Τρίτη, Ιανουαρίου 18, 2005

Οι 45άρηδες εγγύηση 20ετίας για ΙΚΑ

"Το ηλεκτρονικό αρχείο δείχνει μέση ηλικία 44 ετών και αποδοτική λειτουργία τουλάχιστον ώς το 2020

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

«Ανάσα ζωής» για το Ασφαλιστικό δίνουν τα στοιχεία των εργαζομένων που συγκεντρώνει το ΙΚΑ.
Με βάση το ηλεκτρονικό αρχείο του Ιδρύματος, που στηρίζεται στις Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις των επιχειρήσεων, πριν από ένα χρόνο άνω του 75% των εργαζομένων (μισθωτών του ιδιωτικού τομέα) ήταν ηλικιας έως 44 ετών και άρα θα αρχίσουν να συνταξιοδοτούνται μετά 15 έτη. Κατά συνέπεια η κύρια μάζα των εργαζομένων θα συνεχίσει να εισφέρει οικονομικά στο ΙΚΑ και έτσι το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης χωρίς ουσιαστικές ανατροπές μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά έως το 2020."



Και μετά;

1 σχόλιο:

ANemos είπε...

Την ανάγκη για την άμεση επανεξέταση του συνταξιοδοτικού συστήματος της Ελλάδας, που συνδέεται με την ενίσχυση της αποταμίευσης και την ανάπτυξη, υπογραμμίζει το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών σε μελέτη του για το ασφαλιστικό, που παρουσιάστηκε την Πέμπτη.

Η μελέτη με τίτλο «Ασφαλιστικό, Αποταμίευση & Ανάπτυξη: Μια Πρόταση Οικονομικής Λογικής», που εκπονήθηκε από την Β.Φιοράκη και τον διευθυντή του ΙΟΒΕ καθηγητή Θεοδόσιο Παλάσκα, υπογραμμίζει τη στενή σύνδεση του ασφαλιστικού προβλήματος με την αποταμίευση και την ανάπτυξη της χώρας. Στη μελέτη επισημαίνεται ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση πρέπει να αντιμετωπισθεί ως κατεξοχήν αναπτυξιακό πρόβλημα και όχι «λογιστικό», καθώς αναδεικνύει όλες τις κρίσιμες παραμέτρους της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΟΒΕ, απαιτούνται πρωτοβουλίες για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος καθώς το ασφαλιστικό επιδεινώνεται με μεγάλη ταχύτητα και η σημερινή αδράνεια μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε αδιέξοδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα, οι δαπάνες για δημόσιες συντάξεις ανέρχονταν στο 12,6% του ΑΕΠ το 2000 και αναμένεται να αυξηθούν στο 19,6% το 2030 και στο 24,8% του ΑΕΠ το 2050.

Η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία και την Αυστρία συγκαταλέγονται στις πρώτες θέσεις σε όρους επιδείνωσης του ασφαλιστικού προβλήματος. Η δημογραφική ανισορροπία (γήρανση του πληθυσμού, αύξηση του προσδόκιμου ζωής, χαμηλά επίπεδα γεννητικότητας), το δημόσιο χρέος, τα ελλείμματα στα συνταξιοδοτικά ταμεία και η ανεργία αποτελούν τους βασικούς παράγοντες της ραγδαίας επιδείνωσης του συνταξιοδοτικού προβλήματος το οποίο λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Απογοητευτικές είναι οι εξελίξεις στην χώρα μας και για την απασχόληση, καθώς η Ελλάδα σημειώνει τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης στην ΕΕ των «15» το 2002 με ποσοστό 56,7% γεγονός που επιδεινώνει ακόμα περισσότερο το ασφαλιστικό πρόβλημα.

Ασφαλιστικό και αποταμίευση

Ως το πλέον κρίσιμο και καθοριστικό μέγεθος για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος, η μελέτη του ΙΟΒΕ ξεχωρίζει την αποταμίευση. Αν και δεν συνιστά τυπικό στοιχείο του ασφαλιστικού συστήματος ωστόσο η αποταμίευση επηρεάζει και επηρεάζεται από την πορεία του. Η ενίσχυση της μακροχρόνιας αποταμίευσης, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς συνδέεται με τη συσσώρευση κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση της περιόδου συνταξιοδότησης και άλλων ασφαλιστικών αναγκών. Επιπλέον συνδέεται με τη δημιουργία αποθεματικών για τη διασφάλιση ενός ελάχιστου ανεκτού επιπέδου διαβίωσης.

Πέρα από τη συμβολή της στην ποιότητα ζωής του αποταμιευτή, η ενίσχυση της μακροχρόνιας αποταμίευσης δρα θετικά και στην εγχώρια οικονομική ανάπτυξη, καθώς η συσσώρευση κεφαλαίων προωθεί την ενίσχυση της κεφαλαιαγοράς και την ανταγωνιστικότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος. Η επενδυτική δυνατότητα των συνταξιοδοτικών ταμείων ανέρχεται σε τρισ. δολάρια, ενώ το σύνολο των αποθεματικών των ταμείων αυτών ξεπερνά παγκοσμίως τα 35 τρισ. δολάρια.

Επισημαίνεται ότι στις αγγλοσαξονικές χώρες η περιουσία των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων ως ποσοστό του ΑΕΠ κυμαίνεται από 48% στον Καναδά μέχρι 85% στη Βρετανία. Στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες, όπως η Ολλανδία και η Ελβετία, όπου αυτό το ποσοστό φθάνει το 113 % και το 102% αντίστοιχα. Στον αντίποδα, η Ελλάδα υστερεί απελπιστικά στο συγκεκριμένο τομέα, με ποσοστό μόνο 4%, γεγονός που υποδεικνύει και το μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης του συγκεκριμένου τομέα με όλες τις θετικές επιδράσεις για την οικονομία και τον συνταξιούχο.

Σύμφωνα με την μελέτη του ΙΟΒΕ, οι σύγχρονες τάσεις της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης παγκοσμίως επιβάλλουν τη δημιουργία συστημάτων πολλαπλών λειτουργιών (που ενσωματώνουν αναδιανομή πλούτου, αποταμίευση και ασφάλεια σε επιμέρους διοικητικούς και χρηματοδοτικούς μηχανισμούς ή πυλώνες μέσα από υποχρεωτικά συστήματα ασφάλισης κρατικής και ιδιωτικής διαχείρισης) και προαιρετικά συστήματα ασφάλισης καθαρά ιδιωτικής διαχείρισης.

Στις χώρες όπου τα επαγγελματικά ταμεία και η ιδιωτική έχουν αναπτυχθεί προς αυτή την κατεύθυνση, το φορτίο των δαπανών για τις συντάξεις ως ποσοστό στο ΑΕΠ είναι σαφώς λιγότερο βαρύ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Ευρώπη αποτελούν η Σουηδία, η Φιλανδία και η Ολλανδία με μείωση των δαπανών για συντάξεις στο ΑΕΠ από 13.7, 13.8 και 15.0 αντίστοιχα το 1983 στο 11.4, 10.9 και 12.9 το 2001.

Η ενίσχυση της μακροχρόνιας αποταμίευσης και η επιτυχής εγκαθίδρυση συνταξιοδοτικών συστημάτων κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα στη χώρα μας προϋποθέτει αναπροσαρμογές όχι μόνο του νομοθετικού αλλά και του φορολογικού πλαισίου. Έτσι, απαιτείται η θεσμοθέτηση φορολογικών κινήτρων που να βασίζονται στο μακροχρόνιο σχεδιασμό και να εστιάζονται στα προϊόντα εκείνα που διασφαλίζουν συσσώρευση κεφαλαίου. Τέλος, στη μελέτη του ΙΟΒΕ επισημαίνεται η ανάγκη λήψης πρωτοβουλιών για την υιοθέτηση και ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών συνταξιοδότησης.


news.in.gr, με πληροφορίες από ΜΠΕ