"Δεξιό κύμα, ωκεάνιο...

... σαρώνει την Ευρώπη. Συντρίβει τη σοσιαλδημοκρατία, αφανίζει την παλιά Αριστερά, εκμηδενίζει -ή περιορίζει δραστικά- το εναλλακτικό κίνημα και, για πρώτη φορά τόσο παραστατικά, εμφανίζει τη Δεξιά αποενοχοποιημένη και ιδεολογικώς υπερέχουσα... Αναπόφευκτη εξέλιξη: η σοσιαλδημοκρατία νόθευσε τον πολιτικό της λόγο, υιοθέτησε προγραμματικές αξίες του (νεο)φιλελευθερισμού και χαμένη στον λαβύρινθο της διαχειριστικής λογικής απαξίωσε πλήρως το σοσιαλιστικό ιδανικό. Με τη σειρά της, η παλιά Αριστερά, λαβωμένη από το φιάσκο του «Υπαρκτού», σέρνεται στα υπόγεια της αμηχανίας και αδυνατεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την ιδεολογική της ένδεια. Τέλος, το εναλλακτικό κίνημα -ετερόκλητο, αψύ, άμαθο και μπερδεμένο- είτε σύρθηκε οδυνηρά στις ράγες της καθεστωτικής ενσωμάτωσης (Φίσερ, «Πράσινοι»), υποστηρίζοντας εκθύμως ώς και τους γκανγκστερικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας, είτε βολοδέρνει μεταξύ επιθετικού ακτιβισμού και ιλαρής εσωστρέφειας..."