Τετάρτη, Ιανουαρίου 19, 2005

Oι Ελεύθεροι Τεχνίτες της Ψηφιακής Εποχής

Με αφορμή το κείμενο στο Lida's Weblog (A Greek Weblog. We are few but we are loud!) προτείνω την «κατ’ άρθρο» συζήτηση του Ψηφιακού Μανιφέστο. Νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή:

Ψηφιακό Μανιφέστο
Χτίζοντας το ΜέλλονΜέρος 1ο
1. Είμαστε οι Ελεύθεροι Τεχνίτες της Ψηφιακής Εποχής. Απολαμβάνουμε την Προμηθεϊκή και καινοτόμο δύναμη της δουλειάς μας και της φαντασίας μας που δίνουν σχήμα στον εικονικό κόσμο. Γράφοντας κώδικα και «σπάζοντας» προγράμματα, σχεδιάζοντας δικτυακούς τόπους, πολυμεσικές εφαρμογές, video-art, αναμειγνύοντας χρώματα, ιδέες, ήχους και κείμενα, «παντρεύοντας» άλλες τέχνες με την δική μας, χτίζουμε το μέλλον της κοινωνίας μέσα από τις προσπάθειες και την ευρηματικότητά μας.

Ποιοι μπορούν να ορισθούν ως οι «Ελεύθεροι Τεχνίτες της Ψηφιακής Εποχής»;
Θα τολμούσαν πω ΟΛΟΙ και ιδιαίτερα όλοι οι άνθρωποι της γενιάς του 80 και μετά. Αν όμως θέλουμε να κάνουμε τα πράγματα πιο απτά και συγκεκριμένα, θα έλεγα ότι είναι: προγραμματιστές, web developers, μηχανικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών, μηχανικοί software, χάκερς, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, κειμενογράφοι, μεταφραστές, γραφίστες, φωτογράφοι, video artists, δημιουργοί ηλεκτρονικών παιχνιδιών, παραγωγοί και τεχνικοί τηλεόρασης και κινηματογράφου σεναριογράφοι, παραγωγοί και τεχνικοί ραδιοφώνου, μουσικοί παραγωγοί, μουσικοί… (προσθέστε!)

Μας ικανοποιεί το «που δίνουν σχήμα στον εικονικό κόσμο»;
Προσωπικά το θεωρώ ξεπερασμένο και εν πολλοίς ελιτίστικο! Αφήνει «απ’ έξω» πολλά πεδία της αγοράς και της ζωής καθώς και «παλαιά» Μέσα τα οποία έχουν ήδη ή μπορούν στο μέλλον να εξελιχθούν. Ένα εξ’ αυτών και τα free-zines, τα δωρεάν έντυπα, που αργά ή γρήγορα θα εκτοπίσουν τα υπόλοιπα περιοδικά και εφημερίδες.

(Ολόκληρο το Ψηφιακό Μανιφέστο εδώ)

1 σχόλιο:

Sakis Rizos είπε...

Καταρχάς να πω στον αναγνώστη ότι δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση με το θέμα. Άσχετος δηλαδή! Επομένως, να με συγχωράτε αν γράφω και κάνα "κουφό". Ωστόσο, καμιά φορά οι άσχετες φωνές είναι πιο clear-headed από τους άμεσα εμπλεκόμενους και, βέβαια, δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω κατόπιν αυτής της ευγενικής πρόσκλησης.

(Σημ.: έχω γράψει ένα post σχετικά με τη "Νέα Οικονομία" από την άποψη του μάνατζμεντ / μάρκετινγκ. Όποιος θα ήθελε να το διαβάσει θα το βρει εδώ.)

Σχετικά με το Μέρος 1ο, Άρθρο 1.
"...χτίζουμε το μέλλον της κοινωνίας μέσα από τις προσπάθειες και την ευρηματικότητά μας". Επιτρέψτε μου να πω ότι τέτοιες βαρύγδουπες φράσεις εκτός του ότι είναι ουτοπικές και self-pleasing είναι και κενές περιεχομένου. Το μέλλον της κοινωνίας; Ποια είναι η κοινωνία; Και ποιοι είστε εσείς (ο κάθε "εσείς", μην το πάρετε προσωπικά,ε!) που θα μας "χτίσετε"; Και ποιος σας είπε ότι θέλουμε κάποιον να μας "χτίσει"; Και γιατί περνιέστε για τόσο σπουδαίοι; You get the picture νομίζω. (Στο μάνατζμεντ αυτό είναι το λεγόμενο mission το οποίο όμως δεν [πρέπει να] είναι απλά ένα nice-sounding για τους συντάκτες του ευχολόγιο, αλλά κάτι ουσιαστικό).

Ο ορισμός του "Ελεύθεροι Τεχνίτες της Ψηφιακής Εποχής" μου φαίνεται μάλλον πολύ γενικός. Και όταν κάτι είναι γενικό αποβαίνει δύσκολο στη "διαχείρισή" του και έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να αποτύχει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ελεύθεροι Τεχνίτες δεν μπορεί να είναι όλα αυτά τα πράγματα, αλλά κάπου πρέπει να draw the line, έστω και τυπικά. Στο μάρκετινγκ λέμε "you can't be all things to all people" και εννοούμε ότι η x εταιρεία, το x brand κ.λπ. πρέπει να στοχεύει (το λεγόμενο targeting) σε κάποιο συγκεκριμένο κοινό -αλλιώς αποτυγχάνει.

Χαριτολογώντας, ένα άλλο Μανιφέστο της ιστορίας, αποτυχημένο μεν και κατά την ταπεινή μου γνώμη δικαιολογημένα αποτυχημένο, είχε τουλάχιστον ξεκάθαρο target group: αυτούς που δεν είχαν να χάσουν τίποτα παρά τις αλυσίδες τους...

"που δίνουν σχήμα στον εικονικό κόσμο". Ποιος είναι ο εικονικός κόσμος; Ο κόσμος των εικόνων; Ο κόσμος της εικονικής πραγματικότητας; Μήπως ο εικονικός κόσμος είναι τόσο εικονικός που έχει χάσει την επαφή του με τον πραγματικό; Οι άνθρωποι, όμως, ζούνε στον πραγματικό κόσμο περισσότερο παρά στον εικονικό.

Θα τελείωνα εδώ, αλλά μόλις μου ήρθε κάτι ακόμη στο μυαλό. Μου δίνεται η εντύπωση ότι το ΨΜ πάσχει, mutatis mutandis, από την "αντίληψη του προϊόντος" (product concept). Η "αντίληψη του προϊόντος" είναι όταν η x εταιρεία ερωτεύεται το προϊόν της αντί να ερωτευτεί τους πελάτες της -και φυσικά αποτυγχάνει. Περισσότερα για το product concept και το μάρκετινγκ εν γένει εδώ.