Η συζήτηση άνοιξε!

Ανακαλύπτω στο Lida's Weblog (A Greek Weblog. We are few but we are loud!) την παρακάτω εγγραφή –και με την ευκαιρία, ένα ΠΟΛΥ καλό blog:

>>Κάνοντας surfing στα ελληνικά blogs έπεσα πάνω σε αυτό. Δουλεύω 5 χρόνια σαν προγραμματίστρια, παρόλο που δεν είναι η πρώτη μου επιλογή το θεωρώ ένα πολύ δημιουργικό και ευχάριστο επάγγελμα. Δυστυχώς όμως το να εργάζεσαι στην πληροφορική, ειδικά στην Ελλάδα, απαιτεί να συμβιβάζεσαι με καταστάσεις που έρχονται ενάντια στο προσωπικό και, κυρίως, το κοινό συμφέρον. Συμφωνώ με σχεδόν ότι λέει το μανιφέστο. Η δικιά μου απορία είναι πως μπορούν να γίνουν όλα αυτά που διακηρύσσει. Κάθε μεμονωμένη προσπάθεια αντίστασης συνεπάγεται τεράστιο προσωπικό κόστος και καταλήγει συχνά σε ήττα. Καλό το μανιφέστο αλλά τι μπορούμε πρακτικά να κάνουμε για ξεφύγουμε από την απελπιστική θέση που βρισκόμαστε γιατί όσοι μεμονωμένα προσπαθούμε, τρώμε τα γκολ το ένα πίσω από το άλλο.
>>
Οι απορίες είναι εύλογες. Είναι οι ίδιες που είχα κι εγώ όταν έπεσε στα χέρια μου το «Μανιφέστο». Ο ενθουσιασμός της στιγμής έδωσε τη θέση του στον σκεπτικισμό. Ομορφα ακούγονται όλα αυτά αλλά μήπως πρόκειται για ένα ακόμη ρομαντικό κείμενο με γερές δόσεις νοσταλγίας από μια άλλη, επαναστατική, εποχή χωρίς όμως να μπορεί να «αντέξει» στη σημερινή πραγματικότητα;
Σιγά-σιγά συνειδητοποιούσα ότι μάλλον τα δικά μου ερωτήματα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Εκανα «παλιές» ερωτήσεις, π.χ.:
«Πως θα οργανωθούμε;»
«Θα συστήσουμε κάποια οργάνωση; Και τι είδους οργάνωση; Με τι είδους δομές;»
Θέτοντας αυτές τις ερωτήσεις είχα φυσικά στο μυαλό μου συγκεκριμένες μορφές οργάνωσης όπως τις γνώρισα τα τελευταία 30 χρόνια, όπως αυτές που, με μικρές παραλλαγές, ισχύουν εδώ και ενάμιση αιώνα.
Οι εξελίξεις στην τεχνολογία, στην οικονομία, στην κοινωνία, στην προσωπική μου ζωή έδιναν καθημερινά τις απαντήσεις –σε άλλου τύπου όμως ερωτήσεις:
Online communities, forums, flash mobs, open source, free-zines, content syndication, blogs…
Τι ήσαν όλα αυτά; Ποιες δυνάμεις απελευθέρωναν; Τι είδους «προϊόντα» παρήγαγαν; Που βρίσκονταν οι πηγές κόστους αλλά και κέρδους τους; Ποιος πραγματικά κατέχει αυτά τα Νέα Μέσα; Πως δημιουργείται μια online κοινότητα; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί αυτορύθμισής της;
...κι ακόμη:
Ποιο είναι το Business model του Napster, του Google, του Red Hut; Τι γίνεται με τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών; Πως κατοχυρώνεται η εργασία του «ψηφιακού εργάτη»; Τι σημαίνει ψηφιακή ιδιοκτησία;
Την ίδια στιγμή βίωνα επαγγελματικά τις απαρχές της νέας αγοράς του Internet, των Web Services, της πληροφορικής με όλες τις παιδικές της αρρώστιες αλλά την παθογένεια την οποία της κληροδοτούσε η παλιά αγορά, ιδίως στην Ελλάδα της στρεβλής ανάπτυξης: αρπαχτές, αεριτζήδες, αλεξιπτωτιστές που έκαναν την «ίδια» δουλειά με ελάχιστα χρήματα ή και τζάμπα, αδυναμία ορισμού των προϊόντων και υπηρεσιών, αδυναμία στο σύστημα και στις μεθόδους εκτίμησης κόστους και χρεώσεων κι ένα σωρό άλλα…
Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά στις παλιές καλές οικονομικές εξισώσεις καθώς νέοι συντελεστές έκαναν την εμφάνισή τους και οι παλιοί έχαναν την αξία τους!
Η πραγματικότητα εξελίσσεται πολύ πιο γρήγορα από τη θεωρία και τα οικονομικά μοντέλα (για τον ίδιο ακριβώς λόγο το «Ψηφιακό Μανιφέστο» χρειάζεται νέες επεξεργασίες!!!).
Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν;
1. Να θέσουμε τα νέα ερωτήματα. Ο καθένας από το πόστο του…
2. Να αναλύσουμε τα νέα δεδομένα και τις αλλαγές που ζούμε…
3. Να καταγράψουμε τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας…
4. Να μάθουμε να επικοινωνούμε όλα τα παραπάνω!

Η συζήτηση άνοιξε κατά πως φαίνεται!

Καλή αρχή!