάχονται για δεύτερη φορά, συμβολικά, οι νικητές με τους ηττημένους. Ο Ηρόδοτος έγραψε από την πλευρά των νικητών, ο Θουκυδίδης όμως από την πλευρά των ηττημένων. Αν οι νικητές ενδιαφέρονται να καταγράψουν και να μνημειοποιήσουν τη νίκη τους, οι νικημένοι ενδιαφέρονται για τις αιτίες της ήττας τους. Δεν τους ενδιαφέρει μόνο το τι έγινε αλλά και το γιατί. Βλέπουν περισσότερες διαστάσεις και έχουν πιο σύνθετο λόγο. Η ανανέωση του προβληματισμού της Ιστορίας προέρχεται από την ιστορία των ηττημένων. Η σύγχρονη εποχή κατέγραψε την επάνοδο των ηττημένων, των κρυμμένων, του απωθημένου σε πολλά πεδία. Η καταγραφή της μνήμης, η προφορική ιστορία, η ιστορία "από τα κάτω", η ιστορία του κύκλου της ζωής, ήταν μερικές από τις μορφές που πήρε αυτή η ιστορία. Αλλωστε μεταβλήθηκε και η σύνθεση του πληθυσμού των ιστορικών. Κάποτε οι ιστορικοί ήταν άνδρες, λευκοί και πλούσιοι. Σήμερα ο ερευνητικός πληθυσμός των ιστορητών μοιάζει στα έμφυλα, κοινωνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά του ολοένα και περισσότερο με τον πληθυσμό των ιστορουμένων. Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο τον τρόπο με τον οποίο το παρελθόν γίνεται Ιστορία».
Κυριακή, Ιουνίου 17, 2007
Εναλλακτική δημοσιογραφία και διάχυση της πληροφορίας: το παράδειγμα του ξυλοδαρμού στο τμήμα Ομονοίας.
[...]
Όλοι αυτοί όμως υπολόγιζαν χωρίς την ταχύτητα διάχυσης της πληροφορίας στο διαδίκτυο και την δύναμη εκατοντάδων ή και χιλιάδων ατόμων που δεν είναι πλέον διαθετιμένοι να υποστούν τα ΜΜΕ αλλά είναι αποφασισμένοι να τα διαμορφώσουν οι ίδιοι στο βαθμό που μπορούν.
Dont hate the media, be the media.
[...]
Σάββατο, Ιουνίου 16, 2007
ΜΠΑΤΣΟΙ – ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ – ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Ετσι ήσαν!
Ετσι είναι τώρα!
Κι έτσι θα είναι πάντοτε!
Το πιο άθλιο, το πιο αλλοτριωμένο, το πιο εγκληματικό κομμάτι της κοινωνίας.
Χωρίς καμιά εξαίρεση. Εκπαιδευμένοι να εξευτελίζουν και να βασανίζουν. Από τον αρχηγό τους μέχρι τον τελευταίο τροχονόμο. (Αρκετά πια με τις «παπαριές» που θα πουν κάποιοι πως τάχα «ΑΥΤΟ το ρεμάλι είναι η εξαίρεση»! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ!)
Γράψανε οι :
Arxedia media , Shades , Τσοκ Τσοκ, jim_hellas, siteseein.gr, Rizobreaker, hint.gr, alekos, SPY, ΠΡΕΖΑ ΤV, Νικος Σμυρναιος, Λογοθέτης, nylon, monaxikoslikos, KIKO,Αντιδράσεις των κομμάτων
«Η κυβέρνηση, έχει βαριά ευθύνη για την κομματικοποίηση της Αστυνομίας και τα φαινόμενα διάλυσης στους κόλπους της» δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου. «Ο Έλληνας πολίτης, αισθάνεται απροστάτευτος στην πόλη και την ύπαιθρο. Το αίσθημα ασφαλείας έχει εκλείψει. Ταυτόχρονα, η ευνοιοκρατία των 'ημετέρων' αποχαλινώνει συμπεριφορές στους κόλπους της Αστυνομίας που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω.
»Προσθέτως, η ατιμωρησία αστυνομικών που ευθύνονται για βάναυσες παραβιάσεις δικαιωμάτων τύπου «ζαρντινιέρας», συμβάλει στην χωρίς συνέπειες επανάληψη αυτών των κρουσμάτων αυθαιρεσίας και αστυνομικής βίας. Η πολιτική και επιχειρησιακή ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, σε συνδυασμό με την επιχειρησιακή ανικανότητα της κομματικά διορισμένης ηγεσίας της Αστυνομίας, γεννά μείζον θέμα για την ασφάλεια του πολίτη. Οι ευθύνες του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Πολύδωρα και της κυβέρνησης είναι αυτονόητες και αυταπόδεικτες. Και ο κ. Καραμανλής, αντί να διαρρέει τη δυσαρέσκειά του, έχει ο ίδιος στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη της κυβέρνησής του» καταλήγει ο κ. Ευθυμίου.
To KKE με ανακοίνωσή του επισημαίνει πως «το περιστατικό με τον βασανισμό από την Ασφάλεια των δύο Αλβανόπουλων, που ήρθε στην επιφάνεια, δε φτάνει να προκαλεί αισθήματα οργής και αγανάκτησης, ούτε ξεπλένεται με τις όποιες τιμωρίες των βασανιστών. Το θέμα είναι βαθύτερο και βαθιά πολιτικό και δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Δείχνει το καθεστώς που επικρατεί στα Σώματα Ασφαλείας και τη διαπαιδαγώγηση των μελών τους, άρα αναδείχνει τις ευθύνες των κυβερνήσεων όλων των προηγούμενων χρόνων και της σημερινής της ΝΔ. Το ΚΚΕ καταγγέλλει το απαράδεκτο γεγονός και καλεί τον λαό να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα».
«Εξεγείρεται κάθε δημοκρατική συνείδηση μπροστά στις σκηνές τύπου φυλακών 'Αμπού Γκράιμπ', που είδαν το φως στο Διαδίκτυο. Σκηνές βαρβαρότητας από βασανιστήρια σε βάρος ανηλίκων αλλοδαπών σε Αστυνομικό Τμήμα, που έχει γνωστό βεβαρημένο παρελθόν. Το κακό έχει παραγίνει. Υπάρχουν ευθύνες και πρέπει να αναληφθούν. Τι περιμένει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης για να παραιτηθεί;» δήλωσε από τον ΣΥΝ ο κ. Π.Τριγάζης.
Πέμπτη, Ιουνίου 14, 2007
"Δεξιό κύμα, ωκεάνιο...
Ομάδα Δράσης για την Ψηφιακή Ασφάλεια (DART)
Και ΝΑ τα δύσκολα τώρα...
Όταν κάποιοι έλεγαν «ρυθμιστείτε πριν σας ρυθμίσουν», δυστυχώς είχαν δίκιο!
Αυτή είναι η Ομάδα που θα ξεκινήσει να μας ρυθμίζει:
«…έχει συντονιστή τον Ειδικό Γραμματέα Ψηφιακού Σχεδιασμού, καθηγητή Βασίλη Ασημακόπουλο, και αποτελείται από τους: Ν.Κουλούρη, αντιπρόεδρο Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), Ι.Βενιέρη, μέλος Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), Ν.Βασιλάκο, πρόεδρο Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Internet (ΕΕΧΙ) και Μ.Σφακιανάκη, προϊστάμενο Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Όπως ανέφερε ο κ. Αλογοσκούφης, η Ομάδα θα επανδρώνεται επίσης με έμπειρα στελέχη από το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Θα συνεργάζεται επίσης με οποιοδήποτε άλλο φορέα επιθυμεί να συνδράμει στο έργο της.»
Εμείς ας συνεχίσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα!
(Διάλεξαν και την κατάλληλη Ημέρα να το ανακοινώσουν!)
Περί ανωνυμίας και λογοκρισίας διευκρινίσεις (Α’ ΜΕΡΟΣ: Ανωνυμία)
Είναι φανερό ότι στις συζητήσεις περί «ανωνυμίας», «ψευδωνυμίας», «λογοκρισίας», «ρυθμίσεων», «αυτορυθμίσεων» και «δεοντολογίας» στα ιστολόγια, πολλές φορές επικρατεί η πλήρης σύγχυση. Λογικό, ως ένα σημείο, αν σκεφτεί κανείς ότι αφ’ ενός το φαινόμενο είναι πολύ καινούργιο και αφ’ ετέρου διότι ΟΥΤΕ και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν τουλάχιστον οι όροι όσο γίνεται περισσότερο.
Τι εννοούμε όταν λέμε Ανωνυμία στα ιστολόγια;
- ανωνυμία η [anonimía] O25 : 1α.απόκρυψη ή άγνοια του ονόματος κάποιου προσώπου: O δωρητής θέλησε να κρατήσει την ~ του. Kρύβεται πίσω από την ~, για να συκοφαντεί ανενόχλητος. β. έλλειψη ονόματος: H ~ ενός δρόμου. || H ~ χρηματιστηριακών τίτλων, όταν δεν αναφέρεται το όνομα του κατόχου τους. 2. η ιδιότητα εκείνου που είναι ανώνυμος, άσημος: H ~ του πλήθους. Προσπάθησε να ξεφύγει από την ~ και να γίνει γνωστός σε όλη την Eλλάδα. || H ~ των μεγαλουπόλεων, όπου το άτομο είναι μια ανώνυμη μονάδα. [λόγ. < ελνστ. ἀνωνυμία `έλλειψη ονόματος΄ κατά τη σημ. της λ. ανώνυμος1]
- Τα μη υπογεγραμμένα ΣΧΟΛΙΑ κάτω από ΠΟΣΤ. Όταν δηλαδή κάποιος επιλέγει να σχολιάσει χωρίς να συμπληρώσει (έστω και με ψευδώνυμο) τα σχετικά πλαίσια.
- ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ανώνυμα ιστολόγια (άρα και ανώνυμα ποστ). Υπάρχουν μόνο ΕΠΩΝΥΜΑ ή/και ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ ιστολόγια.
- Οι ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ δεν ταυτίζονται με τα λεγόμενα ΤΡΟΛ. Ενας «ανώνυμος» ΔΕΝ είναι πάντοτε ΤΡΟΛ και ένα ΤΡΟΛ δεν είναι πάντοτε «ανώνυμο» (συνήθως είναι ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ή έχει ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ).
- Η ανωνυμία υποστηρίζεται ως ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ που παρέχεται σε ΚΑΘΕ χρήστη που θέλει να σχολιάσει σε ένα άλλο ιστολόγιο (τουλάχιστον από τις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες δημιουργίας ιστολογίων).
- Ο «ιδιοκτήτης» ενός ιστολογίου ΕΧΕΙ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (άρα ΚΑΙ το δικαίωμα – διότι το να έχει τεχνικά τη δυνατότητα αλλά να ΜΗΝ έχεις το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να την χρησιμοποιήσεις είναι παράλογο) να ΜΗΝ επιτρέπει ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.
- Ο «ιδιοκτήτης» ενός ιστολογίου ΕΧΕΙ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (άρα ΚΑΙ το δικαίωμα) να ΕΠΙΛΕΓΕΙ ποια ΣΧΟΛΙΑ θα δημοσιευτούν είτε αυτά είναι ανώνυμα είτε ψευδώνυμα είτε και επώνυμα. Τεχνικά και νομικά δεν υπάρχει θέμα ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ ή ΟΧΙ αυτού του δικαιώματος.
- Η Κατάχρηση του δικαιώματος επιλογής δημοσίευσης σχολίων είναι καθάρα ΗΘΙΚΟ ή ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ζήτημα.
- Η ανωνυμία προστατεύεται από τους ΝΟΜΟΥΣ (διεθνείς και εθνικούς) χωρίς όμως να επιβάλλεται.
- Η ανωνυμία δεν προστατεύει τον χρήστη και δεν προστατεύεται (από τον νόμο) σε περιπτώσεις παραβίασης των νόμων (π.χ. περί συκοφαντικής δυσφήμισης).
- Παρ’ όλο που προστατεύεται από του ΝΟΜΟΥΣ υπάρχει πλήθος καταγεγραμμένων παραβιάσεων της ανωνυμίας σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
- Κι όμως: ΤΕΧΝΙΚΑ η ανωνυμία ΔΕΝ υφίσταται. Τα πάντα καταγράφονται, το λιγότερο σε έναν διακομιστή (server).
Παγκόσμια ημέρα χρηστών ιστολογίων
Ιστολόγια: Επέτειος περισυλλογής
Απόσπασμα:
[...]
Ο κώδικας τιμής των κυβερνοναυτών
Από τα σοβαρότερα ζητήματα που έχουν επισημανθεί από την ανάπτυξη των ιστολογίων (blogs) είναι αυτό της ανώνυμης και ανεξέλεγκτης δημοσίευσης πληροφοριών στο Διαδίκτυο. Από τη μια, οι οπαδοί του φιλελεύθερου ίντερνετ θεωρούν πως η καλή συμπεριφορά των κυβερνοναυτών θα ελέγχεται μέσα από μια διαδικασία μελλοντικής αυτορρύθμισης ενώ οι λιγότερο αισιόδοξοι ζητούν να θεσπισθεί άμεσα σαφής δεοντολογικός κώδικας. Δύο συγγραφείς και bloggers εξηγούν στην «Κ» το θέμα και από τις δύο πλευρές.
Αλέξης Σταμάτης (alexistamatis2. blogspot. com/): «Υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι με απωθημένα που ξημεροβραδιάζονται στα μπλογκ και πετάνε κακίες, οι λεγόμενοι trolls. Είναι γραφικά αυτά τα πράγματα αλλά θα τα χωνέψει το ίδιο το μέσον. Το μπλογκ βασίζεται στην ανωνυμία, ο καθένας δεν έχει τη δυνατότητα να γράφει με το όνομά του. Δεν είμαι κατά των κρυπτωνύμων αρκεί να χρησιμοποιείται θετικά η διπλή ελευθερία: του να γράφεις ό,τι θέλεις και να μη χρησιμοποιείς το όνομά σου. Το θέμα δεν είναι να λογοκρίνεις έναν χώρο αλλά ο ίδιος ο χώρος να βρει την αυτορρύθμισή του. Εξάλλου, πολλοί γνωστοί μπλόγκερ, που δεν ξέρουμε ποιοι είναι, έγιναν γνωστοί με τα ψευδώνυμά τους. Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι ανώνυμοι σχολιαστές, οι οποίοι εκμεταλλεύονται αυτή την ελευθερία και γράφουν πράγματα χυδαία. Ο καλύτερος τρόπος είναι να μη δίνεις σημασία σε τέτοιες συμπεριφορές. Στην αρχή και εγώ τσαντιζόμουν με κάτι τέτοιο αλλά στο τέλος έπαψα να δίνω σημασία».
Μανώλης Ανδριωτάκης (http: //andriotakis. wordpress. com/): «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η έλλειψη παιδείας, μια κοινωνία εντελώς αδαής προς την τεχνολογία και όσα συνεπάγονται απ’ αυτήν μπορεί να είναι ικανή για τα πάντα. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένα διαδίκτυο που να είναι υγιές χωρίς μια ρύθμιση. Δεν πιστεύω γενικότερα στην αυτορρύθμιση, όπως διακονείται από το φιλελεύθερο δόγμα. Θα επιθυμούσα κάτι που θα προέκυπτε από διάλογο των εμπλεκόμενων φορέων. Αν δεν συμβεί τότε οι τηλεοράσεις θα εξακολουθούν να παρουσιάζουν το διαδίκτυο ως κάτι γεμάτο από παιδεραστές και κλέφτες πιστωτικών καρτών. Οσον αφορά την ανωνυμία, αυτό απορρέει από το ζήτημα της αξιοπιστίας. Ποιο μέσο έγινε αξιόπιστο χωρίς να στηρίζεται στην επωνυμία των απόψεων που εκφέρονται εκεί; Ποια αξιοπιστία έχει ένα τέτοιο μέσον; Αν εσείς, για παράδειγμα, όταν ζητήσατε την άποψή μου είχατε παρουσιαστεί ως Giorgos 13, μάλλον δεν θα δεχόμουν να σας μιλήσω».
[...]
Τι «βάρος» έχει η πληροφορία;
Τι «βάρος» (εγκυρότητας, αξιοπιστίας, ποιότητας, χρονικότητας) έχει η πληροφορία (π.χ. της περιπέτειας της υγείας του αρχιεπισκόπου) όταν…
Α)… μεταφέρεται από στόμα σε στόμα ως φήμη
Β)… ανακοινώνεται επίσημα από ιατρική ομάδα
Γ)… ανακοινώνεται επίσημα από το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου
Δ)… δημοσιεύεται σε μεγάλη εφημερίδα «σύμφωνα με πηγές»
Ε)… δημοσιεύεται σε δημοσιογραφικό ιστολόγιο «σύμφωνα με πηγές»
ΣΤ)…δημοσιεύεται σε ένα μη-δημοσιογραφικό ιστολόγιο
Ζ)… δημοσιεύεται ως «ανώνυμο» σχόλιο κάτω από ένα ποστ ιστολογίου
Η)… μεταδίδεται από εκπομπή «κοινωνικής κριτικής»
Είναι προφανές ότι η ίδια πληροφορία έχει εντελώς διαφορετικό βάρος σε κάθε περίπτωση…
Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007
i wish i could cook
(απόσπασμα)
[...]
Μάλλον ένα νέο είδος έχει κάνει την εμφάνιση του στον πλανήτη έδω και καιρό, αυτό που ξέραμε ως homo economicus απειλείται με εξαφάνιση και την θέση του καταλαμβάνει ο γνήσιος economicus. Όλες οι πράξεις μας, οι σχέσεις μας, η δημιουργικότητα, οι δεξιότητες,οι ανησυχίες, οι σκέψεις, ο λόγος μας πρέπει να αποκρυπτογραφηθούν με βάση το κίνητρο του οφελιμισμού, να γίνουν προϊοντα προς πώληση, να αποτυπωθούν σε διαγράμματα με δείκτες πώλησης και αγοράς και στο τέλος να μετρήσουμε τα κέρδη μας, τα δικά μας και αυτών που "ξέρουν" την διαδικασία. Στην σύγχρονη κοινωνία οι economicus προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα οφείλουν να είναι συστημικά και κατευθυνόμενα ("συγκεκριμένος στόχος και πλάνο"). Δεν είναι τυχαίο ότι, σημειολογικά, "ο ανθρώπινος παράγοντας" είναι μια έννοια αρνητική που πια αναφέρεται στο απρόβλεπτο που μπορεί να χαλάσει ένα πλάνο μιας ομάδας στελεχών και στην συγκεκριμένη περίπτωση το live του larry gas διοτι τυγχάνει να είναι ακόμη άνθρωπος χωρίς manager.
[...]
Οι όροι μιας κοινότητας εμπεριέχουν μια υποβάθμιση του εγώ και συνειδητοποίηση του εμείς. Είναι δύσκολο, ρευστό και δοκιμάζεται από την συνέχεια, την συνέπεια και την έμπρακτη συνδρομή του καθενός μας. Οι όροι εναλλακτικό και ανεξάρτητο δεν σηματοδοτούν ένα είδος μουσικής αλλά μια μορφή δράσεων και σχέσεων που οφείλουν να έρχονται σε αντίθεση με το συμβατικό και το εξαρτημένο.
[...]
Η αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης και νέων σχέσεων εμπεριέχει φιλίες, έρωτες, παρεξηγήσεις, συγκινήσεις, αποτυχίες, ματαιοδοξίες, εγωπάθειες γιατί πολύ απλά στηρίζεται στον ανθρώπινο παράγοντα. Και αυτό είναι το συναρπαστικό! Η ιστορία που γράφει ο καθένας μας έχει νόημα όταν το μελάνι είναι ακόμη νωπό, γιατί και τα αισθήματα είναι παρόντα. Ας είμαστε σύγχρονοι, όχι μοντέρνοι. Δεν χρειάζεται ούτε πλάνο, ούτε στόχος ούτε επαγγελματισμός. Πήξαμε στους επαγγελματίες της ανάπτυξης, της προόδου και της μεγάλης κλίμακας.
[...]
Δευτέρα, Ιουνίου 11, 2007
Για κακούργημα Βουρλούμης και Ιωαννίδης
Ανωνυμία: Υπέρ ή Κατά (μια περίπτωση: οι Κληρικοί αδελφοποιημένοι…)
Ιδού μια ακόμη περίπτωση-κλειδί για το θέμα της ανωνυμίας στα blogs. Το blog Κληρικοί αδελφοποιημένοι το οποίο έγινε και θέμα στο «Ε» της Κυριακής που μας πέρασε. Τι είναι; Ένα «Μπλογκ αφιερωμένο στους "αδελφοποιημένους" κληρικούς» που «μάχεται σθεναρά στις επάλξεις του ιστολογίου του για την απελευθέρωση των gay κληρικών από την υποκρισία και την καταστολή.» (βλ. και σχετικό ποστ στο Η καλύβα ψηλά στο βουνό )
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ένα τέτοιο blog πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ΜΗΝ είναι ανώνυμο ή ψευδώνυμο (εδώ το υπογράφει κάποιος ιερέας Αβέρκιος). Οι συνέπειες θα ήσαν μάλλον συντριπτικές για όποιον το αποτολμούσε.
Από την άλλη μπαίνει για μια ακόμη φορά το ερώτημα: και πως μπορεί κανείς να ελέγξει την εγκυρότητα των πληροφοριών που δίνει αυτό το ιστολόγιο; Πως δηλαδή μπορεί κάποιος να ξέρει αν ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι το 90% των άγαμων κληρικών είναι ομοφυλόφιλοι; Μπορεί να είναι, μπορεί και όχι!
Τι γίνεται όμως σε αυτή την περίπτωση;
Τι γίνεται αν κάποιος ανώνυμα ή ψευδώνυμα βγει και πει ότι και το 70% των στελεχών της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ είναι ομοφυλόφιλοι, το 64% του Δικαστικού σώματος είναι παιδεραστές, το 85% των ζαχαροπλαστών είναι παρτουζιάρηδες και το 99% των νταλικέρηδων είναι ναρκομανείς;
Το μαχαίρι της ανωνυμίας/ ψευδωνυμίας είναι δίκοπο. Από τη μια μπορεί να ανοίγει ένα τεράστιο θέμα και να του δίνει τις διαστάσεις που κάποιοι θέλουν να κρύψουν (π.χ. της ομοφυλοφιλίας στον κλήρο) από την άλλη μπορεί να γίνει εργαλείο κατασυκοφάντησης ανθρώπων και ομάδων!
Ποιος μπορεί κάποιος να μην σκεφτεί ότι ένα τέτοιο blog δεν είναι στημένη προβοκάτσια από αντι-κληρικούς; Ποιος όμως μπορεί να αγνοήσει ένα τέτοιο θέμα αν αυτό αληθεύει;
Κυριακή, Ιουνίου 10, 2007
Ιστολογική Δεοντολογία: Λογοκρισία στο διαδίκτυο; σοβαρά;
...
λογοκρισία η [loγokrisía] O25 : 1. ο προληπτικός έλεγχος που ασκείται συνήθ. από μια αρχή σε προϊόντα του γραπτού ιδίως λόγου αλλά και σε θεάματα ή ακροάματα (βιβλία, έντυπα, εφημερίδες, επιστολές, κινηματογραφικά ή θεατρικά έργα κτλ.) με δικαίωμα επέμβασης στο περιεχόμενό τους (διαγραφές, τροποποιήσεις, απαγόρευση δημοσιοποίησης, κυκλοφορίας κτλ.): Tο δικτατορικό καθεστώς επέβαλε αυστηρή ~ στον τύπο. Oι επιστολές προς και από τους κρατουμένους υποβάλλονται σε ~ από τη διεύθυνση των φυλακών. Προληπτική ~, ο έλεγχος που ασκείται πριν από τη δημοσιοποίηση, την κυκλοφορία των προϊόντων. (έκφρ.) η ψαλίδα* της λογοκρισίας. 2. η υπηρεσία που ασκεί τον έλεγχο: H ~ έκοψε μερικές σκηνές του έργου, γιατί τις θεώρησε πολύ τολμηρές. [λόγ. λογοκρι(τής) -σία απόδ. γαλλ. censure]
...
...
Παρασκευή, Ιουνίου 08, 2007
Ιστολογική Δεοντολογία: Στα Blogs μπορούν να διαφημίζονται τσιγάρα;
Να μια ερώτηση-κλειδί για το θέμα της Δεοντολογίας και της Ρύθμισης στα ιστολόγια.
Τη στιγμή που με δρακόντειους νόμους απαγορεύεται κάθε είδους διαφήμιση ΤΣΙΓΑΡΩΝ σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, περίπτερα, αφίσες, κινηματογράφους, κινηματογραφικές ταινίες αλλά ΚΑΙ web sites, ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ένας ιστολόγος να τα διαφημίζει μέσα από blog του, άμεσα ή έμμεσα;
Κι αν ο νόμος πει «ΝΑΙ, απαγορεύεται ΚΑΙ στα blogs», πως θα επιβληθεί;
Εάν ένας ανώνυμος blogger ανοίξει ένα ιστολόγιο που θα διαφημίζει τσιγάρα πως θα εντοπιστεί; Πρέπει να εντοπιστεί; Κι αν αυτό το κάνουν μαζικά οι καπνοβιομηχανίες, πως θα αναχαιτιστεί το φαινόμενο;
Τελικά…
Καλοί ή κακοί, οι νόμοι (πρέπει) να ισχύουν για τους ιστολόγους;
Παράλληλο ερώτημα:
Μπορεί η «ανωνυμία» να γίνει Κερκόπορτα και παράνομη, έμμεση διαφήμιση;
(Κι ακόμη για την παραβίαση προσωπικών δεδομένων;)
Ιστολογική Δεοντολογία: ο κώδικας O'Reilly
- Responsibility for our own words
- Nothing we wouldn't say in person
- Connect privately first
- Take action against attacks
- a) No anonymous comments OR b) No pseudonymous comments
- Ignore the trolls
- Encourage enforcement of terms of service
- Keep our sources private
- Discretion to delete comments
- Do no harm
Alternative versions created here.
- Alternate Code of Conduct - another proposed code of conduct for bloggers, based on the Gentoo Linux code of conduct. More concise and based on human action than technological implementation.
- Personal code
- Free expression
- Scale of conduct
- Mutual respect
- Tim O'Reilly's original post calling for guidelines (2007-03-31)
- Tim O'Reilly's first draft of these guidelines (2007-04-08)
- Tim O'Reilly's take on reactions to the first draft (2007-04-11)
- Blogher Community Guidelines
- Desirable Roasted Coffee Code of Blogging Ethics - from December 2004.
- MilBlogs Rules of Engagement - drafted May 2005, updated April 2007.
- Nethic Charter, a Code of Conduct for bloggers - The Associated Humans, Feb. 2006, Charter adopted by French political parties.
- Yehuda's Blogger Code of Ethics - Posted a week or two before the Kathy Sierra incident.
- Wikipedia article about the Blogger's Code of Conduct
- Jon Garfunkle's Proposal - "Jon, your post at Comment Management Responsibility: A Proposal is very detailed and thought provoking, as well as way more comprehensive than anything I'd thought so far." (Tim O'Reilly, in comments to his 3rd post, 12th April)
Ιστολογική Δεοντολογία: Περί Ανωνυμίας (κείμενα και post)
Για σκέψου...: Blogs και ανωνυμία
NYLON » Archive » Ανωνυμία στα Blogs
Vouts's Blog: Περί Ανωνυμίας
metablogging.gr » Blog Archive » Μ' αυτά και μ' αυτά, αντίο ανωνυμία!
metablogging.gr » Blog Archive » Το φετίχ της ανωνυμίας
b r e a t h e: περί κριτικής και ανωνυμίας
BloGR » Ετοιμάζεται κώδικας δεοντολογίας στα blogs
magicasland » Blogs:Επώνυμα ή ανώνυμα
porcupine colors » Blog Archive » Ποιος επιλέγει να μένει ανώνυμος;
NOARCH: Ιδέες και Παρέες Αρχιτεκτόνων ΙΙ: Περι Ανωνυμίας
vrypan|net|weblog » επωνυμία, ανωνυμία και ελευθερία στο Internet
doncat: Το νόημα του blog
annamaria: Blog them tender
Crazymonkey » Blog Archive » Anonymity: Η κατάρα των blogs;
Crazymonkey » Blog Archive » Νέα Τάξη Ανωνυμίας
Αυτό και το Άλλο: Κατά της Ανωνυμίας στο διαδίκτυο.
Μπάμπης Δερμιτζάκης
sfrang2: Προβληματίζει το μέλλον των blogs
Ανωνυμια...
kathimerini.gr | Προβληματίζει το μέλλον των blogs
Ιδιορυθμίζοντας 2007 January «
LIFOLAND :: BLOG
Λευκός θόρυβος: Ανώνυμε, κάνε μια τούμπα να γελάσουμε
Dimitris Glezos » Weblog » Ιστολογικές ενοχλήσεις
TILL: THE BLOG: Ο μη-δημοσιογράφος blogger...
Η ανωνυμία στα ιστολόγια: μια παθολογική ιστορία « Blog. Ειδήσεις ...
ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: Κι αν το blogging...
e-rooster blog: Όταν η ανωνυμία είναι ζήτημα ζωής
E-Lawyer: To δικαίωμα διαγραφής σχολίων στα blogs και τα όριά του.
Ιστολογική Δεοντολογία: Υπέρ και Κατά (Ι)
Οσο κι αν θέλουμε να την αποφύγουμε η συζήτηση για την ανάγκη (ή όχι) σύναψης κανόνων δεοντολογίας έχει ανοίξει για τα καλά.
Τι λένε οι υπέρμαχοι της δεοντολογίας, άρα και των ρυθμίσεων που αυτή συνεπάγεται;
- Αν οι bloggers δεν αυτορυθμιστούν θα τους «ρυθμίσει» με τη βία η εξουσία.
- Αν δεν υπάρξουν ρυθμίσεις ο ιστοχώρος (ή «μπλογκόσφαιρα») θα μετατραπεί σε μια ζούγκλα ασύδοτων, αδέσποτων, αδιασταύρωτων πληροφοριών και μηνυμάτων. Η αρετή της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας την οποία διαθέτει εκ γενετής το Νέο Μέσο θα γυρίσει μπούμερανγκ και θα μετατραπεί σε εφιάλτη.
- Αν δεν υπάρξει δεοντολογία ο ιστοχώρος θα γίνει άθυρμα στα νύχια εκείνων που με οικονομίστικους μηχανισμούς και μεθόδους «μάρκετινγκ» θα προσπαθήσουν να την χειραγωγήσουν για να την εκμεταλευτούν εμπορικά.
- Μια ανέλεγκτη και ανεξέλεγκτη μπλογκόσφαιρα θα υποσκάψει την ίδια της την ύπαρξη, θα λοιδορείται συστηματικά από εκείνους που έχουν συμφέρον να την φιμώσουν, θα ισχυροποίηση την «έγκριτη» και «έγκυρη» παρουσία των Παλιών Μέσων.
- Μια ανέλεγκτη και ανεξέλεγκτη με κακόβουλους «ανώνυμους» ιστολόγους μπορεί να θέσει σε κίνδυνο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν να κάνουν με την ελευθερία της έκφρασης, την προστασία των προσωπικών δεδομένων, την αξιοπρέπεια και την υπόληψη.
Τι λένε αυτοί που αντιμάχονται κάθε είδους σύναψη συμφωνιών και την τήρηση κανόνων δεοντολογίας;
1. Κάθε είδους συμφωνία και κάθε κανόνας δεοντολογίας μπορεί να μετατραπεί σε νόμο ο οποίος με τη σειρά του θα οδηγήσει σε μια εκτεταμένη μορφή λογοκρισίας (και αυτολογοκρισίας).
2. Εκ των πραγμάτων, κάθε ρύθμιση και δεοντολογικός κανόνας θα αποκλείει τη δυνατότητα ανωνυμίας (ή ψευδωνυμίας = Nicknames) η οποία διασφαλίζει σε πολλές περιπτώσεις την ελευθερία της έκφρασης, μειώνει τον κίνδυνο εντοπισμού (;;;) των χρηστών και διώξεών τους. Παράλληλα η δυνατότητα της ανωνυμίας και ψευδωνυμίας έχει καθιερωθεί από τα γεννοφάσκια του διαδικτύου και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υπάρξει οπισθοχώρηση σε αυτό.
3. Ο έλεγχος θα πρέπει να «ανατεθεί» σε κάποιους οι οποίοι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη παρακολούθησης των ρυθμίσεων και της δεοντολογίας. Ποιοι θα είναι αυτοί; Με ποιο κριτήριο θα επιλέγονται; Πως θα δεσμεύουν και τους υπόλοιπους χρήστες; Τι μας λέει ότι δεν θα ενεργούν με βάση άνωθεν εντολές και συμφέροντα;
4. Η τήρηση κανόνων δεοντολογίας θα πρέπει να σημαίνει και επιβολή κυρώσεων οιασδήποτε μορφής σε περίπτωση παραβίασής τους. Ποιοι θα τις επιβάλλουν; Τι είδους κυρώσεις θα είναι αυτές; Τι θα γίνεται σε περιπτώσεις ατομικής ή ομαδικής ανυπακοής;
5. Αυτές οι ρυθμίσεις και οι κανόνες θα αφορούν το σύνολο των ιστολόγων ή μόνο ένα μέρος τους (τα «δημοσιογραφικά» ιστολόγια των «πολιτών δημοσιογράφων); Και με τα υπόλοιπα τι γίνεται; Με τα προσωπικά ηλεκτρονικά ημερολόγια; Ή με εκείνα που δεν είναι αμιγώς «δημοσιογραφικά»;
6. Είναι νωρίς ακόμη. Ας αφήσουμε χίλια λουλούδια να ανθήσουν και αργότερα το ξανασυζητάμε!
Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμη επιχειρήματα και προβληματισμοί και από τις δύο πλευρές. Αναφέρω τα πιο ενδεικτικά… (προς συμπλήρωση)
Γιατί τα έντυπα μέσα ασχολούνται τόσο πολύ με τα blogs
…
Ιστολογική Δεοντολογία: Περί Λογοκρισίας – Μια χρήσιμη «συζήτηση»
Περί δεοντολογίας το θέμα εδώ και ημέρες. Και θα παραμείνει έτσι για καιρό αν όχι και για πάντα…
Να όμως που τα θέματα Δεοντολογίας (Ιστολογικής και όχι μόνο) συγχέονται όπως χιλιάδες πράγματα σ’ αυτόν τον απαίδευτο τόπο με θέματα Συμπεριφοράς. Ατομικής συμπεριφοράς, δηλαδή τρόπων! Η διαφορά τους απλή: Δεοντολογία είναι ένα σύνολο κανόνων Συμπεριφοράς που τα μέλη μιας ευρύτερης ομάδας ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ να έχουν. Συμπεριφορά είναι ο προσωπικός τρόπος του φέρεσθαι εντός κοινωνικού πλαισίου. Την Δεοντολογία την συμφωνείς αφού την έχεις αποδεχθεί, την Συμπεριφορά την μαθαίνεις από το περιβάλλον σου! Η Δεοντολογία σε δεσμεύει (για όσο καιρό θέλεις να είσαι εντός της ομάδας), την Συμπεριφορά είτε την έχεις είτε δεν την έχεις!
Όταν όμως κάποιος αγνοεί αυτά τα ΒΑΣΙΚΑ, είναι επόμενο να συγχέει τη ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ με το «κουμάντο» που έχει ο καθένας μας δικαίωμα να κάνει στον προσωπικό του χώρο, είτε αυτός είναι κλειστός (το σπίτι του, το γραφείο του, η ντουλάπα του) είτε έχει «παράθυρα» προς το Δημόσιο Χώρο (το ιστολόγιό του, η στήλη του, η σελίδα του, το περιοδικό του).
Κάποιοι «εκπρόσωποι» της αιωνίως ΑΓΡΑΜΜΑΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (η γνωστή «τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική» και ΜΟΝΟ κριτική) προφανώς δεν τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά!
Και ιδού το αποτέλεσμα στο βλέμμα του Νίκου Ξυδάκη και συγκεκριμένα στα σχόλια κάτω από το «Αrt Athina: Επ’ αυτοφώρω».
Ένα συνοθύλευμα αλληλοσυγκρουόμενων επιχειρημάτων με κορωνίδα την καταγγελία περί ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ! Αρες μάρες κουκουνάρες!
(Και η (επαναλαμβανόμενη) τρικυμία σε άδειο ή έστω μπερδεμένο κρανίο: λογοκρισία revisited και λογοκρισία re^2visited )
Πάλι καλά δηλαδή που Ν.Ξ. έχει ΚΕΦΙΑ και βάζει τα πράγματα στη θέση τους!
Ιστολογική Δεοντολογία: Περί Προσωπικών δεδομένων (Ι)
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ
[...]
2.1.- ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Η προστασία των προσωπικών δεδομένων συναντάται στη διάταξη του άρθρου 9Α του ισχύοντος Συντάγματος σύμφωνα με την οποία :
«Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και
χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.»
Ο συνταγματικός νομοθέτης θέλησε να προστατεύσει τα πρόσωπα-φορείς του δικαιώματος, έναντι της επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων. Η προστασία που εισάγεται, αφορά όχι μόνον την επεξεργασία αλλά και την συλλογή προσωπικών δεδομένων.
Στον εκτελεστικό του Συντάγματος Ν.2472/1997 «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» (Φ.Ε.Κ. Α' 50), ορίζονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Αντικείμενο του νόμου Ν.2472/1997 είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής..
Για τους σκοπούς του νόμου Ν.2472/1997 νοούνται ως: α) "Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα", κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων Δεν λογίζονται ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα τα στατιστικής φύσεως συγκεντρωτικά στοιχεία, από τα οποία δεν μπορούν πλέον να προσδιορισθούν τα υποκείμενα των δεδομένων.
β)"Ευαίσθητα δεδομένα ", τα δεδομένα που αφορούν τη φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο και συνδικαλιστική οργάνωση, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και την ερωτική ζωή, καθώς και τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων
γ)"Υποκείμενο των δεδομένων", το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί, δηλαδή μπορεί να προσδιορισθεί αμέσως ή εμμέσως, ιδίως βάσει αριθμού ταυτότητας ή βάσει ενός ή περισσότερων συγκεκριμένων στοιχείων του χαρακτηρίζουν την υπόσταση του από άποψη φυσική, βιολογική, ψυχική, οικονομική, πολιτιστική, πολιτική ή κοινωνική».
δ)"Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα" ("επεξεργασία"), κάθε εργασία ή σειρά εργασιών που πραγματοποιείται, από το Δημόσιο ή με ή χωρίς τη βοήθεια αυτοματοποιημένων μεθόδων και εφαρμόζονται σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως η συλλογή, η καταχώριση, η οργάνωση, η διατήρηση ή αποθήκευση, η τροποποίηση, η εξαγωγή, η χρήση, η διαβίβαση, η διάδοση ή κάθε άλλης μορφής διάθεση, η συσχέτιση ή ο συνδυασμός, η διασύνδεση, η δέσμευση (κλείδωμα), η διαγραφή, η καταστροφή.
ε)"Αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα" ("αρχείο"), σύνολο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, το οποία αποτελούν ή μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας, και το οποία τηρούνται είτε από το Δημόσιο ή από νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου ή ένωση προσώπων ή φυσικό πρόσωπο.
στ)."Υπεύθυνος επεξεργασίας", οποιοσδήποτε καθορίζει το σκοπό και τον τρόπο επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός. Όταν ο σκοπός και ο τρόπος της επεξεργασίας καθορίζονται με διατάξεις νόμου ή κανονιστικές διατάξεις εθνικού ή κοινοτικού δικαίου, ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή τα ειδικά κριτήρια βάσει των οποίων γίνεται η επιλογή του καθορίζονται αντίστοιχα από το εθνικό ή το κοινοτικό δίκαιο
ζ)"Τρίτος", κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία, ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, εκτός από το υποκείμενο των δεδομένων, τον υπεύθυνο το υποκείμενο των επεξεργασίας και τα πρόσωπα που είναι εξουσιοδοτημένα να επεξεργάζονται τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, εφόσον ενεργούν υπό την άμεση εποπτεία ή για λογαριασμό του υπεύθυνου επεξεργασίας.
η) "Αποδέκτης", το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, στον οποίο ανακοινώνονται ή μεταδίδονται τα δεδομένα, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για τρίτο ή όχι.
θ) "Συγκατάθεση" του υποκειμένου των δεδομένων, κάθε ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βουλήσεως, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρει επιγνώσει, και με την οποία, το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν. Η ενημέρωση αυτή περιλαμβάνει πληροφόρηση τουλάχιστον για το σκοπό της επεξεργασίας, τα δεδομένα ή τις κατηγορίες δεδομένων που αφορά η επεξεργασία, τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και το όνομα, την επωνυμία και τη διεύθυνση του υπεύθυνου επεξεργασίας και του τυχόν εκπροσώπου του. Η συγκατάθεση μπορεί να ανακληθεί οποτεδήποτε, χωρίς αναδρομικό αποτέλεσμα.
1. Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για να τύχουν νόμιμης επεξεργασίας πρέπει:
Να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία εν όψει των σκοπών αυτών
Προϋποθέσεις επεξεργασίας: 1. Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα επιτρέπεται μόνον όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει τη συγκατάθεση του. 2. Κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η επεξεργασία και χωρίς τη συγκατάθεση, όταν: Η επεξεργασία είναι αναγκαία για την εκπλήρωση υποχρεώσεως του υπεύθυνου επεξεργασίας, η οποία επιβάλλεται από το νόμο. Η επεξεργασία είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο τρίτος ή οι τρίτοι στους οποίους ανακοινώνονται τα δεδομένα και υπό τον όρο ότι τούτο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων των προσώπων στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτών».
Γνωστοποίηση. 1. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας υποχρεούται να γνωστοποιήσει εγγράφως στην Αρχή τη σύσταση και λειτουργία αρχείου ή την έναρξη της επεξεργασίας. 2. Με τη γνωστοποίηση της προηγούμενης παραγράφου ο υπεύθυνος επεξεργασίας πρέπει απαραιτήτως να δηλώνει Το ονοματεπώνυμο ή την επωνυμία ή τον τίτλο του και τη διεύθυνση του.
Απαλλαγή υποχρέωσης γνωστοποίησης και λήψης άδειας. 1. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας απαλλάσσεται από την υποχρέωση γνωστοποίησης του άρθρου 6 και από την υποχρέωση λήψης άδειας του άρθρου 7 του Ν.2472/1997 στις ακόλουθες περιπτώσεις: 1) Όταν η επεξεργασία πραγματοποιείται αποκλειστικά για σκοπούς που συνδέονται άμεσα με σχέση εργασίας ή έργου ή με παροχή υπηρεσιών στο δημόσιο τομέα και είναι αναγκαία για την εκπλήρωση υποχρέωσης που επιβάλλει ο νόμος ή για την εκτέλεση των υποχρεώσεων από τις παραπάνω σχέσεις και το υποκείμενο έχει προηγουμένως ενημερωθεί, 2) Εάν τα δεδομένα ανακοινώνονται σε τρίτους, το υποκείμενο ενημερώνεται για την ανακοίνωση πριν από αυτούς..
Η συγκέντρωση και επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους επέμβασης στην προσωπική σφαίρα και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου. Κάθε δραστηριότητα του σύγχρονου ανθρώπου γίνεται καθημερινά αντικείμενο επεξεργασίας και ανάλυσης γεγονός που χρήζει αντιμετώπισης και νομική κατοχύρωσης πράγμα που έγινε με τον ν. 2472/97 που αναλύεται ανωτέρω επιγραμματικά, η εφαρμογή του οποίου απαιτεί την τήρηση των ακόλουθων αρχών: [...]
[...]
6.- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Α.- Η προστασία των προσωπικών δεδομένων ανάγεται σε συνταγματικά προστατευόμενο ατομικό δικαίωμα, με το άρθρο 9Α Συντ. (πρβλ. και άρθρα 2 §1, 5 §1, 9 και 19 Συντ.).
Β.- Με το άρθρο 5Α § 1 Συντάγματος. το δικαίωμα πληροφόρησης-διαφάνειας συμπεριλήφθηκε στο Κεφάλαιο των Ατομικών Δικαιωμάτων. Η Αρχή της διαφάνειας συνδέεται με το δικαίωμα στην πληροφόρηση και εξειδικεύεται στη δυνατότητα των πολιτών να έχουν πρόσβαση στα έγραφα των διοικητικών οργάνων. Η Αρχή της διαφάνειας έχει στόχο τον ουσιαστικό έλεγχο της δράσης των δημοσίων αρχών, ενώ με το άρθρο 5 του ν. 2690/1999 (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) ορίζονται οι προϋποθέσεις πρόσβασης του πολίτη στα διοικητικά έγγραφα, που επιτρέπεται κατόπιν (γραπτής) αίτησης του ενδιαφερομένου και με τη συνδρομή «ευλόγου ενδιαφέροντος», προκειμένου περί δημοσίων εγγράφων ή «ειδικού εννόμου συμφέροντος», προκείμενου περί ιδιωτικών εγγράφων.
Γ.-Το δικαίωμα στην πληροφόρηση δεν συνεπάγεται και δικαίωμα στη δημοσιοποίηση της πληροφορίας ούτε ότι ο έλεγχος της διοικητικής δράσης έχει να κάνει με τη δημοσιοποίηση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Η ελευθερία στην έκφρασης και διάδοση των στοχασμών δεν μπορούν να υπερτερούν έναντι της προστασίας ευαίσθητων δεδομένων. Η απόλυτη αυτή θέση έχει από την Αρχή ερμηνευθεί ως μη εφαρμοζόμενη στα δημόσια πρόσωπα, με δικές μας έντονες επιφυλάξεις.
Δ.-Οι διατάξεις του ν 2472/1997,δεν εφαρμόζονται με αρκετές επιφυλάξεις, στις διαδικασίας ενώπιον των Δικαστηρίων και στην άσκηση των δικαιωμάτων ενώπιον της Δικαιοσύνης, όπως πχ στην ποινική διαδικασία και πχ δεν κατισχύουν της διατάξεως του άρθρου 241 Ποινικής Δικονομίας που καθιερώνει την αρχή της μυστικότητας της ανακρίσεως ,όπως και οι ρυθμίσεις για την λήψη αντιγράφων της ποινικής δικογραφίας (άρθρα 101,104,107,108 ΚΠΔ), δεν εφαρμόζεται όπου εφαρμόζονται διατάξεις περί δικηγορικού, ιατρικού απορρήτου.
Ε)Τα θέματα Ασφαλείας και δημοσίας τάξεως, όπως η χρήση βιομετρικών δεδομένων και καμερών παρακολούθησης, των γενετικών δεδομένων, είναι εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα που πρέπει να σταθμίζεται κάθε φορά το απειλούμενο αγαθό και δεν μπορούν τελικά να ανατρέπουν τον πυρήνα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
ζ) α.-Για να επιτραπεί η πρόσβαση τρίτου που έχει έννομο ενδιαφέρον, σε διοικητικά έγγραφα στα οποία περιλαμβάνονται προσωπικά δεδομένα, πρέπει να γίνεται εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και ταυτόχρονα του ν 2472/97, με παράλληλη εφαρμογή της ρήτρας στάθμισης. Πρέπει πάντοτε να γίνεται ιδιαίτερα προσεκτική εξέταση αν τα δεδομένα συνδέονται με την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή τρίτων ή τα ειδικά απόρρητα και αν είναι ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα
β) Για τα ευαίσθητα δεδομένα πρέπει να ληφθεί άδεια της Αρχής
γ)Για τα λοιπά δεδομένα ,όπως και για τα ευαίσθητα πρέπει να ενημερωθεί το υποκείμενο , πριν ανακοινωθούν σε τρίτους.
Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν είναι επιτρεπτή η αποκλειστική εφαρμογή είτε του άρθρου 5 του ΚΔΔιαδ, είτε των διατάξεων του αν 2472/1997, πράγμα που μας υποχρεώνει σε συνδυαστική εφαρμογή των διατάξεων, με παράλληλη εισαγωγή της ρήτρας στάθμισης ,στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ώστε να πληρούνται οι Συνταγματικές διατάξεις .
Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007
Οχι άλλο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ στην ΕΣΗΕΑ
Το τέλος της γραφικότητας στην ΕΣΗΕΑ...
.Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου*
Οι δημοσιογράφοι εκπροσωπούμαστε με διάφορους τρόπους. Πρώτον, ο καθένας μας εκπροσωπεί τον εαυτό του, ως περίπου δημόσιο πρόσωπο, με την υπογραφή του, ή με τη φάτσα του και τ’ όνομά του, αν είναι ραδιοτηλεοπτικός ρεπόρτερ, ανκορμαν ή σχολιαστής.
Δεύτερον, εκπροσωπούμαστε από εκείνη την κατηγορία συναδέλφων μας που κυριαρχούν στην τηλεοπτική οθόνη, ως μέλη της ευρύτερης κοινότητας των celebrities, συνομιλητές και συνδαιτυμόνες των προσώπων της εξουσίας και τρόφιμοι των κουτσομπολιών της παραδημοσιογραφίας (με τη ιδιωτική τους ζωή, τις χρυσές μεταγραφές και τα πανάκριβα συμβόλαια).
Τρίτον, εκπροσωπούμαστε από μιαν άλλη κατηγορία συναδέλφων που, αν και λιγότερο celebrities, περισσότερο σκιώδεις, κοσμούν τα μακροσκελέστατα pay roll κρατικών αλλά και ιδιωτικών φορέων και επιχειρήσεων, προσφέροντας, εκτός από ενημερωτικές υπηρεσίες, τη σιωπή τους, την ευμενή ουδετερότητά τους ή την κραυγαλέα υποστήριξή τους σε συλλογικά και ατομικά πολιτικά «μαγαζιά».
Και τα τρία αυτά είδη εκπροσώπησης κατατείνουν να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», να παγιώσουν την αντίληψη περί ενός κλάδου αργυρώνητων και παγίως συναλλασσόμενων επαγγελματιών. Εν μέρει, αυτή η αντίληψη έχει βάση. Αλλά η κοινή γνώμη, οι «πελάτες» των ΜΜΕ, δεν γνωρίζουν τις ακριβείς ποσοστώσεις των «φυλών» της δημοσιογραφίας που βρίσκεται στα όρια του υπερπληθυσμού. Με ευκολία επεκτείνει τη δίκαιη καχυποψία της απέναντι στα ΜΜΕ και τους ιδιοκτήτες τους, ιδιώτες ή κράτος, σε όλους τους φτωχοδιάβολους της ενημέρωσης.
Λίγοι γνωρίζουν ότι οι celebrities και οι «εισοδηματίες» της ενημέρωσης δεν είναι ο κανόνας του επαγγέλματος. Και ακόμη λιγότεροι μαθαίνουν ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που υποαμείβονται με μισθούς κάτω από τη σύμβασή τους, που δουλεύουν άνευ ορίων και ωραρίων σε καθεστώτα δουλοπαροικίας, που μπαίνουν στο επάγγελμα με πολύμηνες ή και πολυετείς περιόδους άμισθης «δοκιμασίας», που απολύονται μαζικά ή κατά μόνας χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι ή που εργάζονται σε καθεστώς ομηρίας ως συμβασιούχοι, ακριβώς όπως οι εργαζόμενοι στα απορριμματοφόρα των δήμων.
Αυτές οι περιπτώσεις δημοσιογράφων σπανίως γίνονται είδηση, σε αντίθεση με τους συναδέλφους που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα διαζυγίων, πολυτελούς διαβίωσης ή μεταγραφής στην επίσημη πολιτική. Υπάρχει κι ένα τέταρτο επίπεδο εκπροσώπησης των δημοσιογράφων που θα μπορούσε να αποκαταστήσει μιαν ισορροπία στις αντιλήψεις της κοινής γνώμης για το σινάφι μας. Τα σωματεία.
Προς το παρόν, με πρώτη και καλύτερη την ΕΣΗΕΑ, επιτυγχάνουν το αντίθετο. Η Ενωση Συντακτών της Αθήνας εξελίσσεται επικίνδυνα σ’ ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα που διαθέτει ένα πολύ ωραίο κτίριο στο κέντρο της Αθήνας, διαχειρίζεται τις διόλου ευκαταφρόνητες συνδρομές μας, συνομιλεί με τους εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας από θέση (υποτιθέμενης) ισχύος, αλλά ως συνδικάτο κινείται στα όρια της γραφικότητας. Μπορεί αυτή η διαπίστωση να αποτελεί μελαγχολικό κανόνα για τα περισσότερα συνδικάτα, αλλά αποτελεί ρεκόρ ο βαθμός αμηχανίας (και συνενοχής) της ΕΣΗΕΑ στις αλλεπάλληλες εργασιακές κρίσεις που ξέσπασαν την τελευταία διετία στο χώρο των ΜΜΕ: έκλεισαν μαγαζιά, αεριτζήδες της πληροφόρησης άφησαν δεκάδες ανθρώπους καταπατώντας κάθε όριο νομιμότητας, εργοδότες έβγαλαν προκλητικά τη γλώσσα ακόμη και σε κρατικούς λειτουργούς αφήνοντας για μήνες απλήρωτους εργαζόμενους. Και η ΕΣΗΕΑ, στην κοσμάρα της!
Δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε το ελάχιστο πλεονέκτημα που (θεωρητικά) έχουν οι άνθρωποι των Μedia να επικοινωνούν στα ίδια τα Media κάποια κραυγαλέα προβλήματά τους. Αποκορύφωμα, η υπόθεση του ομολόγου των 130 εκατ. ευρώ που φορτώθηκε το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων. Θα έλεγε κανείς ότι, όπως οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, έτσι και οι εργαζόμενοι κάθε κλάδου έχουν τους εκπροσώπους που τους αναλογούν. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ιδιότυπη «συγκυβέρνηση» που διαμορφώθηκε στην ηγεσία της ΕΣΗΕΑ από τις παρατάξεις Σόμπολου- Τσαλαπάτη, αποτελεί μια κραυγαλέα στρέβλωση της ίδιας της ψήφου των δημοσιογράφων πριν δύο χρόνια. Ουδείς δημοσιογράφος εξουσιοδότησε τη διοίκηση του σωματείου για διαχείριση της αδράνειας και της εκτονωτικής απεργιακής γυμναστικής. Αντιθέτως, εκφράστηκε ένα σαφές πλειοψηφικό ριζοσπαστικό ρεύμα που πριμοδοτούσε μια μαχητική στάση απέναντι στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ και την άλωση του δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης.
Αυτή η πλειοψηφία ανατράπηκε πραξικοπηματικά, μ’ έναν ηθικό εκβιασμό, από παρατάξεις και πρόσωπα που επικαλούνται ως προσόντα τους, σιγοψιθυριστά, τη σχέση τους με τα κόμματα του δικομματισμού, τα κολλητιλίκια με τα πρόσωπα της εξουσίας. Καιρός να ξεπεράσουμε τις γραφικότητες. Να ξεπεράσουμε τους γραφικούς προέδρους, τους γραφικούς γραφειοκράτες των συνδικαλιστικών γραφείων, τις γραφικές συνελεύσεις άνευ μελών, το συνδικαλισμό ως βεντέτα συνδικαλιστών, τις λευκές επιταγές στα προεδρεία, την πλήρη κατάργηση κάθε διάστασης δημοκρατίας στη λειτουργία της ΕΣΗΕΑ.
Κάθε διετία προστίθενται σ’ αυτή την ένωση αρκετές εκατοντάδες νέων δημοσιογράφων με μεγάλες προσδοκίες και μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις για το μαγικό κόσμο των ΜΜΕ. Μέχρι σήμερα, αυτή η διαρκώς αυξανόμενη αριθμητική δύναμη αναπαράγει μια αριστερόστροφη πολιτική παράδοση στο χώρο των δημοσιογράφων. Αυτή η παράδοση όμως μάλλον εξαντλεί τη δυναμική της. Αποδίδει πια τους τελευταίους τόκους της.
Οι ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις που εκφράζονται στην ΕΣΗΕΑ (από τη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων-Δούρειος Τύπος», αλλά όχι μόνον από αυτήν) και διεκδικούν την ψήφο των δημοσιογράφων της Αθήνας την Τετάρτη και την Πέμπτη, οφείλουν να στραφούν και να αντλήσουν δύναμη από τους νέους συναδέλφους που μπαίνουν στο επάγγελμα με τους δυσμενέστερους όρους προλεταριοποίησης αλλά και τους ευμενέστερους όρους ριζοσπαστικοποίησης. Η αναμέτρηση είναι δύσκολη, η μάχη άνιση και οι πόλοι της συναλλαγής και της εξαγοράς είναι εξαιρετικά ελκυστικοί για να τους αγνοήσει κανείς, επαναπαυόμενος στις δάφνες μιας σχετικής πλειοψηφίας.
